TTC

We weten wel waar je naartoe wil, geen probleem. Of denk je dat we blind zijn? Wanneer ga je nu eindelijk eens een grote jongen worden? 
Ik denk niet dat het wijs is, wanneer we spreken over een paradigmashift, om enkel te verankeren aan het duale schone zonder z’n tegenpool ook te belichten, niet om angst aan te jagen maar als een vorm van congruentie om hier gepast op te reageren in de richting van een fluweelzacht scenario. In het andere geval valt er straks misschien een bom op de ashram, en we wisten van niets, wat belachelijk zou zijn, en uitermate pijnlijk. Andere meningen of visies zijn welkom, zodat we de boeken van nobele wetenschappers kunnen aanpassen, die niet gehoord worden.

Ik liep vroeger altijd met een filmscenario in m’n hoofd maar heb er nooit de nodige subsidies voor kunnen vinden, verdacht veel lijkend op wat er vandaag in de samenleving gebeurt, maar dan zonder projector en gratis.

Zijn en zijnden, door toevoeging en de cognitieve elaboratie van informatie, was het gisteren al in orde, wat velen ontgaat. 

Misschien, en dat hopen we ten zeerste, dat men straks pas gaat beseffen waar het om gaat, wat natuurlijk zelden lukt door in de lucht te blijven staren. 

Onwaarschijnlijk is het, hoe dat mensen zoiets kunnen volhouden, lukt misschien beter door het zelfbedrog in stand te houden. 

Denk dat hij gaan vluchten is, het is sowieso een onderwerp dat niet besproken mag worden omdat het anders zou kunnen opvallen, maar het is wel interessant om zien hoe dat zich alweer ogenblikkelijk manifesteerde. Begrijp jij eigenlijk waarom dit een christelijk forum is? 
Altijd interessant gevonden, wie de wereld wil redden, start beter eerst bij zichzelf. Pas hierna wordt het maar al te vaak dubieus, de boekjes hierover zo verwarrend dat psychisch ongemak bijna als onvermijdelijk kan gezien worden. Als reactie hierop klampen we misschien angstig vast aan het bekende, om vervolgens te verklaren dat de wereld niet gered kan worden, waarmee het denken daarover dan ook beperkt wordt, gevoed door een economie die a priori al gestoeld is op beperkte rationaliteit, maar toch succes.

Zijn laat zich opmerken in verscheidenheid waardoor de antwoorden onmogelijk begrepen kunnen worden door versteende manifestaties die zich geen idee kunnen vormen over de woelige overgangsfase naar de verbindende zijnsniveaus, ontwikkeling wordt dan als stoornis gezien vanuit de toxische omgeving waarin men nog onwetend gevangen zit, maar wel denkt dat iedereen blind is, waardoor het des te lachwekkender wordt, en pijnlijk voor wie het elke dag beleven moet. Zo heel moeilijk is het dus om dat verband te leggen, hopend dat je weer niet mensen in de val weet te lokken vanuit de netelige positie waarin je je bevindt. 

Misschien dat het straks voorlezen wordt uit het grote kosmische blunderboek, verhalen over de magie van het verdampende geld dat gerecycleerd werd door geld te genereren uit de reeds bestaande geldhoeveelheid en mensen die dachten dat het om een wonder ging, maar eigenlijk was het gewoon een kwestie van logisch boerenverstand, wat GGZ-experten maar niet konden begrijpen in het jaar 2020. Maar het gaat niet om geld, zoveel was wel duidelijk, van harte.

De vraag stelt zich al lang niet meer of er oplossingen zijn, de vraag stelt zich waarom ze telkens opnieuw naar de zwijgspiraal verdwijnen, zelfs onbewust. De verdachtmakingen gaan vervolgens in alle richtingen, niet op het niveau van een aantal kwetsbare E-werkers in de GGZ die het in deze wereld moeilijk leven vinden, maar op het hoogste niveau. En wat op het hoogste niveau speelt, speelt ook op het laagste niveau, wat systeemtechnisch gewoon logisch is maar niettemin een zaak voor de GGZ omdat naar onze bescheiden mening een en ander te maken heeft met pro- en retroactieve inhibitie, moeilijke termen die naar vergeten en herinneren verwijzen. En dan komt de hamvraag, hoe kunnen we ons iets herinneren dat we vergeten zijn, als we niet eens weten wat we vergeten zijn, enig idee? Maar verder is er weinig aan de hand, E-werkers in de GGZ zijn tenslotte ook maar achterlijke mensen die volstrekt overbodig zijn in deze wereld, je kent ze wel, die met hun rode neus, ze hebben vaak binnenpretjes die ze noodgedwongen alsmaar mogen verdringen en psychisch dan ook zwaar onder lijden, over hoe het had kunnen zijn, hoopvol. Nee, geloof niets zomaar, we stellen er dan ook integer en vreedzaam hulpvragen over, omdat we het niet op ons geweten willen hebben hier niets over gezegd te hebben, uit morele overweging, zomaar.

Ondertussen krijgt iedereen met sprekend gemak de oefening opgelost, het resultaat van co-creatieve samenwerking en de bereidheid om naar elkaar te luisteren, de open dialoog van de nieuwe GGZ werpt dan ook z’n vruchten af. En zoals we nu gezien hebben, het was inderdaad kinderlijk eenvoudig, als ervaringsgericht denkexperiment dat nuchter doordacht nog veel meer hoopvolle inzichten opleverde.

Dan is de Infographic Bijbel zeker ook niks voor jou? 
 
Ik vind het schematische en de kleuren juist erg prettig. Zoveel mogelijk informatie in zo min mogelijk tekst. Maar goed, ik ben in vrij extreme mate een beelddenker.  Dat heeft voordelen en nadelen. Ik kan onder de juiste omstandigheden in zeer korte tijd  diepgaande informatie doorgronden.  Nadeel is dat ik niet goed , zeg maar slecht, overweg kan met uitgebreide tekst, en dus boeken.  Hierbij heb ik het geluk, door mij ervaren als de Aanwezigheid van de Geest (onder andere werkend via betekenisvol toeval en synchroniciteit), dat ik vrijwel altijd het juiste boek op de juiste pagina’s opsla. Niet zelden valt een boek me bijna letterlijk in de schoot.   Ik houd dus enorm van boeken, maar lees die zelden tot nooit uit. Hooguit fragmentarisch. Uitzonderingen daargelaten, zoals het Thomasevangelie.  

Hoe uitgebreider een tekst of boek, hoe meer ik daarop afknap. Door al die woordenbrij raakt de Essentie voor mij overwoekerd.  Ik ben zeer visueel ingesteld.  

Jij bent duidelijk een taaldeńker dan.  Beelddenker is anders maar niet beter of slechter.  Jouw berichten met een stukje tekstuitleg vind ik ook vaak erg prettig en behulpzaam. 
Hier een stukje uitleg: http://beeldenbrein.nl/wp-content/upload_folders/beeldenbrein.nl/E-book-BEELDDENKEN.pdf
 
Doe mij die zogenaamde kleurplaat maar. Op 1 pagina de Essentie van onder andere duizenden bijbelpagina’s. ?  Ik ben TTC erg dankbaar voor zijn schema’s of “kleurplaten” zoals jij dat noemt.    Maar jou ben ik vaak ook dankbaar voor sommige van je berichtjes met toegespitste tekstuitleg. Dat scheelt mij veel moeite want jij hebt het dan al gefilterd. 
Gelukkig zijn we allemaal anders.  En vullen elkaar aan. Mits we die verschillen niet gebruiken om andermans energie leeg te zuigen en te trollen, enkel maar omdat de ander op een andere manier informatie verwerkt.

Waarom weet een aantal E-werkers in de GGZ zo zeker dat ze bij GGZ-experten terecht willen en niet bij economen, vakbonden en/of politici? Het antwoord hierop is recht evenredig met het psychische lijden en het ervaren stigma, wat spontaan en begrijpelijkerwijs voortvloeit uit het mengen van twee verschillende paradigma’s en het probleem van interferentie dat allerhande psychische ongemak cultiveert, maar niet oplost. En naarmate we hier nuchter doordacht steeds accurater inzicht in verwerven, verhoogt de innerlijke spanning die ver voorbij gaat aan de psychische draagkracht van het individuele zelf dat zich met deze kennis verrijkt, wat finaal kinderlijk eenvoudig zal blijken maar ook zelden begrepen. En net hierdoor krijgt het verhaal van het paard en het water een veel diepere betekenis, een verhaal van verbinding, hoop, co-creatie en herstel van onze thuis, de aarde waarop we leven, van mensen onder elkaar.

Premisse, als bevrijding, dat wat wordt gesuggereerd middels zelfrealisatie of de herontdekking van ons ware zelf, mogelijk is, dan krijgen we een beter zicht op wat gevangenschap betekent, en hoe die in stand gehouden wordt.

Misschien ben je in verwarring geraakt omdat we al aan de andere kant van de brug staan, krijg je hier ook een vergoeding voor van de kerk?

Door kennis te nemen van de elementen die in het verborgen gebied van het Jahori-venster gratis ter beschikking werden gesteld, konden we de O binnen onze SWOT-analyse aanvullen met veel levensvreugde en hoop. Het was pas door met christenen te praten, dat de malaise duidelijk werd. 

Non-lineaire katalysatoren zijn per definitie tijdloos en gratis, neutraal van ideologie en eeuwig toepasbaar wanneer we daartoe besluiten, als een getuigenis van liefde, verbondenheid en rechtvaardigheid, met als doel herstel en een fluweelzachte paradigmashift, van harte.

Wie het werk van economen zoals Steve Keen niet kent, kan er beter ook niet aan beginnen omwille van de techniciteit waar elk normaal denkend mens een punthoofd van krijgt, niet onbegrijpelijk omwille van allerhande epistemologische obstakels die overwonnen dienen te worden, naargelang de individuele perceptie en keuzevrijheid in te vullen. Maar een korte samenvatting kan misschien wel, reset en we starten morgen opnieuw, dat is heel het verhaal. Een extra woordje uitleg door experten kan uiteraard helpen om alles fluweelzacht en mensvriendelijk te laten gedijen, misschien iets voor de herstelacademie van de nieuwe GGZ, waar mensentaal mag en hoopvol naar de toekomst kijken geen taboe is, co-creatief.

Fascinerend en vooral ontnuchterend is het fenomeen dat het amper tijd kost een aantal bijzondere inzichten te delen maar dat ze bliksemsnel weer aan de aandacht ontsnappen waardoor het diepere begrip uitblijft, en wanneer we ze wel gericht onderwerp maken van meditatie dat we misschien amper kunnen geloven dat het werkelijk zo is, maar ook overweldigd kunnen raken door de impact wanneer we hierover zouden doordenken. Herstel zou binnen deze context namelijk betekenen dat ‘morgen’ heel het financiële systeem als een kaartenhuisje in elkaar zakt, wat natuurlijk amper iemand gelooft en eens hartelijk om lacht zonder te begrijpen waar het in essentie om draait. Tussen weten en begrijpen is daarom enkel een innerlijk loodzware last voor diegenen die zich hier door gewetensvolle introspectie, ervaringskennis en doorleefde elaboratie extreem bewust van zijn geworden, maar ook amper nog weten waar ze nu met deze informatie terecht kunnen, zelfs zowat overal wandelen gestuurd worden wanneer ze hier in alle integriteit hulpvragen over stellen. In het verlengde ontstaan dan ook allerhande gezegden die naar deze toch niet alledaagse kwestie direct of indirect verwijzen, stellingen die ons intuïtief dan wel herkenning geven maar zonder de diepgang of de gevolgen met betrekking tot het menselijke welzijn nuchter doordacht te kunnen beoordelen. En als kers op de taart, wat maar al te vaak nog meer stigma en hoongelach uitlokt, het is finaal kinderlijk eenvoudig, iedereen kan dat zelfstandig onderzoeken op waarachtigheid waarmee ook het correlaat met heel wat vermeende stoornissen als bij wonder kristalhelder wordt. Maar ook hier geen verplichting, enkel voor wie zien en begrijpen wil, wat maar al te vaak tot een minderheid beperkt blijft zoals E-werkers in de GGZ die zich om duidelijk aanwijsbare redenen extreem zorgen maken, de levensvreugde ontgaat hen maar toch niet zonder zingeving. In hoop, liefde en verbondenheid, van harte.
Historische tussenkomsten zijn het Hermanos, ook christen wellicht? 

Einstein wist niet hoe WOIII zou gaan verlopen, hij wist wel dat WOIV er terug eentje met pijl en boog zou worden. Een aantal heeft dit nader onderzocht en hierover bedachtzaam hulpvragen gesteld aan de GGZ, met als resultaat dat z’n stelling steeds meer aan waarachtigheid gewonnen heeft, niet andersom. Jammer genoeg lijkt dit weinigen te deren, ondanks alle verklaringen die E-werkers in de GGZ zelf aanleveren vanuit hun gewetensvol onderzoek, zij het maar al te vaak weggeredeneerd waardoor de illusie wordt geschapen dat klanten geen mensen zijn, zelfs suïcidale neigingen ontwikkelen wegens volstrekt overbodig in dit leven, ze voelen zich ondanks alles als onmensen. De nieuwe GGZ komt dan ook als een niet mis te begrijpen alternatief, in de hoop het tij nog te kunnen keren middels derde orde impulsen, co-creatie en het idee van een fluweelzachte paradigmashift. In het beste geval komt dit echter niet te laat voor een aantal lotgenoten, die amper hun pijn nog kunnen dragen en geen kanaal vinden om een en ander op een veilige manier tot expressie te brengen, simpelweg wegkwijnend alsof ze al dood zouden zijn.

Super, je bent onderwerp van het topic, staat perfect. 

Als E-werker in de GGZ, OPS-lijder, moet je al heel veel hoop hebben om nog verder te willen leven, wat niet het geval is voor veel van m’n lotgenoten die vroegtijdig afscheid nemen, de pijn ondraaglijk. Het passeert allemaal als zoete broodjes, met beleg dat we niet lusten omdat het ethisch gezien wel eens tot enige schaamte zou kunnen leiden, wat het nog minder bespreekbaar maakt, het averechtse effect om redenen die we misschien amper geloven, doch menselijk en kinderlijk speels te begrijpen. Gelukkig ben ik niet alleen, een ware troost in deze wereld, tussen de bommen en de granaten door.

Ken je die onderhand al niet van buiten? Kunnen ook een binnenweg nemen uiteraard, dan blijken al die religies exact hetzelfde te zeggen en ontstaat er verwarring door geen rekening te houden met alle lagen en de zich spontaan ontvouwende inzichten naar steeds meer bewustwording, wat ieder individueel doorloopt maar wel een rode draad laat opmerken. 

Het ondoorgrondelijke doorgronden is moeilijk, zoniet onmogelijk omdat het altijd overal is maar niet gezien kan worden. En logischerwijs kan over niets ook niets gezegd worden, aangezien het dan weer iets zou worden, wat ons weer doet dwalen en speculeren, wat verwarring sticht.

Als hoopvol naar de toekomst kijken taboe wordt, zullen we ons ook geen beter begrip kunnen vormen over de talrijke oplossingen die al eeuwen oud zijn. En als plots blijkt dat die oplossingen ook als overweldigend en onrealistisch kunnen ervaren worden, ligt misschien in het feit dat we ze niet kennen of vergeten zijn, niet omdat ze er niet zijn. Maar sowieso, en dat is ook maar een mening van een E-werker in de GGZ, hoe langer we zoeken naar schuldigen, hoe minder tijd om ons met de toekomst bezig te houden, die eigenlijk in het verleden ligt door wat we vergeten zijn.  

Boer Jan dacht er nog aan iets simpels te willen zeggen, maar de geesten zijn op hol geslagen.