HelenaV

Foto's van de verzetsgroep Weisse Rose. Ik heb laatst nog een film over hun gezien en nou blijken de historische foto's ook heel leuk te zijn.

Op zaterdag 03 april 2010 12:20:51 schreef Piebe het volgende: Feit is dat mensen graag laten zien waar ze trots op zijn, dat is niet alleen zo in Nederland. Ik herinner me een Bulgaarse asielzoeker die hier met niets kwam en toen hij was uitgeprocedeerd met een BMW en een goed gevulde portemonnee terugging. Dan vraag ik toch ook niet waarom hij niet voor een ticket- of een mini heeft gekozen? Want natuurlijk koos hij de BMW om mee te pronken bij zijn vrienden in Bulgarije. Het ging hem om trots, hij voelde zich een hele pief met geld en een BMW. Dat lijkt wel een beetje op mensen met een kermis in de tuin als er een kleine is geboren vind je niet?

Nee. Natuurlijke behoeften van de mens veranderen in onze consumptiemaatschappij in iets monsterlijks. Mensen hebben ook behoefte aan voedsel en om ervan te genieten, en jij bent het waarschijnlijk ook met me eens dat het eetgedrag van mensen hier in het Westen niet gezond is, ook psychologisch. Mensen hebben ook vet nodig aan hun lichaam, dat betekent niet dat hoe meer vet hoe beter. En daarbij, een kind krijgen is iets anders dan een auto aanschaffen. Dat zijn zaken die status verschaffen, dat kun je van het ter wereld brengen van een nieuw mensenleven toch niet zeggen? Een kind is een geschenk uit de hemel/van het lot. Je moet dan nederig en dankbaar zijn, terwijl mensen het steeds meer aanzien als een materiele aanwinst. Overal die kapitalistische mentaliteit, van wat zijn mijn winsten.

Ik vind van wel. Het gaat om het principe, dat men exposities houdt in de bibliotheek. Als jij niet naar ons toe komt, komen wij naar je toe, is de mentaliteit.

Eerlijk gezegd kan ik me daar weinig bij voorstellen. Iedereen maakt zich druk om hoe andere mensen hem zien, je ziet jezelf maar een klein deel van de dag, dus hoe kan het alleen maar op jou gericht zijn? In onze tijd wil iedereen dat zijn kleding overeenkomt met zijn smaak, dat was vroeger veel minder zo. Vroeger was kleding vooral bedoeld om naaktheid te bedekken en je tegen de elementen te beschermen, en het werd versierd om het een beetje leuk te maken. Maar nu is de communicatieve kant van kleding doel op zich geworden. Men wil dat iemand iets te weten komt over hem. Iedereen communiceert ermee, geloof me. Ook ik hoor.

En het punt dat ik hier maak gaat niet alleen over kleding. Je kunt niet ontkennen dat in onze tijd iedereen bezig is actief te laten zien wie hij is. Ook door profielen op internet en weblogs bijvoorbeeld. Als ik in Google iets opzoek kom ik weleens een weblog tegen waarop ik allemaal onzinnige berichten kan lezen, met foto's van hoe het kindje van de blogger een ijsje eet, of de zoveelste toerist bij de Eiffeltoren. Mensen denken dat ze op deze manier hun individualiteit vieren, maar dat is helemaal niet zo. Je zet jezelf te kijk voor de hele wereld, van Nederland tot China. Je maakt je prive-leven, je kinderen tot een stuk informatie die vervolgens vreemden voor de voeten gaat slingeren. Wat is daar individualistisch aan? Volgens mij is dat de zoveelste uitdrukking van het communistische principe dat de zaken van het individu de hele samenleving aangaan. Normaal houden je vrienden en familie zich met dit soort dingen bezig, mensen die echt op een bepaalde manier in je leven zitten, maar nu wordt het iedereen.

Of waar ik me ook zo aan stoor is de mode van de laatste tijd om via allerlei versieringen aan de buitenkant van het huis laten weten dat er een kind is geboren. Als je dit echt individualistisch wil aanpakken dan hou je het natuurlijk, vanuit je eigen perspectief, en laat je het weten aan vrienden en familie, mensen die het echt aangaat dat je een kindje hebt. Als je allerlei boodschappen ophangt aan je huis dan moet iedereen die erlangs komen het weten, zonder dat je die persoon kent of aardig vindt. Misschien loopt er wel iemand langs die je helemaal niet aardig zou vinden als je hem kende. Waarom dringen mensen hun prive-levens aan anderen aan? Misschien heb ik er wel helemaal geen zin in om te weten dat in dit huis een kind is geboren. Moet ik misschien ook bij die mensen naar binnen lopen om te vertellen wat er allemaal speelt in mijn leven? Waarom zij dan wel aan mij? Dat het op zo'n passieve onpersoonlijke manier gebeurt doet er niet toe. Het gaat erom dat iemand je deelgenoot maakt van zijn prive-leven, en dat begrijp ik niet. Of eigenlijk, ik begrijp het wel. Mensen weten niet meer wat ze met hun geld moeten doen en hoe ze hun verveling moeten verdrijven, de bedrijven weten niet meer hoe ze mensen geld kunnen aftroggelen. Dus zetten mensen twee meter hoge opblaasooievaars neer bij hun huis, for all to see. Zo worden de geboortes van kinderen nog verder gekoloniseerd om geld te genereren. Niet normaal

Daarmee bedoel ik dat iedereen aan iedereen vastzit. Dat was ook de bedoeling van het communisme, een enorme machine bouwen van scholen, ziekenhuizen, wegen, fabrieken etc. Iedereen zou een eigen taak krijgen in de onderhoud ervan en iedereen zou er gebruik van maken. Iedereen zou dus voor iedereen werken, en niet voor zichzelf of voor zijn klanten zoals in het kapitalisme.

Maar als je nu naar Nederland kijkt, zie je dat er precies hetzelfde aan de hand is. De productie wordt niet meer lokaal gehouden en mensen reizen over zulke grote afstanden dat er een enorm net is ontstaan waarin we allemaal vastzitten. Als ergens iets misgaat, dan heeft dat voor heel veel mensen door heel Nederland gevolgen. Als er bijvoorbeeld een treinongeluk gebeurt, betekent dat dat heel veel mensen die dag hun leraar, arts etc moeten missen. Vroeger kwam je amper buiten je dorp of stad, dus als je in een dronken toestand onvoorzichtig was, had dat vooral gevolgen voor jou en misschien nog voor een paar anderen. Maar met de middelen die we tegenwoordig hebben kunnen we veel meer ellende veroorzaken. Stel je voor wat er kan gebeuren als iemand die net heeft gehoord dat zijn vriendin hem heeft verlaten en daardoor heel emotioneel is, zich op een snelweg begeeft. Dat zou gevolgen hebben voor duizenden mensen, indirect. Dat betekent dat het prive-leven van een persoon veel mensen aangaat die hij helemaal niet kent. Daarom gaf ik ook het voorbeeld van groepjeswerken, waarin de problemen van een leerling zijn groepsgenoten aangaan omdat ze elkaar nodig hebben voor hun project. Daarom moeten mensen steeds meer gecontroleerd worden en rustig gehouden. Als iedereen gewoon spontaan en onvoorspelbaar is, zoals dat vroeger veel meer het geval was, zal dat voor heel veel ellende zorgen. Dus wordt er alles aan gedaan om de bevolking gelukkig en gezond te houden wat tenkoste gaat van privacy, emoties, natuur etc. Immers, we proberen onze wereld steeds meer wetenschappelijk te organiseren en het onvoorspelbare van de mens zal dat altijd verstoren. En dat is precies de wereld die de communisten in Rusland wilden scheppen, of waar Huxley en Zamjatin over schreven. We hebben een enorme welvaart gecreeerd, maar de schaduwzijde is dat we als slaven moeten werken om die te onderhouden. En als je naar de mensen kijkt, half Nederland is burned-out, depressief, getraumatiseerd of suicidaal. Vroeger moesten mensen zich kapotwerken op het veld, hadden ze last van honger, kou en luizen, gingen er veel mensen dood en de dood was vaak pijnlijk, en toch probeerde iedereen door te gaan. En juist in onze rijke, stabiele wereld zien steeds meer mensen het niet meer zitten. Ik denk dat die enorme welvaart van Nederland ook heel veel van mensen heeft afgepakt.

Er bestaat niet alleen tirannie van de uitvoerende macht. De samenleving kan er zelf ook wat van, lees mar Over Vrijheid van John Stuart Mill.

In landen als de Sovjet-Unie waren de leiders in een zekere zin amateurs, omdat ze dwang en terreur moesten gebruiken om de bevolking onder controle te houden. Maar er bleef altijd wat ruimte over voor mensen voor dissidentie en om een prive-ruimte op te bouwen. Maar hier is de controle gericht op de geesten van de mensen, zodat je ze niet meer hoeft te dwingen of openlijk aan te sporen om te doen wat jij wil. Je conditioneert ze op zo'n manier dat ze het vanzelf doen. De stabiliteit van een samenleving begint bij het individu en niet bij het collectief, zoals men in de Sovjet-Unie dacht. En als je mensen wil controleren moet je aardig tegen ze doen en hen wijsmaken dat het in hun eigen belang is, in plaats van terreur gebruiken. Ik noem dat de Kolobok methode. Dat komt uit een Russisch sprookje. Een oude vrouw bakte een rond brood en zette hem op de vensterbank om af te koelen, maar de stoute Kolobok ging er vandoor, het bos in. Daar komt hij verschillende dieren tegen die hem dreigen op te eten, maar hij lacht ze uit en rolt weg. Dan komt hij de sluwe vos tegen en begint een liedje te zingen over hoe hij aan de haas, beer en wolf is ontsnapt, en hoe hij ook aan haar zal ontkomen. Maar zij begint zijn zang te loven en vraagt hem om op haar neus komen te zitten omdat ze niet zo goed hoort. Kolobok gaat in zijn narcistische extase op haar neus zitten en zij vreet hem op.

Nou, is dat niet waarop de controle in het Westen is gebaseerd? Maak mensen wijs dat ze te goed zijn oud en lelijk te worden of om onaangename gevoelens te hebben, en zij zullen er alles aan doen om zichzelf zo rustig en voorspelbaar te maken, ze zullen alleen maar bezig zijn met antirimpelcremes en fitness, en zo heb je geen last van ze. Zeker als je hun hoofden vollaadt met zinloze entertainment en reclame. En je kunt altijd zeggen dat ze er zelf voor kiezen.

Het is in Nederland conventie geworden om te denken dat het een geindividualiseerd land is, maar ik twijfel daar de laatste tijd heel erg aan. Sterker nog, het zal voor velen van jullie belachelijk klinken, maar ik heb wat boeken gelezen over de geschiedenis van de Sovjet-Unie en ook fictie van schrijvers als Orwell, Huxley, Zamjatin en Bradbury, waarin ze een wereld beschrijven zonder individualiteit, en ik moet zeggen dat ik dat allemaal behoorlijk op Nederland vind lijken. De meeste mensen in het Westen begrijpen de Sovjet-Unie helemaal niet zo goed als ze denken. Natuurlijk komen dingen niet in dezelfde vorm terug, maar het principe erachter is hetzelfde. Dus vandaar dat ik een topic open om te bespreken of Nederland echt zo individualistisch is als iedereen zegt, en ik zal ook uitleggen waarom ik dat niet vind.

Als men het over de individualisering van Nederland heeft, begint men altijd over de ontzuiling en ontkerkelijking van de vorige eeuw. Alsof een teloorgane autoriteit niet opgevolgd kan worden door een nieuwe autoriteit. Als ik mijn probleem met het leven in het Westen in het kort moet uitleggen, zou ik zeggen: er is geen plaats voor subjectiviteit en dingen bekijken vanuit je eigen perspectief. Mensen moeten voortdurend rekening houden met enorme aantallen virtuele regels en betekenissen, die in de werkelijkheid niet bestaan en waarop niemand vanzelf zou komen. De waarde van dingen, mensen en gebeurtenissen mag niet meer persoonlijk zijn, die hoort van tevoren in hen besloten liggen, dus objectief zijn en voor iedereen gelijk. Alleen dingen die door anderen erkend en gebruikt kunnen worden, tellen nog mee.

1. Zo vind ik het vreemd dat je in onze zogenaamd individualistische samenleving altijd bereikbaar moet zijn. Wie geen mobiele telefoon heeft, kan moeilijk een sociaal leven onderhouden, en al helemaal moeilijk studeren of werken. Vreemd, blijkbaar ben je mensen altijd iets schuldig en omgekeerd zijn zij jou iets schuldig. We praten wel over persoonlijke ontwikkeling en presteren en dat soort dingen, maar alles wat je doet wordt mogelijk gemaakt door een enorm gemeenschappelijk kapitaal dat door de decennia heen is opgebouwd. Oftewel, je doet helemaal niets zelf. Vroeger was het nog mogelijk om een vos te doden en die thuis te brengen bij je vrouw en kind, maar als je nu iets voor elkaar wil krijgen heb je een heleboel middelen nodig die geproduceerd zijn door iemand anders. Als mensen echt voor zichzelf zouden werken, zou Nederland er heel anders uitzien.

Dat krijgen we nu ook in het onderwijs, groepjeswerk. Leerlingen moeten samenwerken aan allerlei \"projecten\". Iedereen heeft dus een eigen hoofd, eigen cijfer, eigen examen etc maar je hebt wel anderen nodig om dat te kunnen bereiken. Ik heb daar zelf slechte ervaringen mee, ik was op school helemaal asociaal en deed nooit wat men van me vroeg, het waarom doet er in dit geval niet toe. Toen iedereen nog voor zichzelf werkte was het geen probleem, maar toen we in groepjes moesten werken werd het wel een probleem. Doordat ik niet deed wat van mij werd gevraagd saboteerde ik het werk van mijn groepsgenoten. Mijn persoonlijke problemen gingen hun dus aan. Dus zij hadden het recht om boos op mij te zijn. Is dat ethisch volgens jullie? Het is al erg genoeg dat ik zo veel problemen had dat ik niet eens voor mezelf kon werken, en dat andermans cijfers en onze relaties onder druk werden gezetis al helemaal erg. Volgens mij is dit groepjeswerken niet meer dan een middel tot controle. Als iedereen zijn falen alleen gevolgen heeft voor hemzelf zullen mensen eerder niet doen wat er van hen wordt gevraagd, als hun relaties met hun klasgenoten daarvan afhankelijk worden wordt er sociale druk uitgeoefend en zullen mensen wel conformeren. En bovendien zal in een groepje leerlingen met alleen enige begeleiding van de leraar geen diepgang kunnen ontstaan. We leren vooral praktische dingen. Bij talen leren we niet de schoonheid van de taal bewonderen of allerlei schrijvers in de originele taal lezen zodat we hun gedachten nog beter kunnen begrijpen. We leren kijken welke exposities er zijn, hoe je een kop koffie bestelt en een hotelkamer boekt. Inhoudloze dingen dus, die niet bijdragen aan de vorming van je karakter en je begrip van de wereld. We moeten niet ons bewustzijn verfijnen maar als machines zijn die geld en eten verwerken. Wat is daar individualistisch aan? Deze maatregelen moeten bijdragen aan minder schooluitval. Dat betekent dat menselijke relaties worden verpest, individualiteit wordt onderdrukt en diepgang verloren gaat, gewoon om iedereen van zo'n papiertje te kunnen voorzien. In Amerika schijnen ze dat ook te doen, als de kinderen een toets niet aankunnen dan worden de eisen verlaagd en tadaa! Probleem opgelost!

2. Men bekritiseert de dominantie van religie vroeger, toen mensen in een god moesten geloven zonder zelf erover te mogen nadenken en allemaal arbitraire regeltjes moesten opvolgen omdat ze anders eeuwig in de hel zouden branden. Datzelfde principe zie je terug met hoe wij tegen ons eten aan kijken: je hebt goede stoffen en slechte stoffen, van de eerste moet je zo veel mogelijk \"binnenkrijgen\", de laatste moet je mijden als de pest omdat er anders allemaal gezondheidsrampen gaan gebeuren. We vergeten dat mensen duizenden jaren lang hebben gegeten zonder zich bezig te houden met wat er in hun eten zit, en dat het goed was. Ik heb me zelf jarenlang gevoeld als een zondaar die beseft dat hij een slecht leven leidt, maar wie het niet lukt om al die regels van deugd op te volgen. Totdat ik heb begrepen dat dat geklets over antioxidanten en dergelijke gewoon onzin is. Niemand heeft ooit een antioxidant of \"goede\" vetzuur gezien, maar desondanks maken ze deel uit van de werkelijkheid van vele mensen en passen ze hun gedrag daaraan aan. Omdat de wetenschappers, ons equivalent van priesters, ons hebben voorgelicht over wat juist is op het gebied van eten. Mensen zien eten steeds minder door hun eigen ogen, ze zien appels en melk niet als appels en melk, ontkennen de identiteit van de voedingsmiddelen, maar zien het gewoon als een verzameling stoffen. Terwijl het in werkelijkheid heel moeilijk is om erachter te komen wat er binnen een appel plaatsvindt, laat staan hoe het lichaam daarop zal reageren en hoe stoffen reageren op andere stoffen. De wereld is te complex om te kunnen zeggen: als ik dit en dit bij elkaar doe, krijg ik dit. Je kunt het simpelweg niet wiskundig benaderen.

Er was bijvoorbeeld een experiment waarin men had ontdekt dat een bepaalde vitamine, ik ben vergeten welke het was, kanker hielp voorkomen. Dus de logica zou zijn dat het in een geconcentreerde vorm nog krachtiger zou zijn. Dus toen maakte men er pillen van en gaf het aan mensen, maar die bleken niks te doen. Bij sommige mensen leken ze zelfs de kans op kanker juist te vergroten. Met andere woorden, de wereld van voedingsstoffen is veel te complex om te begrijpen, en je lichaam is geen machine die je moet besturen, je moet gewoon eten met gezond verstand en niet je geest vervuilen met allerlei regeltjes, angsten en schuldgevoelens. Maar de fabrikanten van voedsel blazen de kleine wetenschappelijke ontdekkingen enorm op om mensen enthousiast te krijgen en meer dingen te kunnen verkopen, en mensen luisteren daarnaar. Individualistisch?

3. Het is populair om kleding en accessoires te gebruiken om je karakter uit te drukken, onder de slogan \"Laat zien wie je bent\". Maar wie zegt dat dat goed is? Als ik in de trein zit dan heb ik er echt geen behoefte aan dat degene tegenover mij mij opzadelt met zijn karakter. Zo iemand kan uit het raam staren of een tijdschrift lezen en de mensen om hem heen moeten weten dat hij een duistere en pessimistische persoonlijkheid heeft, omdat hij als een goth is gekleed, of ze het nu willen weten of niet. En bovendien, iemand leren kennen is iets intiems, het kan niet geforceerd worden maar moet vanzelf gaan wanneer twee mensen met elkaar omgaan. Je moeder kent je anders dan je klasgenote en je klasgenote kent je anders dan je vriend(in). Door je op een bepaalde manier te kleden zend je een onpersoonlijke boodschap uit naar iedereen, waar je zelf niet eens bij hoeft te zijn. Stel je bent flauwgevallen, dan is je bewustzijn tijdelijk uitgeschakeld, maar je kleding gaat door iedereen te laten zien wie je bent. Niks individualistisch aan dus, vooral als het gaat om stijlen als goth en emo. \"Om te laten zien hoe uniek JIJ bent, moet je je ZO kleden\". Ik weet niet of ik lachen moet of huilen...

4. In scholen en bibliotheken verdwijnen stiltezalen. De betekenis van zo'n zaal is dat iemand zich kan afsluiten voor de buitenwereld en zich kan concentreren op zijn boek en zijn gedachten erover, wat in onze marxistische wereld natuurlijk hoogst asociaal is. Puur voor jezelf bezig zijn, durf je wel. Je moet altijd openstaan voor allerlei signalen van buitenaf. Niet alleen voor natuurlijke bewegingen en geluiden, die ontstaan zonder dat men ze op iemand richt, maar ook voor dingen die wel speciaal op je geest gericht zijn. Zo werd er in de bibliotheek van Amsterdam live muziek gespeeld, de laatste keer dat ik er was. Het duurde niet echt lang, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Het gaat erom dat de grens is overschreden: live muziek in de bibliotheek. Of ik daar behoefte aan heb wordt mij niet gevraagd. Als ik in de bibliotheek ben kom ik daar voor boeken en intellectuele activiteit, als ik behoefte heb aan muziek dan ga ik wel aan een concert. Maar blijkbaar weet men beter wat goed is voor mij. Of ik het leuk vind of niet, ik zal die muziek horen.

En het gaat niet alleen om muziek. Er worden ook exposities gehouden. Of je het wilt of niet, je zult tegen schilderijen van blote mannetjes rijdend op olifanten aankijken, of foto's van Afrikaanse vrouwen met blote borsten. Iedere bleekscheet weet immers dat mensen uit de Derde Wereld heel mooi en spiritueel zijn, en om het volk er een keer aan te herinneren is een heel goede zaak. Als ik naar die foto's kijk, kan ik de boodschap erachter horen: ach, wat is dit toch mooi! Ja, wij vinden dit alles heel mooi! Persoonlijk vind ik me dan als een kind behandeld, dat tegen zijn wil met de lepel wordt gevoerd, geestelijk. Maar blijkbaar hoort dat bij Nederland, dat iemand voor jou besluit wat mooi is en wat je nodig hebt.

Dat heb je overal eigenlijk. Overal probeert men je geest binnen te dringen, allerlei boodschappen door te geven, je over dingen te laten nadenken of bepaalde emoties veroorzaken. Dan heb ik het niet over mind control, gewoon onze onschuldige propaganda. Als je op straat loopt, zie je posters met uitspraken als \"Een echte vriend stuur je een echte kaart\" (want mensen zijn niet zelf in staat om te besluiten wanneer ze een kaart sturen) of \"Als jij iemands leven zou willen redden, zou je het doen?\". Je weet niet wie die posters heeft opgehangen en je kunt niet terugcommuniceren. Wat is daar individualistisch aan? Ik vind het vernederend. Niemand heeft het recht om je gedachten te sturen of je bepaalde gedachten aan te praten, net zoals niemand het recht heeft om je op straat aan te raken, of iets in je zak te stoppen. Als iemand zoiets probeert zijn we verontwaardigd, maar met onze geesten gebeurt het voortdurend en iedereen vindt het normaal.

5. Mensen, voorwerpen en gebeurtenissen horen geen persoonlijke betekenis te hebben voor mensen, maar een objectieve en positieve betekenis.

Vroeger hield je van je ouders niet om hun objectieve kwaliteiten, maar gewoon omdat ze jou het leven hadden gegeven en van dag tot dag met je leefden, zodat ze een deel werden van je ziel. Nu gaan we steeds meer richting een samenleving waarin een kind te wereld brengen en van dag tot dag verzorgen niet genoeg is om jezelf een ouder te kunnen noemen, er is een hele lijst van dingen die je moet doen om de liefde van je kind te verdienen. Er zijn checklists waarin je kunt zien wat goed ouderschap inhoudt. De waarde zit dus niet in de menselijke ziel, het is iets objectiefs wat buiten hem om bestaat. Een kind dat vindt dat zijn ouders niet genoeg voldoen aan de eisen, kan zijn verhaal kwijt bij de Kindertelefoon of zelfs naar een hulpverlener stappen zodat de stoute vader of moeder tot orde wordt geroepen. Je koestert je ouders niet omdat ze van jou zijn, jouw enigen, onlosmakelijk verbonden met je ziel, maar omdat ze iets uitvoeren, wat buiten hen om is geformuleerd. Het gaat niet om het persoonlijke en intieme, om jouw eigen herinneringen. Wat een goede jeugd is staat vast en iedereen moet werken om ervoor te zorgen dat het bij ieder kind zo verloopt.

Overal worden maatregelen genomen om alles \"leuk\" te maken. Op school moeten er bijvoorbeeld leuke versieringen zijn, regelmatig spelletjes worden gedaan en schoolreisjes ondernomen. Alsof de menselijke ziel als een computer is waarin prettige emoties kunnen worden gestopt als software. Ik mis mijn middelbare schooltijd behoorlijk, maar vreemd genoeg mis ik de meest vage en onbenoembare dingen. Als ik eraan terug denkt, zie ik als eerste de leegte en stilte van de gangen tijdens de les, ik mis de manier waarop de zon door lokaal 101 scheen toen we daar op maandag het 2e uur bij Duits verschenen, nadat we een uur economie hadden gehad. Ik mis de aantekeningen met rode pen die de lerares in mijn schrift maakte. De schoolreisjes en al dat leuks mis ik niet bijzonder. Als zij er niet waren geweest dan had ik mijn schooltijd niet minder gemist. Ik mis namelijk MIJN tijd daar, de manier waarop het verbonden raakte met mijn leven en mijn ziel, de jaren van toen ik 16, 17 was, die nooit meer zullen terugkomen. DAAROM is mijn schooltijd me waardevol, en niet omdat er alles aan werd gedaan om de leerlingen zo veel mogelijk plezier te bezorgen.

Om waardevol te zijn moet iets per se prettig zijn. Hoe leuker het is, hoe meer waarde het heeft, en iets wat niet leuk is moet zo veel mogelijk weggewerkt worden. Zo had ik in de 1e klas een leraar voor aardrijkskunde, die had zijn kleine zoon verloren aan een of andere hersenziekte. Zoals ik hem voor me zie is hij behoorlijk groot, draagt hij een spijkerbroek, een grijze trui, heeft hij een vrij grote baard en een bril. Hij is niet erg vriendelijk en communicatief, hoewel hij ook niet grof doet. Je kunt gewoon zien dat hij voor altijd getekend is door de dood van zijn zoon. Tijdens de lessen deed hij weinig met de klas en liet de leerlingen vooral voor zichzelf werken. Als je hetzo bekijkt een niet erg prettig persoon, en desondanks kan ik niet zeggen dat ik minder graag naar zijn lessen ging, of dat ik onprettige herinneringen aan hem heb. In die tijd interesserde hij me niet, maar de laatste tijd denk ik best vaak aan hem en aan wat voor een verschrikkelijk verdriet hij moest hebben. Ik kan niet zeggen dat ik de lessen van de leraren die wel heel grappig en sociaal liepen te doen, meer mis. Maar in onze samenleving is er steeds minder plaats voor dat soort subjectiviteit, wat een goede leraar is (naast het vakinhoudelijke) is geen kwestie van smaak maar ligt vast. Toen ik een paar maanden voor lerares studeerde kregen we \"competentiekaarten\" waarin precies stond beschreven wat we moesten doen: enthousiasme tonen voor leerlingen EN groepen, leerlingen zowel verbaal als nonverbaal aanmoedigen etc. Ieder woord, iedere stap die je door de klas zet, iedere blik die je werpt moet een 100% positieve resultaat hebben. Je mag niet meer jezelf zijn, wat een goede leraar is staat vast en jij moet er maar voor zorgen dat jij dat wordt. Erg individualistisch.

Vroeger hadden we hier Openbare Bibliotheek Zaanstad; het was het een plaats waar je boeken kon lenen en lezen en iedereen mocht zelf een emotionele betekenis geven aan de plaats. Voor mij was het vooral de plek waar ik als 15- en 16-jarige vaak onderweg van school stopte en in de hoek boeken ging zitten lezen over de Vikingen. Of waar ik naartoe vluchtte als ik weer ruzie had gehad met mijn moeder, omdat ik nergens anders naartoe kon. Maar voor iemand anders is het misschien de plaats waar hij/zij als 6-jarige voor het eerst boeken ging lezen met papa, of de plek waar iemand zijn grote liefde heeft ontmoet. Of misschien de plaats waar je helemaal niet wilde zijn maar waar je fanatieke moeder je steeds mee naartoe sleurde toen je klein was. Maar gelukkig hoeven we ons tegenwoordig niet meer in te spannen voor allerlei persoonlijke herinneringen en dat soort onzin. Het gevoel van informaliteit wordt voor jou gecreeerd, door een gezellige naam De Bieb en overal posters van gelukkige, lachende mensen die van hun boek genieten of muziek luisteren. Waarom een eigen ziel opbouwen terwijl iemand anders in een keer iets kan maken waarvan iedereen gebruik zal maken die ermee in aanraking komt. Het doet me ook denken aan de persoonlijkheidscultussen van Hitler en Stalin. Je mocht geen persoonlijke houding tegenover hun hebben, je kijkt tegen je moeder anders aan dan tegen je broer of je vriendin, maar voor de Fuhrer moet iedereen precies dezelfde toewijding hebben. En zo is dat bij De Bieb ook: weg met die subjectiviteit, wij bepalen hoe je deze plaats beleeft. Individualistisch hoor!

Vroeger waren pijn en genot, zowel lichamelijk als geestelijk, iets wat alleen in een mens kon bestaan. Tegenwoordig worden vooral emoties geproduceerd en aan mensen verkocht of uitgedeeld. Mensen eisen een \"prettige werksfeer\". Ik zou ze eraan willen herinneren dat 1. Alleen individuen voelen en 2. Emoties niet kunnen worden gecreeerd, door niemand, ze onstaan vanzelf. Er kan dus geen gevoel bestaan buiten de mensn om. Maar ik denk niet dat het veel baat zal hebben. Nederlandse mensen hebben er blijkbaar geen zin om een eigen beleving te hebben, mensen willen dat emoties voor hun worden geregeld en aan hun gegeven. In de Sovjet-Unie waren mensen van de staat afhankelijk voor werk, woning, kleding etc. Hier eisen mensen prettige emoties. Er is weliswaar geen centrale overheid die zich daarmee bezighoudt, maar het principe blijft: je accepteert niet wat je hebt, laat je emoties niet zoals ze zijn, nee, iedereen moet zijn best doen om iets te creeren waarvan iedereen vervolgens gebruik kan maken. Alles wat er gebeurt, alles wat je hebt moet zijn precies zoals je wil. Als je iets moet missen wat je wil, of als je te kampen hebt met iets onaangenaams, is dat een groot onrecht waarvan je verlost moet worden.

Vroeger ging je naar een feest en het pakte bijzonder leuk uit en je bleef achter met een goed gevoel dat nog heel lang duurde. Je geest ging een reactie aan met wat er om je heen gebeurde en daaruit ontstond dat gevoel. Tegenwoordig is het niet nodig om zo hard te werken, emoties worden door iemand anders geproduceerd. Zo had ik laatst een folder in handen over een jaren 80/90 feest dat zou worden gehouden, en daarop stond dat het een feest wordt om nooit te vergeten. De emotie ligt blijkbaar al in het depot, klaar om gedistribueerd te worden aan iedereen die daar 10 euro voor neertelt.

Mensen kunnen niet eens meer zelfstandig omgaan met het feit dat er een familielid is overleden en rennen daarmee naar de therapeut, maar ze gaan wel zitten snotteren bij allerlei zielige boeken en tv programma's. Echte emoties, die onstaan door bepaalde gebeurtenissen in ons leven, die willen we niet want die zijn te zwaar, virtuele emoties willen wel, want we moeten toch iets voelen, alleen zonder te hoeven lijden. Lekker huilen dus over dat meisje met kanker en dan lekker verder met iets anders. Het programma wordt uitgezonden door heel Nederland, dus van Zeeland tot Groningen zitten mensen voor de tv, precies dezelfde emotie tot zich te nemen. Desondanks zijn we allemaal heel origineel en individualistisch!

Ik ben een beetje moe van het schrijven nu, maar jullie begrijpen mijn punt denk ik wel. Graag reacties.

--

Op vrijdag 02 april 2010 09:16:21 schreef Mister_L het volgende: Arme jij.. al compleet aan het aftakelen

Welnee, bij ons blijf je zelfs in je grootouder fase nog strak en sexy. Alleen losers laten zich kisten door het leven en veranderen in schattige oude mensen, zoals de natuur dat heeft bedoeld

Voor mij is die definitie toch te ruim. Het moet echt om behoeftebevrediging gaan, dat je iets alleen maar gebruikt om jezelf een fijn gevoel te bezorgen en er verder geen respect voor hebt. Crediblen kun je ook zien als menselijk contact en een boek lezen is niet per se consumptie. Als je poezie leest om de schoonheid van een taal te bewonderen of een boek leest om je kennis over de wereld te vergroten en bijvoorbeeld te weten te komen hoe mensen vroeger hebben geleefd, en waarom de wereld van nu is zoals ze is, dan ben je niet aan het consumeren, omdat je respect hebt voor iets buiten jou om. Een boek van Karin Slaughter lezen puur om even te griezelen vind ik wel onder consumeren vallen.

Moet jij nodig zeggen met je "KUCH Hormonen KUCH" Bewijzen graag! Het enige wat ik heb gezegd dat als ad hominem kan worden aangewezen is dat jij zat te huilen toen Karst Tates 7 mensen had vermoord, en ik zei het om te laten zien dat er bij een tragedie wel meer aan de hand is dan het aantal slachtoffers. Maar als emotioneel persoontje maak je daar natuurlijk iets heel anders van.

Op donderdag 01 april 2010 18:59:37 schreef MarinusCopy het volgende: [...] preek maar lekker tegen jezelf.

Vertaling: ik heb er niet van terug maar doe lekker trots, want gebrek aan inhoud kun je altijd compenseren met een hoop gepuf.

Uiterst primitief. Wat heb jij liever, 1 goede appel of 10 verrotte? De werkelijkheid valt nooit in cijfers uit te drukken omdat zowel de wereld als het menselijk bewustzijn te complex zijn om volgens een formule te benaderen. De betekenis van een daad wordt bepaald door de motivatie van de dader, en niet door de fysieke gevolgen ervan. Toen de Geallieerden in de WO2 bommen gooiden op Duitsland, verwoestten ze op precies dezelfde manier gebouwen en doodden ze op precies dezelfde manier mensen als toen de Duitsers hun bommen gooiden op Londen, Rotterdam en Stalingrad, en jij gaat hopelijk ook niet zeggen dat deze daden moreel gelijkwaardig waren omdat de fysieke gevolgen hetzelfde waren. Vraag het aan iedere historicus en hij zal je uitleggen dat er geen methode bestaat volgens welke je gebeurtenissen kan benaderen, de wereld is simpelweg te onvoorspelbaar en kent te veel verschillende gedachten en gevoelens om wiskundig benaderd te worden. Om tot de essentie van een gebeurtenis door te dringen zul je daar boeken over moeten lezen en heel hard nadenken over wat er gebeurde en over de menselijke natuur en ethiek in het algemeen. Maar als je daar te lui voor bent kun je natuurlijk ook een formule gebruiken om een standpunt te berekenen. Hoef je lekker niks te doen en heb je evengoed een mening om te laten horen in een discussie

Met die logica was 9/11 ook niets bijzonders. Wie zei dat het alleen gaat om de fysieke gevolgen van de aanslag en het aantal slachtoffers? Het gaat om het gebaar, er is een aanslag gepleegd op een Europese hoofdstad, een vernedering voor het hele land, en de rebellen hebben gedreigd om oorlog te brengen in ieder huis en iedere straat van Rusland. Dat is toch ernstiger dan al die intertribale conflicten in de Derde Wereld.

Als deze aanslag de zoveelste is, kun jij me dan uitleggen waarom de hele wereld in rep en roer is en de regeringen van vele landen hun medeleven hebben uitgesproken voor Rusland? Precies zoals voor Nederland na Karst Tates, toen jij hier op Credible zat te snotteren over de 7 doden.

Kun jij dit ook onderbouwen? Ik plaats een bericht over 40 mensen die zijn omgekomen door een terreuraanslag, andere gebruikers negeren dit en kletsen lekker over hoe je in een kerk tegenwoordig kan chippen. En dat ik dat raar vind betekent natuurlijk dat er iets mis is met mij.

Vreemde prioriteiten hebben jullie, zeker voor christenen. Er zijn 40 mensen omgekomen door een terreuraanslag, maar dat er bij een kerk gechipt kan worden is natuurlijk een stuk belangrijker. Het kan aan mij liggen hoor, maar ik vind het raar.

Ja, vooral het stukje vanaf 3:50 vind ik mooi.

Shape-shifting reptilians?........

Over de aanslagen in Moskou kreeg je ook meteen complotgezeur dat het door de Russische regering werd gedaan. Ja hoor, de regering heeft er jarenlang alles aan gedaan om de economie en de getraumatiseerde bevolking te stabiliseren en het land zijn trots terug te geven, en dan opeens BOEM! Bij het hoofdkwartier van de eigen veiligheidsdiensten welteverstaan...

Beetje oud nieuws, maar toch:

Tsjetsjeense leider eist aanslagen Moskou op

MOSKOU - De Tsjetsjeense rebellenleider Dokoe Oemarov heeft de verantwoordelijkheid opgeëist voor de dubbele zelfmoordaanslag maandag op de metro in Moskou.

Op een video, die woensdag op een islamistische website is geplaatst, zegt Oemarov dat hij persoonlijk tot de aanslagen heeft bevolen.

Twee vrouwen brachten zich maandag tijdens de ochtendspits tot ontploffing op twee metrostations in het centrum van Moskou. Daardoor vielen ongeveer veertig doden en vele tientallen gewonden.

Ongelovigen

De explosies moesten volgens Oemarov ''de ongelovigen vernietigen en de groeten doen aan de FSB'', de Russische veiligheidsdienst. Een van de getroffen stations ligt onder het hoofdkantoor van de FSB, de opvolger van de roemruchte KGB.

Oemarov laat ook weten dat er meer aanslagen zullen volgen. ''De oorlog zal naar jullie straten komen'', aldus de krijgsheer.

Wraak

De aanslagen in Moskou zijn volgens de website gepleegd uit wraak voor ''de moord op arme Tsjetsjenen en Ingoesjeten, die op 11 februari knoflook aan het plukken waren in het dorp Arsjti''.

Oemarov, die zichzelf de Emir van de Kaukasus noemt, had eind vorig jaar een aanslag op een sneltrein tussen Moskou en Sint-Petersburg geclaimd. Daarbij waren 26 doden gevallen. Volgens de Russische autoriteiten heeft hij ook aanslagen beraamd op de stad Sotsji, waar in 2014 de olympische winterspelen worden gehouden.

Oemarov leidt sinds 2006 de islamitische separatisten in de Russische deelrepubliek Tsjetsjenië. Hij volgde Abdoel-Khalim Saidoellajev op, die door Russische commando's was doodgeschoten.

Het is dus opgeeist... Maar allerlei wannabe gedachtecriminlenen kwamen meteen met hun complottheorieen Alsof het nog niet erg genoeg is wat er is gebeurd

Op donderdag 01 april 2010 10:57:47 schreef Jalikaatje het volgende: Die foto's hebben iets, ik kan het niet goed benoemen. Erg mooi in elk geval

Ze laten het verleden zien, en het verleden is per definitie magisch

Op donderdag 01 april 2010 00:51:46 schreef Luxuria het volgende: ik dacht bij consumeren meteen aan eten..

Voor mij betekent consumeren dat je iets gebruikt om jezelf ermee te bevredigen. Het hoeft dus niet materieel te zijn en je hoeft er niet voor te betalen. Als je bijvoorbeeld een reality programma kijkt om lekker te snotteren over al die zielige verhalen, ben je emoties aan het consumeren. De emoties zijn niet natuurlijk maar van tevoren geproduceerd en jij kiest er dan speciaal voor om ze tot je te nemen omdat je daarvan geniet. Of zoals mensen tegenwoordig naar andere landen op vakantie gaan. Ze zijn niet geinteresserd in de geschiedenis van het land en de mensen die het hebben gemaakt, ze willen gewoon het leukste en lekkerste hebben om een weekje te genieten. "Frankrijk is een leuk land, maar dan zonder Fransen". Ja hoor, laat die Fransen maar opdonderen, dan kunnen de Hollanders ongestoord van Franse wijn genieten...

In dat geval kan ik er nog wel een paar plaatsen

Dus? Een lekker nihilistische houding is dat. Dus dat alles uiteindelijk bestaat uit dezelfde stofjes moeten wij ook alle vormen die de materie aanneemt als hetzelfde behandelen? Dus je vindt de moleculen, die je alleen virtueel kent, belangrijker dan de wereld zoals de mens haar verstaat, met zijn eigen zintuigen en gevoelens erover? Waarom zou je je in zo'n geval geen hondenpenis laten aannaaien, of poep eten? En waarom is je geliefde voor jou anders dan een willekeurige persoon op straat? Als je je bedenkt dat alles op moleculair niveau hetzelfde is, dan is onderscheid maken op het misdadige af irrationeel. Tegen je geliefde anders aankijken dan tegen een hondendrol, discriminatie joh...

Uiteraard.

Omdat je lichaam je door je leven leidt, wat weer verbonden is met je ziel. Je lichaam blijft van jou, ook na je dood. Als je geen problemen hebt met het recyclen van organen, wat is dan het principiele verschil met het eten van mensenvlees? Dat is dan toch niet meer dan materie die je voor andere doelen kan gebruiken? Of toch een mens voor wie je respect moet hebben, ook al is hij er niet meer bij met zijn bewustzijn?

Een paar echte foto's uit de Unie-Sovjet, dan:

Ooooh, ik kom er nu achter dat het nep is Nou ja zeg

--