'Stil' geloof?

[LSJ 0]

Dag allemaal!

Naar aanleiding van een 'gesprek' die ik vandaag heb gehad met vriendinnen ben ik een beetje met een vraag achter gebleven..

Ik heb het met twee vriendinnen gehad over het geloof, ik ben Christelijk, 1 vriendin is zoekende en de ander geloofd wel maar 'op haar tijd' (als ik het zo mag noemen?). Hun hadden allerlei vragen waar ik ze geen antwoord op kan geven en dat heb ik eigenlijk altijd in dit soort situaties. Ik kan niet over het geloof praten, ook niet met familie, die allemaal ook Christelijk zijn en die het fijn vinden om het erover te hebben.

Ik ben altijd al wel gesloten geweest als het over mijn gevoelens gaat en over het geloof heb ik een duidelijke mening maar die hou ik altijd voor mezelf. Als ik het 'met mezelf' erover heb begrijp ik het allemaal en is het allemaal logisch en voelt het ook goed maar als ik het met anderen er over heb vind ik het heel moeilijk..

Ik vraag me af of dit 'slecht' is? Dat ik het voor mezelf hou en het wel goed vindt zo? Of moet ik het juist met anderen er over hebben? Omdat er geloof ik ook in de Bijbel staat dat je moet getuigen van je geloof naar andere mensen toe.. Is zo'n 'stil geloof' slecht?

Dank alvast!

[dingo 166]

Getuigen van je geloof hoeft niet altijd met veel woorden, integendeel. Om Franciscus van Assisi aan te halen „Verkondig het Evangelie, desnoods met woorden.â€. Ik denk dat het belangrijker is om christen te zijn in je doen en laten dan met veel woorden zeggen dat je christen bent maar het nergens uit je daden blijkt.

[LSJ 0]

Dankjewel dingo! Geeft me toch even een beter gevoel..

[tucker 28]

Hoi LSJ,

ik denk niet dat je je daar zorgen over hoeft te maken.

Uit de H. Schrift:

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:Wie de gave heeft te profeteren, moet die in overeenstemming met het geloof gebruiken. 7 Wie de gave heeft bijstand te verlenen, moet bijstand verlenen. Wie de gave heeft te onderwijzen, moet onderwijzen. 8 Wie de gave heeft te troosten, moet troosten. Wie iets weggeeft, moet dat zonder bijbedoeling doen. Wie leiding geeft, moet dat doen met volle inzet. Wie barmhartig voor een ander is, moet daarin blijmoedig zijn.

Ik lees daar in dat ieder zijn gaven heeft en dat je geroepen wordt om jouw gaven in te zetten voor Zijn Koninkrijk. En als dat niet verkondigen is met woorden, dan is het vast iets anders

Mooie quote trouwens Dingo!

[Peter111 0]

Ik ben altijd al wel gesloten geweest als het over mijn gevoelens gaat en over het geloof heb ik een duidelijke mening maar die hou ik altijd voor mezelf. Als ik het 'met mezelf' erover heb begrijp ik het allemaal en is het allemaal logisch en voelt het ook goed maar als ik het met anderen er over heb vind ik het heel moeilijk..

[Ursa 1]

Hoi Peter111, welkom op Credible

Ik denk dat een forum dan een goede plek is om te testen hoe het gaat en te leren discussieren. Je kunt lekker nadenken over wat je wilt zeggen en echt goed ingaan op argumenten.

[henkjan37 0]

@ Peter

vooral belangrijk dat je je daar niet voor schaamt, bescheiden zijn in je geloof is een belangrijke waarde voor een echt geloof.

Daartegenover staat dat je geloof soms kunnen delen of uitdragen natuurlijk ook een opdracht is, voor jezelf daar een goede middenweg in vinden is natuurlijk een prettige uitdaging.

Vooropgesteld echter: koester je stille geloof!

[Humanist 0]

@Topicstarter: Ben je 'stil' omdat je de antwoorden/inhoud van je geloof niet weet of omdat je gesloten bent?

[Hendrik-NG 220]

@Topicstarter: Ben je 'stil' omdat je de antwoorden/inhoud van je geloof niet weet of omdat je gesloten bent?

Misschien zijn hier wel meer mogelijkheden dan deze twee, Humanist. En dan denk ik vooral ook aan mijn eigen ervaringen op dit punt, want ik heb mijn "geloofsinhoud" ook nooit van de daken geschreeuwd, terwijl ik toch het gevoel had dat ik "op de juiste weg was"...

Achteraf zeg ik nu (o.a. nu ik heb laten bezinken wat b.v. Ap Dijksterhuis vertelt hoe hij denkt dat ons "onbewuste brein" werkt (*)), dat ik op een onbewust niveau al lang "begrepen" heb, wat ik op een bewust niveau niet goed onder woorden kon brengen...

Pas in de laatste jaren kan ik steeds bewuster onder woorden brengen wat ik onbewust al had "aangevoeld" (= gewoon begrepen "zonder woorden").

Dan heb je het niet zozeer over een "stil" geloof, maar vooral over een "intuïtief geloof"...

Dus LSJ: volg hier gewoon je intuïtie, in het vertrouwen dat die woorden vast nog wel eens komen...!! En (zo niet), zoals Dingo al zei dat Franciscus zei: er zijn méér manieren om je te uiten en je geloof te belijden dan alleen via woorden...

--------------

(*) Dijksterhuis legt uit dat - even in eigen woorden kort samengevat - het brein van een mens als volgt werkt:

- bewuste aandachtsfocus vraagt veel rekenkracht van ons brein en daardoor kan een mens niet elke prikkel/elk informatieaanbod bewust verwerken.

- een relatief klein deel van ons brein houdt zich bezig met "bewustzijn"

- het grootste deel van ons brein houdt zich (op een onbewust niveau) bezig met informatieverwerking en het "voorbereiden van beslissingen".

- in dat onbewuste deel van het brein hebben we onze grootste "rekenkracht".

- de uitkomsten van dat "onbewuste broeden" worden gepresenteerd aan het bewuste deel van ons brein (waarbij vaak de uiteindelijke "beslissing" al is genomen op dat onbewuste niveau)

- en zelf zeg ik daarbij "vaak", omdat het me niet zou verbazen dat er ook regelmatig een "wisselwerking" plaatsvindt tussen "onbewuste" en "bewustzijn": ons bewustzijn die "beslissingen" kan overrulen en het onbewuste weer opnieuw aan het werk kan zetten om met andere oplossingen te komen (= elk moment waarop wij mensen bewust aan het wikken en wegen zijn, en onze beslissingen en/of meningen uitstellen/voor ons houden)