Schrijf jij ook?

[DutchPeanut 0]

Quote:

Op vrijdag 26 mei 2006 20:28:24 schreef Janneke! het volgende: Schrijf jij verhalen of gedichten in je vrije tijd? Zo ja, waar gaat het over? En waarom schrijf je? Laat je je verhalen of gedichten wel eens aan anderen lezen? Of wil je later schrijver/schrijfster worden? Hier kun je erover praten of onderling tips of ideeën uitwisselen Zelf schrijf ik al een hele tijd. Als ik een keertje tijd heb begin ik een nieuw verhaal, maar vaak maak ik ze niet af (te ongeduldig). Af en toe schrijf ik ook wel eens een gedicht, maar alleen als ik echt inspiratie heb. Meestal waren mijn verhalen fantasy-gericht, omdat ik dat genre echt gaaf vind. Maar tegenwoordig schrijf ik ook wel eens verhalen in andere genres.

ik schreef verhaaltjes nu niet. Kwas een half jaar bezig met een verhaaltje, maar ben ik mee gestopt. geen zin meer in.

Mijn eerste verhaaltje heb ik ook niet afgemaakt die gaat zo :

inhoud van het verhaal :

het gaat over een jongen, die problemen thuis krijgt, vooral met zijn zogenaamde vader, waar die niet zo goed mee kan opschieten, omdat zijn '' vader'' alcoholverslaafd word en met de dag erger en wreder word.

hij verteld het ook aan niemand over zijn probleem, zelfs niet met zijn moeder, die nergens van afweet.

Hij besluit om te vluchten en komt bij verkeerde vrienden terecht.

het verhaal :

Het is stil en donker.

Mijn oren suizen.

Ik zie helemaal niks. Het is net of ik blind ben, zoals die ene man ,die ik wel eens tegenkom op straat.

Die aardige blinde man, die ik wel eens geholpen heb met oversteken.

Hoe zou het zijn om niks meer te kunnen zien? Nou ik weet het wel, ik zie op dit moment ook geen hand voor ogen. Waar ben ik in hemelsnaam beland? Wie ben ik eigenlijks?

Die vragen zweven in me hoofd....

Mijn naam is Andrew, tenminste dat zeggen ze..

Mijn vrienden, mijn moeder en mijn vader, die mijn vader niet is.

Wat heb ik een medelijden met mijn moeder, dat ze met die eikel getrouwd is.

Waar is mijn echte vader?

Soms bid ik stilletjes tot een God, en vraag waar mijn echte vader gebleven is.

Mijn echte vader, is een paar jaar geleden omgekomen door een autoongeluk.

Mijn moeder was er zo kapot van, dat ze een tijdje niets wou eten.

Een tijdlang heb ik voor mijn moeder gezorgd, wat eigenlijks andersom hoort te zijn.

Meestal weigerde ze te eten. Uiteindelijk heb ik haar toch overgehaalt, dat ze moest eten en gezegt, dat ze er nog geen eind aan moest gaan maken, want dat is zonde.

Ze accepteerde dat en begon langzaam de draad weer op te pakken. Het ging steeds beter..

Ik herriner mij die ene dag, toen ze weer begon te glimlachen, als een zon die straalt.

Ik vroeg haar, waarom.

Ze vertelde mij, dat ze verliefd was.

Ik was nieuwschierig en vroeg op wie.

Ze vertelde mij, dat ze een spontane,charmante,lieve,aardige,jonge en knappe man had ontmoet.

Uiteindelijk klikte het tussen hen. Binnen de kortste keren waren ze getrouwd.

Zelf vond ik het maar veels te snel gaan, vanwege me vaders dood.

Eeen tijdlang ging het goed. Het leek net een mooi sprookje....

Tot op een dag, mijn vader, die mijn vader niet is, die zich charmant en aardig voordeed me begon te mishandelen, wanneer mijn moeder niet thuis was. Wat de reden was weet ik nog steeds niet, maar ik weet wel, dat die eerste klap hard aankwam.

Ik kon zijn stinkende wiskey-adem goed ruiken...

Het sprookje was veranderd in een hel.

De vader, die mijn vader niet is, werd met de dag erger en wreder.

Het is geen pretje, om een alcoholistische vader te hebben, die mijn vader niet is.

Hij was veranderd in een groot,dik,stinkend en slijmerig monster, dat op ieder moment weer kon toeslaan, om zijn prooi te verslinden....

2e stukje :

Het is muistil...

Wat heb ik een honger zeg. Me buik begint luidruchtig te knorren.

Ik ben zo te merken niet alleen, want ik voel iets harigs bij mijn benen, maar ook een gepiep.

Meestal ben ik bang in het donker, maar nu ik toch gezelschap heb, ben ik niet zo bang meer.

Me vader, die me vader niet is en nooit zal worden, sluit me wel eens op in een kleine kast.

Hij weet dat ik Claustrofobie heb.

Dat is één van de redenen, waarom ik hem haat..

Ik vraag me af waar ik me op dit moment bevind. Ik heb een vermoeden, dat dat vrezelijke monster me hier naar toe gebracht heeft. Nouja, gebracht is dan nog netjes gezegt....

Opeens hoor ik een slot open gaan, en ik zie boven me een fel licht ...

‘’Andrew!’’

‘’Ja?’’

‘’kom naar boven met je luie reet!’’: hoor ik hem zeggen.

Ik loop zo te zien de goeie kant op dankzij het licht van de zaklantaarn.

Wat denkt hij nou wel dat hij is. Het is misschien dan wel zijn huis, maar ik heb ook mijn rechten!

Mijn vader, die mijn vader niet is, denkt alleen maar aan zichzelf, die egoist!

Aan de bovenste trede aangekomen, sleurt hij me eruit..

Eindelijk Frisse lucht!

Word vervolgd

weer een stukje :

Op dit moment kan ik me niet herrineren waar ik ben, daar krijg ik ook niet eens de kans voor.

‘Waag het niet om te kijken luie donder!’ : had mijn ‘’vader’’ gedreigd.

Ik gehoorzaam maar, want anders krijg ik een PATS! ( dat wil zeggen een klap met de vlakke hand )

We lopen eindeloos en zwijgen beiden. Nu heb ik echt het gevoel, dat ik in het lichaam zit van die ene blinde man....

Na meer dan een uur lopen staan we stil...

‘ Doe je ogen maar open knul, of kan ik beter zeggen... meid?’

Ik hoor hem lachen om zijn eigen opmerking, en ik krijg haatgevoelens.

Op dit moment zou ik hem wel willen wurgen, maar dat zal kansloos zijn, want hij is en blijft sterker.

Voor me zie ik een mooi, groot en wit huis met een veranda en een groot balkon.

Natuurlijk zie ik dat niet, maar het zou mooi geweest zijn.

Wat ik zie.. is een verrot, oud en stinkend krot, wat ons huis moet voorstellen.

Ik zie licht branden in de woonkamer...

Opeens voel ik een hand op me schouder.

‘ zo...zoon, hier zijn we dan...’

Iedere keer als dat monster dat tegen me zei, kon ik wel kotsen. Hoe durft hij!

‘Niks zeggen tegen je lieve moeder he?, je weet wat je dan kunt verwachten’: zei mijn ‘’vader’’ , op een dreigende toon.

Ja, ik weet dondersgoed wat ik dan kan verwachten...... een PATS!

Word vervolgd

De deur gaat met een zwaai open.

Waarschijnlijk had me moeder ons al van verre afstand gezien.

Aan haar gezicht kan ik zien, dat ze erg bezorgd is.

‘’Waar was je nou? Ik maak me de laatste tijd zorgen om je, Andrew.

Er komen tranen tevoorschijn. Hoe kan ze nou bezorgt om me zijn?

Mijn ‘’vader’ komt naar haar toe en troost haar.

Met een dikke grijns op zijn gezicht kijkt hij naar me.

Het is s’ochtends.

De hele nacht geen oog dichtgedaan.

Ik kijk in de spiegel, en ik schrik van me eigen gezicht.

Ik zie een jongen met donkere kringen om zijn ogen en een lijkbleek gezicht.

De hele nacht lag ik te denken, waarom mijn ‘’vader’’, mij had opgesloten in dat stinkend, donkere ruimte.

Waar ligt ligt die plek eigenlijks?

‘’Andrew!’’: hoor ik mijn ‘’vader’’ schreeuwen.

Ik vertik het, om naar die zak te luisteren. Ik reageer mooi even niet!

‘’Andrew, kom naar beneden!’’

Geen reactie....

‘’Oke, dan sleur ik je wel naar beneden’’: hoor ik hem zeggen.

Shit, dat komt niet goed! Snel bedenk ik, waar ik me kan verstoppen... maar de vraag is...waar?

Het is al te laat om te verstoppen, want achter me hoor ik zijn hijgende adem.

Het ziet ernaar uit, dat hij niet bepaald happy is. Dit kan nog wel eens fout aflopen!

Word vervolgd..

nog een stukje :

‘’Ben je doof ofzo?’’: schreeuwt mijn vader.

Nee ik ben niet doof en ik vertik het om naar jou te luisteren.

‘’Andrew, waarom antwoord je niet op mijn vraag?’’

Er komt geen reactie...

Onverwacht krijg ik een enorme knal tegen me achterhoofd...

“Bam!’’ nog een stomp tegen mijn maag.

Opeens voel ik mij misselijk worden en val op de grond...

Deze keer was het erger dan een Pats!, waar ik aan gewend raakte.

Het is donker en ik loop in een vreemd huis.

Het is koud en de hal stinkt naar wiskey. Ik herriner mij, die misselijke lucht. Vreemd, want de wiskey ruikt net als naar mijn ‘’vaders’’ wiskey.

Volgens mij heet het merk ‘’ Johnny Walker’’.

Ben ik blij dat ik niet Johnny heet. Als ik wel zo had geheten, dan was ik naar een plee vernoemd....

Dit huis komt me bekend voor, maar het lijkt wel of ik er nog nooit eerder in geweest ben.

Het lijkt wel het huis, waar ik vroeger in gewoond heb.

Ik kan mij nog goed herrineren, dat mijn echte vader, die er nu niet meer is, mij altijd omhoog tilde en net deed, dat ik een vliegtuig was. Hij speelde altijd met me.. tot op die ene dag toen hij was verongelukt.

Ik mis hem zo erg.

Elke keer vroeg ik mam, waar pappa was. Hij zou met mij vliegtuigje spelen.

Wat was ik toch kwaad op mijn moeder.

Het ergste was, dat ik haar de schuld gaf, dat pappa dood was...

Later realiseerde ik me, dat ik haar vals had beschuldigt.

De geur van wiskey word nog sterker. Snel kijk ik achterom, maar er is niemand te bekennen..

Stilletjes loop ik de trap op.

Op de bovenste trede, hoor ik een vrezelijk monsterachtig gebrul..

In slow motion draai ik me om en kijk ik naar beneden...

Met grote ogen kijk ik recht in het gezicht van een soort Demoon. Net zo’n demoon uit het schietspelletje Doom 3d, alleen nog angstaanjagender.

Ik ben zo bang, dat ik even niet weet, wat ik moet doen. Weglopen of blijven staan...

Het Beest begint te praten.

Hij roept me naam! Me benen beginnen te trillen en de haartjes op mijn armen staan recht omhoog.

Ik ben niet meer veilig in dit mooie huis...

Hijgend komt het Beest naar me toe.

Dit monster word nog kwader, dan het al was.

Op de middelste trap blijft hij staan. Wat doet hij nu? Ik wil het niet eens weten en sluit mijn ogen.

Hier sta ik met mijn handen gevouwen. Sta ik hier nou te bidden? Ja Andrew, blijkbaar doe je een schietgebedje....

Na het schietgebedje, durf ik mijn ogen weer te openen.....

Langzaam knipper ik met mijn ogen.. Ik zie nu heel wat anders. Ik kijk naar het plafond met scheuren erin.

Nutteloos tel ik de scheuren.

Het zijn er precies 20.....

Ik kijk om me heen en zie ik de spiegel aan de wand staan.

Nu realiseer ik me, dat ik heb gedroomd.

Dat beest was dus niet echt.

Word vervolgd

Ik kijk op mijn wekker.

Verdorie, al meer dan een uur te laat. Ik moest al een uur eerder op school zijn.

Dankzij mijn vader, die mijn vader nooit zal worden, ben ik te laat.

Nu ik toch te laat ben, kan ik net zo goed uitgebreid een douche nemen...

Na die heerlijke warme en lange douche, droog ik me af en trek ik me kleren aan.

Wie is die mooie jongen in de spiegel, zie zijn haar doet?

Oh ik ben het zelf... Met een glimlach kijk ik in de spiegel.

‘’Wat zie ik er toch weer heerlijk uit’’

Tevreden verlaat ik de badkamer.

O nee, ik ben nog iets vergeten. Stiekem pak ik de deodorant van mijn ‘’vader’’

Op school aangekomen valt het me op, wat een rotzooi er op het plein ligt.

Het is maar niet te hopen, dat ik die troep voor straf moet opruimen.

‘’Hey Andrew!’’: groet meneer Korff me. Vriendelijk groet ik terug.

Ik ruik de sterke geur van tabak.

Vroeger rookte ik ook wel eens met een paar vrienden, om stoer te doen ( dat geef ik eerlijk toe )

Later was ik zo verstandig, om de sigaretten niet meer aan te nemen...

‘’Alweer te laat jongeman?’’

Deze keer weet ik echt geen smoesjes meer te verzinnen. Concierge korff gelooft niet meer in mijn smoesjes.

‘’Ja’’:mompel ik.

‘’Dat is al de zoveelste keer dit jaar’’: zegt Korff geergerd.

‘’Dat word vegen na schooltijd. Lekker in het warme zonnetje’’:grapt hij er nog bij.

Ik kan er niet echt bepaald om lachen...

‘’Zal ik je een briefje met een ongeldige reden meegeven?’’

‘’Ja’’

Snel drukt hij zijn peuk uit en loopt naar binnen.

Het is niet bepaald rustig in de klas. Meneer Zonnebloem probeert de klas rustig te krijgen, maar dat is onmogelijk. De één ligt te slapen, een paar anderen zijn aan het kletsen en nog een paar doen een spelletje ‘’prittstift gooien'' .

Ik besluit maar, om bij Kevin te zitten. Kevin is een aardige jongen, maar denkt zelf dat hij altijd gelijk heeft.

‘’Waar bleef je nou man, we zouden opfietsen’’: zegt hij boos.

‘’Sorrie Kev, maar ik heb vandaag nauwelijks geslapen. Toen het tijd was om naar school te gaan, viel ik zomaar in slaap. Raar he?’’

‘’Het is al goed jonge, maar morgen flik je het niet weer, ik kwam al te laat man’’

Meneer Zonnebloem, waarom kijk je zo naar mij? Ga maar verder hoor. Er is niemand die naar je luisterd hoor. Ga nou maar door met je geschiedenisles, en hou toch eens op te kijken. Ik word er zenuwachtig van. Waarom kijkt u zo boos?

‘’Andrew...wat betekend penestrojka?’’

‘’de peniswatte?’’

De klas lacht.

‘’Het is Penestrojka jongeman’’: zegt hij geergerd

‘’En wat mag dat wel ooit inhouden?’’:vraag ik hem.

‘’Niet brutaal worden Andrew’’

Eindelijk word het muisstil in de klas. Iedereen geniet mee.

uiteindelijk zeg ik :

‘’’Meneer, kiest u maar iemand anders, die het antwoord weet, want ik pas’’

Ik vraag me af of ik nou te ver ga of niet, maar het kan me helemaal niks schelen. Ik heb de pest aan deze school. Wie zou nou op deze school willen zitten...

‘’Andrew, ik vraag het jou! Potverdorie, wie is hier nou leraar! Jij of ik? Ik bepaal wie ik kies, heb je dat goed begrepen, Andrew?''

‘’Ja’’: mompel ik bijna onverstaanbaar.

‘’Wat nou ja?’’

‘’Ja meneer’’

Nog een paar seconden en dan ga ik hier weg...

Het is pauze..

Net als ik mijn fiets wil pakken, voel ik een hand op mijn schouder. Ik schrik me dood.

Het is Kevin, die blijkbaar met me mee wil fietsen.

‘’Opfietsen?’’:vraagt hij

[DutchPeanut 0]

er zitten wel wat grove woorden in. al een oud verhaal dus.

[DutchPeanut 0]

er zitten veel taalfouten in maargoed :

Het is laat in de middag.

Paul, mijn ‘’vader’’ beveelt me om zijn avondeten te koken,brengen en de borden af te drogen.

Dit is niet de eerste keer, maar sinds het moment, dat hij in dit krot kwam wonen.

Soms verbeeld ik, dat mijn echte vader bij ons is, zittend op zijn lievelingsstoel.

Nu zit Paul op die stoel. En daar kan ik me echt kwaad om maken. Elke keer heb ik een poging om er iets van te zeggen, maar ik durf het niet...

‘’Andrew!’’: schreeuwt Paul.

‘’Ja, Paul’’: reageer ik geergerd terug.

‘’Wat zei je daar?’’

Ik zie hem boos kijken.

‘’Ik..uh..bedoel..’’: stotter ik.

‘’Jij..jij.. brutaal misselijk rotventje. Dit zal je leren’’: stotterd hij terug.

Met zijn gifgroene ogen, zie ik dat hij erg kwaad is.

‘’Pats!’’

Ik voel de pijn en probeer de volgende klap te ontwijken.. Te laat!

‘’Beng!’’ . Een harde stomp in mijn maag. Precies op de juiste plek.

Ik probeer niet over te geven.

word vervolgd

Ik zie dat mijn vader wat wil zeggen, maar ik geef hem geen kans, ook al zal hij op een toeter blazen in mijn oren tot ik doof word.

Ik ga door en zeg ;’’ Ik ben het spuugzat, om al jouw werkjes op te knappen. Jij doet het lekker zelf eens een keer met je luie reet. Dat is wel goed voor je.’’ Hij kijkt me aan met zijn mond open.

Ik voel me niet meer bang voor de man, die me vader niet is. Ik voel me juist machtiger en sterker!

Dit is mijn kans! Zo snel als ik kan ren ik naar de voordeur. Ik hoor zijn snelle voetstappen achter me.

‘’Andrew, kom terug jij!’’ Ik hoor hem vloeken en tieren, maar negeer zijn stem.

Eindelijk, wat voel ik me vrij! Eindelijk stop ik met lopen. Hoe lang zou ik wel gelopen hebben? Ik kijk op mijn horlogé. Al half 11! Zo laat al?

Op dat tijdstip ga ik meestal op bed.

Voor me staat een bankje. Het zweet staat me op het voorhoofd. Me benen tintelen, doordat ik lang heb gelopen en gerent.

Wie is die jongen, die daar op het bankje ligt en naar de sterren kijkt? Ja ik ben het zelf.

Weggelopen van huis, wat geen huis was.

Ik zie dat de sterren de maan omringen. Wat ziet dat er toch mooi uit.

Vroeger keek ik vaak met pappa, naar de mooie sterren. Mijn echte lieve pappa, die nu dood is.

Ik zucht.. en ik zucht. Diep zucht ik....

De heletijd denk ik aan mijn pappa. ‘’ Zou hij daarboven zijn en nu naar mij kijken?’’

De tranen komen weer tevoorschijn... Ik veeg ze weg met mijn mouw van mijn vieze trui.

Wat stom van me dat ik mijn jas vergeten ben mee te nemen.

Het is koud.. Langzaam val ik in een diepe slaap....

Word vervolgd...

[Drama 0]

Ik vind het heerlijk om te schrijven.. maar, net als wat jij zegt, ik begin er vaak wel aan, maar maak het nooit af

[Gilrea 0]

Ik heb een boek. En het heet inspiratie. En het wordt door mij geschreven. Er komt echt vanalles in; gedichten, ideeen, beloftes, spreuken.

[Michie23 0]

Ik schrijf songteksten, verder doe ik aan spontane (vrije) aanbidding

[Gilrea 0]

In tongen?

Maar maak je dan ook muziek bij die teksten? Of blijft het bij teksten?

[Jipperd 0]

Quote:

Op zondag 27 augustus 2006 15:12:30 schreef Gilrea het volgende: Ik heb een boek. En het heet inspiratie. En het wordt door mij geschreven. Er komt echt vanalles in; gedichten, ideeen, beloftes, spreuken.

ik heb ook een boekje. Hier staan ook kleine gedachtes en verhalen heen, beloftes en spreuken heb ik niet echt...

[Michie23 0]

Quote:

Op zondag 27 augustus 2006 15:42:25 schreef Gilrea het volgende: In tongen? Maar maak je dan ook muziek bij die teksten? Of blijft het bij teksten?

Ik ben helaas niet muzikaal genoeg om er muziek onder te gooien

[rosanneee 0]

schrijven is mijn leven.

op mijn kamer naast mn bed ligt standaard een pen & papier.

ik schrijf columns, gedachtens enz enz.

ik heb nu ook een boek waarin ik naar God schrijf.

dat mag één vriendin van mij lezen,

omdat ik alles wat ik met God bespreek ook met haar bespreek.

af en toe worden we dan emotioneel

maar dat zit wel goed verder.

[No0rZiE 0]

Ja ik schrijf ook:

De wereld is oneerlijk verdeelt.

Eigenlijk heeft iedereen een ander beeld.

De ene vrolijk en rijk, de ander verdrietig en arm.

De ene moedeloos en koud, de ander gelukkig en warm.

We hebben zoveel oorlog en haat.

En we weten eigenlijk niet waardat op slaat.

De ene goed en veilig, de ander verwaarloost en bang.

Ik vraag me af… duurt dit nog lang?

Op zoveel plaatsen is er hongersnood.

Als ik daar aan denk, word ik al rood.

De ene verdrietig en honger, de andere blij en overvloed.

Mensen? Is dit wel zoals het moet?

Er is zoveel kinderarbeid.

Als ik eraan denk dat ik de afwas niet eens wil doen, krijg ik spijt.

De ene lui op de bank, de ander hard werken in een fabriek.

Je word tog diep treurig als je dat ziet?

De wereld zit vol ongeloof.

Er staat in de bijbel Jezus leeft, mensen zijn jullie doof?

De ene ongelukkig en boos, de ander gelukkig en blij.

En ik weet Jezus is bij mij !

Ik denk dat als deze wereld zou geloven.

Dan gaan we dan allemaal naar een betere plek gaan, hierboven.

Ik bid voor de mensen op deze aarde, dat ze weten dat Jezus komt.

Ik hoop dat het de wereld doorgaat, de hele wereld rond.

Bless Noor

[Lupa 0]

Vroeger schreef ik weleens gedichten. Moet wel toegeven dat het grootste gedeelte vooral voor de gein was, gemaakt tijdens saaie geschiedenislessen. Nu schrijf ik eigenlijk alleen nog voor opdrachten voor school(al kies ik als ik mag kiezen dan wel de creatieve schrijf dingen uit). Voor leesdossier een verhaal schrijven met hetzelfde thema bijvoorbeeld, of voor Middeleeuwenproject een verhaal schrijven over ene reis van hel naar hemel zoals ze toen dachten dat dat eruit zag(oftwel naar Dante's voorbeeld)

[Essiej 0]

ja soms gedichtjes

over hoe ik me voelen soms over de dood

[Agony 0]

Ik schrijf elke dag verhalen, gedichten, etc

[Ann 0]

ik ook de laatste tijd

[Jipperd 0]

ik ook...

[annia 0]

ik nooit meer

[Jellyfish93 0]

Ik schrijf in mijn dagboek en op m'n weblog. Ook wel eens gedichten, maar die zijn altijd heel depressief.

Een keer moest ik een gedicht laten zien, en toen zei die mevrouw dat ik misschien wel psychologische hulp nodig had omdat ik een sombere kijk op de wereld had en depressief was enzo.

Nou, je weet níét hoe hard mijn vriendinnen toen moesten lachen.

[Princess. 0]

Ik ben sinds kort een weblog begonnen

Staan alleen verhalen op, want gedichten kan ik niet schrijven

[Holla 0]

Mijn broer was aan het opruimen, toen hij allemaal dagboeken van mn schoonzus vond, van toen ze een jaar of 17 was. Hij vond het erg grappig om te lezen hoe ellendig ze de wereld toen vond

[Princess. 0]

Quote:

Op zaterdag 11 november 2006 23:36:43 schreef NienkeJ het volgende: Mijn broer was aan het opruimen, toen hij allemaal dagboeken van mn schoonzus vond, van toen ze een jaar of 17 was. Hij vond het erg grappig om te lezen hoe ellendig ze de wereld toen vond

Nu denkt ze daar anders over hoop ik=

[LodewijkNapoleon 0]

Ik zou een ghostwriter moeten hebben, dan was ik allang een succesvol schrijver geweest.

[Marcos 0]

troll

[emopunk 0]

Quote:

Op zaterdag 11 november 2006 21:14:42 schreef Princess. het volgende: Ik ben sinds kort een weblog begonnen Staan alleen verhalen op, want gedichten kan ik niet schrijven

Hoe heet je site? Ben benieuwd!

Ik schrijf héél veel, houd al sinds de brugklas een dagboek bij, schrijf af en toe songteksten en maak vaak verhalen.

In groep 3 ben ik al met mijn eerste boekje begonnen, maar toen mijn moeder zei dat het raar was dat de kinderen uit mijn boek vanaf hun vakantieadres in Zeeland naar de Veluwe gingen om naar het zeemuseum te gaan, had ik er geen zin meer in

Binnenkort ben ik een lange tijd vrij en heb het idee opgepikt om een kinderboekje te gaan schrijven... Hoe het precies gaat worden weet ik nog niet, maar ik hoop echt dat het nu een keer wél afkomt!

[munanduman 0]

Schrijven lukte bij mij nooit. Toch heb ik mezelf altijd als schrijver gezien, om een of andere reden. Sinds ongeveer een jaar lukt het allemaal wat beter en schrijf ik korte verhalen, houd ik m'n weblog bij en ben ik ook bezig met andere 'schrijversdingen' (soms een gedicht, of rommelen met een script ofzo). Ik ben nu nog echt op een punt waar ik m'n eigen 'ding' probeer te ontdekken, wat voor genre's bij me passen enzo.

Schrijven is leuk!