De Grote Hervormers

[neohumanist 37]

In ieder tijdperk heb je Grote godsdienstige Hervormers.

De mensheid is al vele duizenden jaren bezig met goden en die tevreden proberen te stellen of er een andere relatie mee aan te gaan.

Godsdienst is dus mensenwerk, een ontwikkeling in het menselijke denken, de menselijke cultuur.

Atheisten menen dat dit allemaal bijgelovigheid is, dat het nergens voor nodig is geweest om dat soort "primitieve" mythologische of bijgelovige voorstellingen te scheppen. Het enige nut dat atheisten erin willen zien, is dat het mensen bijeen bond en dat het troostend werkte bij verlies.

Op een gegeven moment is men, voor het eerst in India, het idee gaan ontwikkelen, dat er eigenlijk geen aparte goden zijn, verbonden met aparte natuurverschijnselen of rivieren of planten etc., maar dat er maar één God is, die alles doordringt en aan de basis staat van alles. Men ging God zien als een allesdoordringend Kosmisch Bewustzijn waar je een relatie mee aan kon gaan.

Dat is maar heel geleidelijk gegaan en zeker niet uniform, maar het idee brak wel door bij een deel van de mensen. In het Midden-Oosten drong dit beeld ook door via handelsroutes en zo onstond daar het monotheisme. In Israel koos men Jahweh uit als hun enige God, hoewel hij eerst nog een godheid onder vele andere godheden was geweest.

Maar aan het einde van de Steentijd komt daar ineens de eerste grote hervormer Shiva, geboren in India. De mensen zijn nog redelijk primitief, het is zo rond de 7000 jaar geleden. Het paard en het wiel zijn nog niet eens Europa binnengedrongen, mensen leven hier nog deels van de jacht en verzamelen, maar de eerste landbouwers zijn sinds enkele eeuwen vanuit het Midden-Oosten heel Europa binnengetrokken. Landbouw geeft al veel meer vrije tijd, tijd om aan geestelijke zaken te besteden.

In India is ook beweging, sinds enkele eeuwen zijn blanken uit de vlakten van wat nu Zuid-Rusland is, India vanuit het Nood-Westen van India binnengedrongen. Het zijn strijdersvolkeren en ze zijn voortdurend in oorlog met de al aanwezige zwarte en mongoloide bevolkingsgroepen. Er wonen drie hoofdethniciteiten in India, en daar komt nu een vierde bij. Die blanken waren polytheistisch, net zoals wij in Europa waren, ze aanbidden natuurgoden en riviergoden etc. en ze brachten dierenoffers.

De indogene bevolkingsgroepen proberen wel dapper strijd te voeren, maar worden vele eeuwen lang verslagen en gedomineerd door de nieuwe indringers, eerst en vooral in het Noord-Westen van India, geleidelijk ook steeds meer elders. Zij hebben een andere godsdienst dan de blanken, ze zijn deels ook polytheist, maar er is een belangrijke tweede stroming, dat zijn de zogenaamde tantriks, die aan meditatie of introspectie doen en daardoor geestelijke krachten ontwikkelen. Zij experimenteren al vele duizenden jaren lang met de geest en ontdekken daardoor steeds meer dingen over hoe geest en macht samenhangen. Daardoor zijn ze meer esotherisch dan exoterisch gericht, al kom je ook wel mengvormen tegen. De blanken demoniseren de niet-blanke bevolkingsgroepen aanvankelijk en verwerken dat in hun zeer oude mythische oorlogsheldenepos de Ramayana. Hun tegenstanders worden daarin opgevoerd als apen en demonen.

Dan wordt zo'n 7000 geleden Shiva geboren uit een blanke vader en een deels mongoloide moeder. Hij zal de grote hervormer worden van de tantra. Hij wordt volledig geestelijk verlicht geboren en komt met een nieuwe leer die de tantra zal hervormen en systematiseren. Hij zal ook de cultuur sterk beinvloeden met nieuwe muziek- en dansvormen, nieuwe geneeswijzen en leefregels en na vele eeuwen zullen zelfs de polytheistische Ariers Shiva als een god gaan vereren en uiteindelijk mythologisch inkapselen in hun eigen godsdienst. Hij keert zich tegen de enorme dierenoffers van de Ariers en tegen de manier waarop zij de rest van India onderdrukken. Hij verenigt de indogene stammen die elkaar tot dan toe bestreden vanaf hun heuvels. Maar hij verenigt ook heel ethnisch India door eerst met een blanke vrouw te trouwen, daarna met een mongoloide vrouw en daarna met een donkerder vrouw.

3500 jaar later wordt de tevens verlichte Krishna geboren, die ook een strijd helpt voeren tegen onderdrukking en ook de godsdienst hervormt richting wat Shiva ook al onderwees. Wat deze grote hervormers of goeroes delen is hun afkeer van de noodzaak tot mythologisch denken en hun praktische onderwijs over hoe je God kunt realiseren via je eigen bewustzijn. Ook Krishna wordt pas na eeuwen geaccepteerd als godheid binnen de Arische godsdienstvorm. 

Zo'n 2500 jaar geleden komen Mahavira en de Boeddha, die het hindoeisme van hun tijd hervormden door de enorme bijgelovigheid in de godsdienstvormen de rug toe te keren en nieuwe systemen te ontwerpen die ook weer sterk esotherisch van karakter zijn.

En zo'n 2000 jaar geleden deed Jezus hetzelfde in het Midden-Oosten op geheel eigen wijze binnen de Joods-Hellenistische context. Alleen duurt die missie helaas maar heel kort, waardoor zijn leer niet bestand is tegen vermenging of verwatering met oudere denkvormen, waardoor zijn invloed aan kracht moest inboeten.

Er waren wel meer kleinere hervormers zoals de Sikh-goeroes. Maar in India wordt de eerste grote leermeester Shiva toch nog steeds als heel belangrijk beleefd, vele religieuze mythes zien in hem de oervader van de spiritualiteit. 

Hoewel deze grote hervormers een enorme impact hadden en nog steeds hebben op de samenleving, blijven mensen aan de slag om zelf hun godsdienstvormen vorm te geven. En de veelvormigheid is enorm, vooral op exoterisch vlak, omdat exoterie nu eenmaal niet gebonden is aan wetenschap of praktische introspectieve experimenten, maar men kan ermee vele kanten op fantaseren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

9 juli 2023 bewerkt door neohumanist

[Hopper 687]

Ik plaats Jezus niet in het rijtje van hervormers.  Je schrijft het zelf al: 'in ieder tijdperk'.   Het is onmiskenbaar dat er spirituele leraren zijn geweest zoals Boeddha, Krishna of Shiva.  (Ik ken ze niet allemaal zo goed)   En zij hebben verstandige dingen verkondigt.  Maar Jezus was anders.  Jezus is het vlees geworden Woord.    Het is het Woord wat reeds vanaf het begin er was.

Jezus was dus al eer Boeddha, Krishna of Shiva er waren.  Het is een beginsel in de mens, wat de mens zelf hervormt/omvormt.   Een transformatie van natuurlijke mens naar geestelijke mens.  Het Woord staat dan ook boven alle godsdienstvormen welke er momenteel zijn, inclusief de christelijke.  Matt 24:24 zegt dat er veel valse Christussen op zullen staan.   Neem dus kennis van wat deze of gene te vermelden heeft en mogelijk wordt je er ook wijzer van.   Maar alleen het Woord bezit de kracht tot transformatie.

9 juli 2023 bewerkt door Hopper

[neohumanist 37]

Ik ben een echte Beta, ik heb niet zoveel met reli-taal of mythische taal en hou ook niet van vooroordelen. 

Het is lastig voor christenen om objectief te kijken naar wie Jezus was. Dat heeft vooral te maken met de syncretische vertroebeling van het zicht op wat Jezus nu werkelijk onderwees in het Nieuwe Testament en wat er allemaal omheen gesponnen werd. Maar het heeft denk ik ook te maken met onbewust eurocentrisme en zelfs racisme.

Europeanen en hun afstammelingen hebben vaker een meerderwaardigheidscomplex ten opzichte van de rest van de wereld. Omdat we de laatste twee eeuwen uitblonken in wetenschap en technologie, we goed zijn in organiseren, economisch domineren en wereldwijde politieke manipulatie en oorlogsvoering, denken we dat we meer waard zijn dan anderen. Die afwezigheid van al te veel huidpigment helpt ook niet mee. Jezus wordt dan ook vaak afgebeeld als een blonde vent met een Scandinavisch uiterlijk, nooit als iemand uit het Midden-Oosten.

Het is lastig voor Europeanen om de meerwaarde toe te geven van introspectieve levensbeschouwingen zoals die van de oorspronkelijke inwoners van India of de Indianen van Amerika, die beter begrepen dat je in balans met de natuur moet blijven leven en een introspectieve levenshouding uiteindelijk meer oplevert dan een exoterische met plundering en uitbuiting van andere volkeren en de aarde en zinloos ritualisme zonder introspectie. Waar Jezus nog onderwees dat je vanuit het Subject moet leren kijken en dienen, heeft de eurocentristische mens ervoor gekozen om het eigenbelang altijd voorop te stellen, precies het tegendeel dus.

Dit besef begint nu, mede dankij de klimaat- en biodiversiteitscrisis, wel geleidelijk in te dalen, maar het is nog altijd een minderheid die het lukt dit in te gaan zien.

Natuurlijk zijn er ook dingen om trots op te zijn, heel wat zelfs, maar vooral met onze levensbeschouwing is nog heel veel mis en dat heeft onze blik op Jezus ook vertekend.

Het unieke aan grote hervormers zoals Shiva, Krishna, Boedda en Jezus, was hun grote eenvoud, direktheid  en onvoorwaardelijke liefde  in combinatie met hun peilloze inzicht in de werkzaamheid van een spirituele manier van leven.

Maar het zijn niet enkel mensen met een Europese cultuur die dit niet helder weten te krijgen. Ook in India zelf is men bijna geheel onbekend met wie Shiva en Krishna preciezer waren, doordat ook daar de mythevorming deze grote leraren voor een belangrijk deel aan het neutralere zicht heeft onttrokken. Vaak ziet men ze zelfs niet meer als historische persoonlijkheden, vooral Shiva lijkt wel opgeslokt te zijn door het mythische pantheon en het onderwijs is men grotendeels vergeten, net als wat bij Jezus al veel sneller gebeurde.

9 juli 2023 bewerkt door neohumanist