Alle activiteit

Wielen en spaken, als taartdiagrammen die in overvloed circuleren.

Stel dat het mijn zuster was geweest... en ik had "nee" gezegd en de persoon had aangevlogen... De persoon had het met zijn leven moeten bekopen. Verdien ik dan straf?

Contact- en oppervlaktedelen zorgen voor wrijving, die het slokgedeelte niet ondervindt, net zoals de strijkstok voor vertraging en absorptie zorgt, die contactloze overbrenging niet ondervindt. Maar of nu wel of niet een evenwicht optreedt in het proces, het feit blijft staan dat er iets definitiefs onomkeerbaar verloren gaat. En de kunst is om daar, in die definitieve verlorenheid, iets van evenwicht te winnen, dat mee gaat dat definitieve gat in. De diepte biedt daar geen diepgang, maar een voortdurend vervallen tot een hogere staat van verlorenheid. Diepgang is je draai vinden, waarin je h

Tja, impulsiviteit kent zijn grenzen maar ook zijn gevolgen. Men respecteerde mijn opreden. Mijn herstel duurde een aantal dagen, maar ik liet me er niet door kisten. Al moet ik dood. Ik had beter niet of wel kunnen verschijnen op mijn werk de volgende dag?

Kunnen ook vooraan beginnen, toen het nog simpel zou gaan worden.

Het moment van handelen is cruciaal. Zo herinner ik me een dag dat mijn broertje werd aangevallen door een paar jongens. Ik greep in, en hoewel ik won, kwam ik er zelf niet zonder blauwe ogen en een dikke kaak vanaf. De volgende dag stond ik op het werk met die blauwe ogen en die dikke kaak — probeer dat maar eens uit te leggen. Het laat zien hoe snel het beeld van controle en gemak kan veranderen door onverwachte gebeurtenissen, ondanks ervaring en deskundigheid. In al deze situaties geldt hetzelfde: duidelijkheid, directe consequenties en voorspelbaarheid zijn de sleutel. Of het nu gaat

Zolang het zelfstandig denken aan banden kan gelegd worden, is er structuur in overvloed.

Juist daarom vond ik mijn werk als groepsleider met licht verstandelijk gehandicapten met gedragsproblematiek relatief gemakkelijk. Als je consequent bent, timing begrijpt en geen morele lading achteraf toevoegt, ontstaat er rust en duidelijkheid. En de rest maar vragen hoe het toch kwam dat mijn diensten altijd zo probleemloos verliepen.

In het werk van Foucault staat ook zo'n stukje, toegepast op mensen.

Een hond leeft vrijwel volledig in het hier en nu. Straf die niet direct (binnen seconden) gekoppeld is aan het gedrag, wordt door de hond niet begrepen als oorzaak-gevolg. “Met de neus door de stront halen op een later moment” leert hem dus niet wat hij fout deed, maar hooguit dat ik onvoorspelbaar ben. Gelukkig kwam ik direct onder de douche gestapt zodra ik geluid hoorde dat mij achter de oren deed krabben. Ik betrapte hem op het moment van overtreding en de consequentie werd direct ingezet.

Enjoy.

Morgen heeft zo zijn eigen zorgen. Dus eerst wandelen met de hond. Hoewel deze laatst mijn kaasblok heeft opgegeten in een onbewaakt moment.

Dat zien we morgen dan wel weer, we kunnen enkel maar hopen.

Het een en ander hangt nogal aan elkaar van subjectiviteiten.

Kleine wasjes, grote wasjes.

Het kanaaltje met lokaal nieuws schijnt het belangrijkste te worden gevonden. Want wat interesseert het mij of er iemand in Amsterdam onder de auto komt. In mijn eigen straatje daarentegen staat de wereld op zijn kop. Wie weet ken ik hem wel.

Of de avonturen van Teen en Tander, niets wordt aan het toeval overgelaten.

Met parachute. En er moet natuurlijk ook een kanaaltje voor Sesamstraat worden bewaard, of voor Fabeltjeskrant.

Wachten geblazen.

De uitkomst voor later bewaard.

De loting is voorbij, dat is voor straks.

Als de idioot 's nachts om drie uur wakker wordt, dan moet ie voetbal kunnen zien.

Ja, zoals in de bollenkubus van Hoekveld, er is ruimte genoeg.

Je zou het ook kunnen trekken met vliegende ganzen, maar enigszins omslachtig.

Wonderbaarlijk is het, en het gewicht van bonte beren aanzienlijk veel lichter dan vliegende ganzen.