Moeite met mezelf

[Bobbie 0]

Hallo,

Omdat ik niet goed weet waar ik terecht kan met mijn gevoel waag ik hier een poging.

Ik ben thuis gelovig opgevoed, en heb nooit aan het bestaan van God getwijfeld. Ik ging naar een crhistelijke basisschool maar maakte ongelovige vriendinnen. Deze vriendinnen ken ik inmiddels al langer dan 10 jaar, we kennen elkaar heel goed, en blijven bij elkaar door dik en dun. Onafscheidelijk zou je ons kunnen noemen. Doordat deze meisjes geen christelijke normen en waarden hebben meegekregen, vonden zij hele andere dingen leuk en 'normaal' dan ik van huis uit had meegekregen. maar omdat dit mijn enige vriendinnen waren /zijn ben ik deze dingen ook normaal gaan vinden. Dit zit er dus al vanaf een hele jonge leeftijd ingebakken.

Nu gaat het dus vooral om jongens en de normaliteit van met meerdere jongens naar bed gaan.

Mijn vriendinnen begonnen hier al mee op 14 jarige leeftijd. Ik zelf kreeg mijn eerste vriendje op mijn 16e, en ging met hem naar bed op mijn 17e. Later kreeg ik een andere vriend, 18 jaar was ik, en met hem heb ik 2 jaar een relatie gehad. Ik wist al dat ik nooit met hem zou willen trouwen, omdat ik weet dat ik met een gelovig iemand trouwen wil. Uiteindelijk ben ik zelfs vreemdgegaan met een derde jongen. Daarna heb ik nog een 'x' aantal "scharrels" gehad, niets serieus, maar ik heb aan hen toch mijn lichaam weggegeven. Dat 'x' aantal jongens ontmoette ik op reis (ik heb een jaar gereisd). Je weet dat je elkaar maar eventjes kent, en op een of andere manier gaat het dan heel makkelijk.

Toen ik terug kwam van die reis (samen met vriendinnen gemaakt) sloeg ineens de bom in. Ik ben nu 21 en het is tijd om volwassen te worden, mijn leven de juiste richting te geven. Ik verafschuw mezelf nu, vanwege het grote aantal bedpartners en mijn inhoudloze gedrag. Ik schaam me diep, tegenover God. Ik wil zo graag mijn leven veranderen, maar het is zo vanzelfsprekend, het omgaan met mijn lieve vriendinnetjes, het uitgaan, (eigenlijk gewoon het hele wereldse leventje) Ik geef heel snel toe aan de begeertes van het vlees.

Ik weet niet hoe ik moet veranderen. Ik weet niet of ik het kan. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Alle dingen die ik doe verafschuwen mij, en de volgende dag heb ik altijd spijt. Naast dit alles ben ik een heel verlegen meisje, mijn ouders krijgen geen hoogte van me en willen zo graag dat ik opener wordt. maar hoe kan ik open zijn tegen zulke lieve goedwillende ouders terwijl ik zelf zulke slechte dingen doe. Ik houd het beeld hoog van de lieve onschuldige dochter met veel potentieel. Ik schaam mij zo.

Na het typen van dit alles weet ik niet eens meer wat mijn bedoeling nou was met dit topic en zou ik het het liefst allemaal weer verwijderen. Maar misschien heeft iemand een tip - of zelf zoiets meegemaakt en een ommekeer aan zijn leven gegeven. Ik weet niet hoe ik het moet doen en zit ik (als ik over al deze dingen nadenk) tegen het randje van depressiviteit aan. Alhoewel ik ook heel goed ben in al deze dingen wegduwen en gewoon weer hersenloos te drinken, domme dingen doen, maar er is altijd die volgende dag, vol schaamte.. ZUCHT. Dank voor het lezen.

[joon 0]

Dag Bobbie,

Ik heb je hele verhaal gelezen, en ik kan me hierin wel (deels) herkennen.

toen ik las: "mijn leven de juiste richting te geven" was ik wel wat blij. Je wilt in het reine komen met God, met jezelf, en ook naar jouw ouders toe.

Maar nu inderdaad, het moeilijke, hoe doe je dat precies?

Het enige wat ik kan bedenken als raad is: stel duidelijke grenzen voor jezelf en respecteer jezelf en die grenzen.

Door je verhaal kreeg ik de indruk dat je je laat leiden door de handelswijzen van je vriendinnen. (ik was ook zo) Wat zij doen, doe je ook of zou je ook graag doen, en dat doe je dan. Ik kan dat begrijpen, maar jij zit achteraf wel met de gevolgen dat je je erover schaamt. Daarom die tip misschien: stel vooral duidelijke grenzen voor jezelf.

Vinden jouw vriendinnen je dan belachelijk, kinderachtig of wat dan ook, laat hen dat maar zeggen. Je bent zoveel waard, laat de andere dan maar.

Mij helpt het soms om echt te denken: wat zou Jezus doen of hoe zou Jezus reageren als hij live bij je was?

je vertelde iets van drinken, hersenloos.

Stel dat je opnieuw zo'n moment hebt en je wilt beginnen drinken, denk dan even daaraan. Dat Jezus live bij je is. zou je dan nog naar de fles grijpen?

En al is het maar een simpele gedachte: ook al is Jezus niet live bij jou, toch is hij dicht bij jou.

Hieruit haal ik ook veel steun en moed als ik het moeilijk heb met bepaalde situaties.

Je bent een parel in Gods hand, vergeet dat niet en al heb je dingen gedaan waar je je nu echt voor schaamt, Jezus heeft ze allang vergeven.

[HippieWeds 0]

Het verleden heeft je gemaakt tot wie je nu bent, maar je bent er geen slaaf van, je kunt er voor kiezen om te zeggen: dat was toen, nu sta ik er helemaal anders in.

Ik krijg een beetje het idee dat je als tiener nog niet genoeg eigen kracht had om "nee" te zeggen of om een helder beeld te vormen van wat je nou zelf vond van seks. Vele tieners zijn beïnvloedbaar zonder dat een ander hen dwingt of aandringt. Nu is het zo dat je op je 21e pas echt volwassen bent (daarvoor ben je adolescent) en kan je jezelf vanaf dan pas echt het aanrekenen wanneer je verkeerde keuzes hebt gemaakt, je was een kind toen je 17 was, vergeet dat niet.

Iedereen heeft wel eens dingen gedaan waarvan hij achteraf denkt: dat had ook anders gekund.

Blijf dichtbij jezelf en je éigen opvattingen, heb je hier moeite mee volg dan een assertiviteitstraining.

Je bent je eigen persoon en je hebt het recht om je leven vorm te geven zoals het je goed lijkt, toen leken je beslissingen goed of fijn, nu ben je gegroeid en vind je dat een verkeerde inschatting, maar praat jezelf geen complex aan. Noem het hooguit een inschattingsfout en te weinig kennis van je eigen visie.

[DeThomas 35]

Ik zie zo niet in wat je verkeerd hebt gedaan en snap niet waarom je jezelf zou verafschuwen. Je beschrijft dat je genoot van de lichamelijke aandacht van mannen. Nou en?

Probeer eens onder woorden te vatten wat er nu zo erg aan is. Ik zie dat de vorige poster al suggereert dat je beinvloed bent en dingen tegen je wil hebt gedaan? Maar misschien vond je het gewoon lekker, en eerlijk is eerlijk: Het is ook gewoon heerlijk.

Als je die dingen gedaan hebt tegen je wil in, dan heb je wel een probleem, maar niet iets wat volgens mij onoverkomelijk is, en ik lees in je post ook niet dat je vooraf al twijfelde eraan.

[Credible 0]

Admod note:
Post verwijderd. Het aanmoedigen van een losbandige levensstijl is op Credible niet gewenst.

[cobybryant 0]

Ik moet denken aan dat liedje: Ga die wereld uit, een seconde en jij draait door..

Ik begrijp dat het lastig is. Als je een keer toegeeft aan die zonde, is het moeilijk om er weer uit te komen. Maak eerst een keuze of je er echt mee wilt kappen. Zo doorgaan en elke keer achteraf vergeving vragen is zinloos. En laat dan voor je bidden en die onreinheid verbreken In Jezus' Naam en maak aanpassingen in je leven, zodat je ook niet in verleiding komt. Dus ga niet met een jongen daten en samen afspreken thuis.

[Dubito 0]

Hoi Bobbie,

Ik kan begrijpen dat het moeilijk is tegenover je ouders. Zelf heb ik ook zo'n periode gehad. Wat mij heel erg hielp was om eerst eens met ander familielid te praten, in mijn geval mijn oma. Die staat net wat verder van me af, en ik heb er een heel goede band mee gekregen. Ik hoop dat jij ook zo'n iemand kent (hoeft uiteraard niet per se een grootouder te zijn)

Je ouders, je omschrijft ze als lief en goedwillend. Dat zijn fijne eigenschappen. Ik denk dat je met een gerust hart naar ze toe kunt gaan, want ze houden van jou. Je schets een beeld dat jij je ouders heel goed vind, en jezelf maar slecht, je schaamt je. Maar je ouders, die zij helemaal niet zo 'heilig' als jij misschien wel denkt. Ze zitten ook vol met twijfels en schuldgevoelens als het over hun kind(eren) gaat. "Hebben we iets verkeerd gedaan? " "Hebben we wel genoeg aandacht besteedt aan... " Hebben we wel de goede keuze gemaakt toen... etc.

Alle ouders hebben dat, als je later zelf kinderen hebt zul je het zeker herkennen

Door met ze te praten help je niet alleen jezelf, maar ook hen! Ze zullen het waarschijnlijk erg fijn vinden. Maar als het nog te moeilijk is, probeer dan eerst met iemand anders te praten, zoals ik als voorbeeld gaf.

PS

Je lichaam is nog steeds van jezelf! (of van God) Je hebt het niet weggeven aan een ander mens. Je hebt het even gedeeld met anderen. (en als het goed was, hebben zij het hunne met jou gedeeld)

[Cazca 0]

Ik verafschuw mezelf nu, vanwege het grote aantal bedpartners en mijn inhoudloze gedrag. Ik schaam me diep, tegenover God.

===============================================================================

En nu steun zoeken bij een mens voor jou geval,niet doen !!!!

(ik schaam me diep,tegenover God) {zeg je zelf}......

vraag om vergeving aan die zelfde God,waar jij je nu voor schaamt...

niet naar mensen geloof mij....Bid om hulp ...en je zal Zijn vrede voelen.

gewoon doen!!!

[Wietse 0]

We leven in een porno gefixeerde wereld, waar mensen als Barby en Jokertje ware profeten zijn van het hedonisme.

Maar alle gekheid op een stokje.

Er zijn genoeg christenen die een seks, drugs en rock and roll leven hebben gehad, waaronder ik zelf . Één zekerheid hebben we, verleden kun je niet terug draaien, Jezus vergeeft. Samen met Jezus kun je bedenken welke waarden in het leven je belangrijk vind. Misschien is het leuk om nieuwe mensen te leren kennen, die christen zijn. Niet dat ik zeg dat je hun moet verlaten, maar de wereld is veel groter dan feest vriendinnen.

Succes en geniet van Jezus..

[Bobbie 0]

Lieve mensen, ik waardeer jullie medeleven! Erg bedankt voor de reacties.

Ik kan hier zeker wat mee en ik voel dat het goed komt <3

[gewoon Paul 8]

Ik wou nog wat zeggen, maar dat is inmiddels overbodig. Succes met de weg die je erin gaat, en sta open voor Gods leiding. Denk daar overigens niet te zwaar over, God zou maar zo eens aardig wat humor kunnen hebben;)

[date2shine 0]

Zo te lezen heb je een hoop meegemaakt kwa bedparkners etc.

Maar ik heb wel een opmerking over ik wil niet met een niet gelovige een relatie aangaan of misschien wel trouwen.

Ik ken zelf mensen waarbij de 1 niet gelovig was en de andere wel.

Uiteindelijk is de niet gelovige wel tot het geloof gekomen.

Ik denk dat als je een leuke jongen tegen komt en je wil er mee verder doe je dat.

Hij kan vanzelf wel tot het geloof komen.

Wees daarom ook niet zo hard tegen over je zelf