TTC

Je houdt amper mogelijk hoe dialogen verlopen tijdens een paradigmashift, zeker wanneer mensen niet op de hoogte zijn van een toekomstbeeld dat paradoxaal genoeg veel en veel eenvoudiger is om te begrijpen. We hoeven dus niet eens een hoog IQ te hebben, het is immers een kwestie logisch boerenverstand. Het gebruik hiervan is een andere kwestie, zeker wanneer het stereotiepe inflatoire denken zowat alles auto-immuun verduistert. Wat is het verschil tussen slim en wijs, heel leuke vraag, volledig mee eens. 

Het E-pad volgen is verboden terrein, en omdat mensen niet willen zondigen, doen ze dat ook niet. Straks gaan we verder met de dubbele bindingen, lastig thema waar velen in verstrikt kunnen raken en tot vreemde neveneffecten kan leiden. In religieus opzicht beslist niet te onderschatten, daarom dat een aantal liever niet heeft dat hierover nagedacht zou worden. Maar toch, straks proberen we nog eens een Jubeljaar, omdat we het nu eenmaal graag vergeten.  Goedkope afwikkeling, en dan verwachten we nog dat het geloofwaardig is misschien? 

Dubbele bindingen leiden steevast tot morele dilemma's, zegt een aantal. Het wil eigenlijk zeggen dat wanneer we een probleem niet aan de bron aanpakken, dan blijft het bestaan, ondanks alle beschikbare alternatieven. Het heeft niets met moraliteit te maken maar met onwetendheid. 

Rust? We dachten hier op een christelijk forum te zijn, waar religie nog iets ernstigs zou zijn. 

Zo meteen wordt het weer heel duister, opgevuld met vanalles dat we niet begrijpen.
Wat is voor jou dan een bekende mens? 

Obsessies hoeven geen obsessies te blijven, middels herstelonderzoek worden vraagstukken immers ook opgelost om dan in een andere fase terecht te komen. In die fase kan je uit morele overweging hulpvragen beginnen stellen aan de GGZ om je vervolgens nog meer zorgen te beginnen maken, terwijl je nu net misschien andersom had verwacht. En zo merken we hoe mensen steeds verder worden afgescheiden en verworpen, in een vergeetput met informatie die als puzzelstukjes kunnen fungeren in anderen hun puzzel. En zo komen we spontaan en nuchter doordacht op het idee dat we een andere wereld kunnen scheppen, die er eigenlijk al is maar niet gezien wordt. Het lijkt allemaal mysterieus, ondanks logisch te beredeneren, het E-pad.

Ik deel in de mening van psychiater Laing, onze mogelijkheden zijn beperkt door wat we niet zien, en wat we niet zien kunnen we ook niet oplossen. Het is een bijzonder fenomeen, want hoe kan je iets duiden als een probleem wanneer het niet gezien of (h)erkend wordt? En zo komen we al snel tot raadselachtige constructies, alsof het leven een mysterie zou zijn en het menselijke lijden afhangt van onze bereidheid om iets wel of niet nader te onderzoeken op waarachtigheid.

Koans, het doorzien hiervan zou leiden tot inzicht in de ware aard van de geest die leeg is en niet te vangen, volgens Zenboeddhisten. Met betrekking tot zelfrealisatie of het zoeken naar het ware zelf zou zich dan een soortgelijk proces kunnen voltrekken, als de psychische dis-identifcatie van wie we denken te zijn. In ieder geval verwarring troef, alsof het valse zelf eerst dient te sterven alvorens van de vrijheid te kunnen proeven en het ware zelf tot expressie te brengen, wat wellicht ook niet zonder angst geschiedt. Allemaal niet zomaar wat, en wat is het praktische nut om zoiets überhaupt te willen realiseren?
Kunnen ons de vraag stellen of we de bijbel in veel gevallen ook niet verkeerd vertalen, afhankelijk van de zienswijze van de lezer. Op deze manier kunnen we misschien op de eerste bladzijde iets gemist hebben om pas veel later te ontdekken door het individuele zelf dat tussendoor een ontwikkeling doormaakt. In die zin verwijst Thom mi naar zelfrealisatie, in de metafoor van de zon. 

Als individueel zelf kunnen we misschien een poging wagen om de relatie tussen dubbele bindingen en dubbelaspecttheorieën te ontwarren, het zou dan goed kunnen dat je WOIII gemist hebt zonder dat je daar enige notie van hebt gehad. Anderen zijn iets pragmatischer van aard, ze zeggen dat je WOIII ook kan vermijden door aandacht te hebben voor wat we vergeten zijn, wat finaal dan misschien wel op hetzelfde neerkomt. Kortom, ik weet het ook niet, alles is mogelijk.

Het aanbod overweldigend, net zoals heel wat verwarring en chaos door allemaal verschillende keuzes en aspiraties, in theorie allemaal bevattelijk. Sommige keuzes kunnen ook gaan verharden in collectief gedragen systemen, zelfs met inbegrip van geloofsovertuigingen die ontdaan zijn van logica, niet bewust daarvan.

Trollen is iets anders dan cognitieve dissonantie, dat laatste veronderstelt het potentieel tot groei, meer bewustwording en verbondenheid.

Die andere kant durven we wellicht niet te beschouwen, om op deze manier te kunnen besluiten dat we eigenlijk onszelf gevangen houden.

Het E-pad werkt een beetje als een draaideur, voor je het weet zit je terug waar je vandaan kwam door een aantal zaken over het hoofd te zien, op zichzelf kleine dingen die een wereld van verschil uitmaken. Andersom werkt net zo, wie terugkeert wordt gegrepen door dat wat je nu net hebt kunnen loslaten en voorheen niet bewust van was, dit kan best met hulp van GGZ-hulpverleners die hierin getraind zijn. Veel varianten zijn mogelijk, net zoals bijhorende verwarring omdat dialoog nog amper mogelijk is wanneer twee referentiekaders door elkaar heen gebruikt worden. Tenminste, voor wie hier interesse in heeft, nooit verplichtend.

Hebben we al meermaals gezegd, dat gaat over transformatie, onthechten en integreren, alleen in de hemel vliegen de gebraden kippen door de lucht.

Iedereen gelooft het, systematische theologie leidt ons tot domeinen waardoor zowel de kracht als het gevaar van religie in de schijnwerpers wordt geplaatst, en het wordt pas echt een kwelling wanneer geen weg gevonden wordt uit het complotdenken en aanverwanten. Niet dat deze wegen niet bestaan, er is gewoon ruimte of aandacht voor. 

Dubbele bindingen kunnen belastend en mogelijk destructief zijn als iemand gevangen zit in een dilemma en gestraft wordt omdat hij een uitweg zoekt, maar de moeite die getroost wordt om een uitweg te zoeken uit de valstrik, kan leiden tot emotionele groei.

Heb me altijd afgevraagd wat het verschil is tussen kijken en zien, nog steeds is het verwarrend, of het lijkt in ieder geval vaak te vervagen door interferentie. Een poging, ik kijk naar schuldenbergen, begrotingstekorten en diens meer, zoals wij allen in een geldgedreven wereld, de alledaagse realiteit. Ik zie en weet dat deze fenomenen een product zijn van het menselijke denken, en daarom ook oplosbaar met hoe we daarover denken. Synthese, ik kijk naar een wereld en zie een andere wereld, als een potentieel dat voor iedereen beschikbaar is, geen garantie.

Dit topic mist z'n doel niet en voor mensen die dachten dat het wel simpel ging worden, als we de egotransverwarring koppelen aan de schizoaffectieve stoornissen en daar het dubbele binding probleem aan toevoegen, mag rekenen op een worsteling met zichzelf om hierna veel minder geneigd te zijn om hierover een open dialoog te ambiëren. Anders gezegd, je zal niet eens iemand vinden om überhaupt nog te kunnen communiceren, wat zo gezien dan weer logisch is. Gemakshalve is het dan maar beter om het bij optellen, aftrekken, delen en vermenigvuldigen te houden, bij eenvoud en kinderlijke speelsheid. Maar ook dat, telkens opnieuw versmacht door de trollen van dienst.

Begrijp er weer niets van maar toch interessant, het probleem van de dubbele binding in relatie tot zelfrealisatie, of bewustwording in algemene zin. Volgens wiki, een dubbele binding is een dilemma in de communicatie, waarbij een individu twee of meer tegenstrijdige boodschappen ontvangt. Het is een situatie waarin adequaat reageren op de ene boodschap, het in gebreke blijven van de andere boodschap betekent, en omgekeerd. Hierdoor zit de ontvanger, wat hij ook doet, altijd fout. Met andere woorden: de ontvanger kan geen commentaar leveren op het conflict, kan het niet oplossen.

Naar het advies van Einstein zouden we ook onze economie kunnen transponeren, dat is kopiëren en omdraaien. Als denkexperiment is het resultaat verbluffend, wat hoopvol is.

Het is en blijft dezelfde toxische gordel, straks het opgaan van de gemeente. 

Binnen de toxische gordel is geen vrijheid van geld, is een geestelijk proces.

Wat al zo lang geweten is en kon waargenomen worden door simpelweg naar de wereld te kijken, wat boekenwormen ontgaan is.

De mogelijkheden van wat we denken en doen zijn beperkt door wat we niet zien, en omdat we niet zien wat we niet zien, is er niets dat we kunnen doen tot we het zien.

Volgens wikipedia treedt ‘inattentional blindness’ op wanneer men een object dat zich in het gezichtsveld bevindt niet opmerkt. Ik denk dat dit met woorden net zo gaat, dit leid ik af van m’n herstelonderzoek waarin een aantal kernwoorden centraal zijn komen te staan. In het verlengde kan je deze woorden honderd keer herhalen maar het baat tot niets als er ook geen aandacht voor bestaat, van waaruit luisteren naar de klant een heel andere dimensie krijgt. In zekere zin is het mysterieus, als een open geheim dat we toch niet zien, tenzij een minderheid die vanuit dat standpunt getuige wordt van een wereld die het ongeloof tart, onmiskenbaar.