De (geestelijke) eucharistie

[Lobke 467]

Wat mooi en intens Raido, jouw viering was in die kerkbank.

Lamb of God, you take away the sin of the world, have mercy on us.

Ja ik herken het, sinds 2 jaar ga ik niet meer aan het avondmaal maar toch; de pijn die het doet maar ook het gebed; Jezus geef me tijd. Have mercy on us.

[Robert Frans 1.542]

Bij mij was het, denk ik, uiteindelijk ook het verlangen om aan de eucharistie deel te nemen dat me naar de priester deed gaan. Aanvankelijk hield ik de mogelijkheid nog open dat het verlangen niet van God zou kunnen zijn, maar enkel van mijzelf of misschien zelfs van de duivel. Maar op een of andere manier kon ik dat niet volhouden. Bij mijn eerste communie heb ik gejankt en gelachen tegelijk.

Het viel me echter ook weer niet licht om in mijn vorige gemeente tijdens een avondmaalsdienst brood en beker voorbij te moeten laten gaan (ik wisselde nog een tijdje Mis en eredienst af). Eén keer lukte me dat dan ook niet, omdat ik dat zoiets onwennigs nog vond. Ik begrijp dus wel hoeveel gevoelens en emoties het avondmaal of de eucharistie kunnen bewerkstelligen en hoe moeilijk het kan zijn als je niet zomaar (meer) kunt deelnemen.