Hoekje

Tja, wie had gedacht dat het geklikklak van Ralf zou winnen? Dus wie weet ook met het gesjalaliesjalala van sieneke, who knows.

Die grapjes kunnen idd eigenlijk niet, maar aan de andere kant moet ik er wel ff om lachen, ondanks dat ik het sneu voor Kramer blijf vinden.

Waar ik me trouwens wel kapot aan heb geërgerd was toen na de rit van Kramer het reclameblok kwam en de eerste reclame was:

Helaas, geen goud voor Sven. (oid) Maar weet dat wij met 200000 fans achter je staan. Essent.

Dat vond ik behoorlijk lullig.

Ja dat heb ik ook hoor. Als ik eenmaal echt in het schaatsen kijken zit, baal en juich ik mee met de schaatsers hoor. Op 't puntje van mn stoel heel zenuwachtig te doen. Idd een beetje irritant.

Zit nu gesprek met Kramer te kijken, hij is echt aangedaan.

Eeuwig zonde. Men t had zo'n goede tijd kunnen worden en dan dit......Bah. Hij was echt de beste.

Race van Bob viel me ook tegen, maargoed gelukkig nog een 3e plek voor hem.

Gefeliciteerd Fijne dag!

Zintuigen: 75%

Zorgen: 75%

Enthousiasme: 67%

Verdieping: 67%

Traditie: 67%

Natuur: 58%

Idealen: 50%

Eenvoud: 50%

Denken: 42%

En ik lijk op Vincent van Gogh.

Op zich klopt het wel redelijk denk ik, alleen raar dat denken onderaan staat.

Gefeliciteerd

Je brengt me op een idee. Ik ga mn veertigdagentijdboekje ook maar eens opzoeken. Op de een of andere manier kan ik me de laatste maanden er niet meer toe verzetten om iets uit de Bijbel te lezen, zonder er verder een dagboekje oid bij te hebben. Kijken of dit wel werkt.

Ik was vanmiddag ook bij de tandarts en gelukkig ook geen gaatjes. Nouja, ik ga er vanuit van niet, hij moest voor de zekerheid nog fotos bekijken en hij zou terugbellen als er wel iets aan de hand was, maar dat heeft ie niet gedaan. Ik krijg ook altijd complimentjes, maar dit keer niet. Misschien kwam het door mn zusje die eerst was maar niet echt wou meewerken met fotos maken en hij een beetje boos moest worden.

Oke, misschien moet ik de volgende keer iets beter dingen uitzoeken voordat ik van alles ga roepen. Het was die jongen helemaal niet van wie ik dacht dat het kwam....Oeps. Maar gelukkig was hij niet boos dat ik hem verdacht, dat scheelt weer. Nu weet ik alleen niet wie het wél gedaan heeft. Ik doe een gokje op m'n collega's, maar dat moet ik nog even afwachten, voordat ik weer de verkeerde beschuldig. Het was alleen zo logisch dat hij het was, ik kon niemand anders bedenken namelijk, zeker niet nav de tekst op het kaartje. Maar blijkbaar toch wel.

Soms ben ik gewoon niet zo heel handig.

Ik heb echt een hekel aan valentijnsdag op dit moment. (Maar wel een lieve actie hoor Esther van je vriend)

3 Jaar geleden (of is het inmiddels al 4?) vertelde een vriend van me dat hij me leuk vond. Ik heb toen duidelijk tegen hem gezegd dat dit niet wederzijds was en dat de kans erg klein was dat dit wel zou gebeuren. Vorig jaar kreeg ik een roos van hem met valentijnsdag. Hij wist toen dat er toen iemand anders was (al een paar maanden) maar toch heeft hij blijkbaar wat gestuurd. Nou goed, opnieuw tegen hem gezegd dat ik hem niet leuk vond. Krijg ik dit jaar wéér een roos van hem met nogal een kwijlende tekst. En ik vind het best wel raar, want zo vaak spreek ik niet met hem (heel af en toe op school/msn) dus echt heel goed kennen we elkaar niet eens. Ik snap het gewoon niet helemaal en ik vind het een beetje frustrerend. Ik vind valentijnsdag sowieso al onzin, en dan komt dit er ook nog eens bij.

En ik moet nog maar eens even bedenken wat ik moet doen, die jongen heeft gewoon echt een bord voor zn hoofd ofzo hoor.

Dus ik kan 2 dingen doen:

- Hem negeren en gewoon doen alsof mn neus bloedt en ik niks heb gekregen

- Hem zeggen: De aanhouder wint in dit geval niet. of: Was dit nou weer serieus of was het een grap?

Ik denk dat ik maar voor het laatste ga. Zucht, jongens...

Grrr. Boeken vergeten voor mn herkansing morgen. Ik had ze expres meegenomen naar school vandaag zodat ik nog wat kon leren, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Weer 20 min weg. En ik heb die tijd al zo hard nodig.

Verder vandaag eerste sessie examentraining (omgaan met stress etc.) gehad op school. Leuke groep, daar durf ik mezelf wel te laten zien en wat te zeggen. Weer een meevaller.

-Lekker naar zumba geweest, even beetje ontspanning.

-Wat heb ik toch lieve vriendinnetjes.

- Zomaar een gevulde koek in de vorm van een hartje gekregen van een klasgenote. Ik heb hem toen maar gedeeld met mn beste vriendinnetje.

-School ging ook goed vandaag.

-Nog steeds 'blij' zijn dat de vriend van mn nicht vorige week toevallig woensdagnacht bij m'n nicht sliep (ze slapen namelijk altijd bij hem als ze samen slapen). Hij was één van de bewoners van het studentenhuis in Groningen wat in vlammen opging donderdagochtend, waarbij een meisje om het leven kwam. Puur toeval dat hij niet thuis was of...?

Edit: dit laatste is natuurlijk niet positief en wellicht pas het hier dan ook niet helemaal, maar ik bedoelde er alleen maar mee dat ik God dankbaar ben dat hij niet thuis was.

Ik heb altijd een vast tijdstip voor ieder ding dat ik 's ochtends doe, anders ben ik altijd te laat.

7.10: een stotterende slamfm maakt me wakker, lampje aan en ik draai me nog een keer om.

7.12: er echt uit. Ik vind dat echt het vreselijkste moment van de dag. Zodra je één stap buiten je bed zet voel je gewoon die kou, en dan nog erger: koude kleren aan moeten doen, aaargh, zo'n hekel aan.

7.22: Naar beneden en ontbijten. Ik moet om 7.34 klaar zijn en weer boven zijn. Dan de rest doen, tandenpoetsen, haar enz. terwijl ik altijd een rondje wakker swing door mn kamer op iets dat op de radio is.

8.00: Beneden zijn en me haasten naar de schuur. Snel naar school.

Ik weet niet, maar zodra ik m'n wekker MOET zetten voor school bijvoorbeeld, ben ik altijd zo duf de hele ochtend. Ik moet eigenlijk echt uit mezelf wakker worden. Als ik pas om 9uur op school hoef te zijn, sta ik om kwart voor 8 op, dan word ik vanzelf wakker (weliswaar door anderen, bijv mn zusje die de trap af boldert), en dan voel ik me gelijk een stuk beter.

Maar iedere dag om 6 uur opstaan zou voor mij een hele opgave zijn!

Nou Online is ook niet alles. Soms hebben we bijvoorbeeld geen kiestoon met bellen en moet er eerst één van ons mobiel bellen naar de huistelefoon. Maar dat was vooral in 't begin toen Orange overging in Online, dus miss dat het daar ook mee te maken had.

En we zijn een tijd lang geteisterd door zogenaamde 'ghost calls' zoals ze die daar noemen. Word je 's nachts op de meest rare tijden gebeld door niemand en als je opneemt hoor je gewoon de kiestoon. De telefoon blijft dan ook net zo lang doorgaan totdat er iemand op het opneemknopje drukt. Heel frustrerend, zeker als het vaker in 1 nacht gebeurd en je dus leuk naar beneden mag en iedereen wakker is. Na een hoop gescheld, telefoontjes en dreigingen om over te stappen is het probleem tot nu toe gelukkig verholpen. Maar het heeft wel heel wat telefoontjes gekost.

Verder heb ik er geen verstand van hoor. Maar wij zitten thuis iig ook te kijken naar een andere provider. M'n vader had het over UPC omdat we daar ook digitale televisie van hebben. Iemand daar toevallig ervaringen mee?

Gefeliciteerd

Op dinsdag 19 januari 2010 21:56:00 schreef Joëlle het volgende: Niet gekocht, wel gekregen (van vriendlief, die van een plaatje op internet al wist te zeggen dat ik dit een goede tas zou vinden. Dus ik naar de winkel om te checken en ja hoor, tas voldeed aan bijna alle eisen die ik stelde. ) [afbeelding] maar dan in het bruin. En I like it! Ruim een half jaar op zoek geweest naar een waardige vervanger voor m'n vorige handtas. Enige nadeeltje is dat bijpennen er niet heel makkelijk in gaan. Ach ja. thnx think

Superleuke tas!

Bedoel je op basisscholen en/of middelbare scholen?

Want dan zit er wel degelijk verschil in denk ik. Op een christelijke basisschool, die, zoals ik zie in mijn omgeving zie, wél wat doen met hun identiteit is het naar mijn idee een beetje raar om lessen te geven in een specifiek aspect van een godsdienst. Bovendien kan het erg verwarrend werken voor jonge kinderen. Het geloof is ingewikkeld, laat staan dat ze nog van meer godsdiensten dingen moeten weten. Laat ze eerst maar eens een goede basis leren mbt rekenen en taal, pas dan kan je ook andere vakken geven.

Ik zit op een christelijke school, althans op een school die zich christelijk nóemt. Naar mijn idee doen ze er namelijk niks mee, ik zou er wel een boekwerk over kunnen schrijven, maar dat ga ik maar niet doen, om jullie te sparen voor mijn betoog en mezelf ook niet zo ga lopen opfokken. Maar ik vind dat ondanks dat een school christelijk is, ze de ruimte moeten hebben om ook iets te vertellen over andere godsdiensten, gewoon een basis van dat geloof. Ik heb inmiddels geen godsdienst meer, maar ik vond het wel fijn om dingen te leren over de islam, hindoeisme, boeddhisme, jodendom, zodat ik voor mezelf er een mening over kon/kan vormen hoe ik daar tegenover sta. Hoe vind ik dit en hoe vind ik dat? Bovendien, hoe kun je met anderen over andere godsdiensten discussieren als je niet weet waar je het over hebt?

Bovendien als je dit zou schrappen uit de godsdienstlessen op een school, kun je net zo goed het vak ANW schrappen, want dat is één en al evolutie, en wat dus eigenlijk ook niet zoveel te zoeken heeft op een christelijke school.

Dus ja, ik vind het goed, mits je de leerlingen ook dingen leert over het christelijk geloof en je eigen identiteit niet teniet doet.

Dacht ik dat de 'Meest depressieve dag van het jaar' aan mij voorbij zou gaan omdat ik een 8 had voor mijn mondeling Duits (die voor 30% meetelt en dus 15% van mn examencijfer is), verpruts ik economie helemaal.

En welke ongelooflijke kneus bedenkt het nou om in een toetsweek de verdieping waar de toetsen worden afgenomen, de muren/kozijnen te gaan schuren en verven. Dat soort dingen snap ik dus echt niet he. Maargoed, het ligt toch altijd aan de leerlingen, dus ik moet er maar mee dealen.

Thnx, hij is weg.

Aaargh, ik heb de hik. Kan iemand me ff laten schrikken?

Ja idd! Ik zit nu sinds een paar weken op zumba met een paar vriendinnen, echt gezellig en leuk! Even lekker de stress weg fitness/dansen.

Hee TS, ik vind het goed van je dat je de stap hebt gemaakt/gaat maken om naar de kerk te gaan, ongeacht wat anderen erover zeggen of denken.

Zelf vind ik het namelijk heel moeilijk en durf ik het ook niet zo goed. En dan vooral tegenover mn ouders (mn vader gelooft niet, en kan soms nogal felle opmerkingen erover maken, niet alleen daarover hoor, maar die doen me wel het meeste zeer). Bovendien weet ik ook niet naar welke kerk ik wil. Ik durf sowieso niet zo goed alleen. Ik ga dan ook maar heel weinig, het moet net zo uitkomen dat ik bij iemand ben die naar de kerk gaat of dat ik bij een sportactiviteit van de kerk waar ik wel eens bij betrokken ben ben. Nu gaat mijn beste vriendin naar een CGK, en heb ik ook vrienden in een NGK, maar in beide kerken heb ik niet het idee dat ik er op mn plaats zit. De CGK is heel erg van de (slome) gezangen en psalmen, terwijl ik dat helemaal niet fijn vindt. Ik zie de tekst staan en zing ook wel mee, als ik het ken, maar ik begrijp er niks van. En dat irriteert me. Ik kan niet snel snappen wat er staat maar wil ondertussen wel meezingen, frustreert me een beetje. De NGK is daar wat minder in, zingt veel opwekkingsliederen of uit andere bundels of Psalmen voor nu (wat op zich niet zo erg is) waar ik me allemaal wel ik kan vinden, maar op de één of andere manier voel ik me ook niet altijd fijn, en ben ik het ook niet altijd eens met de preken.

Op kerstavond was ik ook in deze kerk, en overviel me ook weer zo'n gevoel net zoals ik een keer daarvoor ook in de CGK had. Het is daar gebruikelijk om bij (bijna) ieder lied te gaan staan. En toen ik daar zo stond en de muziek begon, overviel me het gevoel wat ik daar in vredesnaam deed. Ik hoorde hier niet en God bestond niet ging er door me heen. Inwendig kwam ook een lachbui opzetten. Als ik mezelf gigantisch voor schut zou durven zetten was ik gillend weggerend. En dat heb ik nu al een paar keer gehad, terwijl ik er wel met zin heenga, en als de dienst eenmaal wat verder is ook wel zo ervaar, ondanks dat ik niet alles geloof wat er gezegd wordt. Herkent iemand dit? Is het raar dat dat me soms zo overvalt? Ik vind het namelijk vervelend, want ik wil het helemaal niet. En ik geloof ook niet dat God niet zou bestaan zoals ik op dat moment denk. Of zou het komen dat ik idd niet in die kerken me thuis voel?

Ik ben 1x naar de Evangelische gemeente (ik krijg trouwens ook de kriebels van die etiketten die overal opgeplakt worden, evangelisch dit, gereformeerd dat, ik gebruik het dan ook maar slechts als aanduiding van een kerk) hier geweest, was heel bijzonder, was de eerste keer dat ik me echt bewust werd van God, aangeraakt werd (ik ben van huis uit wel gelovig opgevoed in de zin van christelijke school, bidden voor het eten enz.), en het lichtje in me aanging. Verder heb ik niet veel van die dienst meegekregen omdat ik alleen maar stond te huilen. Daar wil ik dan nog een keer heen. En anders misschien naar de protestantse kerk. Ik moet alleen de drempel nog over. En dat gebeurt ook nog wel, daar heb ik ook wel vertrouwen in, maar nu nog even niet.

Gefeliciteerd! Maak er een mooie dag van

Gefeliciteerd!