Mohawk

Ik kom uit de onderwereld en ben daar langzaam uit gekropen naar een fontein. Veertig jaar heb ik op mijn buik door de woestijn geslingerd toen ik in de fontein omhoog werd geblazen en mij verbeelde iets anders dan een slang te zijn. Inmiddels weet ik beter en heb mijzelf leren kennen, ik ben gewoon een slang, niets meer, niets minder, zo kom ik weer uit bij niets. Het begint een dogma te worden.

Deze slang heeft de metafoor van de normale fontein goed begrepen, en laat zich rustig in het beekje meevoeren naar de ochtend om op te lossen in de wolkjes, die de genadezon lostrekt uit het beekje van de onbaatzuchtige liefde. Alhoewel .., ik verbeeld mij niet iets te zijn dus ben ik niets. En daarmee zijn we terug bij niets, waarmee alles wederom is gezegd. Het leven kan zo simpel zijn.

Ik ken mezelf, niks mystieks aan, en dan bedoel ik niet als mens, dat is slechts een illusie, dat ik een slang ben is de realiteit.

Klopt, en zolang ik nog op aarde rondkruip en een gespleten tong heb maak ik mij geen illusies.

Ik zal wel zien waarheen de weg mij leidt, beter niet op de zaak vooruitlopen.

Ik probeer te vluchten van de slang in mij, maar word steeds weer door haar ingehaald. Vandaar dat ik geen dikkertje wil zijn, dan kan ik harder lopen. Maar of ik het van haar ga winnen is nog maar de vraag, vooralsnog kruipt ze sneller dan ik kan lopen. Dus in antwoord op de vraag of Satan is verslagen .., niet in mij!

Daarom is ook niet beweert dat de reis gemakkelijk is, waarschijnlijk zal de volgende reis dat ook niet zijn, maar wel hoopgevend, tenzij ik opnieuw in de steenlagen beland, want dan begint alle ellende ook opnieuw, maar is er toch weer hoop, zo draait de aardse kringloop rond en rond, tot ik haar weet te ontvluchten.

Daarom zal ik blij zijn wanneer ik ervan verlost ben, ook al behoor ik niet bij de dikkertjes, die nog meer gewicht hebben om mee te sjouwen.

Waaruit blijkt dat die rust betrekkelijk is.

Yep. Geest in rust bevindt zich in de steenlagen, geest in actie is de mens en de natuur.

Alleen geest is realiteit.

De illusie.

Al het zichtbare vergankelijke is een illusie, slechts een fantoom wat tijdelijk verschijnt om na verloop van tijd weer op te lossen en bijgevolg is ook tijd een illusie.

De mens is een illusie.

Inderdaad, dat komt allemaal uit het niets.

Eenvoudiger kan ik het niet maken, waardoor we weer uitkomen bij niets.

Dat bedoel ik.

Buiten de bron bestaat niets. Alles is ontstaan door het woord en ieder woord heeft een vorm. Dus het woord niets heeft wel een vorm, als je daar leegte en duisternis onder verstaat. Over niets valt dus veel te zeggen, waardoor de bewering "over niets valt niets te zeggen", geen hout snijdt.

Behalve dan dat niets niet bestaat.

Duidelijk, deze theorie snijdt hout.

Wat zijn wij van oorsprong, mens of geest?

Zie het zo. De bron is een geest zonder begin. De bron was eenzaam en kon zijn liefde niet delen met een wezen gelijk aan hem. Daarom schiep de bron een wezen gelijk aan hem, de bron schiep zijn vrouw, Lucifer, die pas eeuwigheden later veranderde in een slang. De vrouw was eeuwigheden lang gelukkig met haar man en samen vormden ze een groot gezin, met een ontelbare hoeveelheid nazaten. Maar toen de vrouw door haar uiterlijke schoonheid en het bezit van zoveel nazaten werd betoverd, veranderde haar liefde voor de bron in hoogmoed. Haar wens was zich gelijk te stellen aan de bron, en vereerd te

Oké, nu snap ik jouw beeld van de omgekeerde fontein. Als ware het een ladder die steeds wijder wordt naarmate kennis van waarheid op iedere trede toeneemt en de top van de ladder vormt het basin, waarin de bron huist. Iedereen is een nazaat van de slang. Concreet is de slang onze moeder, en daarom is iedereen met dezelfde fouten behept. Daarom is er een offer uit liefde is gebracht, waardoor iedereen zich door liefde los kan maken van de geërfde last.

Een slang is pas verslagen als deze uit vrije wil is teruggekeerd naar de bron. Hoop dat Satan dat in de komende eeuwigheden, uit vrije wil, zal doen is een illusie. Hoewel iedere nazaat van de slang natuurlijk zelf kan bepalen hoelang ze erover doet om naar de bron terug te keren. Alles wat daarvoor nodig is haar spiegelbeeld bedekken, zodat haar eigenliefde wordt verhinderd zichzelf begeerlijk te vinden, en de nazaat niet door betovering ook in eigen staart bijt.

Waar, de innerlijke kloof is zorgwekkend. Met name de westerse wereld is van de bron vervreemd geraakt, waardoor zij in haar eigenliefde stikt. Yep. Jesaja 14:12-32