Salomon

Ik heb dit beeld bij Ft.

Paulus zegt hier helemaal niets over het verband tussen filosofie en het heidense geloof.

Hij waarschuwt er voor, maar het is niet ongebruikelijk dat mensen waarschuwingen naast zich neer leggen.

„Het christendom, hoewel gekant tegen de heidense Griekse en Romeinse cultuur, heeft in feite veel klassieke filosofie opgenomen.†— The Encyclopedia Americana.

Een onderzoeker constateerde:„De christelijke theologie is zo innig versmolten met de Griekse filosofie dat ze personen heeft voortgebracht die een mengeling zijn van negen delen Grieks denken en één deel christelijk denken.â€

Vandaag wordt nog steeds wijsbegeerte (filosofie)onderwezen op de theologische hoge school.

De New Encyclopædia Britannica zet uiteen: „Vanaf het midden van de 2de eeuw AD begonnen christenen die enige opleiding in de Griekse filosofie hadden genoten, er behoefte aan te voelen hun geloof in de termen van deze filosofie uit te drukken, zowel met het oog op hun eigen intellectuele bevrediging als om ontwikkelde heidenen te bekeren. De filosofie die hun het beste uitkwam, was het platonisme.â€

Plato' heeft het in Timaeus het o.a. over de "Demiurg". Philo maakt daar de Logos van.

„Het Woord†of de Logos van Johannes is echter volledig verschillend van die van Philo. Johannes beschrijft „het Woord†als een persoon die ’vlees is geworden’ (Joh. 1:14). En dat geldt niet voor Plato’s „Demiurg†of Philo’s „Logosâ€.

Hoe de christenheid van Plato heeft geleend kan je vinden in een ontwaakt artikel van 22-12-1976 blz 21.

En zo wordt de weg vrijgemaakt voor Constantijn de grote, die daar dankbaar gebruik van maakt. Om het voor heidenen makkelijker te maken om tot zijn kerk toe te treden heeft hij hun gebruiken en riten christelijk verklaard.

Beste Ft, hoe verklaar jij het verband tussen Pasen en het heidense Hilaria viering? Want JG vieren in dat geval wel iets heidens.

Pasen

Van Jezus wordt in de christelijke geloofsbelijdenis, het Apostolicum, verteld dat hij na zijn kruisdood gedurende drie dagen is "nedergedaald in het dodenrijk" en daarna weer opgestaan uit de dood. De dood, het verblijf van drie dagen in de onderwereld, en de opstanding daarna van een god, werd als lentefeest nog lang na Jezus gevierd in Rome, maar betrof daar de god Attis, die aan een boom werd genageld, in een graf gelegd met een grote grafsteen ervoor, en ten derde dage weer uit de dood verrees. Dat lentefeest heette de Hilaria.

Het verblijf als dode van drie dagen in de onderwereld en de daarna volgende opstanding, was zelfs een algemeen thema in verschillende heidense religies uit de klassieke oudheid, en werd in de mysteriecultussen als inwijdingsritueel gevierd. Hoe dat ritueel precies plaatsvond is niet bekend, omdat degenen die dat ondergingen tot geheimhouding waren verplicht.

In het christendom zoals beleden in het Apostolicum, is het alleen Jezus die deze afdaling naar de onderwereld en de opstanding daaruit zou hebben ervaren, terwijl het in de mysteriescholen een onderdeel zou zijn geweest van een inwijdingsweg die elke menselijke ziel kan ondergaan. Een variant van dit ritueel wordt in onze tijd nog gevierd in de vrijmetselarij.

Commentaar

De voorstelling dat Attis zou zijn opgestaan en de bijbehorende rituelen zijn pas bekend uit Rome van de derde- en vierde eeuw n.Chr. De voorstelling dat Jezus naar de onderwereld zou zijn gegaan behoort niet bij de vroegste christelijke overtuigingen. Walter Burkert heeft kritiek op het gebruik van de term "opstanding" in pagane gevallen: "Het pagane bewijs voor opstandingssymboliek is op zijn best niet dwingend."[11] Ook is de algemene constructie van een vegetatiegod die sterft en herrijst uit de dood weerlegd door de godsdienstwetenschappers Carsten Colpe[12] en Jonathan Z. Smith.[13]

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Christendom_en_syncretisme

Het is wel frappant dat

vele mensen

in de 19de eeuw al hebben gewezen op 1914 als een belangrijk jaar, wat er zou gebeuren wist

men

nog niet.

Enkelen

hebben 1914 in verband gebracht met Daniël’s profetie van de “7 tijden†en wat in de Bijbel de “de bestemde tijd der natiën (tijden der heidenen)†wordt genoemd (Lukas 21:24).

Wie zijn de bovengenoemde personen?

Wat ik begrijp van de “tijden der heidenen†is dat het een periode is waarin het (ex)verbondsvolk van God niet geregeerd werd door een koning in de Davidische lijn maar door heidense heersers.

Wie was het ex verbondsvolk?

Deze periode zou “7 tijden†duren, zie ook Da 9:24-27. Deze periode zou eindigen met de komst van de Messias, de persoon die het “wettelijke recht†heeft het koningschap van Gods koninkrijk te ontvangen.

Hebben JG het wettelijke recht soms ontvagen? Ik zie geen Messias.

Er zit een fundamentele fout in je conclusie.

(A.) Slechts omdat wij mensen het ontstaan van het universum (nog) niet begrijpen, moet er

(B.) wel een bovennatuurlijke entiteit zijn die er achter schuilt?

Maar hoe kom jij precies van A naar B?

Nee de conclusie werkt als volgt:

- natuurlijk is wat (theoretisch) voor de mens waarneembaar is.

- bovennatuurlijk is dat wat (theoretisch) niet voor de mens waarneembaar is.

- het is theoretisch niet mogelijk voor de mens om waar te nemen wat er voor de Big Bang was.

- dus de oorsprong van het universum kan niet anders dan bovennatuurlijk zijn.

Maar het Bijbelse scheppingsverhaal is verre van bovennatuurlijk volgens jouw theorie. Hoe zie jij dat? Of misschien kan ik je beter vragen wat het bovennatuurlijke is van het scheppingsverhaal en hoe het in de wetenschap past.

Een beetje zoeken levert in ieder geval op dat Henderson en Buck een boekje hebben geschreven in 1852. De enige 'hit' die ik daarvoor overigens kon vinden was een site, gespecialiseerd in de Drie-eenheid met een kopje waarin ze de citaten die JG's aanhalen weerleggen link. Erg bekend zijn deze Bijbelgeleerden dus niet en de bewuste quote wordt meestal ook nog flink buiten zijn context gebruikt.

Een Bijbel en traktaakt genootschap zoals het WTG maakt zichzelf niet betrouwbaar als hun bronnen uit de 19e eeuw komen. Daarnaast hebben hun aanhangers denk ik geen idee wat er verder in de bronnen staat.

Het is wel frappant dat vele mensen in de 19de eeuw al hebben gewezen op 1914 als een belangrijk jaar, wat er zou gebeuren wist men nog niet.

Enkelen hebben 1914 in verband gebracht met Daniël’s profetie van de “7 tijden†en wat in de Bijbel de “de bestemde tijd der natiën (tijden der heidenen)†wordt genoemd. Later meer hierover.

Wat is jou (allen: jullie) visie hierover?

groetn,

Ed

Heb je het rekensommetje hoe je op 1914 komt als sleuteljaar in de geschiedenis? Laten we daar maar eerst naar kijken. En het staat je nog steeds vrij om inhoudelijk op posts te reageren hoor.

Reagerend op het verzoek van Ursa betreffende Constantijn de Grote heb ik dit gevonden in ons tijdschrift de wachttoren van 15 maart 1998.

Het is informatief bedoeld en niet anti papistisch.

G.T. = n.C.

Constantijn de Grote — Een voorvechter van het christendom?

De Romeinse keizer Constantijn behoort tot de weinige mannen wier naam door de geschiedenis is verfraaid met de term „de Groteâ€. De christenheid heeft daar uitdrukkingen aan toegevoegd als „heiligeâ€, „dertiende apostelâ€, „heilige gelijke van de apostelen†en ’door Gods Voorzienigheid uitverkoren om de grootste ommekeer in de hele wereld teweeg te brengen’. Anderzijds beschrijven sommigen Constantijn als „met bloed bevlekt, gebrandmerkt door talloze gruweldaden en vol bedrog, . . . een afschrikwekkende tiran, schuldig aan gruwelijke misdrijvenâ€.

VEEL belijdende christenen is geleerd dat Constantijn de Grote een van de voornaamste weldoeners van het christendom was. Zij menen dat hij de christenen van de ellende van Romeinse vervolging heeft verlost en hun religieuze vrijheid heeft gegeven. Bovendien wordt alom geloofd dat hij een getrouwe volgeling van Jezus Christus was met de vurige wens de christelijke belangen te bevorderen. De Oosters-Orthodoxe en de Koptische Kerk hebben zowel Constantijn als zijn moeder, Helena, „heilig†verklaard. Hun feest wordt gevierd op 3 juni of op 21 mei, afhankelijk van de kerkelijke kalender die men gebruikt.

Wie was Constantijn de Grote eigenlijk? Welke rol heeft hij gespeeld in de ontwikkeling van het postapostolische christendom? Het is bijzonder verhelderend deze vragen door de geschiedenis en de deskundigen te laten beantwoorden.

De historische Constantijn

Constantijn, de zoon van Constantius Chlorus, werd omstreeks 275 G.T. in Naissus (het huidige Niš in Servië) geboren. Toen zijn vader in 293 G.T. keizer werd van de westelijke provincies van Rome, streed Constantijn aan de Donau onder bevel van keizer Galerius. Constantijn keerde in 306 G.T. naar zijn vader, die toen op sterven lag, in Britannia terug. Spoedig na de dood van zijn vader werd Constantijn door het leger tot de status van keizer verhoogd.

In die tijd waren er vijf anderen die beweerden dat zij Augustus (opperkeizer) waren. De periode tussen 306 en 324 G.T., waarna Constantijn de enige keizer werd, was een tijd van voortdurende burgeroorlog. De overwinning in twee veldtochten verzekerde Constantijn van een plaats in de Romeinse geschiedenis en maakte hem tot alleenheerser van het Romeinse Rijk.

In 312 G.T. versloeg Constantijn zijn tegenstander Maxentius in de slag bij de Pons Milvius buiten Rome. Christelijke apologeten beweerden dat er tijdens die veldtocht een vlammend kruis onder de zon verscheen met de Latijnse woorden In hoc signo vinces, wat betekent: „In dit teken zult gij overwinnenâ€. Er wordt ook beweerd dat Constantijn in een droom de opdracht kreeg de eerste twee letters van Christus’ naam in het Grieks op de schilden van zijn manschappen te schilderen. Dit verhaal bevat echter veel anachronismen. Het boek A History of Christianity zegt: „Er zijn tegenstrijdigheden omtrent de exacte tijd, plaats en details van dit visioen.†De heidense senaat verwelkomde Constantijn in Rome en riep hem uit tot Augustus en Pontifex Maximus, dat wil zeggen, hogepriester van de heidense religie van het rijk.

In 313 G.T. verbond Constantijn zich met keizer Licinius, heerser van de oostelijke provincies. Door middel van het Edict van Milaan verleenden zij gezamenlijk vrijheid van aanbidding en gelijke rechten aan alle religieuze groeperingen. Veel historici relativeren echter de betekenis van dit document en zeggen dat het slechts een gebruikelijke ambtsbrief was en geen belangrijk keizerlijk document dat een wijziging in het beleid ten opzichte van het christendom betekende.

Binnen de volgende tien jaar versloeg Constantijn zijn laatste overgebleven rivaal, Licinius, en werd de onbetwiste heerser van de Romeinse wereld. In 325 G.T., terwijl hij nog niet gedoopt was, diende hij als voorzitter van het eerste grote oecumenische concilie van de „christelijke†kerk, dat het arianisme veroordeelde en een verklaring van essentiële geloofspunten opstelde, de Niceaanse geloofsbelijdenis genoemd.

In 337 G.T. werd Constantijn ongeneeslijk ziek. Op dat late moment in zijn leven werd hij gedoopt, en daarna stierf hij. Na zijn dood gaf de senaat hem een plaats onder de Romeinse goden.

Religie in de strategie van Constantijn

Met betrekking tot de houding die Romeinse keizers in de derde en vierde eeuw er over het algemeen ten aanzien van religie op na hielden, zegt het boek Istoria tou Ellinikou Ethnous (Geschiedenis van de Griekse natie): „Zelfs wanneer zij die op de keizerlijke troon zaten, niet zulke diepe godsdienstige gevoelens hadden, zwichtten zij voor de tijdgeest en achtten het noodzakelijk religie een belangrijke plaats toe te kennen binnen het raamwerk van hun politieke plannen, om op zijn minst een religieus tintje aan hun daden te geven.â€

Constantijn was beslist een man van zijn tijd. Aan het begin van zijn loopbaan had hij enige „goddelijke†steun nodig, en die konden de kwijnende Romeinse goden niet bieden. Het rijk, met inbegrip van de godsdienst en andere instellingen, verkeerde in verval, en er was iets nieuws en bezielends nodig om het weer te consolideren. De encyclopedie Hidria zegt: „Constantijn was vooral in het christendom geïnteresseerd omdat het niet alleen zijn overwinning maar ook de reorganisatie van zijn rijk ondersteunde. De christelijke kerken, die overal bestonden, werden zijn politieke steun. . . . Hij omringde zich met de grote prelaten van die tijd . . ., en hij verlangde dat zij hun eenheid intact hielden.â€

Constantijn begreep dat de „christelijke†religie — al was ze inmiddels afvallig en door en door verdorven — doeltreffend kon worden gebruikt als een vernieuwende en verenigende kracht ter verwezenlijking van zijn grootse plan om een absoluut heerser te worden. Hij nam de grondslagen van het afvallige christendom over om steun te winnen ter bevordering van zijn eigen politieke doeleinden en besloot de mensen te verenigen onder één „katholieke†of universele religie. Heidense gewoonten en vieringen kregen een „christelijke†naam. En „christelijke†geestelijken ontvingen de status, het salaris en het invloedrijke gezag van heidense priesters.

Om politieke redenen naar religieuze harmonie zoekend, bracht Constantijn iedereen die een afwijkende mening had, snel tot zwijgen, niet op basis van leerstellige waarheid maar op grond van aanvaarding door de meerderheid. De diepgaande dogmatische geschillen binnen de uiterst verdeelde „christelijke†kerk boden hem de gelegenheid als een „door God gezonden†middelaar tussenbeide te komen. Uit zijn bemoeienissen met de donatisten in Noord-Afrika en de volgelingen van Arius in het oostelijk deel van het rijk begreep hij al gauw dat overredingskracht niet voldoende was om een sterke, verenigde religie te smeden. In een poging de Ariaanse controverse op te lossen, riep hij het eerste oecumenische concilie in de geschiedenis van de kerk bijeen. — Zie het kader „Constantijn en het concilie van Niceaâ€.

De historicus Paul Johnson zegt over Constantijn: „Een van de voornaamste redenen waarom hij het christendom tolereerde, was wellicht dat het hemzelf en de Staat in de gelegenheid stelde zeggenschap uit te oefenen over het beleid van de Kerk inzake orthodoxie en de behandeling van ketterij.â€

Is hij ooit christen geworden?

Johnson merkt op: „Constantijn heeft de zonaanbidding nooit de rug toegekeerd en handhaafde de zon op zijn munten.†De Catholic Encyclopedia zegt: „Constantijn betoonde beide godsdiensten evenveel gunst. Als pontifex maximus waakte hij over de heidense aanbidding en beschermde haar rechten.†„Constantijn is nooit christen gewordenâ€, zegt de encyclopedie Hidria, en voegt eraan toe: „Eusebius van Caesarea, die zijn biografie schreef, zegt dat hij in de laatste ogenblikken van zijn leven christen is geworden. Dit klinkt weinig overtuigend, want de dag ervoor had [Constantijn] een offer aan Zeus gebracht omdat hij tevens de titel Pontifex Maximus droeg.â€

Tot aan de dag van zijn dood in 337 G.T. droeg Constantijn de heidense titel Pontifex Maximus, de hoogste macht in religieuze aangelegenheden. Met betrekking tot zijn doop is de vraag gerechtvaardigd: Werd deze voorafgegaan door oprecht berouw en een ommekeer, zoals in de Schrift wordt vereist? (Handelingen 2:38, 40, 41) Was het een volledige onderdompeling in water als symbool van Constantijns opdracht aan Jehovah God? — Vergelijk Handelingen 8:36-39.

Een „heilige�

De Encyclopædia Britannica verklaart: „Dat Constantijn er recht op had ’de Grote’ genoemd te worden, was veeleer toe te schrijven aan wat hij deed dan aan wat hij was. Te oordelen naar zijn karakter behoort hij inderdaad tot de geringsten van allen op wie zowel in de oudheid als in de tegenwoordige tijd de toenaam [de Grote] van toepassing is gebracht.†En in het boek A History of Christianity lezen wij: „Er waren vroege verslagen van zijn opvliegende karakter en zijn wreedheid wanneer hij kwaad was. . . . Hij had geen respect voor het menselijk leven . . . Zijn privé-leven werd monsterlijk toen hij op leeftijd kwam.â€

Kennelijk had Constantijn ernstige persoonlijkheidsproblemen. Een geschiedkundig onderzoeker zegt dat „zijn opvliegende karakter er vaak de oorzaak van was dat hij misdrijven begingâ€. (Zie het kader „Dynastieke moordenâ€.) Constantijn was geen „christelijke persoonlijkheidâ€, aldus de historicus H. Fisher in zijn History of Europe. De feiten kenmerken hem niet als een ware christen die „de nieuwe persoonlijkheid†had aangedaan en in wie de vruchten van Gods heilige geest — liefde, vreugde, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtaardigheid en zelfbeheersing — te vinden waren. — Kolossenzen 3:9, 10; Galaten 5:22, 23.

De gevolgen van zijn inspanningen

Als de heidense Pontifex Maximus — en bijgevolg het religieuze hoofd van het Romeinse Rijk — trachtte Constantijn de bisschoppen van de afvallige kerk voor zich te winnen. Hij bood hun posities van macht, aanzien en rijkdom aan als functionarissen van de Romeinse staatsreligie. De Catholic Encyclopedia geeft toe: „Sommige bisschoppen, verblind door de pracht en praal aan het hof, gingen zelfs zo ver dat zij de keizer als een engel van God, als een heilig wezen, loofden en profeteerden dat hij, net als de Zoon van God, in de hemel zou regeren.â€

Naarmate het afvallige christendom bij het politieke bestuur in de gunst kwam, werd het meer en meer een deel van deze wereld, van dit seculiere samenstel, en dreef het af van de leringen van Jezus Christus (Johannes 15:19; 17:14, 16; Openbaring 17:1, 2). Als gevolg daarvan vond er een versmelting plaats van het „christendom†met valse leerstellingen en praktijken — de Drieëenheid, de onsterfelijkheid van de ziel, het hellevuur, het vagevuur, gebeden voor de doden, het gebruik van rozenkransen, iconen, beelden en dergelijke. — Vergelijk 2 Korinthiërs 6:14-18.

Van Constantijn heeft de kerk ook de neiging tot eigenmachtig optreden geërfd. De bijbelgeleerden Henderson en Buck zeggen: „De eenvoud van het Evangelie werd verdorven, er werden pompeuze riten en ceremoniën ingevoerd, aan de leraren van het christendom werden wereldse eerbewijzen en salarissen geschonken en het Koninkrijk van Christus werd grotendeels in een koninkrijk van deze wereld veranderd.â€

Waar is het ware christendom?

De historische feiten onthullen de waarheid achter de „grootheid†van Constantijn. In plaats van gegrondvest te zijn door Jezus Christus, het Hoofd van de ware christelijke gemeente, is de christenheid voor een deel het resultaat van het politieke opportunisme en de slinkse manoeuvres van een heidense keizer. Heel passend vraagt de historicus Paul Johnson: „Is het rijk voor het christendom gezwicht, of heeft het christendom zich met het rijk geprostitueerd?â€

[Voetnoot]

Het donatisme was een „christelijke†sekte in de vierde en vijfde eeuw G.T. De aanhangers ervan stelden dat de geldigheid van de sacramenten afhankelijk is van de moraliteit van de bedienaar en dat de kerk mensen die zich aan ernstige zonde schuldig maakten, van het lidmaatschap moest uitsluiten. Het arianisme was een „christelijke†beweging in de vierde eeuw, die de godheid van Jezus Christus ontkende. Arius onderwees dat God ongeboren en zonder begin is. De Zoon kan, omdat hij wel geboren is, niet God zijn in dezelfde zin als de Vader. De Zoon is niet eeuwig, maar werd geschapen en bestaat door de wil van de Vader.

[Kader op blz. 28]

CONSTANTIJN EN HET CONCILIE VAN NICEA

Welke rol speelde de ongedoopte keizer Constantijn op het concilie van Nicea? De Encyclopædia Britannica zegt: „Constantijn zelf trad als voorzitter op, [en] leidde actief de discussies . . . Geïntimideerd door de keizer ondertekenden de bisschoppen op slechts twee na de geloofsbelijdenis, velen van hen zeer tegen hun zin.â€

Na twee maanden van heftige religieuze debatten kwam deze heidense politicus tussenbeide en besliste ten gunste van degenen die zeiden dat Jezus God was. Maar waarom? „Constantijn had in de grond der zaak hoegenaamd geen begrip van de vraagstukken die in de Griekse theologie aan de orde warenâ€, zegt A Short History of Christian Doctrine. Wat hij wel begreep, was dat religieuze verdeeldheid een bedreiging voor zijn rijk vormde, en hij was vastbesloten zijn rijk een hechtere samenhang te geven.

Over het uiteindelijke document dat in Nicea onder auspiciën van Constantijn werd opgesteld, merkt Istoria tou Ellinikou Ethnous op: „Het toont [Constantijns] onverschilligheid ten aanzien van leerstellige aangelegenheden, . . . zijn hardnekkig aandringen in een poging ten koste van alles de eenheid binnen de kerk te herstellen, en ten slotte zijn overtuiging dat hij als ’bisschop van degenen buiten de kerk’ het laatste woord had in elke religieuze kwestie.†Zouden de besluiten die op dat concilie zijn genomen, ooit door Gods geest ondersteund kunnen zijn? — Vergelijk Handelingen 15:28, 29.

[Kader op blz. 29]

DYNASTIEKE MOORDEN

Onder deze kop beschrijft het werk Istoria tou Ellinikou Ethnous wat het noemt „walgelijke misdrijven die Constantijn in zijn eigen gezin begingâ€. Al snel nadat hij zijn dynastie had gesticht, vergat hij hoe zich in onverwacht succes te verheugen en werd hij zich bewust van de gevaren die hem omringden. Achterdochtig als hij was, en misschien opgehitst door sycofanten, ging hij eerst achterdocht koesteren jegens zijn neef Licinianus — de zoon van een mede-Augustus die hij reeds had terechtgesteld — als een mogelijke rivaal. De moord op hem werd gevolgd door de terechtstelling van Constantijns eigen eerstgeboren zoon, Crispus, die werd omgebracht door zijn stiefmoeder Fausta omdat hij de absolute macht van haar eigen nakomelingen in de weg scheen te staan.

Deze daad van Fausta was uiteindelijk de aanleiding tot haar eigen dramatische dood. Het schijnt dat Augusta Helena, die tot het einde toe invloed op haar zoon had, bij deze moord betrokken was. De ongerijmde emoties die Constantijn vaak beheersten, hebben eveneens bijgedragen tot de stroom van terechtstellingen van veel van zijn vrienden en metgezellen. Het boek History of the Middle Ages concludeert: „Uit de terechtstelling — om niet over moord te spreken — van zijn eigen zoon en vrouw blijkt wel dat hij . . . in het geheel niet door enige geestelijke invloed in het christendom geraakt was.â€

opmerking redactie:

Wegens de beperkte ruimte publiceren wij meestal geen lijsten van wereldse bronnen zoals dat vaak in technische en wetenschappelijke bladen gebeurt. Daar onze tijdschriften ook voor het grote publiek worden geschreven, niet alleen voor hoger opgeleiden, zijn wij van mening dat zulke bibliografische informatie voor betrekkelijk weinig lezers echt interessant zou zijn.

In sommige Bijbelstudies wordt dat bij citaten wel gedaan.

Er worden een aantal namen genoemd in dit verslag. Ken je de inhoud van het werk van deze schrijvers ook of doen Jehovah's Getuigen aan "cherry picking" en kiezen ze uit wat bruikbaar is?

Humanist, sorry maar een "man-made" wereld gaat het gewoon niet worden, dat is het nu al in principe en kijk wat we ervan gemaakt hebben.

Jij gelooft het misschien niet, je gelooft meer in de kracht van de mens, maar heel veel christenen geloven dat onze Schepper menselijke problemen zal oplossen, hier volgen een aantal beloftes van God:....

- (Jesaja 33:24) En geen inwoner zal zeggen: „Ik ben ziek.†Het volk dat in [het land] woont, zal vergiffenis van zijn dwaling hebben ontvangen.

Sinds Jesaja deze tekst heeft geschreven wacht men op de vervulling van deze tekst. Maar om inhoudelijk te blijven wat is [het land] in de tekst?

- (Psalm 46:9) . . .Hij doet oorlogen ophouden tot het uiteinde der aarde. De boog verbreekt hij en hij slaat de speer werkelijk aan stukken; De wagens verbrandt hij in het vuur.

Hoe weet jij aan de hand van een Psalm dat het op onze tijd slaat?

- (Psalm 72:16) . . .Er zal volop koren op aarde blijken te zijn; Op de top der bergen zal overvloed zijn. Zijn vrucht zal zijn als op de Libanon, En zij die uit de stad afkomstig zijn, zullen bloeien als de plantengroei van de aarde.

Vers 1,2 zeggen dit: Geef, o God, uw wetten aan de koning,

uw gerechtigheid aan de koningszoon.

2 Moge hij uw volk rechtvaardig besturen,

uw arme volk naar recht en wet.

Hoe kun jij het dateren op de eindtijd?

- (Psalm 37:10, 11) . . .En nog maar een korte tijd en de goddeloze zal er niet meer zijn; En gij zult stellig acht geven op zijn plaats, en hij zal er niet zijn. 11 De zachtmoedigen daarentegen zullen de aarde bezitten, En zij zullen inderdaad hun heerlijke verrukking vinden in de overvloed van vrede.

Sinds deze Psalm is een lange tijd zonder veranderingen voorbijgegaan. Hoe weet jij dat deze tekst voor onze tijd geschreven is?

- (Openbaring 21:4) . . .En hij zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geschreeuw, noch pijn zal er meer zijn. De vroegere dingen zijn voorbijgegaan.â€

Vers 21:8 zegt dit: Maar voor hen die laf en trouweloos zijn geweest, die zich hebben ingelaten met gruwelijke dingen, met moord, ontucht, toverij of afgodendienst, voor allen die de leugen hebben gediend: hun deel is de vuurpoel met brandende zwavel, dat is de tweede dood.’

Jg kennende hebben ze al andere kerkleiders en zelfs kerkaanhangers al veroordeelt aan de hand van dit soort teksten. Kun jij aan de hand van de Bijbel aantonen dat de Jehovah's Getuigen God's volk zijn?

Het moge duidelijk zijn dat geen mens deze zaken zal kunnen bewerkstelligen, noch enige politieke of religieuze stroming.

De Kerk kan je er wel van laten dromen hoor.

Maar beste forumleden, wat is jullie Bijbelse visie op de toekomst va de mensheid?

Graag zie ik jullie argumenten tegemoet.

Ik kijk uit naar jouw antwoorden!

Ed

Het thema is een eerlijke vraag aan jullie om je Bijbelse visie te geven.

Zullen we het nog eens proberen.

vriendelijke groet,

Ed

Is dit een type antwoord waar je op zoek naar bent? Je had er niet op gereageerd namelijk.

Vrede, zekerheid en voorspoed kan alleen Jezus volgens de Bijbel brengen.

Mattheüs 24:23 zegt: Als iemand dan tegen jullie zegt: “Kijk, dit is de messias,†of: “Daar is hij,†geloof dat dan niet.

Jehovah's Getuigen geloven dat Jezus sinds 1914 op de troon zit. Ik geloof niet in mensen die zeggen daar is hij. Als hij regeert dan zal dat merkbaar zijn.

Ik heb hier een overzicht sinds Pastor Russel (oprichter JG) begon te prediken dat de wereld in 1914 zou vergaan. Ongetwijfeld zou hij dezelfde teksten hebben aangehaald die jij nu aanhaalt met een dito boodschap.

1877 - 1878: Tiende Russisch-Turkse Oorlog

1878: The Lincoln County War

1878 - 1880: Tweede Anglo-Afghaanse Oorlog

1879: Zoeloe-oorlog

1879 - 1884: Salpeteroorlog (of Oorlog van de Grote Oceaan)

1880 - 1881: Eerste Boerenoorlog

1885: Servisch-Bulgaarse Oorlog

1891: Chileense Burgeroorlog

1891: Engels-Manipurese oorlog

1894 - 1895: Eerste Chinees-Japanse Oorlog

1896: Engels-Zanzibarese Oorlog

1896 - 1898: Filipijnse revolutie

1898: Spaans-Amerikaanse Oorlog

1899 - 1901: Bokseropstand

1899 - 1902: Tweede Boerenoorlog

1899 - 1902: 1000-daagse Oorlog

1899 - 1913: Filipijns-Amerikaanse Oorlog

20e eeuw[bewerken]

1903 - 1904: Britse veldtocht in Tibet

1904 - 1907: Namibische genocide

1904 - 1905: Russisch-Japanse Oorlog

1905: Russische Revolutie (1905)

1906: Varkensoorlog

1910 - 1921: Mexicaanse Revolutie

1911 - 1912: Italiaans-Turkse Oorlog

1911 - 1912: Xinhai-revolutie

1912 - 1913: Eerste Balkanoorlog

1913: Tweede Balkanoorlog

Prof. Dr. Ouweneel heeft in de jaren '70 nauwkeurige berekeningen gedaan, waarbij hij de zondvloed op 3500 v. Chr. schatte. Dat lijkt redelijk overeen te komen met het begin van allerlei beschavingen (als je de Egyptische inkort natuurlijk).

En andere Professoren en geleerden komen tot andere conclusies. Maar kun je misschien een stukje van Prof. Dr. Ouweneel knippen plakken waarop hij zijn datering uitlegt?

dubbel

Vrede, zekerheid en voorspoed kan alleen Jezus volgens de Bijbel brengen.

Mattheüs 24:23 zegt: Als iemand dan tegen jullie zegt: “Kijk, dit is de messias,†of: “Daar is hij,†geloof dat dan niet.

Jehovah's Getuigen geloven dat Jezus sinds 1914 op de troon zit. Ik geloof niet in mensen die zeggen daar is hij. Als hij regeert dan zal dat merkbaar zijn.

De Mayataal lijkt ook enorm veel op het Hebreeuws. Cholochic abah boco tahinac zanaieb betekent bijna hetzelfde als kalakak awbah boko tehom'-ak tzehonab.

Wat betekent dat en stikt het van de overeenkomsten?

Hoe denken jullie op het forum over de toekomst? Wat is jullie (vanuit de Bijbel) geleerd over de toekomst?

Er worden heel wat discussies gevoerd over Bijbelse zaken, vaak over leerstellige zaken, maar zou “redeneren aan de hand van de Schrift†over onze toekomst (en de hele mensheid) niet interessant zijn.

Heeft de politiek wereldvrede kunnen brengen of armoede, voedseltekorten kunnen oplossen of ziekte kunnen uitbannen of de enorme kindersterfte, hebben ze misdaad aan banden kunnen leggen zodat we ons veilig op straat kunnen begeven!

Ik ben benieuwd naar jullie (religieuze) standpunt/mening!

Ed

Wat ik weet dat is dat als de redding van boven niet snel komt het er niet best voor de mensheid uitziet.

Ja de tienduizenden christelijke religies hebben veel verwarring veroorzaakt en hebben het beeld van God volkomen verdraaid, het is in one tijd bijna onmogelijk om in God te geloven.

Hierbij hebben even als in Jezus' tijd de religieuze leiders een grote bijdrage geleverd.

Maar toch is het geen verrassing want de Bijbel heeft deze slechte situatie al lang geleden voorzegd.

(2 Timotheüs 4:3, 4) . . .Want er zal een tijdsperiode komen dat zij de gezonde leer niet zullen verdragen, maar zich overeenkomstig hun eigen begeerten tal van leraren zullen bijeenbrengen om hun oren te laten kittelen; 4en zij zullen hun oren van de waarheid afwenden en zich daarentegen tot onware verhalen keren.

Hoe weet jij dat jij een juiste leraar hebt?

Spreuken 23,9

Spreek niet tegen een dwaas, hij veracht je verstandige woorden.

Wat wordt met deze tekst bedoeld?

In Genesis 3:16 staat: tegen de vrouw zei hij: ‘Je zwangerschap maak ik tot een zware last, zwoegen zul je als je baart. Je zult je man begeren, en hij zal over je heersen.’Wat ik me daardoor af begon te vragen, was de zwangerschap vóór de zondeval geen 'zware last'? En zouden mensen in de hemel ook zwanger kunnen worden? Bijvoorbeeld als je op aarde om een of andere reden geen kinderen kon krijgen, dat je die in de hemel nog wel kunt krijgen.

Wat staat er in de bijbel?

Als je goed leest en onderzoekt vind je dat je een opstanding kunt krijgen hier op aarde dat ten eerste.

Ten tweede zal iedereen in de nieuwe wereld gezond zijn niet meer gehandicapt dement enz enz.

Dus lijkt mij duidelijk

Wat moet je doen om een opstanding te krijgen?

Ik heb geen idee wat jij momenteel in dit topic doet.

Ieder zijn mening, maar iemand die er een extreme mening op na houdt en vooral zichzelf liefdevol vindt en dat ook uit kan een reactie terug verwachte, dat jij dat gelijk aanneemt als op de man spelen als iemand dat zegt vind ik ronduit raar in zo'n topic over liefde.

Tegen wie heb je het?

Wat toepasselijke teksten:

Romeinen 14:

10 Wie bent u dat u een oordeel velt over uw broeder of zuster? Wie bent u dat u neerziet op uw broeder of zuster? Wij zullen allen voor Gods rechterstoel komen te staan, 11 want er staat geschreven: ‘Zo waar ik leef – zegt de Heer –, voor mij zal elke knie zich buigen, en elke tong zal God loven.’ 12 Ieder van ons zal zich dus tegenover God moeten verantwoorden.

13 Laten we elkaar daarom niet langer veroordelen, maar neem u voor, uw broeder en zuster geen aanstoot te geven en hun niet te ergeren.

Sirach 28:

Ruzie

8 Houd je verre van ruzie, dan zul je minder zondigen,

want een driftig mens doet ruzie ontbranden

9 en een zondig mens hitst vrienden tegen elkaar op;

hij zaait tweedracht onder hen die in vrede met elkaar leven.

10 Hoe meer hout, des te harder het vuur brandt,

hoe hardnekkiger de ruzie, des te heviger ze wordt.

Hoe sterker een mens, des te groter zijn woede,

hoe rijker hij is, des te feller laait zijn toorn op.

11 Een plotselinge ruzie wakkert het vuur aan,

een plotselinge strijd leidt tot bloedvergieten.

12 Als je op een vonk blaast vlamt hij op,

als je erop spuugt dooft hij:

beide zijn het werk van je mond.

Ik ben van mening dat er vriendelijker gereageerd mag worden op mensen die andere kijk dan de standaard Bijbelse traditie hebben. Op de man spelen schiet niet op en is ten allen tijde een teken van zwakte omdat goede argumenten ontbreken. Een stevig debat is goed maar op de man spelen keur ik af. Heb dat vandaag overigens zelf bij Ft gedaan

Pardon heb je het nu over mij? Of waar bemoei jij je eigenlijk mee?

Lees een paar posts terug en je ziet waar ik het over heb. Vraag 1 was voldoende geweest. Vraag twee wekt irritatie op. Begrijp je?

Ik ben van mening dat er vriendelijker gereageerd mag worden op mensen die andere kijk dan de standaard Bijbelse traditie hebben. Op de man spelen schiet niet op en is ten allen tijde een teken van zwakte omdat goede argumenten ontbreken. Een stevig debat is goed maar op de man spelen keur ik af. Heb dat vandaag overigens zelf bij Ft gedaan

Best ironisch dat het vingertje wijzen zelfs in deze thread moet.

Ja maar er wordt ook niet met liefde bijgestuurd zoals dit topic luid.

Het betreft geen debat maar vinnige opmerkingen die ik maar langs mij heen laat gaan.

Ik kan ook op -en aanmerkingen op personen geven maar doe dat bewust niet. Heb wel puntje van kritiek op sommige moderators die af en toe ook niet al te vriendelijk reageren.