audacity

het leuke aan schoolreisje was dat als we terugkwamen we ons altijd onder de stoelen van de bus gingen verstoppen en dan als verrassing te voorschijn kwamen voor onze mama's

dat ze te horen krijgen wat ze voor God mogen doen, zoiets geloof ik...

Wat bedoel je met een aanraking van God? Kan ik dat alleen in charismatische gemeentes krijgen ?

tnx voor de reacties

TRIN is charismatisch..............soulsurvivor gerelateerd....dus in die hoek moet je het zoeken.

Enne de hoeveelste historische doorbraak gaat het worden??? zoiets heb ik jarenlang gehoord.....en wanneer gaat het nou eindelijk gebeuren???

Ik zal ook is mijn getuigenis geven. Ik ben Marlies, 25 jaar. Ik ben de oudste van vijf kinderen. We zijn heel creatief en muzikaal opgevoed. Iedereen had muziekles. Schilderijen op de keukentafel waren de normaalste zaak van de wereld en we werden in onze creatieve ontwikkeling heel erg gestimuleerd.

Mijn beide ouders zijn op latere leeftijd tot geloof gekomen, mijn moeder een half jaar voor mijn geboorte en mijn vader toen ik drie was. Ik ben wel als kind gedoopt, maar een paar maanden na mijn doop heeft mijn moeder zich volwassen laten dopen.

Tot mijn elfde leek er niets aan de hand te zijn in ons gezin. Mijn vader was wel afwezig, maar ja ik wist niet beter. Toen ik elf was, werd mijn vader ziek. Hij kreeg epileptie en stortte psychisch in. Hij dacht na een jaar aan het werk te kunnen, na een opname in het ziekenhuis op de psychiatrische afdeling. Toen is hij weer ingestort. Dit keer is hij langer ziek geweest. Die tijd thuis was afschuwelijk, mentaal geweldadig. Ik ben nog blij dat alleen de hond alle hoeken van de kamer heeft gezien en wij niet.

Ik ben op mn 11e tot geloof gekomen. We zaten in een evangelische gemeente, toen net het hele gebeuren rond de "Toronto Blessing" opkwam. Ik heb op een kamp een keer echt een visioen gehad, maar toen dacht ik dat ik de gave van profetie had en ben ongeveer elke week met een zogenaamde profetie naar voren gegaan als twaalfjarige. Ondertussen was de kerk waar ik zat aan het scheuren op het onderwerp "de gaven van de Geest". Ik heb me toen ook volwassen laten dopen. Als ik nu terugkijk op deze periode, denk ik echt zo iets van: waar was ik mee bezig???????

Ik was inmiddels 14 en toen werd het thuis wat rustiger. Mijn vader ging zich laten omscholen, mijn moeder had inmiddels werk, er was weer geld zowaar. Toen werd ik zelf zwaar depressief. Totdat ik op een gegeven moment zelfmoordgedachten kreeg en toen heb ik God aangeroepen en toen was Hij er wel heel even. Ik werd punker, ging metal en punk luisteren. Op mijn 16e kwam ik erachter tijdens werkweek in Praag, dat ik mijn thuissituatie kon missen als kiespijn en dat mijn thuissituatie niet normaal was. Ik bleef zitten en mn vader liet het huishouden versloffen en dat heb ik overgenomen. Toen ging mn vader op eens in zn eentje op vakantie naar de VS. Toen hij terugkwam, zei hij dat hij wilde scheiden tegen mijn moeder (een gesprek waar ik helaas bij was).

Op mijn zeventiende zijn mijn ouders dus gescheiden en mijn vader is naar de VS vertrokken. Het was daarna wel een hectische tijd en ik was het eerste jaar steun en toeverlaat voor mijn moeder. Toen kwam mijn stiefvader om de hoek kijken een jaar na de scheidng van mijn ouders. Ze zijn binnen een half jaar getrouwd en vanaf dat moment trok mijn stiefvader ook bij ons in.

De kerk waar ik zat, wat een kleine anarchistische charismatische gemeente was, was uit elkaar gevallen.

Ik ging met mijn moeder en stiefvader naar een grote charismatische gemeente. Na een jaar zijn mn moeder en stiefvader daar weggestuurd omdat ze het niet eens waren met het beleid van de kerk. Ik ben gebleven, ik raakte bevriend met een jongen die lid was bij NSR, een christelijke studentenvereniging. Na een jaar, ik was inmiddels 20, ben ik daar lid geworden, in het tweede jaar van mijn studie.

Bij NSR heb ik voor het eerst echt fatsoenlijk bijbelstudie gehad. Daar leerde ik ook praten over wat ik geloofde en dat geloven ook meer was dan dingen ervaren.

Na twee jaar werd ik nestor, een taak met grote inhoudelijke eindverantwoordelijkheid. Dat was een heftig jaar waar ik veel geleerd heb op allerlei gebieden. Voordeel van zoveel verantwoordelijkheid was, dat ik persoonlijk werd gecoacht. Op een gegeven moment is een staflid mij pastoraal gaan begeleiden, wat wel nodig was. Ze zorgde dat ik ook professionele hulp kreeg en iemand die mij na dat jaar ook pastoraal verder kon begeleiden (waar ik nu nog steeds bijbelstudie mee doe anyway).

Ik ging in die tijd ook nadenken over wat nou mijn manier van geloofbeleven was. Ik kreeg meer vrienden uit allerlei kerken. Ik had vooral veel discussies met vrienden die hervormd waren en had twee vriendinnetjes die vrijgemaakt waren. Op een gegeven moment ben ik een tijdje meegaan lezen op refoweb. Ik kwam interessante dingen tegen, zoals de opwekkingsprediker Jonathan Edwards, waardoor ik mijn charismatische ervaringen in kaders kon plaatsen (waar al mijn ervaringen trouwens buiten vielen). Vorig jaar zomer kwam ik tot de conclusie dat de charismatische manier van kerkzijn, niet mijn manier van kerkzijn was. Ik ging verschillende kerken bezoeken, waaronder ook een hervormde kerk aan de andere kant van de stad waar ik woon. Op een gegeven moment, het was afgelopen januari, was ik 's ochtends naar de kerk geweest en ik had opeens het idee, van laat ik is 's middags naar de kerk gaan. Het was koud, ik was te laat dus toen ik tien minuten gefietst had, bedacht ik, van wacht er zit ook nog een hervormde kerk bij mij in de straat, ik ga daar naar toe.

En sinds dien ben ik eigenlijk nergens anders meer heen geweest. Het is een rustige stabiele gemeente, met een missionaire inslag. Het heeft even geduurd voor ik alle charismatische vooroordelen kwijt was over hervormde gemeentes. Inmiddels ken ik wat mensen, heb een paar gesprekken gehad met de dominee. Ik ga volgend jaar belijdeniscatechesatie doen, want ik moet natuurlijk nog wel veel leren over de gereformeerde traditie en de belijdenisgeschriften. En ik ga afstuderen, ook niet onbelangrijk.

Ik hoop dat ik een beetje stabiliteit ga vinden. Ik ben blij dat ik toch catechesatie mag volgen, ondanks dat ik nog zo onzeker ben, of het me gaat lukken in deze kerk te blijven hangen. Op dit moment gaat het goed en leer ik een heleboel nieuwe dingen en ben ik elke week blij dat ik weet wat ik in de kerk kan verwachten. Ik kijk voor het eerst sinds jaren echt uit naar de zondag.....en dat is gaaf. Voor de rest probeer ik mn leven zo rustig mogelijk te houden.

Het is een enorm verhaal, je hoeft het echt niet helemaal te lezen hoor.......maar dit was het wel zo'n beetje

mijn jeugdherinneringen.........

tja, ten eerste heb ik vooral herinneringen aan blokfluitles. Ik ben van mn 6e tot mn 13e naar blokfluitles gesleept. En ik was behoorlijk goed. Op een gegeven moment speelden 4 van de 5 kinderen bij ons thuis een instrument, wat dus leidde tot huiskamerconcerten waar heel veel barok werd gespeeld en gedwongen oefenen met z'n allen. In de pubertijd zijn we allemaal ook een tijdje gestopt met muziekmaken, maar inmiddels is de hele familie wel blij met de opgedane muzikale bagage, want als je andere instrumenten wil bespelen is die bagage toch verdraaid handig.

ik heb me suf gelezen aan boeken........op school was ik veel te onzeker om mee te mogen doen, dus ik was wel een beetje de underdog.

Verder zijn de schilderijen van mijn moeder op de keukentafel wel een belangrijke herinnering. Ik weet niet beter dan dat mijn moeder creatief bezig was. Ze heeft best wel veel gemaakt, ook voor de evangelische gemeente waar we toen zaten, want daar vonden ze het gaaf om grote banieren op de muur te hebben met haleluja erop ofzo...en die maakte mijn moeder. En de keren dat er geld over was, stapte mijn moeder in haar eentje met ons vijven de trein in naar Amsterdam om naar een museum te gaan.....ik heb zelf ook veel creedingen gedaan aan borduurwerkjes, poppenkastpoppen, wandkleedjes met winnie the poeh. De computer kwam vanaf mijn 10e en dat ding was in het begin alleen maar een bron van ruzie......

De handgemaakte poppen die mijn moeder heeft gemaakt, hebben nog steeds een speciaal plekje in mijn kamer nu.

TV en muziek. Ja alles wat niet christelijk was, was fout, dus tot een jaar of 10 was de EO ook de enige omroep die we mochten zien. Dus Bontje Blauw, Benjamin Ben, Het Kleine Huis op de Prairie, Dr. Quinn. Muziek mocht ook alleen maar christelijk, dus Elly en Rikkert, Jullie Miller, WWMT (wie kent WWMT nog?).

Toen mijn vader ziek werd, is hij wel van het strakke stramien afgestapt qua tv-kijken, dus ja toen heb ik ook Nightrider, The A-team, McGiver enz......allemaal wel gezien.

Mn ene opa en oma brachten altijd fruit mee, dus als zij langs kwamen dan hadden ze in de zomer steevast altijd een emmer pruimen bij zich of groenten uit de volkstuin van mijn opa. van mn andere oma kreeg ik altijd een rol mentos mee als we weggingen. En mn derde oma kwam maar heel af en toe en was een beetje excentriek.

de val van de muur heb ik wel bewust meegemaakt, ik had er eigenlijk geen mening over, maar ik weet nog wel dat ik dat gezien heb op tv. Ik was niet zo bezig met de wereld, ik was meer bezig met alle regeltjes van het evangelisch geloof, wat mag nou wel en wat nou niet en met de thuissituatie......

de DL gaat niet over wie God uitkiest en wie niet, maar over het feit dat God de eerste stap naar ons zet, ons uitkiest. En om die eerste stap te zetten heeft Hij ons nodig en ons die opdracht gegeven.

God blijft het initiatief naar ons toe nemen hoe dan ook, daar gaat deze tekst over.

Ben jij ten diepste wel is heel eerlijk naar jezelf geweest? Ben je wel is zo diep in zonde gevallen dat je er nooit meer uit dacht te komen en ben je wel is tot de conclusie gekomen dat je eigenlijk niet wilde stoppen met zondigen, dat je eigenlijk er niet bewust van was dat je God verdriet aan het doen was. Ik wel, toen ben ik tot de conclusie gekomen, dat ik uit mezelf eigenlijk niet voor God wil kiezen of zelfs kan kiezen, maar het feit dat ik christen ben, dat dat puur zijn genade is. Het staat ook fil.2:13 dat God zowel het willen als het werken in ons bewerkt.

God is liefde en dat is in tegenspraak met de karikatuur van de uitverkiezing die jij schetst. Uitverkiezing gaat over het feit dat God de eerste stap naar ons zet en dat wij daarop mogen antwoorden. Niet andersom. God biedt ons genade aan. Dat is liefde

hee mensen nou had ik zelf ook nog een vraag, hij hoort waarschijnlijk bij de I, maar ik hoop dat jullie hem een keer meenemen.

wat moet ik context met de onweerstaanbare genade (Irristable grace) met deze tekst?

Hebr.10:26 Wanneer we willens en wetens blijven zondigen nadat we de waarheid hebben leren kennen, is er geen enkel offer voor de zonden meer mogelijk, 27 en kunnen we niet anders dan huiverend wachten op het oordeel en op het vuur dat de tegenstanders gretig zal verslinden. 28 Voor wie de wet van Mozes naast zich neerlegt is er geen pardon; wanneer er ten minste twee getuigen een verklaring tegen hem afleggen, moet hij sterven. 29 Hoeveel zwaarder zal dan de straf niet zijn, denkt u, voor wie de Zoon van God vertrapt, het bloed van het verbond ontheiligt – terwijl hij erdoor geheiligd is – en de Geest van de genade veracht? 30 We kennen immers degene die gezegd heeft: ‘Het is aan mij om te wreken, ik zal vergelden,’ en ook: ‘De Heer zal oordelen over zijn volk.’ 31 Huiveringwekkend is het te vallen in de handen van de levende God!

heb je dat voor het kiezen dan????

en is kinderen maken het enige doel dat we hebben hier op aarde?

dank je wel voor de antwoorden

Dave, uitverkiezing gaat niet over het feit dat God persoon A wel kiest en persoon B niet. Uitverkiezing gaat over de tegenstelling, hangt mijn redding af, van de mate waarin ik geloof, of is het God die mij gered heeft, mij de hand gereikt heeft en dus mij uitverkoren heeft. En de Dordtse leerregels gaan over de laatste optie.

ik schrijf op dit moment een scriptie over het debat rond Jezusfilms en ik gebruik o.a. de KKK als context waarvanuit ik het debat rond Jezusfilms analyseer, want een van de films die ik gebruik als analysemateriaal "The last temptation of Christ" is ook niet bij katholieken goed gevallen. Ik wil vooral gebruik maken van de KKK en de HC omdat ik anders 2000 jaar iconoclasmedebat moet verwerken in maximaal 1000 woorden. En ik studeer nou eenmaal cultuurwetenschappen en geen theologie. Commentaar op de HC en preken aan de hand van HC zijn genoeg te vinden op internet, dus ik was benieuwd waar ik commentaren kon vinden op de KKK.

dank je wel voor de link trouwens, maar die had ik al gevonden.

wordt er in de katholieke kerk ook uit de kkk gepreekt?

zo nee, waar op internet kan ik commentaren op de kkk vinden?

uhhhh sign2god ontkent de drie-eenheid??????? uhm jah......ik weet niet of je die site serieus moet nemen dan?

voor degenen die niet weten wat willow creek is

willow creek is toch een zoekergerichte kerk die aan wil sluiten bij de cultuur van vandaag? een postmoderne kerk zeg maar........

wat ik van willow creek vind is, dat als je te veel bezig gaat met aansluiten bij de huidige maatschappij, dat je je christelijke identiteit op den duur gaat verliezen en dit kan ten koste van de boodschap gaan.

hoofdstukken

ook ons leven bestaat uit vele hoofsdstukken

- een bijbel

- vrienden en familie

- mijn basgitaar

- mijn boekenverzameling met daarin studieboeken, boeken over kunst, leesboeken en geloofsopbouwende boeken

- goede gesprekken (daar sta ik om bekend, dat ik heel goed ben in persoonlijke, diepgaande gesprekken voeren, mensen komen ook naar me toe voor zulke gesprekken)

- en dat is nr. 6 eigenlijk mijn blog . staat best wel veel info over mij op

de link werkt niet whatever

1. Damien Rice - Elephant

2. Dropkick Murphys - Memories Remain

3.

4. Billy Joel - Piano man

5.

6.Scissor Sisters - Comfortably numb

7. Comeback Kid ? Wake the death

8.

9.

10.Genesis - Duke's Travels

soul embraced eruit want dat ken ik niet

manu chao erin omdat het een lekker vrolijk nummer is, ondanks dat ik er niks van versta

Op donderdag 05 juli 2007 14:11:39 schreef Feebs het volgende: [...] Heb je niet echt wat aan he? Ik snap er zelf geen kont van, maarja.. ik weet ook niet hoe dat in elkaar zit Fietsenmakers weten het wel! Ode aan de fietsenmakers!

ach het plaatje komt overeen met het onbegrijpelijke verhaal wat mijn stiefvader ophing aan de telefoon. ik snap het ook niet hoor.

kee tnx.................hmmm in dat geval heb ik niet mijn stuurpen gemold, maar mn stuur zelf . ach ja, fiets staat nu bij de fietsenmaker

Op woensdag 04 juli 2007 22:24:08 schreef -eva- het volgende: [...] Elke dag met watervaste marker bijkleuren.

daar wordt de vlek hoogstens een stukje donkerder van, afhankelijk welke kleuren er allemaal in de zwarte verf van de broek zitten, zal dat hoogstens een paar tinten schelen. Sorry je broek verven is echt de enige mogelijkheid hem weer zwart te krijgen en dan vraag ik me ook nog af, of je ribstof wel kan verven, maar daar is eenvoudig achter te komen, door bij de drogist de vervakkingen van de textielverf goed te bekijken voor je wat koopt.

door je broek opnieuw te verven en ga je na een tijd alsnog de vlek weer terugzien

hoe zit een stuurpen van een fiets in elkaar? de mijne staat scheef en ik heb net een onbegrijpelijke discussie met mijn stiefvader over stuurpennen gehad en ik ben het niet met hem eens. dus hoe zit een stuurpen in elkaar?

dus als ik PiB goed begrijp, zeggen de kanttekeningen van de statenvertaling in elk geval dat God de zonden van de vaderen alleen aan het derde en vierde geslacht bezoekt, als het derde en vierde geslacht dezelfde zondes doen als de voorvaderen? Maar staat dat er ook, wat de kanttekeningen van de statenvertaling zeggen, of hebben ze dat er van gemaakt omdat God anders zo gemeen en onrechtvaardig lijkt? ik wil strakjes niet het risico lopen voor Gods troon te komen na mijn dood en dat me dan het hele pakket zonde wordt aangerekend wat mijn ouders en grootouders hebben begaan, want dat is nogal wat.

Maar wat Henk G zegt klopt ook weer, althans in mijn leven heb ik genoeg voorbeelden daarvan gezien van dat mijn ouders keuzes gemaakt hebben die invloed hebben op mij en dat ik later keuzes zal maken die weer invloed gaan hebben op mijn nageslacht. Als ik daar over nadenk, dan heb ik bijna zoiets, van dan maar niet trouwen en kinderen krijgen. Ik wil het leven van mijn eventuele nageslacht niet verpesten.

zondag 35 van de heidelbergse catechismus