Verkering met ongelovige jongen

[Anke 0]

Hallo allemaal, wat fijn dat er zoveel mensen zijn die mij willen helpen! Het voelt voor mij zelf niet goed, omdat mijn oudere broer al 4 jaar verkering heeft en zijn vriendin gelooft ook niet, ze gaat wel met ons mee naar de kerk enzo, maar toch merk ik dat ze zich een beetje afsluit van het geloof. Natuurlijk hopen we dat ze zal gaan geloven, maar door dit alles voelt het voor mij niet goed.

[Michiel 14]

Waarschijnlijk omdat het thuis niet goed valt als ze verkering heeft buiten de incrowd....

Dat is niet zo moeilijk om je voor te stellen....

En dus zit het meisje tussen haar verliefdheid en thuis opgesloten.....

Fijn dat jij Anke kent en haar situatie helemaal tot in details weet. Zullen we nu wachten op Anke zelf, voordat jij alles in gaat lopen vullen?

Zodra ze antwoord geeft zullen we het weten Michel, maar de ervaring zegt mij dat ik er niet heel ver naast kan zitten.

Mocht ik juist zitten, meld je het dan ook?

Anke heeft geantwoord en je invulling en aannames waren onjuist.

[Jin 0]

Kijk, dat is het risico, bedankt voor de verduidelijking Anke, je ouders zijn dus niet het probleem, wat ik eerst dacht te distilleren.

Wel, verliefdheid is een mooi goed, en geniet er even van, als hij zich niet met je wil conformeren, dan was het niet de juiste.

[Humanist 0]

Maar alsnog hoeft dat geen probleem te zijn als je dat van elkaar weet en het accepteert, denk ik.

In de ideale wereld is dat zo indd.

Het lijkt mij niks, je wilt ook thuis godsdienstig zijn, zoals vermaak, spelen en lezen uit de bijbel. Dan is een seculier iemand in huis toch een stoorzender. imho

Tja ik heb dan ook nul ervaring met een gelovige-atheïst-relatie. Hoewel het niet veel had gescheeld.

Anyway, succes Anke.

[Veritas Illustrat 4]

Hallo, mijn naam is Anke en ik ben 15 jaar. ...

Er is al heel veel gezegd, Anke, maar misschien kan ik er nog wat aan toevoegen (ik spreek als ervaringsdeskundige)

Als je zo jong bent als jij ligt heel de wereld nog voor je open. Het beste is dus voor jezelf te overwegen of je uiteindelijk bereid bent om je leven met jouw vriend te delen. Niet dat dat altijd lukt; de statistieken bewijzen dat. Maar het gaat om een uitgangspunt.

Zolang je het niet zeker weet - en misschien moet je jouw periode van verliefdheid even laten wegkabbelen - blijf je gewoon goede vrienden. Je zorgt dat je nooit samen in een situatie verzeild raakt waar je te ver kunt gaan. Ga op stap met een groep. Als jouw vriend het net zo serieus meent met jou als jij met hem, dan kan hij ook het geduld opbrengen. Jullie hebben immers nog alle tijd van de wereld?

Het punt is, dat je veel kapot kunt (laten) maken. En juist die eerste echte verkeringen zijn het fijnst om mee te maken. Maar zorg er voor, dat je respect kunt blijven voelen voor elkaar en geef niets weg, dat alleen maar gegeven kan worden aan diegene die het waard is.

Voor wat betreft het tot geloof komen van je vriend? De tijd zal het leren. Als jullie voor elkaar bestemd zijn, heeft God toch het laatste woord. Neem maar van mij aan; als jullie inderdaad geduld hebben met elkaar en elkaar de ruimte geven, dan wordt het op zijn tijd allemaal duidelijk. Maar tot dat moment geef ik je het advies: rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Later zul je er zeer dankbaar voor zijn.

Veel zegen over jullie relatie.

[MysticNetherlands 298]

Waarschijnlijk omdat het thuis niet goed valt als ze verkering heeft buiten de incrowd....

Dat is niet zo moeilijk om je voor te stellen....

Je begint, voor mij althans, steeds meer je geloofwaardigheid als objectief denken persoon te verliezen. Ze schrijft duidelijk 'omdat het voor mezelf niet goed voelt.' Wat jij suggereert is juist best moeilijk voor te stellen omdat t n nogal bevooroordeelde geest vraagt.

[Chappo 0]

Ik ben hier denk iets stelliger in dan de meeste mensen. Ik zou zelf nooit verkering nemen met een ongelovige meid en als je me om advies zou vragen zou dat idem dito zijn. Waarom? Simpelweg omdat je niet alleen iemand zoekt die je leuk en lief vindt, je zoekt uiteindelijk iemand waar je je leven mee kunt delen. Je mag me hierom een realist of zelfs pessimist noemen. Ik geloof niet zo in het mantra "liefde overwint alles", althans niet als het wordt gebruikt om dit soort stellingen te verdedigen. Nogmaals je zoekt niet iemand die leuk en lief is. Ja, dat ook! Je zoekt echter ook iemand met wie je je leven kan delen. Besef je wat dat betekent, dat je over 40 jaar samen terug kan kijken en kan zeggen: ja, dat is waar we voor wilde gaan. Een leven ten dienste van God, elkaar en anderen. Natuurlijk kun je je leven delen met iemand die niet christelijk is. Je kunt volgens mij nooit echt op een lijn komen op bepaalde dingen. Dat is voor mij acceptabel met vrienden, maar ik zou het met mijn vrouw nooit willen.

[JohanT 0]

Ik ben niet zo stellig, maar ik zal proberen mijn beeld te schetsen.

Ikzelf heb, toen ik het Christelijk geloof vaarwel zegde, ook mijn verloving verbroken.

Waarom? Onder andere om de zaken die joon ook heeft opgenoemd.

Geen makkelijke keuze, maar zoals ik het nu zie, zijn we er allebei beter uit gekomen.

Overigens moet ik wel zeggen dat de zaken niet altijd zo stellig zijn zoals joon ze neerzet, even mijn visie daarop:

- trouwen voor kerk. heb je een atheist als levengezel, dan willen die dat meestal niet

Dat ligt aan de persoon, er zullen vast sommigen tussen zitten die ja kunnen zeggen voor god, omdat de gelovige dat wil. Ik zou er moeite mee hebben, en het er goed over hebben met mijn partner, mocht zij dat willen.

- opvoeding van kinderen?

Dit is inderdaad een moeilijke kwestie. Wat zegt papa, wat zegt mama? Stel mama zegt dat Genesis letterlijk waar is, en papa zegt dat het onzin is. Wil je een Christelijke opvoeding? Wat voor rol krijgt papa dan?

- naar kerk gaan, of speciale kerkgelegenheden: jij wilt gaan, de andere wilt dat je thuis blijft. 'je laat je gezin toch niet in de steek?'

Dit is wel flink overtrokken, in mijn optiek. Ik zou zelf niet naar de kerk willen gaan, maar als zij zou willen gaan. Waarom niet?

Dat heeft niets te maken met je gezin in de steek laten. Echter, hoe doe je dit wederom met kinderen? Moeten ze mee, of laat je ze thuis? Of om en om?

- beslissingen die genomen moeten worden: jij betrekt er God misschien bij, de andere vindt dat waanzin

Ja, maar misschien is de uitkomst van de beslissing wel beter. Misschien kan er door een gelovige partner een beslissing worden genomen waar de argumentatie voor mij onzin is, maar de beslissing zelf wel logisch kan klinken, alleen dan met andere argumenten.

- beslissingen uit geloofsoverweging kan de andere niet begrijpen

Onzin. Dat is niet per definitie waar. Ik kan keuzes van een gelovige best begrijpen, maar ben het er vaak niet mee eens. Dit zijn twee verschillende zaken.

De situatie is helaas niet heel simpel, het ligt echt aan de persoon. Hoe stelt hij zich op tegenover het geloof? Waarom gelooft hij niet als christen? Gelooft hij in iets?

Praat in elk geval veel met hem, over wat het geloof voor jou betekent. Is hij anti-geloof? Dan zijn er grote kansen dat het fout kan gaan.

Er zijn allemaal uitspraken, allemaal Bijbelteksten die aangehaald kunnen worden tegen een gemengd huwelijk, maar er zijn ook teksten voor een gemengd huwelijk te vinden. Bijvoorbeeld: 1 kor 7(vanaf vrs 12), het gaat over het huwelijk met een ongelovige partner. Het is niet zo zwart-wit, en dat maakt het zo dat je hier toch echt met mensen over moet praten, gelovig en niet-gelovig.

In het kort: praat er met hem over, wat is zijn standpunt? Hoe staat hij tegenover bovenstaande kwesties en andere zaken? Mocht het niet werken, is dat beter daar nu achter te komen dan na een langere tijd. Mocht het wel werken en geven jullie elkaar de ruimte, veel geluk samen .

[Jacobus 10]

Ik ben hier denk iets stelliger in dan de meeste mensen. Ik zou zelf nooit verkering nemen met een ongelovige meid en als je me om advies zou vragen zou dat idem dito zijn. Waarom? Simpelweg omdat je niet alleen iemand zoekt die je leuk en lief vindt, je zoekt uiteindelijk iemand waar je je leven mee kunt delen.

Al eens verliefd geweest Chappo?

[Jin 0]

Neu, ik denk het niet...

[Ursa 1]

Ga je weer aannames doen?

[Chappo 0]

Ik ben hier denk iets stelliger in dan de meeste mensen. Ik zou zelf nooit verkering nemen met een ongelovige meid en als je me om advies zou vragen zou dat idem dito zijn. Waarom? Simpelweg omdat je niet alleen iemand zoekt die je leuk en lief vindt, je zoekt uiteindelijk iemand waar je je leven mee kunt delen.

Al eens verliefd geweest Chappo?

Hihi, dat is net zoiets als ik je nu ga vragen naar je leeftijd... (wat ik dus niet doe!)

Yup, ik ben weleens verliefd geweest. Ik weet heel goed dat als je verliefd bent het vooral je gevoelens zijn die de boventoon voeren in de interne discussies. Dit weerhoudt mij in ieder geval niet om (zeker!!) van te voren in alle redelijkheid over dingen na te denken en dat met anderen te bespreken. Zelfs als ik verliefd ben verlies ik niet de capaciteit om na te denken, te bidden, te praten met vrienden en Gods wil te zoeken. Ik ben absoluut een gevoelsmens, ik heb weken met de grootst mogelijke glimlach rondgelopen en de nodige tranen gelaten over dit onderwerp. Genoeg slapeloze nachten, omdat er allerlei vragen speelden. Maar dit heeft het voor mij nog nooit onmogelijk gemaakt om na te blijven denken en soms zelfs tegen je gevoelens in te handelen.

Dus als je wilt aangeven dat je mijn advies dom, raar, maf, eenzijdig of om andere reden verwerpelijk vind vraag ik je vriendelijk om dat wat duidelijker uit te leggen. Anders begrijp ik je vraag niet zo goed en laten we het hier lekker bij.