Getrouwd maar verliefd op een ander

[HelenaV 0]

Quote:

Op vrijdag 14 april 2006 10:35:38 schreef Linkin-Liz het volgende: Ik ben wel van mening dat als je verliefd word op een ander, er iets in je relatie niet goed zit.

Of die ander is gewoon erg leuk. Op twee mensen tegelijk verliefd zijn, kan wel.

[BlueMountainSky 0]

Dat denk ik niet. Geloof wel dat je van iemand kunt houden (en dus niet meer fris verliefd bent) en toch verliefd kan zijn op een ander, ook al is er niets mis met de relatie met de man/ vrouw waarmee men gehuwd is. Voor mij is het anders wanneer dit gebeurt vooraleer men gehuwd is, dan is er toch wel iets wat niet ht normaal is...

[hopeloos 0]

Quote:

Op maandag 24 april 2006 18:49:05 schreef BlueMountainSky het volgende: Dat denk ik niet. Geloof wel dat je van iemand kunt houden (en dus niet meer fris verliefd bent) en toch verliefd kan zijn op een ander, ook al is er niets mis met de relatie met de man/ vrouw waarmee men gehuwd is. Voor mij is het anders wanneer dit gebeurt vooraleer men gehuwd is, dan is er toch wel iets wat niet ht normaal is...

Waarom is het niet normaal als je niet getrouwd bent dan? Snap die gedachtengang niet helemaal namelijk.

[BlueMountainSky 0]

Om twee redenen. Als je met iemand uitgaat, dan ben je ofwel nog niet zo heel lang met de persoon en dan verliefd worden op een ander lijkt me vreemd. Of je bent al heel lang met de persoon maar je hebt nog altijd niet voor elkaar gekozen, dan verliefd worden op iemand anders wil zeggen dat je toch heel erg serieus moet nadenken over je relatie. En dan ben je meer geconfronteerd met de vraag of je wel verder wil. In beide gevallen lijkt een goede introspectie mij geen overbodige luxe...

[hopeloos 0]

Quote:

Op dinsdag 25 april 2006 09:06:34 schreef BlueMountainSky het volgende: Of je bent al heel lang met de persoon maar je hebt nog altijd niet voor elkaar gekozen, dan verliefd worden op iemand anders wil zeggen dat je toch heel erg serieus moet nadenken over je relatie.

Naar mijn mening heb je al voor elkaar gekozen als je een relatie hebt... Anyway... ik ben nog niet getrouwd en ik weet zeker dat ik de rest van mijn leven met mijn vriend zal doorbrengen (en andersom)... Dus dan ben ik misschien de uitzondering op jouw regel

[Gast Anon_phpbb]

Quote:

Op woensdag 02 november 2005 15:42:52 schreef stef het volgende: Hallo allemaal, Heb ook hetzelfde probleem maar dan andersom en nog wat ingewikkelder. Ik ben verliefd op een vriendin van mijn vrouw. Ik voelde al een tijdje een bepaalde aantrekkingskracht en sinds we een keer als bevriende stelletjes(zij heeft een vriend)op vakantie zijn gegaan is het helemaal mis met me. Ik heb het mijn vrouw verteld en ze vertelde mij dat ze wel zo haar vermoedens had dat ik wat voor haar vriendin begon te voelen. Verder konden we er normaal over praten. Het probleem ligt voor de hand. Mijn vrouw wil ik niet kwijt maar haar vriendin kan ik natuurlijk niet mijden. Ik weet even niet hoe ik hier mee om moet gaan. Omgang met echte goede vrienden kan soms best intiem zijn (knuffelen enzo)maar met haar zal dat gevoel wat dieper liggen zodat ik het mezelf alleen maar moeilijk maak. Het enigzins op afstand houden is ook best zwaar, waar zijn het anders goede vrienden voor. De vrouw in kwestie weet overigens van niets. Tenzij zij hetzelfde aanvoeld als mijn vrouw.

Ik ken het probleem. Ik worstel hier al 10 jaar mee.

Ik ben Toine 35 jaar, getrouwd, twee kinderen.

Het begon allemaal een jaar of tien geleden. We waren op wintersport met drie bevriende stelletjes. Super gezellig allemaal. Omdat er nogal wat niveau verschil in ski-ervaring tussen de verschillende vrienden zat vormden er zich als snel duo’s met gelijke ervaring. Zodoende trok ik dagen lang op met een goede vriendin Ingrid. We konden het heel goed vinden samen. Ingrid is een aantrekkelijke vrouw die altijd gezelligheid met zich mee draagt. Waar ze ook is wat ze ook doet ze is altijd spontaan en gezellig tegen iedereen. Zelfs als ze moppert doe ze dat op een lieve manier. Ik had het toen eigenlijk nog niet zo in de gaten maar ik was behoorlijk verliefd op haar aan het worden. Pas toen ik op te terugweg met mijn vrouw in de auto zat begon ik haar gezelligheid behoorlijk te missen. Het heeft wel een week of drie geduurd voordat ik haar weer uit mijn hoofd kon krijgen.

Zo gebeurden het dat ik jaren op een rij met de zelfde gevoelens worstelde na zo’n gezellige vakantie met haar.

Vijf jaar geleden kocht ik met mijn vrouw een huis in een nieuwbouw wijk. En Ingrid en haar man kwamen één straat verderop wonen. Onze kinderen spelen veel met elkaar en Ingrid en haar man zijn erg goed vrienden van ons. Dit intense contact zorgt er dan ook voor dat mijn gevoelens voor haar in plaats van enkele weken per jaar nu bijna het gehele jaar aanwezig zijn.

Ik weet ook wel dat deze gevoelens niet gepast zijn. En als de gevoelens wederzijds zouden zijn, ik twee gezinnen totaal op zijn kop zou zetten. Maar wat ik ook probeer, ik krijg haar niet uit mijn hoofd. Ik heb jaren lopen dubben hoe ik hier mee om moet gaan. Ik wil mijn vrouw niet kwetsen, ik wil mijn gezin niet op het spel zetten. Maar de onmogelijke gevoelens zorgen er wel voor dat ik behoorlijk gedeprimeerd ben. Ik wilde het haar vertellen, maar hoe?

Ik heb haar een emailtje op haar werk gestuurd. Dat ik haar gezelligheid miste en dat ze een speciaal plekje in mijn hard heeft. Ik had verwacht dat dit wel vraagtekens zou opleveren. Maar of dat het de gewoonste zaak van de wereld was kreeg ik antwoord over koetjes en kalfjes.

Het was op een gegeven moment zo erg dat ik het haar wel moest vertellen. Op een avond toen mijn vrouw niet thuis was heb ik haar met zweet in de handen en een hardslag van 160 gebeld of ze even langs wilde komen. Ik heb het hele verhaal aan haar opgebiecht.

Ze was behoorlijk geschrokken. Ze had nooit iets aan mij gemerkt en de gevoelens waren niet wederzijds. Maar gelukkig begreep ze me wel. We spraken af dat we het tegen niemand zouden vertellen. Het moet voor haar heel raar zijn te weten hoe ik over haar denk en gewoon met mijn vrouw te gaan winkelen of er niets aan de hand is.

Ik heb het gevoel dat Ingrid nu wat afstandelijker met mij omgaat. Maar dat begrijp ik wel. Als ik het weer te pakken heb stuur ik haar een e-mailtje op haar werk. Als ik dan antwoord krijg “dat zij er ook niets aan kan doen dat ze leuk is†ben ik weer een beetje gerust gesteld.

Ingrid zal altijd een speciaal plekje in mijn hard houden.

[domoor 0]

Hallo allemaal,

Ik ben niet getrouwd, maar wel verliefd op iemand die wel getrouwd is en kinderen heeft. En het gevoel is wederzijds. We zijn beiden tot over onze oren verliefd en dat terwijl haar huwelijk goed is en zij een hele goede relatie heeft met haar man. Alhoewel ik het niet goed kan aanhoren heeft ze me verteld dat ze hem nog steeds geweldig vindt en dat ze hem niet zou kunnen verlaten. Echter, dat gevoel heeft ze ook voor mij, en dat maakt het heel moeilijk om haar los te laten.

Ik ken haar al 2 jaar, maar we zijn pas sinds een paar maanden hopeloos verliefd op elkaar geworden. We hebben er heel veel over gepraat, veel over nagedacht en hebben wel het gevoel dat wel elkaar eindelijk gevonden hebben, maar we weten ook allebei dat we er niet aan mogen toegeven, indien we haar huwelijk niet op het spel willen zetten. Toch heeft ze er zelf wel over nagedacht om haar man voor mij te verlaten, maar daarna bekroop haar meteen een erg onaangenaam gevoel. Voor haar goed, voor mij slecht. Maar ik dien haar wel te respecteren. En dat doe ik dan ook, zei het met weemoed.

Wat ik van deze hele situatie wel heb geleerd is dat ik eigenlijk geen trouw aan iemand meer zou kunnen beloven. Ik kan ook niet meer geloven in het constituut huwelijk. Het is toch in feite niet mogelijk om in de toekomst te kijken en zeker te stellen dat je voor altijd bij een persoon zal blijven. Er is niemand die je kan vertellen wat er morgen, volgende week of over 1o jaar gaat gebeuren. Zo ook niet wie je in de rest van je leven allemaal gaat tegenkomen. Je bent je huidige partner ook op een manier tegengekomen en zo kan je ook een ander weer tegenkomen. Liefde is zo onvoorspelbaar als onvoorstelbaar.

Onze liefde gaat ver, heel ver, maar dan voornamelijk op mentaal gebied. Op het lichamelijke gebied zijn we niet verder gegaan dan zoenen en knuffels. We weten natuurlijk wel waar de grens ligt. Die grens is ook voor mij als ongetrouwde duidelijk aanwezig. Ik zou mezelf niet volledig aan haar kunnen geven als ik weet dat zij zichzelf niet volledig aan mij kan geven. Die gedachten troost mij, de gedachten dat in dit geval van ontrouw, waar ik haar toe aanzet, ook een bepaalde gedachten van trouw aanwezig is.

Als we naar ons hart luisteren, dan gaan we samen verder, maar we zijn niet alleen in die keuze. Zij kan het momenteel niet zover laten komen.

Wat ik hiervan ook geleerd heb is dat wij als mensen onszelf vele regels en waarden en normen hebben opgelegd waarvan er een aantal in feite niet echt kloppen. De mens is van nature uit niet monogaam en zal (volgens de evolutie) er alles aan doen om zijn/haar genen zo goed mogelijk te spreiden. Ik weet dat ik voor een theorie als deze op de verkeerde site ben aangelandt, maar voor wat ik de laatste maanden heb ervaren en waar ik diezelfde tijd dagelijks over heb gefilosofeerd, dan begrijp ik die theorie des te beter.

Natuurlijk voel ik me schuldig over het feit dat ik haar wellicht een hoop rottigheid aandoe. De enige troost die ik kan vinden is dat ik niet als enige in dit spel betrokken ben. Als 2 mensen zoveel voor elkaar voelen en zo graag met elkaar verder willen gaan en er in dit geval "slechts" het administratieve constituut Huwelijk in de weg staat, dan ben ik erg geneigd dat constituut hevig in twijfel te trekken.

Ik ben een gevoelsmens, een emotioneel mens en geen geloofsmens. Trouw beloven is mooi, maar in feite onmogelijk. En verliefd worden is heel mooi. Van verliefd naar houden van is nog mooier en dat is in feite wel waar wij nu staan.

We geven vaak de raad om ons hart te volgen, hetgeen op zich een hele goede raadgeving is, echter, niet altijd mogelijk, tenzij men bereid is om die fictieve grens te doorbreken. En ik noem het een fictieve grens, omdat wij die ons zelf opleggen doordat wij ons aan de samenleving willen aanpassen. Een samenleving waarin we zijn opgegroeid en waar ons van alles is bijgebracht, echter, we hebben het toch niet in zijn geheel zelf gecreeerd. En ik ben er van overtuigd dat het dan in feite onmogelijk is om ons volledig aan die samenleving aan te passen en ons in te passen. Wij bewandelen wegen die voor ons zijn uitgelegd, maar we vergeten nog wel eens te kijken naar datgene wat naast en om die wegen ligt. Ik begin mij meer en meer bewust te worden van al dat wat daar ligt. En er ligt genoeg moois tussen.

Denkende aan dat doet het schuld gevoel behoorlijk afnemen. We zijn allen mensen en daarom in staat tot "vreemde" dingen. Maar of dat goed of slecht is, dat is een tweede.

[BlueMountainSky 0]

Kan je begrijpen, en toch ben ik het niet op alle punten met je eens; wat ook niet hoeft natuurlijk. We hebben gevoelens waarvoor we ook zelf verantzoordelijk zijn. Persoonlijk kan ik niet op een man verliefd worden die al getrouwd is of waarvan ik weet dat hij een vriendin heeft. Gevoelens toelaten is een wilskeuze. We zijn meester van onze gevoelens. Maar ik moet bekennen dat dit niet eenvoudig is, het vergt een zeer groot zelfbewustzijn, maar het kan ons van veel leed sparen. Zo ook met het huwelijk..waarom gaan mensen vreemd? Zeker niet omdat ze de andere echtgenoot of de partner of zichzelf willen kwetsen (ook a is dat wel het resultaat), maar omdat ze zich niet echt goed voelen in de relatie en ze denken dat elders het gras groener is, terwijk eignelijk de oplossing in hunzelf ligt. Ipv energie in de relatie met de echtgenoot te steken, gaat het naar de andere partner...ik begrijp dat het voor velen niet gemakkelijk is en makkelijker gezegd dan gedaan...we zijn inderdaad allemaal mensen. Wellicht dat het huwelijk daarom werd ingevoerd omadt het toch aan een maatschaatschappij wat avste structuren biedt. Misschien zouden stellen zonder het huwelijk nog minder stellen bijeen blijven.

[Helena 0]

Quote:

Op woensdag 12 juli 2006 22:09:07 schreef BlueMountainSky het volgende: Wellicht dat het huwelijk daarom werd ingevoerd omadt het toch aan een maatschaatschappij wat avste structuren biedt.

Burgerlijk gezien vooral financieel natuurlijk. En het huwelijk kan als middel gebruikt worden om groepen te binden, bijvoorbeeld families.

Maar voor mij is het huwelijk niet iets structureels maar een gift van God, Hij brengt mensen bij elkaar en wij mogen wat Hij bij elkaar heeft gebracht niet scheiden.

Het huwelijk is heilig, dat is een groot woord...

[hopeloos 0]

Quote:

Op zaterdag 08 juli 2006 16:19:11 schreef domoor het volgende: Hallo allemaal, Wat ik van deze hele situatie wel heb geleerd is dat ik eigenlijk geen trouw aan iemand meer zou kunnen beloven. Ik kan ook niet meer geloven in het constituut huwelijk. Het is toch in feite niet mogelijk om in de toekomst te kijken en zeker te stellen dat je voor altijd bij een persoon zal blijven. Er is niemand die je kan vertellen wat er morgen, volgende week of over 1o jaar gaat gebeuren. Zo ook niet wie je in de rest van je leven allemaal gaat tegenkomen. Je bent je huidige partner ook op een manier tegengekomen en zo kan je ook een ander weer tegenkomen. Liefde is zo onvoorspelbaar als onvoorstelbaar.

dit vind ik echt grote onzin. Liefde is niet onvoorspelbaar en het is er ook niet 123.. Verliefdheid is idd onvoorspelbaar, maar verliefdheid zou je als een teken kunnen opvatten om bij elkaar uit de buurt te blijven (een soort van waarschuwing). Dit heb jij kennelijk niet gedaan en dat probeer je nu af te schuiven op 'het gevoel' en 'de liefde'. Klinkt mij erg zwak in de oren. Het huwelijk is een keuze om bij elkaar te blijven en om er dus ook voor te zorgen dat je gevoelens voor een ander op tijd een halt toe roept.

Dat zwakke klinkt ook door in de rest van je verhaal. In plaats van de schuld bij jezelf te zoeken, probeer je het op alle mogelijke manieren af te schuiven.

Ik wordt er misselijk van als ik het lees, omdat het maar weer eens laat zien hoe krom sommige mensen over de liefde en het huwelijk kunnen denken (en dat voor zichzelf dan ook nog eens kunnen rechtvaardigen).

[BlueMountainSky 0]

Door Helena op woensdag 12-07-2006 22:22:55

lijk gezien vooral financieel natuurlijk. En het huwelijk kan als middel gebruikt worden om groepen te binden, bijvoorbeeld families.

Maar voor mij is het huwelijk niet iets structureels maar een gift van God, Hij brengt mensen bij elkaar en wij mogen wat Hij bij elkaar heeft gebracht niet scheiden.

Het huwelijk is heilig, dat is een groot woord

Natuurlijk voor mij is dat ook meer dan een structuur, voor mij persoonlijk is het een sakrament, maar kan me indenken dat er velen zijn die dat niet denken...

[domoor 0]

Quote:

Op woensdag 12 juli 2006 22:32:36 schreef hopeloos het volgende: [...] dit vind ik echt grote onzin. Liefde is niet onvoorspelbaar en het is er ook niet 123.. Verliefdheid is idd onvoorspelbaar, maar verliefdheid zou je als een teken kunnen opvatten om bij elkaar uit de buurt te blijven (een soort van waarschuwing). Dit heb jij kennelijk niet gedaan en dat probeer je nu af te schuiven op 'het gevoel' en 'de liefde'. Klinkt mij erg zwak in de oren. Het huwelijk is een keuze om bij elkaar te blijven en om er dus ook voor te zorgen dat je gevoelens voor een ander op tijd een halt toe roept. Dat zwakke klinkt ook door in de rest van je verhaal. In plaats van de schuld bij jezelf te zoeken, probeer je het op alle mogelijke manieren af te schuiven. Ik wordt er misselijk van als ik het lees, omdat het maar weer eens laat zien hoe krom sommige mensen over de liefde en het huwelijk kunnen denken (en dat voor zichzelf dan ook nog eens kunnen rechtvaardigen).

Ik kan jou mening vanuit jou oogpunt begrijpen, maar niet iedereen deelt deze met jou. Dat is het mooie en het veelzijdige van gevoel. Zo hoeft ook niemand mijn mening met mij te delen. Ieder mens heeft een eigen interpretatie van zijn/haar gevoel en in mijn ogen is dit ook niet discutabel noch te veroordelen.

Hetgene waar ik wel moeite mee heb in jou reply is dat je verliefdheid zou moeten zien als teken dat je bij elkaar uit de buurt blijft. Ik kan me niet voorstellen dat je je eigen gevoel verloochend of jezelf in de maling moet proberen te nemen. Je verliefdheid aan jezelf ontkennen is net zo goed als liegen tegen jezelf, en dat geeft mij meer aan dat je geen weet of kennis hebt van je eigen vermogen als mens. Of dat je niet wilt inzien dat je tot zulke dingen in staat bent. Je kunt je kop in het zand steken en net doen of er niets aan de hand is, maar schiet je daar werkelijk wat mee op? Denk je werkelijk dat je daarmee het probleem hebt opgelost? In eerste instantie misschien een klein beetje, maar als de gevoelens echt zijn en heviger dan je zelf wilt onderkennen, dan zal er in het verloop van tijd nog wel eens een addertje voor je onder het gras kunnen zitten.

[domoor 0]

Quote:

Op woensdag 12 juli 2006 22:09:07 schreef BlueMountainSky het volgende: Kan je begrijpen, en toch ben ik het niet op alle punten met je eens; wat ook niet hoeft natuurlijk. We hebben gevoelens waarvoor we ook zelf verantzoordelijk zijn. Persoonlijk kan ik niet op een man verliefd worden die al getrouwd is of waarvan ik weet dat hij een vriendin heeft. Gevoelens toelaten is een wilskeuze. We zijn meester van onze gevoelens. Maar ik moet bekennen dat dit niet eenvoudig is, het vergt een zeer groot zelfbewustzijn, maar het kan ons van veel leed sparen. Zo ook met het huwelijk..waarom gaan mensen vreemd? Zeker niet omdat ze de andere echtgenoot of de partner of zichzelf willen kwetsen (ook a is dat wel het resultaat), maar omdat ze zich niet echt goed voelen in de relatie en ze denken dat elders het gras groener is, terwijk eignelijk de oplossing in hunzelf ligt. Ipv energie in de relatie met de echtgenoot te steken, gaat het naar de andere partner...ik begrijp dat het voor velen niet gemakkelijk is en makkelijker gezegd dan gedaan...we zijn inderdaad allemaal mensen. Wellicht dat het huwelijk daarom werd ingevoerd omadt het toch aan een maatschaatschappij wat avste structuren biedt. Misschien zouden stellen zonder het huwelijk nog minder stellen bijeen blijven.

Ik heb altijd hetzelfde gedacht, dat ik niet verliefd kon worden op iemand die al een relatie heeft en zelfs op iemand die al kinderen heeft van een ander, al dan niet op dat moment in een relatie verkerend. Ik heb ook altijd gedacht dat het huwelijk voor altijd bindend zou moeten zijn, maar in deze situatie heb ik geleerd dat datgene waar ik altijd stellig van overtuigd ben geweest, nu niet meer van toepassing is. Ons gevoel is ons gegeven en wij kunnen daarmee doen wat we verantwoordelijk vinden. Echter, soms is het gevoel zo sterk dat het moeilijk is om het in te tomen. Ik ben een gevoelsmens, en mijn gevoel gaat me voor (bijna) alles. Ik geloof in de mens als vrijdenkend individu en ook als mens in maatschappij. Maar gevoel hebben we allemaal en het leven is voor mij ondermeer een ontdekkingstocht door dat gevoel. Elke dag blijf je leren. Zo ook in dit geval.......

[Gast Anon_phpbb]

Ik bevind me in een gelijkaardige situatie , getrouwd , twee kindjes , heb alles wat ik moet hebben en toch krijg ik kriebels in mijn buik van die ene collega.

we zijn 1 keer als vrienden iets gaan drinken maar we weten beiden dat er meer is . we hebben verder niets gedaan zelfs geen kusje.door dit hier allemaal te lezen heb ik de moed gevonden om een punt te zetten achter deze gevoelens of toch te proberen , normaal gezien praat ik hier over met een vriendin maar jullie spreken uit ervaring en dat helpt!bedankt voor de gevonden steun!

[Light Jr. 0]

Niets doen met je gevoelens is liegen tegen jezelf? Als je agressie voelt, wat dan? Onzin. Je gevoelens, lusten op de eerste lpaats zetten betekent kiezen voor hedonisme en dat gaat vrijwel lijnrecht tegen een christelijke levensstijl in. Als je die keuze maakt ok, maar doe je dan niet voor als oprecht christen.

Dat je jezelf openstelt voor een relatie met iemand die getrouwd is en kinderen heeft, vind ik eerlijk gezegd schandalig.

Het huwelijk, zoals ik dat zie, is een band voor het leven en misschien nog wel langer. Ik vind het een beetje zwak om altijd een deurtje open te houden voor het geval je iemand anders aantrekkelijker vindt dan je partner. Als ik een meisje trouw, heeft ze alles om mij gelukkig te maken en ga ik het niet elders zoeken. Je wordt alleen verliefd op een ander als je je daarvoor openstelt. Dat doe ik dus niet. Als je kijkt naar een ander met het doel om lust op te wekken, ben je in je hart al vreemd gegaan, aldus Jezus Christus zelf.

[Light Jr. 0]

Aie caramba dubbelpost, mag verwijderd worden.

[Hj 0]

Quote:

Op dinsdag 29 augustus 2006 18:17:00 schreef Light Jr. het volgende: Niets doen met je gevoelens is liegen tegen jezelf? Als je agressie voelt, wat dan? Onzin. Je gevoelens, lusten op de eerste lpaats zetten betekent kiezen voor hedonisme en dat gaat vrijwel lijnrecht tegen een christelijke levensstijl in. Als je die keuze maakt ok, maar doe je dan niet voor als oprecht christen. Dat je jezelf openstelt voor een relatie met iemand die getrouwd is en kinderen heeft, vind ik eerlijk gezegd schandalig. Het huwelijk, zoals ik dat zie, is een band voor het leven en misschien nog wel langer. Ik vind het een beetje zwak om altijd een deurtje open te houden voor het geval je iemand anders aantrekkelijker vindt dan je partner. Als ik een meisje trouw, heeft ze alles om mij gelukkig te maken en ga ik het niet elders zoeken. Je wordt alleen verliefd op een ander als je je daarvoor openstelt. Dat doe ik dus niet. Als je kijkt naar een ander met het doel om lust op te wekken, ben je in je hart al vreemd gegaan, aldus Jezus Christus zelf.

Mag ik tegen je zeggen dat ik je echt enorm naief vind, zelfs tot op het beledigende af. Als het leven zo simpel in elkaar zit zoals jij het je voorstelt zul je nog ontzettend vaak teleurgesteld gaan worden.

[Light Jr. 0]

Wie uit het vlees zaait, oogst zonde, maar wie uit de geest zaait, eeuwig leven.

Je mag me gerust naief vinden. Graag zelfs, naiviteit impliceert onschuld, en wij "moeten zijn als kleine kinderen".

Wel heb ik aardig wat levenservaring en ben ik in mijn agnostische fase al wel eens vaker teleurgesteld. Met name door niet-gelovige meisjes die hele andere ideeen hadden bij een relatie dan ik.

Echte liefde is onbaatzuchtig, is jezelf niet op de eerste plaats stellen. Ik zou mijn leven geven voor mijn gezin, het is een veel kleinere moeite om me niet open te stellen voor verliefdheid op een ander.

Iemand die een huwelijk, een gezin uit elkaar scheurt maakt God niet blij, en zal daar vast mee geconfronteerd worden als het oordeel komt.

[Hj 0]

Quote:

Op woensdag 30 augustus 2006 09:22:15 schreef Light Jr. het volgende: Wie uit het vlees zaait, oogst zonde, maar wie uit de geest zaait, eeuwig leven.

Ja, en?

Quote:

Je mag me gerust naief vinden. Graag zelfs, naiviteit impliceert onschuld, en wij "moeten zijn als kleine kinderen".

Naiviteit impliceert onschuld? Naiviteit impliceert een gebrek aan inlevingsvermogen en realiteitszin en het is al helemaal niet de bedoeling dat je als 'een klein kind' met een vingertje gaat wijzen naar iemand om hem/haar te vertellen wat hij/zij wel of niet zou moeten doen. Maar goed, iedereen zijn manier van geloven, maar ik vind persoonlijk je postings veel te ver gaan en getuigen van een behoorlijke dosis godsdienstwaanzin.

Quote:

Wel heb ik aardig wat levenservaring en ben ik in mijn agnostische fase al wel eens vaker teleurgesteld. Met name door niet-gelovige meisjes die hele andere ideeen hadden bij een relatie dan ik.

Door gelovige meisjes ben je dus niet teleurgesteld? Waarom toch steeds die tweedeling maken tussen gelovigen en niet-gelovigen, compleet nutteloos en op de borstklopperij.

Quote:

Echte liefde is onbaatzuchtig, is jezelf niet op de eerste plaats stellen. Ik zou mijn leven geven voor mijn gezin, het is een veel kleinere moeite om me niet open te stellen voor verliefdheid op een ander.

Vandaar dat het allemaal zo ontzettend fantastisch gaat in elk gelovig gezin, waar man en vrouw heel onbaatzuchtig bij elkaar blijven maar elkaar wel de hersens inslaan in plaats van uit elkaar te gaan en zo de kinderen te beschermen. Dat zijn dus volgens jou echte Christenen en zij worden geprezen door God volgens jou redenatie. Wat een onbaatzuchtigheid

Quote:

Iemand die een huwelijk, een gezin uit elkaar scheurt maakt God niet blij, en zal daar vast mee geconfronteerd worden als het oordeel komt.

Als het oordeel komt zal iedereen zich moeten verantwoorden ook de mensen die met hun hoofd de hele dag in de bijbel zitten en regeltjes opdreunen over wat anderen wel en niet zouden mogen doen alsof ze God zelf zijn.

HJ

[Light Jr. 0]

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Ja, en?

Dat zegt alles.

Leven voor je eigen genot is leven voor de zonde. En dat is niet de bedoeling van God, niet wat Jezus ons heeft geleerd.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Naiviteit impliceert onschuld? Naiviteit impliceert een gebrek aan inlevingsvermogen en realiteitszin en het is al helemaal niet de bedoeling dat je als 'een klein kind' met een vingertje gaat wijzen naar iemand om hem/haar te vertellen wat hij/zij wel of niet zou moeten doen. Maar goed, iedereen zijn manier van geloven, maar ik vind persoonlijk je postings veel te ver gaan en getuigen van een behoorlijke dosis godsdienstwaanzin.

We moeten onschuldig zijn als kleine kinderen, niet redeneren als kleine kinderen.

Wat er in de Schrift staat, staat er in. Als een getrouwd persoon vreemd gaat en daarbij 1 of 2 gezinnen uit elkaar scheurt, lijkt me dat een slechte zaak.

Zowel uit schriftuurlijk als uit menselijk oogpunt is dat niet best.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Door gelovige meisjes ben je dus niet teleurgesteld? Waarom toch steeds die tweedeling maken tussen gelovigen en niet-gelovigen, compleet nutteloos en op de borstklopperij.

IK ben niet teleurgesteld door gelovige meisjes noch heb ik er veel ervaring mee. Natuurlijk zijn ze ook niet perfect en kennen ze ook zonde, maar je weet met een serieus gelovig meisje wel wat haar insteek is, en dat die overeenkomt met die van mij als het om relaties gaat.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Vandaar dat het allemaal zo ontzettend fantastisch gaat in elk gelovig gezin, waar man en vrouw heel onbaatzuchtig bij elkaar blijven maar elkaar wel de hersens inslaan in plaats van uit elkaar te gaan en zo de kinderen te beschermen. Dat zijn dus volgens jou echte Christenen en zij worden geprezen door God volgens jou redenatie. Wat een onbaatzuchtigheid

Dat is niet zoals Jezus ons geleerd heeft met elkaar om te gaan binen het huwelijk, het gezin.

Natuurlijk gaat het ook in christelijke gezinnen wel eens fout. Niet elke christen is even serieus met geloof bezig. Je weet waar je aan begint als je trouwt. Vandaar dat ik erg kritisch ben als het gaat om het selecteren van een partner, datzelfde verwacht ik van haar.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Als het oordeel komt zal iedereen zich moeten verantwoorden ook de mensen die met hun hoofd de hele dag in de bijbel zitten en regeltjes opdreunen over wat anderen wel en niet zouden mogen doen alsof ze God zelf zijn.

Alsof ze God zelf zijn? Ik noem slecht de regels die Hij heeft ingesteld, ik maak ze niet. Dat is heel wat anders. Ik ben me terdege bewust van mijn positie als dienaar. Meer ben ik niet.

En ja, ook ik zal me moeten verantwoorden en ja, ook ik heb geen zekerheid. Want ook ik zondig wel eens.

[Hj 0]

Quote:

Op woensdag 30 augustus 2006 10:00:16 schreef Light Jr. het volgende: Dat zegt alles. Leven voor je eigen genot is leven voor de zonde. En dat is niet de bedoeling van God, niet wat Jezus ons heeft geleerd.

Kap nou eens met gewoon standaard zinnetjes die je geleerd hebt op te dreunen. Nergens in de bijbel staat dat je niet mag genieten van het leven, God moedigd het zelfs aan door de schriftgeleerden uit die tijd terecht te wijzen op hun verkrampte houding.

Jezus heeft ons geleerd lief te hebben en te genieten van het leven en daarvoor heeft hij ons de 10 geboden als richtlijn gegeven. Laten we als mens beginnen ons daaraan te houden en niet elkaar met zinnetjes/regeltjes/interpretaties het leven zuur te maken. Je kunt mij niet wijsmaken dat God in de hemel zit te glimlachen om de mensen die hier discussie voeren door zoveel mogelijk multi-interpretabele teksten tegenover elkaar te zetten en daar elkaars 'diep gelovigheid' proberen te overschreeuwen.

Quote:

We moeten onschuldig zijn als kleine kinderen, niet redeneren als kleine kinderen.

Zet je naieviteit dan eindelijk eens opzij als het gaat om relaties en de problemen die daarbij kunnen voorkomen zonder dit gelijk aan lust/zondigheid/verderf te gelijk te stellen. Laat die mensen tot God bidden en om zijn hulp vragen en dan beslissen wat ze doen.

Quote:

Wat er in de Schrift staat, staat er in. Als een getrouwd persoon vreemd gaat en daarbij 1 of 2 gezinnen uit elkaar scheurt, lijkt me dat een slechte zaak.

2 gezinnen waar de sfeer tot -130 graden gedaalt is en geen enkele liefde meer aanwezig is lijkt me ook een slechte zaak. Als daar na een scheiding een gezin voor terugkomt waar wel vrede en liefde heerst lijkt me niet dat God daar enige moeite mee zou hebben.

Quote:

Zowel uit schriftuurlijk als uit menselijk oogpunt is dat niet best.

Waarom is dat uit menselijk oogpunt niet best?

Quote:

IK ben niet teleurgesteld door gelovige meisjes noch heb ik er veel ervaring mee. Natuurlijk zijn ze ook niet perfect en kennen ze ook zonde, maar je weet met een serieus gelovig meisje wel wat haar insteek is, en dat die overeenkomt met die van mij als het om relaties gaat.

dat is nou naief. Niet gelovige meisjes zijn natuurlijk ontzettend verdervelijk en bij die meisjes kun je natuurlijk nooit bepalen wat hun insteek is, ze zijn verdorven en bezeten door de duivel. Diep triest hoe jij over je 'medemens' niet gelovgie denkt.

Quote:

Natuurlijk gaat het ook in christelijke gezinnen wel eens fout. Niet elke christen is even serieus met geloof bezig.

Tuurlijk, als het even niet goed gaat dan zullen het wel slechte gelovigen zijn, weer vind ik dat je nogal beledigend overkomt ten aanzien van mensen die andere problemen hebben dan jij.

Quote:

Je weet waar je aan begint als je trouwt. Vandaar dat ik erg kritisch ben als het gaat om het selecteren van een partner, datzelfde verwacht ik van haar.

Het leven is geen gelijkmatig monotoom pad zonder heuvels en dalen dus je weet wat je uitgangspunt bij het begin van het huwelijk, wat er voorbij de horizon ligt kun je niet zien. Dus je kunt er 'NOOIT' vanuit gaan dat je volledig kunt overzien wat er tijdens je huwelijk op je pad verschijnt.

Quote:

Alsof ze God zelf zijn? Ik noem slecht de regels die Hij heeft ingesteld, ik maak ze niet. Dat is heel wat anders. Ik ben me terdege bewust van mijn positie als dienaar. Meer ben ik niet.

En welke regels heeft hij ingesteld? Jou regels of mijn regels? We zijn beide gelovig, dus zeg het maar. Hiermee wil ik dus aangeven dat je wel wat minder van je eigen onfeilbaarheid in de verschillende topics mag uitgaan.

HJ

[JoostG 27]

Admod note: Vriendelijk doch drinkgend verzoek om wat minder op de man te spelen en op een gezonde manier te discussieren.

[hopeloos 0]

Quote:

Op woensdag 30 augustus 2006 10:26:33 schreef Hj het volgende: [...]Kap nou eens met gewoon standaard zinnetjes die je geleerd hebt op te dreunen. Nergens in de bijbel staat dat je niet mag genieten van het leven, God moedigd het zelfs aan door de schriftgeleerden uit die tijd terecht te wijzen op hun verkrampte houding.

je mag best genieten van je leven, maar het is niet de bedoeling dat je leeft voor je eigen genot.

Quote:

Jezus heeft ons geleerd lief te hebben en te genieten van het leven en daarvoor heeft hij ons de 10 geboden als richtlijn gegeven. Laten we als mens beginnen ons daaraan te houden en niet elkaar met zinnetjes/regeltjes/interpretaties het leven zuur te maken. Je kunt mij niet wijsmaken dat God in de hemel zit te glimlachen om de mensen die hier discussie voeren door zoveel mogelijk multi-interpretabele teksten tegenover elkaar te zetten en daar elkaars 'diep gelovigheid' proberen te overschreeuwen.

dat denk ik ook niet, maar ik denk wel dat hij blij is met mensen die alles zo goed mogelijk willen begrijpen om hem een plezier te doen

Quote:

[...]2 gezinnen waar de sfeer tot -130 graden gedaalt is en geen enkele liefde meer aanwezig is lijkt me ook een slechte zaak. Als daar na een scheiding een gezin voor terugkomt waar wel vrede en liefde heerst lijkt me niet dat God daar enige moeite mee zou hebben.

ik denk dat God al niet blij is met de eerste situatie...

Quote:

[...] dat is nou naief. Niet gelovige meisjes zijn natuurlijk ontzettend verdervelijk en bij die meisjes kun je natuurlijk nooit bepalen wat hun insteek is, ze zijn verdorven en bezeten door de duivel. Diep triest hoe jij over je 'medemens' niet gelovgie denkt.

Of iemand 'gelovig' of niet is hoeft idd niet veel te zeggen. Er zijn zat jongeren bij mij in de kerk die een stuk minder normen en waarden bezitten dan sommige jongeren die niet christelijk zijn. Maargoed, als iemand echt 100% voor God gaat heeft diegene over het algemeen wel hogere normen en waarden dan iemand die 100% voor eigen genot gaat.

Quote:

[...]Tuurlijk, als het even niet goed gaat dan zullen het wel slechte gelovigen zijn, weer vind ik dat je nogal beledigend overkomt ten aanzien van mensen die andere problemen hebben dan jij.

Het is fout om te oordelen over mensen, maar goed om van fouten van anderen te leren en te zorgen dat het jezelf niet overkomt.

Quote:

[...]Het leven is geen gelijkmatig monotoom pad zonder heuvels en dalen dus je weet wat je uitgangspunt bij het begin van het huwelijk, wat er voorbij de horizon ligt kun je niet zien. Dus je kunt er 'NOOIT' vanuit gaan dat je volledig kunt overzien wat er tijdens je huwelijk op je pad verschijnt.

Je kan het nooit met 100% zekerheid zeggen, maar wel veel doen om bepaalde dingen te voorkomen

[Light Jr. 0]

@ JoostG:

Was dat ook aan mij gericht? En zo niet, ik kan wel wat hebben

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Kap nou eens met gewoon standaard zinnetjes die je geleerd hebt op te dreunen. Nergens in de bijbel staat dat je niet mag genieten van het leven, God moedigd het zelfs aan door de schriftgeleerden uit die tijd terecht te wijzen op hun verkrampte houding.

Het is hier een christelijk forum, mag ik misschien verwijzen naar wat de Bijbel er over zegt?

Natuurlijk mag je genieten van het leven. Maar er zijn grenzen, een zelfzuchtige hedonistische levensstijl wordt zeker niet aangemoedigd maar sterk afgeraden.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Jezus heeft ons geleerd lief te hebben en te genieten van het leven en daarvoor heeft hij ons de 10 geboden als richtlijn gegeven. Laten we als mens beginnen ons daaraan te houden en niet elkaar met zinnetjes/regeltjes/interpretaties het leven zuur te maken. Je kunt mij niet wijsmaken dat God in de hemel zit te glimlachen om de mensen die hier discussie voeren door zoveel mogelijk multi-interpretabele teksten tegenover elkaar te zetten en daar elkaars 'diep gelovigheid' proberen te overschreeuwen.

Jij denkt dat de hele Bijbel op tig manieren te interpreteren is? Nee hoor, wat de meeste dingen betreft is ie kristalhelder.

Over het huwelijk en vreemdgaan is de Bijbel kristalhelder.

Overigens heeft Jezus ons niet de 10 geboden gegeven, maar God.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Zet je naieviteit dan eindelijk eens opzij als het gaat om relaties en de problemen die daarbij kunnen voorkomen zonder dit gelijk aan lust/zondigheid/verderf te gelijk te stellen. Laat die mensen tot God bidden en om zijn hulp vragen en dan beslissen wat ze doen.

Als iemand zegt dat diegene verliefd zou kunnen worden op een getrouwde vrouw met kinderen en er dan aan toe zou geven, lijkt me dat geen goede zaak.

Wat is daar naief aan? Elke relatie kent problemen, wat belangrijk is, is hoe je daar mee omgaat.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: 2 gezinnen waar de sfeer tot -130 graden gedaalt is en geen enkele liefde meer aanwezig is lijkt me ook een slechte zaak. Als daar na een scheiding een gezin voor terugkomt waar wel vrede en liefde heerst lijkt me niet dat God daar enige moeite mee zou hebben.

Wat er beter is weet ik niet. Dat God met beide situaties helemaal niet blij is, lijkt me duidelijk.

Jezus heeft ons een hele uitgebreide leidraad gegeven voor hoe partners met elkaar om horen te gaan binnen een huwelijk. In een christelijk gezin dat dit serieus neemt zal het niet snel zo ver komen. Al KAN het wel. Iedereen zondigt en alle zonde kan vergeven worden. Dan moet je er wel oprecht spijt van hebben. En je moet je best doen om niet toe te geven aan de zonde.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Waarom is dat uit menselijk oogpunt niet best?

Wat, 2 gezinnen die uit elkaar worden gerukt omdat 1 gezinslid uit elk verliefd is geworden op de ander?

Kiezen voor je eigen verlangens ipv het geluk van partner en kinderen, plus de partner en kinderen van die ander, is volgens jou de juiste weg?

Over het algemeen leidt dat tot veel leed. Elk huwelijk heeft werk nodig, je moet er moeite voor doen om het te laten slagen. Dat is geen makkie.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: dat is nou naief. Niet gelovige meisjes zijn natuurlijk ontzettend verdervelijk en bij die meisjes kun je natuurlijk nooit bepalen wat hun insteek is, ze zijn verdorven en bezeten door de duivel. Diep triest hoe jij over je 'medemens' niet gelovgie denkt.

Heb je er wel eens aan gedacht dat ik voor ik met een meisje trouw haar een tijd lang zal kennen en uitgebreid met haar communiceer, om te weten te komen hoe serieus ze geloof neemt?

Als iemand in een kerk zit op zondag, zegt dat niet veel, dat snap ik ook.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Tuurlijk, als het even niet goed gaat dan zullen het wel slechte gelovigen zijn, weer vind ik dat je nogal beledigend overkomt ten aanzien van mensen die andere problemen hebben dan jij.

Ook bij oprechte, serieuze gelovigen zullen mislukte huwelijken voorkomen.

Maar minder dan bij minder serieuze gelovigen, in welk opzicht is dit beledigend?

Quote:

"Hj" schreef het volgende: Het leven is geen gelijkmatig monotoom pad zonder heuvels en dalen dus je weet wat je uitgangspunt bij het begin van het huwelijk, wat er voorbij de horizon ligt kun je niet zien. Dus je kunt er 'NOOIT' vanuit gaan dat je volledig kunt overzien wat er tijdens je huwelijk op je pad verschijnt.

Als ik trouw, heb ik er vertrouwen in dat we samen alles wat op ons pad komt zullen kunnen overwinnen. Dat is mijn uitgangspunt.

Ik ben geen slappe dweil die bij een beetje tegenslag het bijltje er meteen bij neergooit en vrouw en kinderen in de steek laat.

Jep, nu oordeel ik wel, zoals ik zei, ik ben ook niet perfect

Quote:

"Hj" schreef het volgende: En welke regels heeft hij ingesteld? Jou regels of mijn regels?

De regels die in de Bijbel staan natuurlijk. Dat zijn mijn regels. In wezen kun je die regels samenvatten in twee beginselen volgens Jezus:

1. Heb je God lief met heel je hart en met geheel je ziel en geheel je verstand.

2. Heb je medemens lief als jezelf.

Als je nadrukkelijk voor jezelf kiest, gaat dat in tegen beginsel nummero 2.

Quote:

"Hj" schreef het volgende: We zijn beide gelovig, dus zeg het maar. Hiermee wil ik dus aangeven dat je wel wat minder van je eigen onfeilbaarheid in de verschillende topics mag uitgaan.

Ach, ik maak ook fouten. Maar ik ga er wel vanuit dat mijn huwelijk zal slagen bijvoorbeeld, dat is mijn insteek als ik trouw. Naief? Gezonde ambitie, noem ik dat.

[Light Jr. 0]

Ohja:

Quote:

"Hj" schreef het volgende: dat is nou naief. Niet gelovige meisjes zijn natuurlijk ontzettend verdervelijk en bij die meisjes kun je natuurlijk nooit bepalen wat hun insteek is, ze zijn verdorven en bezeten door de duivel. Diep triest hoe jij over je 'medemens' niet gelovgie denkt.

Al mijn vrienden op 1 na zijn ongelovig, allemaal zijn het fantastische mensen. Je legt me geen woorden in de mond, maar hele gedachtengangen.

Maar als het gaat om een huwelijkspartner hecht er er wel belang aan. Ik wil mijn kinderen graag christelijk opvoeden, het is beter als beide ouders daar dezelfde ideeen over hebben.

Een oprecht gelovig meisje brengt minder risico mee. Het is een belangrijk criterium, maar niet het enige. Ik kijk naar tientallen zaken. In al mijn naiviteit