"Gewoon" praktisch zaaien

[Chealder 1]

Hoe zaai ik nu eigenlijk? Dat was de vraag die in mij op kwam, na het plaatsen van mijn vorige blog. (Klik hier als je deze nog eens wilt lezen.) Nu, een poosje verder, wil ik met jullie delen wat ik over dit onderwerp ontdekt heb toen ik me er wat meer mee bezig ging houden.

Wat bedoel ik nu eigenlijk met ‘zaaien’? Eigenlijk gebruik ik het gewoon als fancy woord voor ‘evangeliseren’, zoals ik het ook gewoon zou kunnen noemen. Maar omdat we daar allemaal veel te veel associaties mee hebben (zoals mensen die op straat staan en roepen: ‘Bekeert u!’) noem ik het ‘zaaien’. En ook omdat ik het wel fancy vind klinken. (Overigens is er niets mis met straatevangelisatie!)

We hebben nu dus het zaad, het evangelie, maar waar zaaien we dan? Natuurlijk op een akker! Je zaait op de akker die God je gegeven heeft. Oftewel: Je zaait bij de mensen die God jou geeft. Dit kan een bepaalde doelgroep zijn waar je affiniteit mee hebt, maar ook gewoon de mensen in je omgeving. Kijk eens om je heen! Jezus kwam in eerste instantie ook voor de Joden (met hier en daar een uitzondering). Daarna is het evangelie over de hele wereld verspreid geraakt!

Zaad en akker zijn nu bijeen, dan nu het zaaien zelf.
Wat is nou dat zaaien? Het betekent investeren in mensen; inspanning en tijd steken in iets wat je niet direct ziet, zoals in mijn vorige stukje naar voren is gekomen. Zaaien kost je dus wat en het is vooral iets doen: Naar mensen toe gaan en hulp aanbieden waar nodig is.
Zaaien is stilstaan waar anderen mensen voorbij lopen. Het is kijken en werkelijk zien, luisteren en werkelijk horen om zo te ontdekken wat iemand het meeste nodig heeft.
Laten we dat even wat concreter maken. Hulp bieden aan mensen kan heel klein zijn (soms alleen al een glimlach!) of heel groot, net wat iemand nodig heeft. Kijk eens of je wat tijd vrij kan maken om te ontdekken wie jouw hulp nodig kunnen hebben en daar wat mee te doen. Mijn inziens is ook dat aanbidding. Stel je prioriteiten: hoe belangrijk is het als je ergens wat later komt als dat betekent dat je een mens in nood kan helpen?

Een aantal weken geleden was ik bij een trainingsdag van Royal Mission die in mijn kerk gegeven werd en daar werd een mooi voorbeeld gegeven. Iemand vertelde dat hij op de snelweg reed en eigenlijk al laat was. Op de rechter rijbaan zag hij een auto stilstaan, twee mensen voorin, met de alarmlichten aan en twee huilende kinderen achter de vangrail in de berm. Hij vertelde dat hij wat chagrijnig was en laat voor een afspraak en dus reed hij door. Maar dat begon bij hem te knagen. Hij besloot om de eerstvolgende afslag te nemen en terug te rijden op een parallelweg (wat eigenlijk meer een fietspad was). Daar aangekomen ontfermde hij zich over de kinderen en vroeg wat er aan de hand was. De bestuurder van de auto bleek een beroerte te hebben gehad. Het begon te regenen, dus hij bood de kinderen zijn paraplu aan. De persoon in de bijrijderstoel zei dat de ambulance gebeld was, maar nog niet gekomen. Echter was het een hele lange weg en wist de bijrijder niet precies waar ze waren, maar hij (degene die te hulp kwam) wist dat wel en belde opnieuw. De hulpdiensten kwamen en namen het over. De kinderen waren hem zeer dankbaar voor zijn hulp. Het enige wat hij gedaan had was zijn paraplu afstaan, de hulpdiensten nogmaals inlichten en het belangrijkste nog: hij was er. Hij had tijd en moeite genomen om hulp te bieden.

Zijn ervaring heeft mij geïnspireerd. Toen hem gevraagd werd waaróm hij in hemelsnaam de moeite nam om te stoppen zei hij slechts: ‘Ik help u omdat Iemand mij geholpen heeft.’ Door anderen te helpen kun je hen een stukje van het hemelse Koninkrijk laten zien. Dat is onder andere ook waar Jezus voor kwam: Om het hemelse Koninkrijk op aarde te openbaren.

Nu heb ik een stukje geschreven waarvan je misschien denkt: ‘Wat mooi!’ Of: ‘Fijn dat het nog een keertje wordt besproken!’ Maar nu rest alleen nog het doen. Eerlijk gezegd denk ik bij mezelf: ‘Nu ik hier een stuk over geschreven heb, zou ik er ook eigenlijk meer mee moeten doen.’ Want ja, ook ik moet hierin eerlijk zijn: Het is makkelijker gezegd dan gedaan. We mogen hiermee doen wat God ons op het hart legt, hoe groot of klein het ook is.

Als je leeft met de overtuiging dat iets goed is om te doen, zou je het dan niet doen, ook al kost het je wat? Gelukkig mogen we hierin ook elkaar aansporen en bemoedigen!

Tot slot ga ik nu, heel cliché (maar misschien toch ook weer niet!), de tekst noemen waarin beschreven wordt dat Jezus Zijn discipelen de wereld in zendt. Ja die ene, op het einde van het Mattheüs evangelie. Die ken je vast wel en dan ga ik er natuurlijk bij zetten dat dat ook voor ons geldt, want ook dat is waar. Daar is het namelijk een cliché voor want die zijn altijd pijnlijk waar. Alleen ga ik dit dus allemaal niet doen, het is toch niet meer nodig. Indirect heb ik die Bijbeltekst al genoemd en mijn punt bij die tekst al gemaakt en weet je toch al wat ik bedoel.

Gods zegen,
Chealder

Terug naar blog

[Sanne69 28]

Paulus schrijft in 1 Korinthiers 3:6-9 ook over dit zaaiwerk. De één plant en de ander begiet en God is het uiteindelijk die het wasdom geeft. Wanneer je aan dit werk deelneemt ben je als het ware een "medearbeider" van God. Wat een voorrecht dat God je als zijn medewerker beziet als je aan dit werk deelneemt!

[Ursa 1]

Mooi geschreven Chealder!

Bij zaaien moet ik ook denken dat je niet altijd ziet wat er gaat groeien. Je zaait, je investeert maar je weet nog niet wat er opkomt. De eerste groei is ondergronds. En inderdaad, wat Sanne69 ook zegt: grote kans dat het aan iemand anders is om te oogsten. Blijven zaaien dus, al lijkt er nog niet zoveel te groeien op de akker.

[Sanne69 28]

Zaaien is stilstaan waar anderen mensen voorbij lopen. Het is kijken en werkelijk zien, luisteren en werkelijk horen om zo te ontdekken wat iemand het meeste nodig heeft.

Laten we dat even wat concreter maken. Hulp bieden aan mensen kan heel klein zijn (soms alleen al een glimlach!) of heel groot, net wat iemand nodig heeft. Kijk eens of je wat tijd vrij kan maken om te ontdekken wie jouw hulp nodig kunnen hebben en daar wat mee te doen. Mijn inziens is ook dat aanbidding. Stel je prioriteiten: hoe belangrijk is het als je ergens wat later komt als dat betekent dat je een mens in nood kan helpen?

Je hebt trouwens ook helemaal gelijk dat oog hebben voor de noden van je medemens een onderdeel is van je aanbidding. Lees maar eens wat er staat in Jakobus 1:27: "Zuivere en onbevlekte godsdienst voor God, de Vader, is: omzien naar wezen en weduwen in hun druk en zichzelf onbesmet van de wereld bewaren".

Waar Jezus het overheeft in Mattheus 28:19,20 omvat echter ook het onderwijzen van mensen. Hij zegt: "leert hen onderhouden al wat ik u bevolen heb". Het is ook mooi als je mensen die in nood zijn, kunt vertroosten met het evangelie; dat Jezus als Koning een eind zal maken aan ziekte en dood bijvoorbeeld. "Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn". - Openbaring 21:3,4.

Natuurlijk vraagt het inspanning om, ondanks je eigen leed, daar tijd en energie in te steken. Het mooie ervan echter is, dat het niet alleen vertroostend is voor een ander, het versterkt ook je eigen geloof. Het geeft zoveel voldoening. Zei Jezus niet dat het gelukkiger is te geven dan te ontvangen?!

[henkjan37 0]

Mooi stukje

Zaaien is eigenlijk gewoon liefde en blijdschap in de wereld brengen. In hele kleine of grotere stappen. Dat is het evangelie.

[MysticNetherlands 298]

Zaaien is stilstaan waar anderen mensen voorbij lopen. Het is kijken en werkelijk zien, luisteren en werkelijk horen om zo te ontdekken wat iemand het meeste nodig heeft.

Laten we dat even wat concreter maken. Hulp bieden aan mensen kan heel klein zijn (soms alleen al een glimlach!) of heel groot, net wat iemand nodig heeft. Kijk eens of je wat tijd vrij kan maken om te ontdekken wie jouw hulp nodig kunnen hebben en daar wat mee te doen. Mijn inziens is ook dat aanbidding. Stel je prioriteiten: hoe belangrijk is het als je ergens wat later komt als dat betekent dat je een mens in nood kan helpen?

Je hebt trouwens ook helemaal gelijk dat oog hebben voor de noden van je medemens een onderdeel is van je aanbidding. Lees maar eens wat er staat in Jakobus 1:27: "Zuivere en onbevlekte godsdienst voor God, de Vader, is: omzien naar wezen en weduwen in hun druk en zichzelf onbesmet van de wereld bewaren".

Waar Jezus het overheeft in Mattheus 28:19,20 omvat echter ook het onderwijzen van mensen. Hij zegt: "leert hen onderhouden al wat ik u bevolen heb". Het is ook mooi als je mensen die in nood zijn, kunt vertroosten met het evangelie; dat Jezus als Koning een eind zal maken aan ziekte en dood bijvoorbeeld. "Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn". - Openbaring 21:3,4.

Natuurlijk vraagt het inspanning om, ondanks je eigen leed, daar tijd en energie in te steken. Het mooie ervan echter is, dat het niet alleen vertroostend is voor een ander, het versterkt ook je eigen geloof. Het geeft zoveel voldoening. Zei Jezus niet dat het gelukkiger is te geven dan te ontvangen?!

Kleine kanttekening is dat Mattheus 28:18 tegen zijn discipelen gesproken wordt. En Jakobus een brief naar em... zo'n beetje alle Christenen uit die tijd. Maar goed, ik denk dat het hand in hand hoort te gaan. Maar ik vind t toch altijd makkelijker om 'goed te doen' dan te gaan vertellen over Jezus. Ik deed dat toen ik net bekeerd was veel makkelijker, maar nu... hoe begin je erover? Het voelt altijd n beetje geforceerd.

[Chealder 1]

Bedankt voor alle reacties!

Klopt, de ene zaait, de ander oogst! In mijn voorgaande blog had ik daar wat meer over geschreven.

@MysticNetherlands: Bij mij is het andersom. Toen ik me net had bekeerd vond ik het juist heel spannend. Toen ik echt net christen was had ik zelfs ontkend dat ik religieus was, al had ik dat later weer rechtgezet.

Hoe ik er nu mee omga is dat ik er niet mee te koop loop, maar het niet verberg. Als mensen vragen wat ik in het weekend doe dan noem ik vaak ook 'ik ga naar de kerk' in het rijtje. Of als men vraagt wat ik naast mijn studie doe dan noem ik mijn studentenvereniging. Meeste mensen kennen die niet en dan zeg ik dat het een christelijke is. Dat geeft vaak wel mooie openingen.

Ik vertel uit mezelf dus alleen als het ter sprake komt. Het liefst probeer ik de ander zo veel mogelijk te laten vragen. Als ze zelf immers een vraag stellen dan ligt het initiatief om iets te willen weten bij hen en dan staan ze vaak meer open voor wat je zegt dan wanneer je gewoon maar wat vertelt. Ook probeer ik vragen terug te stellen waar ze over na kunnen denken.

Je kunt ook kijken naar je bezittingen. Zouden mensen daaraan kunnen zien of je christen bent? Ik heb bijvoorbeeld een tijd lang een ketting met een kruisje gedragen en soms riep dat ook vragen op bij mensen. Nu draag ik die ketting nauwelijks meer, want aan de andere kant als mensen alléén daaraan kunnen zien dat je christen bent dan wil ik dat ook niet.

Wat mij ook eens een gesprek heeft opgeleverd is mijn fiets, die ik had overgespoten en met verf een Bijbeltekst op had geschreven, spreuken 3:3. Iemand vroeg mij toen eens wat voor een tekst dat op mijn fiets was.

Tot slot waar ik christenen vaak de mist in zie gaan is taalgebruik. Je raakt na een tijdje zo gewend aan de woorden die christenen veel gebruiken, maar bij niet-christenen niet of nauwelijks bekend zijn. 'Hemelse Koninkrijk' zal een atheïst bijvoorbeeld niet zo veel zeggen. Maar hierover wil ik nog een volgend blog wijden.

[tucker 28]

Tot slot waar ik christenen vaak de mist in zie gaan is taalgebruik. Je raakt na een tijdje zo gewend aan de woorden die christenen veel gebruiken, maar bij niet-christenen niet of nauwelijks bekend zijn. 'Hemelse Koninkrijk' zal een atheïst bijvoorbeeld niet zo veel zeggen. Maar hierover wil ik nog een volgend blog wijden.

Ben stiekem toch benieuwd waarom je aangeeft dat Christenen hier 'de mist in gaan'. Wacht (ivm offtopic) op je nieuwe topic!

[Sanne69 28]

Kleine kanttekening is dat Mattheus 28:18 tegen zijn discipelen gesproken wordt.

Wat wil je daarmee zeggen?

[Sanne69 28]

Zaaien is eigenlijk gewoon liefde en blijdschap in de wereld brengen. In hele kleine of grotere stappen. Dat is het evangelie.

Evangelie betekent eigenlijk "goed nieuws". En het goede nieuws dat Jezus verkondigde was het goede nieuws van "het koninkrijk". - Mattheus 9:35-37. Hier brengt hij deze verkondiging in verband met het oogstwerk. In het volgende hoofdstuk lees je dat hij zijn apostelen uitzond om dezelfde boodschap te verkondigen. In 10:7 staat namelijk: "gaat en predikt en zegt: "Het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen".

Om deze boodschap aan anderen bekend te kunnen maken, zullen we zelf natuurlijk ook goed moeten begrijpen wat dat koninkrijk betekent. Dan kun je het ook in makkelijk te begrijpen woorden uitleggen. Anders zou je in feite in de lucht praten, zoals Chealder terecht aanhaalt.

[henkjan37 0]

@ Sanne

Maar is het niets anders verkondigen? DAt lijkt me wel een hele beperkte interpreatie. Het goede doen, delen, opkomen voor anderen, verantwoordelijkheid voor elkaar en de schepping maken ook fundamenteel deel uit van dat evangelie en werken mee aan het te vormen koninkrijk. Dat is geen koninkrijk van geloof, maar een koninkrijk van gerechtigheid.

[MysticNetherlands 298]

Amen.

@Chealder: dank je voor je verhaal

[Sanne69 28]

@ Sanne

Maar is het niets anders verkondigen? DAt lijkt me wel een hele beperkte interpreatie. Het goede doen, delen, opkomen voor anderen, verantwoordelijkheid voor elkaar en de schepping maken ook fundamenteel deel uit van dat evangelie en werken mee aan het te vormen koninkrijk. Dat is geen koninkrijk van geloof, maar een koninkrijk van gerechtigheid.

Zoals ik in mijn reactie van 30 april al opmerkte, zijn goede daden ook een onderdeel van onze aanbidding. Maar Jezus zond zijn volgelingen ook uit om het goede nieuws of evangelie van het koninkrijk te verkondigen. Dat hoort ook bij onze aanbidding. Zie bijvoorbeeld Romeinen 10:9-15. Mensen zullen geholpen moeten worden om de weg tot redding te vinden. En dat zal alleen gebeuren als mensen erover spreken.

Dat je als christen ook leeft en handelt naar datgene wat je verkondigt, lijkt mij verder vanzelfsprekend.

[henkjan37 0]

En dat zal alleen gebeuren als mensen erover spreken.

Dat is wel een heel beperke visie op de verspreiding van genade.