Centraal topic: Uit het leven gegrepen getuigenissen

[gewoon Paul 8]

Ik weet niet of het aan mij is om een topic als dit te openen, ik miste hem hier in elk geval een beetje. Gewoon voor dingen die gebeuren tijdens het leven van alle dag. Grote of kleine dingen, you name it if you want so.

 

Ik zal aftrappen: Ik merk bij mijzelf steeds meer constante rust. Ook bij nieuwe dingen, al vind ik die nog wel eens eng. Alsof ik gewoon stevig sta terwijl er om mij heen in mijn directe omgeving veel reuring is. Het scheelt ook als zelf besloten heb zo te zijn en te blijven die dag. Alsof ik bewust besloot mijn bron aan die van God aan te sluiten, en daar ook uit te gaan putten. 

 

Sorry als het wat zweverig klinkt... Ik hoop dat jullie iets met dit topic kunnen! 

[Vleugeltje 19]

Ik herken dat. Dankjewel voor het delen. Ik probeer ook zoveel mogelijk rust te creeeren, meer bezig te zijn met de essentie, of hoe je het ook wil noemen. Op die manier worden sommige zaken voor mij minder belangrijk en kan ik me bezig houden met dat wat ik echt wil.

[Naeva 182]

Wat fijn Paul.

Ik benijd je een beetje, rust en stevigheid houden is voor mij ook een ding en momenteel lijkt het nergens op.

Vandaag kreeg ik wel een kleine knipoog van boven in een lied (Spotify stond op shuffle): 'Ook al kom je rust tekort, Zijn shalom zal steeds voldoende zijn.' Toch mooi. 

[Naeva 182]

Vanmiddag was ik voor mijn werk in een jongerenklinkiek (gedragsproblemen). We kregen daar info over de behandeling. Iemand vertelde dat een van de jongeren weg was gelopen. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker. Maar hij hield het lang vol. 20 km naar huis, op zijn slippers. Een van de begeleiders was achter hem aangelopen. Verder niks. Geen dwang, geen dreigementen, niet ompraten. Gewoon er achteraan lopen. Na 20 kilometer draaide de jongere om en zijn ze samen terug gegaan.

Soms denk ik dat God ook zo is. Hij loopt mee. Het is niets en toch alles wat van betekenis is. 

Sorry voor de matige uitleg, maar soms zegt een beeld meer dan veel woorden.