Gods landgoed

[Redactie 0]

Bijna als een agrariër beziet God hoe de stad Babel steeds groter wordt en haar toren steeds hoger. Hij ziet als het ware de stad steeds dichterbij zijn landgoed komen.
Met dien verstande dat God natuurlijk de hele aarde als landgoed heeft.
En als een echte boer verzucht Hij zorgelijk: “Waar gaat dat toch heen met die stad? Wat zullen die stadslui straks wel niet gaan doen, als ze nu al tot zoveel in staat zijn?â€
Maar gelukkig is Hij ook vooral God en grijpt Hij daarom op grootse wijze in. De mensen krijgen verschillende talen te spreken en raken zo alsnog verspreid over de aarde.
De stad en de toren worden niet meer afgebouwd.

Dat is nu wel anders.
Hele steden en industrieën zijn er gebouwd, hele velden en bossen zijn verwoest. De meest geavanceerde technieken staan ons ter beschikking om te genezen, te verbouwen, te onderzoeken en ook om te reizen.
En ook nu lijkt God wel te verzuchten: “Waar gaat dat toch heen met die wereld? Wat zullen die aardbewoners straks wel niet gaan doen, als ze nu al tot zoveel in staat zijn?â€
Want het einde is nog lang niet in zicht.
Duizenden mensen en dieren worden uitgebuit en mishandeld voor het eigen gewin van machtige rijken, vele bommen zijn er gevallen en onze kennis reikt steeds verder, misschien zelfs voorbij de grenzen van het universum.
Er is veel ontwikkeld, zowel ten goede als ten kwade, en het is niet meer te stoppen.
Maar hoe meer we bereiken, hoe verder we af lijken te raken van de natuur. Hoe kleiner de wereld, hoe meer afstand er lijkt te ontstaan tussen mensen.

Toch is er ook een andere beweging. Mensen die weer verlangen naar harmonie, naar eenheid met elkaar, de natuur en zo ook met God. Daar heb ik al vaker over geschreven.
Mensen die ernaar verlangen al die technologische ontwikkelingen voor iederéén ten goede te keren, zonder uitzonderingen.
Maar kunnen zij het tij keren?
Kunnen zij een kentering teweegbrengen in het destructieve en egocentrische gedrag dat zij ook in zichzelf voortdurend moeten bestrijden?
Gelukkig is God vooral God en grijpt Hij op grootse wijze in. Het zou heel best geen toeval kunnen zijn dat we elkaar nu ook steeds minder lijken te verstaan.
En dat de voortdurende conflicten en oorlogen rondom totaal verschillende culturen steeds meer lijken te intensiveren. In het klein, in buurten en steden, maar ook in het groot, op het politieke wereldtoneel en op het slagveld.

Is dat dan misschien Gods ingrijpen? Wederom verwarring brengen, zodat de stad niet te dicht bij zijn landgoed komt? Niet om ons dom te houden, maar om ons te beschermen tegen nog veel erger?
We weten het natuurlijk nu niet, maar één ding weten we wel. Die andere beweging zal uiteindelijk het laatste woord hebben.
Straks is er geen plaats meer voor ongebreidelde zelfverwennerij en nieuwsgierigheid ten koste van mens, dier en schepping.
Daar kun je nu alvast aan wennen.

Robert

Terug naar frontpage

[MysticNetherlands 298]

Hoewel ik je gevoelens over het gebrek aan eenheid met de natuur, elkaar en God voor 200% deel, vraag ik me af waarom je denkt dat we elkaar nu minder verstaan? Volgens mij verstaan we elkaar juist steeds meer. De taal- en cultuurbarriere wordt monidaal steeds kleiner.

[Robert Frans 1.653]

In de zin dat we elkaars leefwijzen en levensbeschouwingen minder begrijpen of accepteren, dat veel mensen alleen komen te staan of niet meer mee kunnen komen in de huidige maatschappelijke ontwikkelingen en we ook meer egocentrisch, ongeduldig en onbegripvol worden.

[MysticNetherlands 298]

Maar denk je dat het begrijpen of accepteren minder wordt? Ik denk dat t eigenlijk hetzelfde blijft. Ik weet niet of 'alleen komen te staan en niet meer mee kunnen komen' onder dezelfde noemer valt overigens, ook al heeft eea wel met elkaar te maken uiteraard.

Maar God zit hier dus allemaal achter suggereer je?

[Robert Frans 1.653]

Zoals ik al zei, dat weten we (nog) niet. Maar ik vind het wel een opvallend mechanisme, dat hoe verder we ons ontwikkelen, hoe minder we elkaar lijken te verstaan en hoe meer we onze leefomgeving verwoesten. En ik vind het wel bijzonder om dat idee in verhalende vorm al in Genesis tegen te komen.

Net zoals ik het bijvoorbeeld ook wel aardig vind om de connectie te zien tussen de kennis van goed en kwaad en de verzwaring van de zwangerschap volgens dezelfde Genesis. Want toen de mens meer kennis kreeg, zich meer ging ontwikkelen, werden haar hersenen ook veel groter. En dat bevalt natuurlijk weer erg lastig.

[Wietse2 0]

Het elkaar minder begrijpen merk ik indd ook, ook geven veel mensen aan eenzaam te zijn. Dat terwijl er genoeg mensen zijn waar ze een praatje mee kunnen maken of een vriendschap op kunnen bouwen. Nu geld dat niet voor een aantal onder de mensen, maar vele voelen zich echt eenzaam.

Soms gaat bij mij wel eens in mij op dat de huidige financiele crisis ook straf van God is, voor de crisis als werk en koopverslaafden hebben geleefd en schulden hebben gemaakt. Dit is slechts een gedachte, val me er niet op aan aub.

Intressant stuk in iedergeval Robert Frans.

[Sanne69 28]

Toch is er ook een andere beweging. Mensen die weer verlangen naar harmonie, naar eenheid met elkaar, de natuur en zo ook met God. Daar heb ik al vaker over geschreven.

Mensen die ernaar verlangen al die technologische ontwikkelingen voor iederéén ten goede te keren, zonder uitzonderingen.

Maar kunnen zij het tij keren?

Kunnen zij een kentering teweegbrengen in het destructieve en egocentrische gedrag dat zij ook in zichzelf voortdurend moeten bestrijden?

Gelukkig is God vooral God en grijpt Hij op grootse wijze in. Het zou heel best geen toeval kunnen zijn dat we elkaar nu ook steeds minder lijken te verstaan.

En dat de voortdurende conflicten en oorlogen rondom totaal verschillende culturen steeds meer lijken te intensiveren. In het klein, in buurten en steden, maar ook in het groot, op het politieke wereldtoneel en op het slagveld.Is dat dan misschien Gods ingrijpen? Wederom verwarring brengen, zodat de stad niet te dicht bij zijn landgoed komt? Niet om ons dom te houden, maar om ons te beschermen tegen nog veel erger?

We weten het natuurlijk nu niet, maar één ding weten we wel. Die andere beweging zal uiteindelijk het laatste woord hebben.

Straks is er geen plaats meer voor ongebreidelde zelfverwennerij en nieuwsgierigheid ten koste van mens, dier en schepping.

Daar kun je nu alvast aan wennen.RobertTerug naar frontpage

Gelukkig zijn er nog mensen met goede bedoelingen; die respect hebben voor hun naaste en voor de hele schepping. Wat we nu om ons heen zien, weerspiegelt de waarheid in Bijbel dat de mens niet in staat is om zichzelf te regeren. - Jeremia 23:10 en Prediker 8:9.

En wat een mens heeft gezaaid, dat zal hij ook oogsten. In Hosea 8:7 staat dat als je wind zaait, storm oogst. En het ziet er naar uit dat er nu op alle fronten storm wordt geoogst.

Ik geloof zelf niet dat God dat zelf veroorzaakt. Het is oorzaak en gevolg. Hij laat het wel toe. Maar daarmee wordt het de mens wel duidelijk dat wat God van tevoren heeft laten opschrijven, de waarheid is.

Ik geloof wel dat God nog gaat ingrijpen en wel door middel van zijn Koninkrijk. In Daniël 2:44 staat dat zijn Koninkrijk een eind zal maken aan alle regeringen of konkrijken van mensen. Dan pas zal de eenheid tussen mens en natuur weer volledig hersteld worden.