HJW 183 Geplaatst 22 juni 2016 Rapport Share Geplaatst 22 juni 2016 Er is geen opdracht dan die binnen in jezelf. Lastig als je die niet kent. Maar nog steeds is er die leergierigheid en de behoefte om kennis te ontwikkelen.Maar nu om mensen en mijn naasten beter te kunnen leren begrijpen. En om de essentie van het leven te doorgronden. En hen allemaal als gelijkwaardig te kunnen leren zien, ondanks de grote verschillen en denkwijzen, die zo vaak tot storingen kunnen leiden in een relatie.Die verschillen onderling maken de mens juist zoveel boeiender. En dat is juist waar ik van houd. Als iedereen gelijk is, wordt het saai. Gelijkwaardigheid in verscheidenheid. Link naar bericht Deel via andere websites
Maria K. 51 Geplaatst 23 juni 2016 Auteur Rapport Share Geplaatst 23 juni 2016 Nee dat heb ik niet. Ik heb ook maar één leven denk ik. In hetzelfde teksthoofdstuk als waar TS in staat. [11] Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, dacht ik als een kind; nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke achter mij gelaten Hoe vaak zullen er nog stukjes kind in ons het hoogste woord voeren? Link naar bericht Deel via andere websites
Maria K. 51 Geplaatst 23 juni 2016 Auteur Rapport Share Geplaatst 23 juni 2016 Wat betreft de ontwikkeling en het toepassen, denk ik dat je misschien te hard oordeelt over jezelf? Ik weet niet of dat oordelen is, Anja. Elke mens heeft zijn zwakheden. Ik probeer realistisch te zijn naar mezelf toe, alleen dan kan ik ze onder ogen zien. Wat in het ene hoofdstuk is geleerd, althans zo heb ik het ervaren hoor, moet in het volgende hoofdstuk of in een hoofdstuk nog wat verderop in het levensboek, weer tijdelijk worden losgelaten of beter gezegd, even worden geparkeerd. Dat laatste moet ik even laten doordringen. Is een diepe. Kun je dat op meerdere manieren zien? Ik doelde op steeds weer nieuwe situaties en altijd weer nieuwe lessen. Door moeten blijven leren, omdat hetgeen je in een stuk leven tegenkomt en waarmee je moet leren omgaan in een later stuk vaak weer heel anders is en je weer helemaal opnieuw lijkt te moeten te beginnen. Dat is misschien ook één van de redenen, waarom ik het gevoel heb, dat al die stukjes los staan van elkaar. En dat "even" kan soms best iets langer duren dan je zou verwachten. Maar het is tijdelijk, en kan later weer worden geintegreerd. Klopt. Maar vaak zie je dat pas achteraf, als je er weer uit bent, dat je deze keer sneller leerde. Maar ook soms niet en lijkt het alsof je weer helemaal teruggeworpen bent naar je "kinderlijke staat" van primaire reacties. En of je nooit iets hebt geleerd. Is meteen ook een aanvulling voor je eerste vraag. Link naar bericht Deel via andere websites
Maria K. 51 Geplaatst 23 juni 2016 Auteur Rapport Share Geplaatst 23 juni 2016 Er is geen opdracht dan die binnen in jezelf. Lastig als je die niet kent. Idd. kan dat heel erg lastig zijn. Een half leven heb ik ook gezocht naar een hoger doel, door anderen op gewezen, en er achter gekomen dat je slechts de volle aandacht hoeft te richten op het eerste stuk van het eigen pad, dat je hebt gekozen en dat nu op dit moment voor je voeten ligt. Wel goed links en rechts kijken, misschien wil je toch ooit je richting herzien. En om de essentie van het leven te doorgronden. Ook die vind je in de praktijk van het leven zelf. Maar idd. Je moet wel leren zien en horen met je "geestelijke oren en ogen". Link naar bericht Deel via andere websites
Aanbevolen berichten