TTC

En als de bierkaai een kiesdrempel blijkt, dan worden de parels vertrappeld door de paarden die het innerlijk transformerende bronwater gemist hebben, als zandkorrels strijdend om een stukje strand, en veel ruis.

Bevreemdend is de gedachte dat ik het al zo lang hadden kunnen weten, me voor de kop stotend dat ik het niet vroeger aandacht schonk maar nu ook onmachtig getuige laat zijn van dat wat zichzelf onderhoudt en nietsontziend verder raast, en vroeger onwetend deelachtig aan was.

Een mens denkt al snel dat kwantumfysica een uitvinding is van de laatste eeuw, misschien niet eens wetend dat men het hier vijf eeuwen voor Christus al over had. Wat ik las, Leucippus, de leermeester van Democritus, beweerde dat de ruimte eeuwig vol is met atomen die worden aangedreven door een onophoudelijke beweging, die na verloop van tijd, wanneer die atomen zich verenigen, een ronddraaiende beweging opwekt, als gevolg van onderlinge botsingen die zijwaartse bewegingen opleveren. Epicurus en Lucretius onderwezen hetzelfde, maar ze voegden aan de zijwaartse beweging van de atomen het denkbeeld affiniteit toe.  

Het is weer wat, net gelezen, in alle kosmogonieën speelt ‘water’ dezelfde belangrijke rol. Het is de basis en de bron van het stoffelijk bestaan. Wetenschappers, die het woord met de zaak verwarden, verstonden onder water een bepaalde scheikundige verbinding van zuurstof en waterstof, en gaven zo een specifieke betekenis aan een woord dat door de mystici als een algemene term wordt gebruikt, en dat in de kosmogonie een metafysische en mystieke betekenis heeft. Zo krijgt het verhaal van dat paard en het water alweer een heel andere betekenis, of het wordt nog complexer en onbegrijpelijker, kan ook.

Apart is het leven, door te delen wordt iedereen rijker, behalve diegenen die nu ook al niets hebben maar ook niets nodig hebben om iedereen rijker te maken. En op de vraag wat er dan precies bedoeld wordt, is het antwoord eenvoudig, verbluffend.

Als, zoals de solipsisten beweren, de wereldziel zich utopisch gespleten aan ons geestesoog voordoet, en wij hierin als afgescheiden individu deelachtig zijn, dan is het zaak om meer eenvoud, harmonie en transparantie te cultiveren om zodoende de wereld naar een ander level te loodsen, wat niet kan zonder co-creatieve samenwerking en het effectief toepassen van de talrijke sociale alternatieven die zich overal in het netwerk bevinden. Of simpeler, het staat allemaal op internet, alsof het mindfulness is waarbinnen chaotische ruis maar al te vaak een heldere kijk op het geheel vertroebelt, en daarmee ons ook telkens opnieuw in verwarring en vertwijfeling brengt, of simpelweg buitenspel zet en isoleert, als een eenzame en onbegrepen toeschouwer, machteloos.

Aan het eind van m’n leven zal ik misschien kunnen besluiten dat ik op z’n minst in eer en geweten m’n hulpvragen gesteld heb, en met een berg citaten een trap naar de hemel heb gebouwd, de reis volbracht.

Als, zoals de solipsisten beweren, de wereldziel zich utopisch gespleten aan ons geestesoog voordoet, en wij hierin als afgescheiden individu deelachtig zijn, dan is het zaak om meer eenvoud, harmonie en transparantie te cultiveren om zodoende de wereld naar een ander level te loodsen, wat niet kan zonder co-creatieve samenwerking en het effectief toepassen van de talrijke sociale alternatieven die zich overal in het netwerk bevinden. Of simpeler, het staat allemaal op internet, alsof het mindfulness is waarbinnen chaotische ruis maar al te vaak een heldere kijk op het geheel vertroebelt, en daarmee ons ook telkens opnieuw in verwarring en vertwijfeling brengt, of simpelweg buitenspel zet en isoleert, als een eenzame en onbegrepen toeschouwer, machteloos.

Soms lijkt het op een grap, zij het menselijk gezien een bijzonder pijnlijke, denken dat het moeilijk is om Einstein te begrijpen. Vanuit dat standpunt ligt de moeilijkheid besloten in het herstel, in de transformatie van onze manier van denken die tot verschillende neveneffecten kan leiden die als minder prettig ervaren kunnen worden, niet zozeer in het kunnen begrijpen van wat hij stelt. De perceptie en hoe we hiermee kunnen omgaan in een sfeer van milde overreding, zonder averechtse effecten die zich bijna onvermijdelijk en zelfs begrijpelijk kunnen manifesteren, dat is het punt van grote zorg voor een aantal. En dat is, zacht gezegd, overweldigend voor wie hiermee in aanraking komt zonder enige voorkennis, net zoals voor een aantal E-werkers de reden om hierover de GGZ te interpelleren. Vandaar ook onze liefde-haat verhouding met de GGZ, alsof men soms wil ondermijnen wat men zelf ambieert, en de klant verliest. En ja, E-werkers begrijpen maar al te goed hoe ethisch gevoelig dit ligt, net zoals dit hun psychische draagkracht ver overstijgt, de last loodzwaar, zij het onbegrepen.

Het E-pad heeft me vooral geleerd hoe belangrijk onze manier van denken is, onderhouden door deze of gene systeemconfiguratie en bijpassende ideologie die zich doorzet in onze normale spreektaal, de linguistische relativiteit. En om exact dezelfde reden lopen er nu schijnbaar sociaal vreemde mensen rond met absurd lijkende stellingen, het is hun manier om tot expressie te brengen van wat ze nauwgezet onderzocht hebben maar zelden begrepen wordt, ondanks alles. Wat hen rest is hopen op meer ontvankelijkheid en begrip van GGZ-experten, uit morele overweging en oog voor het welzijn van hun medemensen. Tussen weten en begrijpen, hartenpijn, verdriet en psychisch lijden, machteloos, verlaten en eenzaam, onbegrepen, tot suïcide aan toe.

Die ongeloofwaardigheid verandert niet door dat niet te zien, het gaat gewoon verder. 

Amper geloofwaardig is het, zelfs onvoorstelbaar dat je dat niet ziet. Maar er zijn nog genoeg complotten voor de rest van je leven, er komen er ook elke dag bij om je bezig te houden. 

Humor? 

Ken je dat, de moeilijkste taal is mensentaal? Na verloop van tijd begint zelfs boer Jan sociaal vreemd te lijken, ooit eenvoudig begonnen maar nu dwepend met vakjargon in de inmiddels al lang vergane hoop om begrepen te worden, waarop je het deskundige advies krijgt om het misschien eens in mensentaal te proberen. Boer Jan, ploegend op het land, waar de aardappelen gratis groeien en de boer laat bezwijken onder de marktwerking, mensentaal.

Dat heeft nog weinig zin, alles wordt spontaan doorzien. 

Ken je dat, het is er al, maar het is er nog niet, twee realiteiten die in het hoofd zitten. Het is een gok, misschien dat de bipolaire stoornis weldra een heel andere invulling krijgt door het idee van een 5D-wereld, en de stoornis de voorbode van dat wat binnen een 3D-wereld nog niet zo goed begrepen wordt. Sociaal vreemd wordt dan diegene die op de hoogte is van wat systeemwetenschappers zeggen, normaal diegenen die nog geloven dat volledige tewerkstelling en klimaatproblemen combineerbaar zijn. Kortom, het potentieel is er al, alsof we spreekwoordelijk maar met onze ogen hoeven te knipperen, wat in praktijk toch net iets moeilijker zal blijken en deskundige GGZ-expertise vereist, overweldigende overprikkeling niet wat je mensen toewenst.

De duivel vindt het allemaal wel prettig wat je doet, geen ruimte voor iets anders en hij laat je achter hem aanlopen. 
Heel soms stellen E-werkers lastige vragen die direct verband houden met hun GGZ-ervaringen en zwaar bevochten herstelproces, zoals hoeveel stoornissen kunnen we ventileren uit het 3D-4D-5D-complex? Nog interessanter wordt het door de bijkomende vraag vanuit welk perspectief een en ander beoordeeld wordt, idealiter oplosbaar voor WOIII van waaruit een reeks integere hulpvragen spontaan kunnen voortvloeien, zij het niet altijd begrepen, zelfs zonder enige diepgang verworpen vanuit het vigerende 3D-perspectief.

Elke waarheid komt in drie fasen, waarom zouden we ons dan moeten laten vangen door complotdenkers? 

Ik zou ook niet doen alsof je dit niet begrijpt, je zou bijna denken dat je tot twee kan tellen. 

Ik zou ook niet doen alsof je dit niet begrijpt, je zou bijna denken dat je tot twee kan tellen. 

Misschien is dit ook wat voor je dan?
 

De onwetendheid vandaag is fenomenaal, soms lijkend alsof de Bijbel helemaal niet bestaat, met verbazing keken ze in de lucht. 

Lastig wanneer je die niet kent, het ligt altijd aan de schrijver die daar geen aandacht voor heeft, dat is gekende materie. 

Heb je die 3D-obstakels in je hoofd al kunnen herstellen? Je kan niet zeggen dat je ze niet kent, dat is een voordeel. 

Abstrahering kan helpen, als we binnen het 3D-4D-5D-complex onze aandacht richten op 3D met een 4D-bril, is het vrij eenvoudig om een aantal 3D-obstakels te detecteren. Herstel van deze maar al te vaak weerbarstige 3D-obstakels kan leiden tot, wanneer dat niet maatschappelijk (h)erkend wordt, vreemde neveneffecten en intermenselijke spanningen. Complete wartaal is dit, onbegrijpelijk voor wie hier niet mee vertrouwd is, maar abstrahering kan wel helpen. Het verhaal van het paard en het water is nog een andere kwestie, en parels om van te proeven, fluweelzacht, als liefde mag gedijen.