Kyron

Quote: Op woensdag 30 april 2008 17:42:30 schreef Olorin het volgende: [...] Een oud topic, maar ik had nog niet gereageerd, hoewel ik me afvraag hoe relevant dat nog is, zeker gezien de latere reacties. Maar ik vind het wel een boeiend onderwerp, dus vooruit: U neemt me de woorden uit de mond. Daar ik deze morgen een soortgelijk topic heb aangemaakt, en me voorgesteld werd om op dit topic verder te gaan, bij deze…: In ieder geval zijn er al zeer zinnige dingen hier gezegd, tevens is mijn mening dezelfde geblijven: “solo scriptura†is een uitvinding van Luther

Quote: Op zondag 21 oktober 2007 17:03:39 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] De zin "Jezus, wees mij zondaar genadig" is toch wel fundamenteel anders dan een zelfaffirmatiezin, zoals bijv "Ik laat mijn boosheid los". Die kunnen óók werken, maar het grote verschil is dat je met de eerste zin Gods hulp inroept en tegelijkertijd je boosheid relativeert, omdat je je beseft dat niet (alleen) die ander een zondaar is. Het is dus niet alleen ín jouzelf dat er iets gebeurt, maar ook in je relatie met God en je relatie met die medemens. Hier ben ik wel met je eens. Tegelijkerti

Quote: Op zondag 21 oktober 2007 16:50:04 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] Met deze aanvulling: dat wij die ene bepaalde zin (Jezusgebed) natuurlijk niet tegen onszelf zeggen en dat wij het ook niet zijn, Die ons vervolgens moed geeft. U spreekt die bepaalde zin dan toch wel uit. Met deze zin, kunnen ook andere zinnen zijn, kunnen wij weldegelijk tegelijkertijd onze innerlijke gesteldheid beïnvloeden.

Quote: Op zondag 21 oktober 2007 14:12:16 schreef wateengedoe2 het volgende: [...] Het een aantal keer herhalen van het Jezusgebed "Heer Jezus Christus, wees mij, zondaar, genadig" helpt ook (overigens ook, hoe raar het ook klinkt, als je zit te lachen en niet kunt ophouden op momenten dat dat ongepast is). Dit lijkt me een goed voorstel. Het doet ertoe welke zinnen wij tegen onszelf zeggen. Sommige zinnen verlammen ons, houden ons gevangen in een slecht humeur, zelfmedelijden en in irritatie. Andere zinnen geven ons de kracht, de moed, de innerlijke bezieling of de bereidheid

Beste Iriacynthe, Hartelijk dank voor uw uitgebreide info. Ik heb de sites voorlopig opgeslagen in mijn favorieten om ze later eens te raadplegen.

Quote: Op vrijdag 05 oktober 2007 17:00:18 schreef Iriacynthe het volgende: Godgeleerdheid en godsdienstwetenschappen aan de KUL. We gebruiken voor beide vakken onuitgegeven cursussen van de docenten zelf (Dirk Hutsebaut voor godsdienstige ontwikkelingspsychologie, Didier Pollefeyt voor vakdidactiek godsdienst), dus daarmee kan ik je niet echt helpen. Jammer, in ieder geval hartelijk bedankt voor de snelle reacties. De namen Dirk Hutsebaut en Didier Pollefeyt zijn me uiteraard bekend. Misschien spreek ik Dirk Hutsebaut via e-mail. Misschien lukt het op deze manier (in ieder geval

Quote: Op woensdag 03 oktober 2007 23:54:51 schreef Iriacynthe het volgende: [...] We hebben het er ooit al eens wat over gehad bij godsdienstige ontwikkelingspsychologie (kregen we van de man die die schaal ontworpen heeft, dus ja) en nu zijn we er wat dieper op ingegaan bij vakdidactiek godsdienst (we vertrekken vanuit de psychologie van de leerling zelf mbt geloof, en dan gaan we kijken hoe het nieuwe leerplan godsdienst daarop aansluit, dat is zo'n beetje het plan). Erg interessant vak! Ik neem dus voor het gemak aan dat je Godsdienstwetenschappen volgt? Ikzelf volg in ie

Quote: Op woensdag 03 oktober 2007 22:05:30 schreef Iriacynthe het volgende: Ik heb het kort uitgelegd in de beginpost, ik heb er bijgezegd waar je meer uitleg kan vinden op de website, én iemand is zo vriendelijk geweest om het ook in dit topic te copy-pasten, als mensen nu ook nog eens zouden lezen zou het allemaal goed komen. Graag gedaan, zegt die iemand. Voorts ben ik reuze benieuwd in welk vak je het over verschillende geloofsstijlen hebt gehad. Wat de uitslag betreft lijken u en ik verder eigenlijk wel een beetje op elkaar.

Ik heb een tijd geleden ook zo een topic geopend op een ander forum. Ik kopieer eventjes wat ik toen geschreven heb. De beperking is inderdaad, dat merkte een zekere Diak ook al op, dat de vraagstelling typisch (Vlaams-) katholiek is. Hoewel ik tevens wel van mening ben dat de verschillen door kerken heen lopen. Daarom heb ik ook zo deze test als katholiek een tijd geleden in een meer typische evangelische site geopend. Als een katholiek en een protestant hoog scoren op een bepaald punt zullen die mijns inziens, hoewel ze wel van gedachte kunnen verschillen wel met elkaar een zekere verwantsc

Medisch/Biologisch gezien is het allerbeste om met kinderen te beginnen 18 jaar. Alleen er allebei psychologisch klaar voor zijn kan jaren duren. De ideale psychologische leeftijd om met kinderen te beginnen is dus veel later.

Quote: Op maandag 30 april 2007 11:11:36 schreef Dostojevski het volgende: Ik heb geen soep in huis. Laat ik dan een verschil constateren tussen wat je bedoelt en wat je schrijft . Laat ik dan een verschil constateren tussen wat ik bedoel en wat het effect van mijn schrijven op u heeft.

Quote: Op maandag 30 april 2007 10:52:33 schreef Dostojevski het volgende: Ik zie in je reactie geen aanwijzing dat je zult stoppen met mensen die het met je oneens zijn dom te noemen, dus we zijn voorlopig uitgepraat. Mijns inziens betwijfel ik dat ik dat gedaan heb, als je het zo aanvoelt kan ik uiteraard niet ontkennen. Zoals ik zei het gaat mij niet om personen maar om de discussie zelf. Als het niet mogelijk zakelijk te discussiëren, kunnen we beter soep gaan eten.

Quote: Op maandag 30 april 2007 09:37:35 schreef Dostojevski het volgende: Kortom wie het niet met jou eens is, kijkt niet verder dan zijn neus lang is. Immers strikt genomen ben ik het met deze uitspraak eens: [...] Maar door jou word ik direct in het hokje "autoritair" gedrukt en dus schijn ik niet verder te kijken dan mijn neus lang is. Kan je ook je punt maken zónder zij die het met je oneens zijn dom te noemen? In principe zie ik elk persoon hier als een verrijking. In die zin leer ik heel graag elke dag van iemand bij, om mijn beperkte visie te verruimen. (Want

Quote: Op zondag 29 april 2007 19:59:04 schreef Dostojevski het volgende: [...] Zozo, dat is een lekker creatieve interpretatie van wat ik schrijf. En zo stijlvol ook, dat je op mijn verhaal alleen met een lullige opmerking kan antwoorden. De anti-autoritaire opvoeding op zich is een concept dat je "zóóó jaren zeventig" kan noemen. Maar achterhaald is het nog niet, daarvoor hoef ik alleen maar die vaders in de trein te zien "Joraaaaaam, hou daar nou eens mee oohhoooop" als de koters op de banken staan te springen. Het hele "vriend zijn van je kind" idee is een direct gevolg van

Quote: Op zondag 29 april 2007 18:56:47 schreef Dostojevski het volgende: Pedagogiek en psychologie zijn zo modegevoelig dat ik daar niet echt meer een hoge dunk van heb. Maar, ook ouders die hun kinderen anti-autoritair opvoeden of die hun kinderen bewust niet slaan, zitten vol goede bedoelingen. Dat zegt zo weinig. Daarnaast kom ik net uit een maatschappij (Ghana) waarin kinderen en volwassenen minder gewelddadig én gelukkiger zijn dan hier, en waar wordt geslagen bij het leven. Dat slaan wordt niet als een probleem en ook niet als traumatisch ervaren. Lijkt me dat het probleem

Quote: Op zondag 29 april 2007 17:56:35 schreef Dostojevski het volgende: Beetje suggestief nietwaar? Of heb je echt hard bewijs behalve een "zou ook kunnen zijn"? Zo niet, dan ga ik maar gewoon uit van wat ikzelf denk en wat die ouders die slaan zelf zeggen, namelijk dat ze het écht voor de bestwil van hun kinderen doen en dat ze dit niet doen vanuit een of ander onbewust motief dat ze willen verdoezelen door het woord "pedagogisch" te gebruiken. Op zich ga ik wel uit van de goede BEDOELINGEN van de opvoeder of ouder, al betwijfel ik het gunstige EFFECT van slaan, vooral op lang

Quote: Op zondag 29 april 2007 16:06:27 schreef Hester het volgende: Het woord pedagogisch maakt duidelijk dat de tik het in het belang van het kind is en dus uitdrukkelijk niet gaat om een uiting van gewelddadigheid. Zou natuurlijk ook kunnen zijn dat iemand de tik pedagogisch noemt, als ‘wapen’ dat zijn / haar tik goedkeurt. Zoals er in de opvoeding nog ander wapens gehanteerd worden zoals: ‘Ik doe het voor je bestwil’…

Quote: Op zondag 29 april 2007 11:14:10 schreef Dostojevski het volgende: Overigens is "pedagogische tik" gewoon een manier om "slaan" acceptabel te laten klinken in deze tijd. Kennelijk, want in dit topic word veel moeite gedaan om een scherp onderscheid tussen slaan en de zogenaamde pedagogische tik te trekken. Ik zie ook amper verschil. Hoogstens een kwestie van intensiteit. (Hoewel over het al of niet slaan zelf u en ik van mening verschillen, maar dat weten we ondertussen al. )

Een vraagje tussendoor aan diegene die geen voorstander zijn van slaan, wel van wat ze noemen een pedagogische tik. Wat maakt de tik dan zo pedagogisch?

Quote: Op woensdag 25 april 2007 22:03:05 schreef Corientje123 het volgende: [...] Ik ben absoluut tegen het slaan van kinderen en zelf nog wel tegen de pedagogische tik, als pedagoog zijnde... Maar het lijkt me ook niet dat je altijd met je kinderen in discussie gaat.. teminste ikke niet Er zijn echt waar, talloze manieren om een kind iets te leren Als student in de kinderpsychotherapie kan ik jouw schrijven alleen maar bevestigen.

Quote: Op woensdag 25 april 2007 13:40:01 schreef Dostojevski het volgende: [...] Niet-slaan is als het ware een symptoom van een veel omvangrijkere ziekte van deze tijd (namelijk: het anti-autoritaire gedachtegoed). Lariekoek, het wilt niet zeggen dat als iemand autoritaire methodes als slaan afwijst, dat hij / zij meteen een anti-autoritaire opvoeding goedkeurt. Samengevoegd: Quote: Op woensdag 25 april 2007 13:49:45 schreef danielle_v het volgende: [...] als je denkt dat je je kinderen alleen goed op kunt voeden door te slaan ben je gewoon zielig en kun j

Quote: Op maandag 23 april 2007 21:15:38 schreef RobertF het volgende: [...] Ik pleit niet per se voor het slaan van kinderen, of tegen de andere manieren van straffen. Ik pleit voor vrijheid voor ouders om hun kinderen op eigen, gezonde wijze op te voeden en straffen uit te delen die bij hun persoonlijkheid én bij het kind passen. Hoe weet je dan volgens jouw welk kind een pedagogische tik nodig heeft, en welke een andere straf? Kun je hier wat specifieke voorbeelden van geven? Quote: Op maandag 23 april 2007 21:15:38 schreef RobertF het volgende: [...] Als we

Quote: Op maandag 23 april 2007 19:51:50 schreef RobertF het volgende: [...]Juist. Grofweg gezien zijn er drie soorten straffen: fysiek, verbaal en onthouding. Bij fysieke straffen deel je een tik uit of grijp je het kind even stevig vast. Bij verbale straffen geef je het kind een korte vermaning of juist een degelijke donderpreek. En bij onthouding neem je het kind iets af, zoals vrijheid door hem in zijn kamer te zetten, of plezier door hem een vervelend karwei te geven. Bij alledrie de vormen geldt dat je ze niet uit woede moet toepassen, maar op liefdevolle, consequente en beheer

Quote: Op maandag 23 april 2007 19:11:04 schreef Thorgrem het volgende: [...] Ja, pas als je een vout maakt word je schrijven gelezen hé. Leuk je hier te treffen overigens. Niet dat ik je zo goed ken, ik heb wel je naam elders tegengekomen op het rorate – forum. Samengevoegd: Enne, Thorgrem, hier in BELGIE bestaan kleuterscholen nog steeds hoor.

Quote: Op maandag 23 april 2007 19:04:42 schreef Thorgrem het volgende: [...] Dat lijkt me zeer onwaarschijnlijk. Alhoewel schrijven en lezen al zeer veel gestimuleerd wordt in groep 1/2 van het basisonderwijs (kleuterscholen bestaan al een geruime tijd niet meer) zullen kleuters niet leren om teksten te kopiëren en te plakken in gesprekssituaties. Laat staan dat ze daarbij een pc gebruiken. Wellicht heb je geleerd afbeeldingen en letters/woorden uit te knippen en te plakken, maar dan in een geheel andere situatie. Daar heb je volkomen gelijk in. Daarom heb ik die zin ook v