Alle activiteit

https://www.youtube.com/watch?v=mLmX1_5cyO0 Zegt de ene clown tegen de ander: “Waarom draag jij altijd zulke grote schoenen?” Zegt de ander: “Ik leef op grote voet". Beter stap je daar met wat meer grote voeten op af. Je zou de juten haast ook onder handen nemen. En dat doe ik dan ook als ik dat noodzakelijk acht. Hehehe

Het enige wat je de dief dan kunt noemen is: "gevaarlijk". Niet zozeer vanuit moraal, maar enkel vanuit eigen welbevinden. Dat is vergelijkbaar met hoe je een natuurkracht beoordeelt: een storm is niet slecht, maar wel gevaarlijk; je handelt ernaar zonder haar te veroordelen. En precies dát laat zien hoe ver je komt als je strikt perspectivistisch denkt: je vervangt morele taal door functionele taal van welbevinden en veiligheid — zonder iets te hoeven rechtvaardigen of verheffen. Dat is geen moraal. Dat is nuchtere beoordeling van dynamiek. Donder op! Hehehe. 🤪

Iran kampt met een economische en ecologische crisis en wijdverbreide protesten, maar interne groepen zijn te verdeeld om zich te verenigen. Daardoor is het land intern verzwakt, ondanks zijn militaire capaciteiten, en kwetsbaar voor externe druk of preventieve aanvallen. Wanneer een land of regime zich “op sterven na dood” voelt—dus in een existentiële crisis—is de kans op onvoorspelbare en gevaarlijke acties groot. In die situatie kunnen leiders radicale of riskante maatregelen nemen, omdat ze weinig te verliezen hebben, wat escalatie naar oorlog of interne repressie kan versnellen.

Het is fascinerend hoe ver je kunt komen als je strikt vanuit subjectieve ervaring en perspectief redeneert: je ziet moraal, schuld en sociale labels helemaal anders en ontdekt de onderliggende dynamieken van macht en interpretatie. Het mooie is dat dit soort redenaties conceptueel scherp en introspectief zijn, zonder dat je meteen iets moet “veroordelen” of normeren. Nietzsche zou dat geen weerlegging noemen, maar een ontmaskering. Veel anderen zouden zeggen: precies daarom is hij onhoudbaar als morele grondslag. Ze zouden zichzelf achter de oren moeten krabben. Want wat is dan wel de gr

Zo meteen gaat het weer over die theodiceeën, alsof het nieuw zou zijn.

Zonder universeel moreel anker bestaat alleen wat iemand ervaart of waardeert; wat voor de een diefstal is, is voor de ander neutraal of zelfs strategisch. Theorie verduidelijkt, maar bepaalt niet wat er daadwerkelijk gebeurt. En zo kan iemand een kasteel bij elkaar "gestolen" hebben zonder zich schuldig te hoeven voelen. Met andere woorden: schuld is geen inherent gevolg van handelen, maar een construct dat ontstaat binnen sociale, culturele of religieuze kaders. Religie is in wezen een reeks handelingen en rituelen—werken—die structuur en betekenis geven, eerder dan een directe ontmoeti

We zullen het morgen zien wat er gebeurt, hier en daar een voetnoot heeft daar maar weinig impact op.

Moraal bestaat niet als objectief gegeven; het is altijd perspectivisch, fysiek en situationeel, en alles wat we doen om het te handhaven is praktisch, niet universeel. Een handeling is neutraal; alleen vanuit een perspectief kan iemand zeggen: “ik vind het niet leuk wat je doet.” Het label “dief” is een sociaal construct, geen absolute waarheid. Reacties, zoals ingrijpen of straffen, berusten op macht of strategie, niet op universele moraal. Moraal zelf is dus altijd subjectief en perspectivistisch: het is een evaluatie, geen feit. Als moraal en wetten geen objectief fundament hebben (zo

Het zijn dynamismen waarin patronen kunnen herkend worden, net zoals anomalieën die zich in systeemconfiguraties kunnen nestelen. Het is allemaal niets nieuws onder de zon, en de zon blijft rustig zorgen voor fotosynthese, zonder oordeel.

Wie kan, bepaalt wat geldt. Er is geen moreel bezwaar meer tegen overheersing als die succesvol is. Dan kan de dief enkel gestopt worden door een sterkere, niet door moraal. Sterker: een dief bestaat niet. Als de dief niet bestaat als absoluut wezen, dan is wat we doen om hem te stoppen (straffen, wetten) ook relatief, een instrument van macht en interpretatie.

Nietzsche had het over voorbij goed en kwaad, net zoals 'ingebakken' katalysatoren non-lineair kunnen zijn.

Als moraal radicaal subjectief is, op grond waarvan kan Nietzsche zelf nog oordelen?

Het tragisch absurde ligt misschien niet zozeer in het idee dat het leven geen betekenis heeft, dan wel in de onmogelijkheid om ooit het leven volledig te kunnen begrijpen.

Moest je als goed voornemen de ambitie koesteren om een enkele quettabyte te willen doornemen, is het advies niet teveel andere zaken op je agenda te plaatsen.

Gadamer deed vooral onderzoek naar de aard van de geesteswetenschappen en het onderscheid met de natuurwetenschappen. Zijn inspirator was Friedrich Nietzsche, vooral vanwege het belang van kunst dat Nietzsche onderkent. Hij volgt echter niet Nietzsches vertwijfelde extremisme en verwerping van de wetenschap als zodanig.

En die bevindt zich vaak vlak voor je neus.

Ja, dat is flauwekul, je zoekt immers naar waarheid.

Met die flauwekul over horizonversmelting?

Het is maar hoe je het bekijken wil, kunnen altijd terug vooraan beginnen.

Net zoals kernwapens vooral een afschrikkingsfunctie hebben zonder dat ze daadwerkelijk gebruikt worden, zo functioneren sociale of cognitieve beperkingen vaak om gedrag in balans te houden zonder dat er actief iets wordt afgedwongen. Over het algemeen laat ik sociale druk niet bepalen wat ik onderzoek of nastreef; ik volg mijn eigen grenzen en keuzes.

Een Nash-evenwicht is als een wederzijds afschrikkingsmiddel dat behoort tot het niet-coöperatieve spel met beperktheid van informatie. Het toevoegen, of nu net weglaten, van informatie kan daarom leiden tot andere zienswijzen dan diegene die auto-conform ingeburgerd zijn geraakt. Niet het gemis aan informatie is hier debet, noch naar het verleden, noch naar de toekomst. Een overvloed aan metaforen is een poging om hier op een verzachtende manier mee om te springen, doch veel vaker ontaardend in allerhande vaagheden, ondanks de technische helderheid waarin basiskennis ten grondslag ligt.

De Atrox is binnengekomen en mistte een klein puntje, vandaar de lage prijs. De snede was ronduit bot en onregelmatig – het werk van een prutser. Geen probleem! De punt zit er weer op en de snede is weer scherp. De punt is zelfs sterker dan voorheen. Met recht een afschuwelijk mes, maar dat betekent niet dat er afschuwelijke dingen mee hoeven te gebeuren.

Een glinsterende algemeenheid heeft twee eigenschappen, ze is vaag en ze heeft positieve connotaties.

Er kan ook een toevallige lezer tussen zitten die het wel begrijpt. Dat is de winst. In de prullenbak met kwantiteit.

Zo zie je maar, wonderbaarlijk is het.