Nynthe

De tip wat dat betreft dan: mannen snappen hints niet. Je kunt heel subtiel allemaal hints gaan geven, maar die pikken ze over het algemeen niet op. Op één of andere manier weten ze altijd net een andere uitleg te geven aan de situatie dan jij, waardoor jij dan op gegeven moment ook niet meer weet hoe je het duidelijk moet maken.

Nou, door het dus duidelijk en concreet te benoemen

Hem vergeten: gaat je niet lukken. Tenzij je spontaan geheugenverlies ontwikkelt ofzo.

Sta jezelf toe verdrietig te zijn. Ook al heb je met hem iets gedaan waar je nu spijt van hebt, je hebt zeker om hem gegeven, maak van hem geen boosdoener. Je mag hem missen, je mag verdrietig zijn omdat de relatie voorbij is.

'Vergeten en verdergaan' is op meerdere vlakken te kort door de bocht.

A: Je ontkent en negeert je verdriet, terwijl het niet meer dan logisch is. Struisvogelpolitiek

B: Je hebt van deze relatie kunnen leren dat, hoe stapelgek je ook op iemand bent, je een intieme lichamelijke relatie toch liever nog niet hebt.

C: Hij verdient het ook niet om doodgezwegen (in jouw gevoel) te worden, alleen omdat je een voor jou verkeerde keuze hebt gemaakt binnen deze relatie.

Nou ja, dat dus. Vergeten en verdergaan wordt vaak gezegd. Maar dat is niet reëel. bovendien heel zwaar ook, want dan moet je iedere gedachte gaan wegduwen.

Accepteren en ondergaan is ook zwaar, duurt ook een flinke tijd voor sommigen, maar dan klapt het ook niet terug in je gezicht. Op den duur zul je merken dat je weer aan de leuke dingen kunt denken, zonder meteen in janken uit te barsten

Een hele tijd geleden alweer dat ik deze maakte, maar nog steeds wel erg cool

(en raar wit hoekje omdat ik mijn naam verwijderd heb )

<3 Muse! @ Absolution (mwuhaha, 3x live gezien )

En Wonderfulstar, wij moeten eigenlijk ook weer naar Evanescence, nietwaar?

Eigenlijk is dit wel een ideaaldingetje: een relatie die gebasseerd is op een vriendschap

Psychologische zorg is dan ook onzin. Dan moeten die mensen maar positiever in het leven staan, dan hoeft het de staat (en de belastingbetaler) niets te kosten...

.. Zo las ik een tijdje terug op Nujij.nl ....

Wow... onder welke steen ben je dan uitgekropen? Maar inderdaad, ik heb het ook wel eens gehoord

Je wilt niet weten... Na alweer 9 jaar in de zorg, waarvan enkele jaren crisis opvang schrik ik hier uiteraard van, maar bevreemd het me niet.

En de overheid maar bezuinigen bezuinigen op de zorg. Geen geld om mensen echt aandacht te kunnen geven. Steeds strengere wetten. Minder geld om hulpverleners goed op te leiden. Steeds langere wachttijden. Als je als patiënt een beetje goede zorg wil hebben, moet je beschikken over een enorme bulk geld, want niets wordt meer vergoed tegenwoordig. Als je na 9 gesprekken met een psych niet weer 'normaal' bent, kan je je alvast melden met een burnout vanwege de torenhoge rekeningen die je kant op gaan komen. Mensen vergeten blijkbaar dat er in de zorg ook een bult mensen zijn die niet eens in staat zijn om te werken, laat staan om loon binnen te halen waarvan ze die rekeningen betalen kunnen.

Maar zodra het dan mis gaat, nee, dan wordt er opeens wel moord en brand geschreeuwt. Dan had er voldoende personeel moeten zijn om die man dag en nacht in de gaten te kunnen houden. Dan hadden er specialisten bij moeten komen. Dan had er maar onderzoek moeten gedaan worden naar een geschikte behandeling.

Er moet dus echt eerst iemand dood gaan voordat er aandacht aan besteed wordt.

Maar zelfs dan durf ik er bijna een wedje om te leggen dat er niets gaat veranderen

Heb je al geprobeert om dat rijtje met vragen voor jezelf te beantwoorden als je erg druk bezig bent met een gedachte?

Schrijf het desnoods een tijdje lang op, dan kan je jezelf er in trainen

Ebbeloe:

Is spiksplinternieuw zie ik, leuk

Je Avatar doet me denken aan een boekenwurm. En ik ben gek op lezen, dus dat spreekt me dan wel weer aan.

Ik vind het eerste gedeelte in je onderschrift zo grappig 'is altijd in staat de verkeerde woorden te kiezen.' Is het een Loesje-uitspraak?

En welkom hier, ook al ben je er al een tijdje

Wel of geen Halloween; wat was je antwoord?!

You know when you walk into a room and forget why you went in there? That’s God playing Sims, he just cancelled your action.

En wat zwaar nummer, dus wellicht niet handig om te luisteren als je al niet lekker in je vel zit. Maar voor mij in ieder geval herkenbaar

Doe es gek; Zou je een samenvatting willen geven?

Dan hoef ik niet eerst die hele site door te pluizen voordat ik doorheb over welk gedeelte en welk gedachtegoed je exact mijn mening zou willen horen

And I wonder when or where it might go wrong

I wonder why I went along with you

Why I forgot to think

Forgot to think it through

No time to waste - Anouk

stiekem moest ik lachen

Hmmmz, kijk, denk dat dit de reden is dat ik steeds meer moeite begin te krijgen met enkele 'zogenaamde' christelijke leefregels.

Als het niet in de bijbel staat, mag het niet. Dat er in die tijd totaal geen sprake was van draagmoederschap, spermadonatie, adoptie of pleegouderschap, wil niet automatisch zeggen dat het schokendehorror, niet mag.

En ik merk ook aan mezelf dat, hoe ontrecht ook, ik veel dingen ga ervaren als bekrompenheid. maar goed, hand in eigen boezem, wellicht is dat mijn allergie.

Ik zal me dus maar braaf terug trekken uit deze discussie, want hij krijgt weer allerlei vertakkingen. Maar goed, mijn idee nav de openingspost heb ik gegeven: denk dat het beter is dat je dan een andere baan zoekt.

Congrats @ Anonymous83

Het nadeel van deze combinatie, hoog sensitief en erg slim zijn, is dat veel dingen die je bedenkt, ook daadwerkelijk zouden kunnen. En door dat je zo gevoelig bent, komen die angsten ook keihard binnen.

Lijken veel angsten totaal ongegrond, als je erg slim bent kan je zoveel verschillende scenario's bedenken, dat het opeens erg logisch lijkt.

Door de jaren heen heb ik hier zelf ook erg mee geworsteld. Het is een kwestie van keihard trainen en leren de controle over je gedachten te nemen. Je angst ontstaat namelijk door iets wat je tegen je zelf zegt. Dus gedachten + bedachte scenario's = angst

Mooiste is als je zelf de baas bent over je gedachten. Niet de gedachten over jou.

Ik merk dat ik veel heb aan het volgende rijtje:

* Is deze gedachte waar?

* Helpt deze gedachte mij?

* En wat zou ik beter kunnen denken?

Bijv. toegepast op je ouders. "Ik ben bang dat mijn ouders gaan scheiden"

* Is deze gedachte waar?

Ja, ik ben bang dat je gaan scheiden, maar nee, feitelijk gezien is er geen enkele aanleiding om te denken dat ze daadwerkelijk gaan scheiden.

* Helpt deze gedachte mij?

Nee, want ik maak mezelf er alleen erg angstig mee en ik zoek in de kleinste dingetjes bevestiging daarin. Het maakt me dus niet alleen angstig, het is ook vermoeiend.

* Wat zou ik beter kunnen denken?

Er is geen aanleiding om te denken dat mijn ouders gaan scheiden. Dat ik iets denk, maakt het niet per definitie waar. Ze zijn bij elkaar en daar wil ik van genieten.

Dit kan je dus ook doen met je gedachten over je seksuele geaardheid:

"Ik ben bang dat ik lesbisch, bi of aseksueel ben"

* Is deze gedachte waar?

Nee, dat denk ik niet. Er is namelijk geen enkele aanleiding voor om dit te denken. Ik weet zelf dat ik deze gedachte in mijn hoofd heb en het moeilijk los kan laten, maar ik weet ook dat ik vanuit mijn gevoelens en voorkeuren deze gedachten niet kan onderbouwen.

* Helpt deze gedachte mij?

Nee, want ik ben er overmatig veel mee bezig, wordt er misselijk van, slaap slecht en het maakt me angstig.

* Wat zou ik beter kunnen denken?

Veel mensen zijn bezig met hun seksuele geaardheid, dus ik ook. Dat maakt me normaal en mensenlijk.

Klinkt allemaal heel rationeel en theoretisch, maar juist als je ergens angstig voor bent, kan het heel goed werken om de dingen even zakelijk op een rijtje te zetten.

Groetjes!

*

Ik ga met een vriendinnetje naar Anouk toe, helemaal vet natuurlijk. Maar ik heb haar al vreselijk lang niet meer gesproken. Eigenlijk. En in de afgelopen tijd dat ik het heel moeilijk had, heb ik ook geen contact met haar gehad. Niet dat dat aan haar te wijten is, maar ze kwam gewoon niet bij me op als ik weer in mijn dark twisted place zat. En ook niet dat ze in de tussentijd wat liet horen hoor.

Stiekem, ergens diep van binnen heb ik helemaal geen zin om met haar te gaan. Maar ja, niemand anders vind Anouk zo cool als ik... Maar ja, concert is pas in maart. Wie weet wat er in de tussentijd gebeurt?

Ja! Nee! Of tenminste.... ik heb geen man die me nu vertellen kan wat ik hiervan moet vinden

Maar serieus: ik ben de beroerdste niet, vind het zelfs wel fijn als een man de knopen doorhakt. Maar daar zit het hem dan ook meteen in; ik ken maar weinig mannen met voldoende ruggegraat om de verantwoordelijkheid daarvoor te kunnen dragen. Mijn ervaring tot nu toe is dat als het echt echt lastig gaat worden, de man zich terug trekt en de vrouw opstaat om de kar te gaan trekken.

Ik geef me met alle liefde over aan iemand, maar alleen als ik weet en voel dat dit kan. Zo niet, dan blijf ik de touwtjes in handen houden.

Verkapte ikzoekeenpartnermetruggegraat zoekpoging

Zie je het huwelijk echter ook als de enige legitieme wijze om een gezin te stichten, dan is het weer logisch dat je een huwelijk tussen homo's afwijst. Zij kunnen immers niet op die wijze een gezin stichten.

En dan ligt het er weer aan wat je verstaat onder 'een gezin stichten'

Is dat per definitie man, vrouw en biologische kinderen?

Man, vrouw en geadopteerde kinderen?

Man, vrouw en pleegkinderen?

Man, man die met behulp van draagmoederschap een gedeeltelijk biologisch kind krijgen?

Man, vrouw en man die voor de biologische kinderen van vrouw zorgt?

Man, vrouw, met ieder hun biologische kinderen uit een eerder huwelijk?

Of is gezin stichten een kind met mensen die hij als ouders ziet?

Met alle mogelijkheden van deze tijd, denk ik dat er ook een verschuiving heeft plaats gevonden in het idee 'gezin stichten.' Eerder werd daar niet over gesproken, stomweg omdat die opties er gewoon nog niet waren denk ik.

Maar als mijn lieve Gay best friend met z'n lover een kindje adopteerd, zou ik niet weten waarom dat niet zou vallen onder 'een gezin stichten.'

Aan de ene kant vind ik van niet. Niemand moet ergens toe gedwongen worden waar je totaal niet achter staat.

Aan de andere kant, wellicht wat lomp; dan moet je maar een andere baan zoeken. Mijn baan kent ook zoveel facetten die soms wat lastig zijn. Zo had ik in een vorige baan eens een moslim collega. Geen enkel probleem natuurlijk, maar dat is wel heel erg lastig als je in de ochtend weigert bewoners te wassen. Dan staat je religie het uitvoeren van het werk wel heel erg in de weg.

Ikzelf moet met regelmaat een flink robbertje 'stoeien' met mijn cliënten. Als je tegen fysiek contact bent, ben je ook echt niet geschikt voor dit werk. Sterker nog, je kan dan een behoorlijk gevaarlijke factor zijn omdat je niet ingrijpt.

Dus ja... Ik snap dat je als christen geen homo's wil trouwen. Maar feit blijft dat homoseksuelen in nederland het recht hebben om te trouwen.

O, vandaar dat je er niet op reageerde

Nee hoor, beltegoed is op

ps: jij nog behoefte aan een kaartje voor Anouk? Ik ga morgen bestellen

@Benedictus: Wat een ramp. Echt. Vooral dat dat pas over een paar jaar mag...

Zo één ken ik er ook nog wel. Ex-vriendje: Ik wil tijdelijk uit elkaar zodat jij aan jezelf kan werken.

Dat was het begin van het einde. En maar goed ook, het is nu zo'n 5,5 jaar verder en ik ben nog lang niet waar hij wou dat ik zou zijn. Als dat ooit gaat komen.

Zou een lange break zijn geweest.

Hear hear! 'Ik denk dat je nog veel over jezelf moet leren...' Zeg, zo ken ik er nog wel eentje! Wie is die ander om te kunnen zeggen dat je jezelf niet kent? Ik vind dat altijd zo'n uitspraak waar je dus echt he-le-maal niets mee kan!

ontopic: Het spijt me is weer op tv. Ben ik nu heel slecht dat ik scenario's aan het bedenken ben over vriendinnetje, die na 15 jaar vriendschap, zonder uitleg, doodleuk de vriendschap beëindigde via de sms? Dat ze hier dan aan de deur staat en het haar even flink inwrijf?