Spring naar bijdragen

Aanbevolen berichten

  • 1 month later...
.

Enfin. Ik blijf achter met heel veel pijn en vragen. Wat ik nu eigenlijk het liefst zou willen, is een veilige plek. Een soort klooster of opvangtehuis waar ik ongestoord een paar maanden kan leven, tot rust komen in mijn vrije tijd, nadenken over waar en op wat voor plek ik me wil vestigen. Wie weet zoiets, of wil helpen zoiets te zoeken? Het liefst in de buurt van Utrecht, waar ik werk.

Ik begrijp volkomen dat je dat zoekt, maar het is niet goed en ik zal uitleggen wat of ik daarmee bedoel. Als je iemand waarvan je van houdt, ineens weg gaat, dan doet dat heel veel pijn. Ik heb hetzelfde meegemaakt en je hebt voor jezelf de indruk dat je dat niet dragen kunt, en ongeacht ik bij jou vergeleken gezond ben, zeg ik je het zo niet te doen.

Je hebt tijd nodig, tijd heel alle wonden, ik weet het, het is een dooddoener, maar 't is wel zo. Je hebt tijd nodig om te rouwen, en dat kun je het beste op jezelf doen, én met God, betrek Hem in jouw leven en in je verdriet. Ik wou dat ik dat destijds kon doen, maar ik kende Hem toen nog niet. Kijk niet vreemd op als het misschien een jaar of zelfs nog langer duurt, maar juist afhankelijk van God te zijn en Hem alles te kunnen zeggen, maakt dat je groei in God vele malen groter wordt... en dat niet alleen. Je moet namelijk niet uitsluiten dat wéér zoiets kan plaatsvinden. En oké the first cut is the deepest, en de tweede snee doet lang zo'n pijn niet als de eerste. En dat stuk eelt moet als het ware groeien zodat je bent opgewassen tegen de volgende dreun die je moet verwerken. Hij, God, wil immers dat we niet alleen krachtig in Zijn Woord worden maar dat we ook krachtig zullen zijn in ons leven, want wat jij hebt meegemaakt, kun je weer delen met een derde opdat die ook mag worden gesterkt!

Oh, en ter aanmoediging.. een man mag huilen hoor, dus leg jezelf niet in de weg en geef de emotie plaats, van huilen knap je op (dat komt omdat je met traanvocht heel veel toxische stoffen afvoert).

Link naar bericht
Deel via andere websites
.

Enfin. Ik blijf achter met heel veel pijn en vragen. Wat ik nu eigenlijk het liefst zou willen, is een veilige plek. Een soort klooster of opvangtehuis waar ik ongestoord een paar maanden kan leven, tot rust komen in mijn vrije tijd, nadenken over waar en op wat voor plek ik me wil vestigen. Wie weet zoiets, of wil helpen zoiets te zoeken? Het liefst in de buurt van Utrecht, waar ik werk.

Oh, en ter aanmoediging.. een man mag huilen hoor, dus leg jezelf niet in de weg en geef de emotie plaats, van huilen knap je op (dat komt omdat je met traanvocht heel veel toxische stoffen afvoert).

En aangezien Hongerige Wolf niet eens een man is mag ze zéker huilen... :#

Link naar bericht
Deel via andere websites

En aangezien Hongerige Wolf niet eens een man is mag ze zéker huilen... :#

Oeps :$

Link naar bericht
Deel via andere websites
  • 1 month later...

Hoi hongerige wolf.wat een akelig herkenbaar verhaal is dit. Mijn relatie is vorig jaar op 19 dec stukgelopen, en net als bij jou zo uit het niets.volgens haar was er geen liefde meer en moest ik zo snel mogelijk vertrekken. In februari heb ik een kamer gevonden en daar zit ik nu als 50 jarige tussen allemaal studenten. We zijn nu 7 maanden verder maar het wil niet slijten ik ben nog steeds stapel verliefd op haar. Elk weekend ben ik bij haar om op de kinderen te passen. Maar echt begrip e respect is er niet bij. Ja ze kan haar leven verder leven zo als ze gewend was.misschien kunnen we elkaar steunen met tips en raad. In ieder geval heel veel sterkte. Gr willem

Link naar bericht
Deel via andere websites
×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid