Benedictus17

@ Luxuria: dat citaat op zich is nog geen vergeven. Als je de rest van mijn tekst erachteraan plakt krijg je ongeveer hetzelfde als wat RobertF zegt. Vrede met jezelf sluiten.

Quote: Op maandag 17 januari 2011 11:10:01 schreef JoostG het volgende: Daarbuiten: als ik me niet vergis leg je bij 'vergeven' je pijn bij God neer maar hoe doe je dat als niet-gelovige? Kun je dan wel vergeven? Ja hoor ik denk dat dat wel kan. Ik denk dat vergeven ook kan zonder je pijn bij God neer te leggen. Het is dan eerder een soort van acceptatie dat je die pijn hebt, dat je er niks aan kan doen en dat het geen zin heeft om er meer over door te zeuren omdat dat voor beide partijen niet opschiet. Ik denk dat het dan eerst acceptatie van de pijn is, en dan gaat de pijn van

Gloria in excelsis deo en Midden in de winternacht.

Wat is er mis met het hebben van exen dan?

Music: Dream Theater, Lyrics: John Petrucci This is so hard for me To find the words to say My thoughts are standing still Captive inside of me All emotions start to hide And nothing's getting through Watch me Fading I'm losing All my instincts Falling into darkness Tear down these walls for me Stop me from going under You are the only one who knows I'm holding back It's not too late for me To keep from sinking further I'm trying to find my way out Tear down these walls for me now So much uncertainty I don't like this feeling I'm sinking like a stone

Dat is naar. Sterkte ermee.

Ik was zowel gisteravond als vanmorgen in de kerk en bij beiden hadden ze het over de kleur roze. En er werd uitgelegd dat het roze is omdat de adventskleur paars is en omdat we al een beetje dichter bij het Licht van Jezus zijn gekomen, is het roze. (Want licht paars is hetzelfde als roze...? Volgens mij is dat gewoon nog steeds lichtpaars maar goed. Het zal wel symbolisch zijn. )

Wauw, jullie kennen elkaar al echt lang! Lijkt me super zeg. Maar goed, het probleem. Waarom vinden zijn ouders jouw opvoeding niet goed? Is dat omdat jouw ouders niet christelijk zijn of hebben ze andere redenen? Verder brengt een relatie meestal gedoe met zich mee. Het punt is: heb je dat gedoe ervoor over of kies je voor de makkelijke weg? Ik kan het me voorstellen als hij het niet ziet zitten. Laat hem er nog maar rustig over nadenken. Dat helpt altijd wel denk ik. Sterkte in ieder geval.

TWISTEERRRRRR!!!!!!!!!!!!!!!! Oke dat is misschien wat minder geschikt voor oudere mensen. ^^ Of een ouderwets potje kaarten/pokeren. Ik hou niet zo van spelletjes maar voor dat soort dingen ben ik altijd wel te porren. ^^

Zorg dat je kamer opgeruimd is. Dan ben je al op de helft. Ik kan altijd pas weer 'denken' als mijn kamer weer opgeruimd is. Anders blijf je je maar gestressed voelen.

@ilsefecit: herkenbaar hoor! Ik had ook gewoon mijn eigen vriendengroep op de middelbare school en de rest van de mensen, daar had ik niet zoveel mee. Ze zeggen ook dat je de middelbare school heel erg gaat missen. Er zijn inderdaad dingen die ik mis ja. Maar er zijn ook dingen die ik niet mis. En nu zit ik op het conservatorium en ik ga zeker graag naar school. (Zacht uitgedrukt..) Het is er fantatisch. Leuke mensen, leuke vakken, leuke wereld. Heerlijk. En op de basisschool ging ik ook graag naar school. En op de middelbare school ook wel hoor, ondanks de mensen. ^^

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik alleen de geur van bier heerlijk vind. Daar houdt het voor mij op. ^^

Een naaimachine naait en een nietmachine niet...

Quote: Op dinsdag 17 augustus 2010 15:23:49 schreef Propje het volgende: [...] same here.. en ook zie ik zoveel mensen zo makkelijk vreemdgaan dat ik best wel de angst zou hebben dat mijn toekomstige partner vreemd zou gaan.. Nou ja het gaat me in mijn punt niet eens om vreemdgaan. Het gaat er meer om dat je van gedachten kan veranderen. Ofzo.

@Iriacynthe Dat is ook wel weer zo. Het is een keuze die je maakt. Maar dan vraag ik me toch af: van de gescheiden stellen die ik om me heen zie. Hebben zij die keuze dan niet voor elkaar gemaakt? Ik betwijfel het. Op het moment dat zij gingen trouwen wisten zij het zeker. En dat lukte blijkbaar ook een heleboel jaren lang, maar op een gegeven moment liep het dan toch mis. Hoe hard ze het ook geprobeerd hebben. Ik denk daarom, ook al heb je het besluit genomen, dat je nooit zeker kan weten of je dat besluit ook waar kan maken.

Ik zie tegenwoordig om me heen zoveel stellen scheiden terwijl ze al jaren samen zijn en kinderen hebben dat ik me afvraag of ik uberhaupt ooit zou trouwen. Blijkbaar weet je het uiteindelijk toch nooit 100% zeker. En dat terwijl ik ook stellen om me heen zie die niet getrouwd zijn maar ook al jaren samen zijn en kinderen hebben. Dus ja, momenteel zie ik de meerwaarde van trouwen niet zo in eigenlijk. Misschien komt er een dag dat ik daar anders over denk. Dus mijn antwoord op de vraag wanneer je het beste kan trouwen: ik denk dat dat nooit is want hoe weet je zoiets voor de volle 100%

Ik wil weer een helix maar dan moet ik geen oorklachten meer hebben ivm dokters die aan mn oorschelp gaan lopen trekken en dan mag ik ook een tijdje niet zwemmen. Moeilijke zaak dus.

Ik heb zelf nooit naar dat soort zenders/programma's gekeken (ik kijk sowieso weinig tv). Toch zat ik een tijdje terug eventjes naar TMF te kijken o.i.d. en ik moest bijna hardop lachen om wat ik zag. Allemaal meisjes/vrouwen die nog net niet naakt staan te 'dansen' en met hun kont staan te schudden voor de camera. Waar gaat dit over, dacht ik bij mezelf. Ik kan me goed voorstellen dat zoiets een verkeerd beeld schept bij jongeren in de puberteit maar ik kan dus niet uit ervaring spreken. Ik snap sowieso niet waarom al dat naakt maar op tv moet. Niet dat ik erg preuts ben in dat opzicht, ma

Nouja het gaat dan ook niet zozeer om dat het vaker gebeurt ofzo. Het was meer een voorbeeld over 'een' situatie ofzo. Mijn punt is dus algemener gezegd: als je gevoel zegt dat het ene misschien beter is maar dat het andere op zich ook geen verkeerde optie is maar dat je liever je 'eigen' optie hebt. Wat doe je dan? Omdat je dan de ander niet teleur wilt stellen ofzo.

Eigenlijk herken ik wel wat hier gezegd wordt. Ik zit me ook wel eens af te vragen in hoeverre je je aan moet passen in een relatie. Natuurlijk moet je elkaar wel een beetje tegemoet komen, dat is logisch, maar hoever moet je dat doortrekken? Wanneer ben je niet meer 'trouw' aan jezelf? Om even een voorbeeldje te geven: Stel dat je elkaar wil zien of wil afspreken maar je hebt eigenlijk geen zin of niet zoveel tijd terwijl de ander je wel heeeeeel erg graag wil zien en je weet zelf ook wel dat je het waarschijnlijk leuk gaat hebben (maar het kost dan wel energie). Wat doe je dan? Doe je h

Quote: Op maandag 12 juli 2010 23:01:32 schreef Benedictus17 het volgende: Ohja, en de Sint Pieter zou zeker drie keer bezocht worden. Ben net terug uit Rome en ben inderdaad drie keer bij de Sint Pieter geweest! (Zat niet in de planning.) Eerste keer naar binnen, tweede keer chillen op het plein en de derde keer er langs gelopen. Echt. Wauw. Het lijkt me ook nog wel een keer leuk om met de trein een beetje door Europa te trekken. En dan samen met wat vrienden (stuk of vijf ofzo? een klein groepje).

Begin klein. Zoek eens of er (kleine) evenementen georganiseerd worden waar ook een open podium is. Kijk eens of er in de kerk misschien behoefte is aan een intermezzo (ik weet niet hoe dat in andere kerken gaat eigenlijk maar zelf moet ik heel vaak even een klein stukje spelen onder de communie en de collecte omdat er anders een stilte valt omdat er op dat moment geen lied wordt gezongen). Mond op mond reclame is de beste en snelste reclame. Je kan niet in een keer bij 'iedereen' bekend zijn. De enige manier waarop jij jezelf bekend kan maken is jezelf zoveel mogelijk laten zien en dat doe

Rome. Maar dan een week of... 5? In ieder geval moet het lang genoeg zijn om zoveel mogelijk bezienswaardigheden te bezichtigen. Zowel de bekende als de onbekende. Van tevoren zou ik zelf op internet allerlei informatie erover opzoeken/uitprinten (of eventueel boekjes kopen) en me goed inlezen zodat ik geen gids nodig heb. Mezelf als het ware rondleiden en mijn dagplanning zelf bepalen. (Uiteraard moet er ook nog wat tijd zijn om te winkelen enzo.) En dat dan het liefst met iemand of meerdere mensen die de overblijfselen uit de oudheid net zo intrigerend vinden als ik. Ohja, en de Sint Piete

Nouja topjes zijn bij mij al een ramp. En dan heb ik het nog niet eens over de broekjes. Want dan vind je een goed broekje en moet je meteen een heel setje kopen of andersom. Etc.

Quote: Op zaterdag 03 juli 2010 10:11:28 schreef Jalikaatje het volgende: [...] Wat je zegt! Ik haal altijd de meeste onhandige capriolen uit in de paskamer om te kijken of zo'n ding wel op z'n plek blijft zitten. Ik wil namelijk wel dattie een beetje strak zit (dan vliegt ie niet alle kanten op als ik een duik neem) maar ook weer niet te strak (dat je vel erover heen valt ofzo, jakkes). Ik wil dit jaar ook zo'n kort broekje van sneldrogende stof over mijn bikinibroekje gaan dragen, dat lijkt me heel fijn. Ik ben toch al niet zo happig op onderbroek-modellen, ik wil altijd zo'n broek