sperma donor

[Karin 0]

Ik weet niet zeker of ik het hier juist plaats, maar ik wil dit toch graag met andere Christen bespreken.

Ik heb misschien een aparte vraag. Maar ik zit in een lastige situatie en weet niet zeker hoe ik er naar moet kijken vanwege mijn geloof. Graag zou ik advies willen op dit gebied. Hoe God staat tegenover de volgende situatie. Ik heb nu een half jaar een relatie met mijn vriend. Aangezien ik al wat ouder wordt, is het al snel serieus gaan worden en willen we binnenkort gaan samenwonen. Het gaat erg goed en het voelt ook erg goed tussen ons. Beter dan de relaties die ik tot nu toe heb gehad. Hij is zelf niet gelovig. Wat ik zelf wel jammer vind, maar ik vind het nog steeds voor ieder een eigen keuze.

Het enige wat in de weg staat is het volgende. Hij heeft een lesbische zus. Zij heeft al zes jaar een gelukkige relatie met een andere vrouw. Beide vrouwen zijn al dertig jaar oud en hun kinderwens wordt steeds groter. De zus van mijn vriend (ik noem haar even Roos) is onvruchtbaar. Zij wil graag samen met haar vriendin (ik noem haar even Sanne) een kind. Hier hebben ze natuurlijk een sperma donor voor nodig. Om het kind zo veel mogelijk van hun samen te laten zijn, genetisch gezien, hebben ze ongeveer een jaar geleden aan mijn vriend gevraagd om sperma donor te worden voor hun kind. Dit wordt dan bij Sanne kunstmatig ingebracht. Omdat het sperma dan van de broer van Roos is, hebben ze toch het gevoel dat het kind van hun samen is. Mijn vriend is enkel de sperma donor en staat het kind volledig af aan Roos en Sanne. Hij ziet het dan ook niet als zijn kind. Dat ziet niemand van hun zo. Voor hun is het echt het kind van Roos en Sanne. Ik heb hier toch best moeite mee aangezien ik het technische gedeelte dat mijn vriend de biologische vader is van het kind moeilijk los kan laten. Hoe kijkt God/de kerk naar zo’n soort donorschap? Mijn vriend wil het erg graag doen voor zijn zus omdat hij haar graag gelukkig wil zien. Zijn ouders zijn er ook vol vreugde over. Ik gun Sanne en Roos natuurlijk ook al het geluk van de wereld. Ik begrijp goed dat zij ook een kinderwens hebben. Maar toch ligt het gevoelig bij mij.

Waar ik mee zit is het volgende. Zijn keuze zou ik zelf nooit gemaakt hebben, ik zou nooit draagmoeder worden voor iemand anders. Mijns inziens past het donorschap ook niet helemaal binnen het geloof. Maar hij is zelf niet gelovig dus voor hem gaat het niet tegen zijn principes in, en ik vind wel dat ieder zijn eigen keuzes mag maken.

Maar wat zegt het over mij als ik bij hem blijf naar aanleiding van zijn keuze? Verder is onze relatie heel erg goed. Ik wil hem eigenlijk echt niet kwijt, maar hij ziet hier nooit vanaf. Dit gaat sowieso gebeuren.

Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik hoor graag de meningen van anderen. Bedankt alvast.

[Credible 0]

Welkom op Credible!

Het topic is verzet van Levensbeschouwing naar Liefde, relaties en vriendschap

[Rutgerza 0]

Ik denk dat je jezelf twee vragen kunt stellen:

- Wat zegt de bijbel erover?

- Wat vind ik er zelf van?

Op het laatste heb je zelf al antwoord gegeven: je hebt er moeite mee. En ik denk dat ik wel antwoord kan geven op het eerste: helemaal niets. Maar zelf denk je er anders over, dus ik ben wel benieuwd waarom je dat denkt?

Persoonlijk denk namelijk dat het puur een ethische vraag is die iedereen voor zichzelf persoonlijk mag beantwoorden.

[Miekje 0]

Lastige situatie voor je. De bijbel zegt hier niet direct iets over, in die tijd waren dit soort dingen ook niet echt mogelijk

zelf zou ik mezelf in dit soort situaties afvragen of het in strijd is met onderstaande tekst uit Matteus 22:36-40

36 ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ 37 Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. 40 Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’

Nu zal je over het eerste gebod niet veel zinnigs kunnen zeggen hier aangezien hij niet gelovig is. maar is zaaddonor worden in strijd met naastenliefde? dat vraag ik me af.....

Naast wat God er van vindt, kan je jezelf afvragen wat nu precies het probleem is voor jou. welk deel vind jij vervelend. dat het kind zal opgroeien in een gezin met 2 moeders? of dat je vriend toch een kind krijgt met een ander? of nog iets anders. probeer dat zo specifiek mogelijk te krijgen door eerlijk te zijn tegen jezelf, en kijk dan wat je daarmee wilt doen.

[dingo 166]

Als je het heel ruim bekijkt zou je het als een soort zwagerhuwelijk kunnen zien. Maar de natuurlijke weerstand om je partner met een ander te delen kan ik me dan ook wel weer voorstellen. Ideaal vind ik het ook niet maar ideaal is niets meer sinds de zondeval.

Als je het zelf onverteerbaar vindt dan wordt het natuurlijk moeilijk. Zeker als "Sanne" wel zwanger wordt maar jij niet, toch iets waar je rekening mee moet houden als je op latere leeftijd een kind wil. Kortom hoe sterk is je relatie in deze situatie? Hij ziet jou bezwaar waarschijnlijk niet en zal het niet begrijpen als je je er tegen verzet omdat hij er van overtuigd is dat hij iets goed doet. Tegen dat onbegrip zal jij bestand moeten zijn omdat anders het je relatie gaat kosten. Tussenwegen lijken me er ook niet dus ik wens je veel sterkte met deze situatie.

[Karin 0]

Super bedankt voor de reacties! Ik weet niet zeker waarom ik er moeite mee heb, had juist veel meer weerstand vanuit de Christelijke kringen verwacht, waardoor ik me schuldig begon te voelen door bij hem te blijven. Deze antwoorden doen me dus best wel goed.

Omdat ik eerder deze opmerking heb gelezen over sperma donorschap:

'Dat een echtpaar dat naar de norm van Gods Woord wil leven, van deze weg gebruik zou maken, lijkt mij tamelijk onwaarschijnlijk. In onze kringen wordt over het algemeen immers door christelijke ethici gesteld, dat de weg die jij wilt gaan, gezien moet worden als overspel. Daarmee heb je in feite mijn antwoord. Kinderen worden naar de normen van de Schrift verwekt en geboren binnen de veilige omheining van een huwelijk tussen een man en een vrouw'.

Ik denk dat vooral het gedeelte dat hij een kind krijgt met een ander me raakt. Omdat ik vanuit het geloof heb meegekregen dat een kind geboren wordt uit liefde van de ouders. Als hij met iemand een kind krijgt, zou dat met mij moeten zijn, zijn vriendin.

Nu kan zijn lesbische zus dit natuurlijk nooit meemaken zonder zijn hulp. En aan liefde zal het kind ook van de 2 moeders niets te kort komen.

Vooral als ik naar de toekomst kijk wordt dit een lastige situatie. Hij creëert nu bewust een gebroken gezin. Wanneer wij later kinderen zouden krijgen, heeft hij altijd een kind met een andere vrouw.

In zekere zin zet hij dus nu het geluk van zijn zus, voor zijn eigen/ons geluk. Wat ook wel een heel mooi iets is als ik er zo naar kijk. Hij geeft heel veel om zijn familie.

En als ik dan deze reactie lees: '39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf' dan is het juist een erg goed gebaar omdat het vanuit liefde voor zijn zus wordt gedaan.

Hij begrijpt mijn gevoelens zeker wel, vooral dat hij zijn eerste kind met een ander krijgt. Iets wat ik zo'n groot wonder vindt. Maar hij zou niet met het verdriet van zijn zus en zijn ouders kunnen leven. Ik begrijp dan ook dat hij in dit geval voor zijn familie kiest hierin.

[DeThomas 35]

Omdat ik vanuit het geloof heb meegekregen dat een kind geboren wordt uit liefde van de ouders.

.

Dan lijkt me alles dik in orde. Het is duidelijk dat de vader het doet uit liefde voor zijn zus. Liefde kent dwaalwegen en vermommingen en er zijn meer vormen van liefde dan die tussen man en vrouw.

Las ik nou goed dat je eerst een andere antwoord had gekregen vanuit christelijke hoek, en het daarom hier eens probeerde? Of begrijp ik je verkeerd als je zegt:

Omdat ik eerder deze opmerking heb gelezen over sperma donorschap:

'Dat een echtpaar dat naar de norm van Gods Woord wil leven, van deze weg gebruik zou maken, lijkt mij tamelijk onwaarschijnlijk. In onze kringen wordt over het algemeen immers door christelijke ethici gesteld, dat de weg die jij wilt gaan, gezien moet worden als overspel. Daarmee heb je in feite mijn antwoord. Kinderen worden naar de normen van de Schrift verwekt en geboren binnen de veilige omheining van een huwelijk tussen een man en een vrouw'.

[Karin 0]

Dat laatste wat je quote heb ik op een christelijke site gelezen. Een jongen vroeg zich af of het zijn geloof in de weg stond als hij zijn zaad doneerde aan echtparen die geen kinderen kunnen krijgen. Dat was de reactie die hij kreeg.

Ik schrok best wel van dat antwoord. Daardoor kreeg ik ook het gevoel dat God het af zou keuren als ik bij hem bleef, terwijl ik wist dat het fout was wat hij deed (een kind buiten het huwelijk krijgen).

Bedankt voor je reactie wat betreft liefde. Doet me goed dat het ook zo gezien kan worden

[DeThomas 35]

Je moet het niet verder vertellen, maar eigenlijk ben ik een liefdevol persoon.

Ik heb even getwijfeld of ik dit moet schrijven maar ik doe het toch. Je vraagt hier wat God ervan vindt. Niemand hier heeft een direct lijntje naar God (tenminste, niemand maakt die claim). De christen hier gebruiken dezelfde methodes als jij (denk ik) gebed, bijbelstudie, innerlijke reflectie. Ik denk dat atheïsten eigenlijk hetzelfde doen (of eigenlijk denk ik dat gebed gewoon een manier is om je gedachten te ordenen, dus gelovigen doen hetzelfde als atheisten). Kip, ei. Doet er niet toe. Je kunt beter zorgen dat je met jezelf en je eigen keuzes kan leven dan dat je je afvraagt wat een bepaalde stroming gelovigen ervan zegt.

[Bonjour 80]

Hallo Karin,

Even ter introductie, ik ben atheïst en kijk soms net wat anders tegen de zaken aan.

Je situatie heeft een aantal merkwaardige kantjes.

Ik kan me je angst voorstellen, maar ik vraag me af of die terecht zijn. Ik denk dat heel veel vrouwen zich wel even afvragen hoe het zal zijn als ze een relatie aangaan met een man met kinderen uit een eerdere relatie. Toch weten heel veel van die vrouwen er mee om te gaan. Deze mannen hebben (hopelijk) een goede band met hun kinderen. Ze hebben luiers verwisseld, zijn er 's nachts voor uit bed gegaan en hebben ze naar school gebracht. Je vriend zal dat niet hebben en je kan afspraken met hem maken over de hoeveelheid contact dat jij acceptabel vindt met zijn neef/nicht.

Je hebt angst dat hij een band met het kind krijgt. Het merkwaardige is dat jij ook een relatie hebt naast je relatie met je vriend en dan doel ik op je relatie met God en Jezus. Wat je hier zegt dat je verantwoording naar hun af wilt leggen en dat dat voor je relatie met je vriend gaat, terwijl jij de belangrijkste voor je vriend wilt zijn. Ik ben vaak bang voor relaties tussen gelovigen en atheïsten. Het kan een verstoring geven. Het hoeft niet, het kan. Je hebt nu al iets wat je je vriend niet goed kan uitleggen. Jij moet iets doen wat je door je relatie met God voelt, terwijl hij die God niet accepteert.

Wat mij ook opvalt is dat je gaat samenwonen. Op dat vlak ga je dus je eigen weg binnen het geloof, terwijl er genoeg gelovigen zijn die dit afkeuren. Waarom trek je op het vlak van het zaaddonerschap ook niet je eigen weg?

We hebben allemaal normen meegekregen in onze opvoeding. Later ontdekken we dat de wereld veranderd is en dat sommige van die normen wellicht niet meer opgaan. Welke normen van jou zijn niet meer actueel?

En de normen van christelijke ethici? Een paar eeuwen geleden vonden christelijke ethici slavernij heel gewoon. Ook zij stellen hun normen bij.

Admod note:
Spottende opmerking verwijderd, Bonjour je bent hier op een christelijk forum gedraag je daar ook naar.

[dingo 166]

Dat laatste wat je quote heb ik op een christelijke site gelezen. Een jongen vroeg zich af of het zijn geloof in de weg stond als hij zijn zaad doneerde aan echtparen die geen kinderen kunnen krijgen. Dat was de reactie die hij kreeg.

Ik schrok best wel van dat antwoord. Daardoor kreeg ik ook het gevoel dat God het af zou keuren als ik bij hem bleef, terwijl ik wist dat het fout was wat hij deed (een kind buiten het huwelijk krijgen).

Bedankt voor je reactie wat betreft liefde. Doet me goed dat het ook zo gezien kan worden

Die quote is niet zo vreemd want zo denken er veel christenen erover. Maar er zit een ander aspect aan: Een kind verwekken voor je broer of zus of ander familielid is wat anders dan willekeurig zaad of eicellen doneren aan totaal onbekenden. Op zo'n moment kun je geen enkele verantwoording nemen voor waar het kind terecht komt, bij familie ligt dat anders.

Ook als je weet dat hij iets fout doet wil dat niet zeggen dat God jou afkeurt. Kijk eens wat Naäman tegen Elia zegt nadat hij door Elia hem genezen heeft van melaatsheid Maar moge de HERE dit aan uw knecht vergeven: wanneer mijn heer in de tempel van Rimmon komt om zich aldaar neer te buigen, terwijl hij op mijn arm leunt, zodat ik mij in de tempel van Rimmon moet neerbuigen – als ik mij dan neerbuig in de tempel van Rimmon, moge de HERE deze zaak aan uw knecht vergeven. En hij zeide tot hem: Ga in vrede. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn/haar eigen daden maar je bevindt je wel in een onvolmaakte wereld.

[Étoile 0]

Ik vind het een interessante vraag. In mijn ogen is het christelijk gezien niet problematisch. Maar ik denk wel dat jij en je vriend hier over moeten praten, omdat het ook jou aangaat nu je relatie serieuzer wordt. Op termijn, en als de vrouw daadwerkelijk zwanger raakt, kunnen je vriend´s gevoelens toch veranderen, of misschien wil hij toch een vader figuur zijn. En gaat het kindje weten wie zijn of haar vader is? een andere zorg die ik zou hebben zijn toch of dat wat er zou gebeuren als het bijvoorbeeld later bij jullie niet zou lukken om een kindje te krijgen.

Eigenlijk denk ik dat niemand je echt een ´ja prima´ of ´wegwezen´ advies kan geven hier, daarvoor weten we te weinig van de situatie. Mijn advies is: praten, praten en praten. Uit je zorgen naar je vriend, maar sta wel open voor de situatie zoals die nu is (want die was besloten voordat jij in beeld bent). Maar praat, communiceer, en vraag om duidelijkheid over omgangsvormen en 'wat als' situaties, zoals bijvoorbeeld wat te doen als jouw vriend wel vader gevoelens ontwikkeld. Geef je vriend ook de kans om je zorgen mee weg te nemen.

[Humanist 0]

Zoals je al zei, de bijbel zegt hier niets over, het was destijds ondenkbaar dat zoeits kon of hoe het allemaal werkte. Verder zegt de bijbel nu eenmaal niet iets over elk onderdeel van het leven. Als jouw vriend en de twee dames zich er goed bij voelen, zou ik zelf geen probleem zien. De keuze ligt bij jullie.

Disclaimer: ik ben geen christen.

[Ursa 1]

Wat Étoile zegt.

Wat ik me ook afvraag: moet het per se de broer zijn? Kunnen de dames niet langs bij de spermabank? Het is in ieder geval niet zo dat als hij geen zwemmetjes afstaat zijn schoonzus nooit zwanger kan worden.

Praten inderdaad... je moet het er 100% mee eens zijn dat 'Henkie' het oudere kind is van jullie (mogelijke) kinderen. Het kan een hele leuke situatie opleveren natuurlijk, of een hele awkward situatie. Jij bent in eerste zin vriendin van hem, en niet per se verbonden met zijn zus en diens vrouw.

Ik zou het overigens niet op het christelijke argument gooien. JIJ hebt er problemen mee, persoonlijk. Daar zou ik het bij houden.

[Bonjour 80]

Wat ik me ook afvraag: moet het per se de broer zijn? Kunnen de dames niet langs bij de spermabank? Het is in ieder geval niet zo dat als hij geen zwemmetjes afstaat zijn schoonzus nooit zwanger kan worden.

Dat maakt wel een heel groot verschil. De zus zal nu allerlei familietrekjes in haar kind zien en zich daardoor nog meer gebonden aan haar kind voelen. Het zal ook echt een kleinkind van haar ouders zijn.

[Gast Anon_phpbb]

Ik zie ergens wel een probleempje, je geeft aan dat hij er niet vanaf zal zien.

Het is dan dus voor jouw slikken of stikken, ik vind dat persoonlijk wel heel erg ver gaan, voor mij zou het te ver zijn.

Zelf zou ik dit niet als een goede basis voor de toekomst zien.