Groeien betekent kleiner worden

[Redactie 0]

We horen wel eens zeggen dat we, als Christenen, moeten gaan lijken op de Here Jezus. God verandert ons beetje bij beetje zodat we steeds meer op Hem gaan lijken. De vrucht van de Geest groeit in ons leven. We noemen het ook wel eens geestelijke groei.

Als we denken dat "geestelijk groeien" betekent dat wij moeten groeien, dan begrijpen we het verkeerd. De Bijbel leert ons dat wij juist kleiner moeten worden en dat de Heer in ons moet groeien.
Er staat in Johannes 3:30 (NBV-vertaling):
"Hij moet groter worden en ik kleiner".

Kleiner worden
De enige manier om geestelijk te groeien is door zelf kleiner te worden. Zolang wij een sterke wil hebben en onze daden en beslissingen laten sturen door die sterke wil, kan het leven van Jezus Christus niet naar buiten komen. Als wij sterke denkers zijn, en ons leven inrichten naar wat we ontdekken en begrijpen, kan het leven van geloof niet naar buiten komen en zichtbaar worden. Als wij gevoelsmensen zijn, en onze beslissingen baseren op ons gevoel en onze relatie met God afhankelijk is van ons gevoel, dan kan God ons niet leiden door Zijn Heilige Geest.

Mogen we niets voelen? Jawel, maar ons gevoel moet onder het gezag staan van de Heilige Geest Die in ons woont. Anders staat ons gevoel het geestelijk leven in de weg. Mogen we niet meer denken? Jawel, maar onze gedachten moeten we krijgsgevangen maken aan Christus (zie 2 Korintiërs 10:5). Gods gedachten zijn hoger dan onze gedachten. Hebben we dan geen vrije wil meer? Natuurlijk wel. Als we echter willen dat God alle eer krijgt in ons leven, laten we dan met onze vrije wil ervoor kiezen om gehoorzaam te zijn aan de wil van God.

Niet ik maar Christus in mij
Paulus zegt hetzelfde heel duidelijk in zijn brief aan de Galaten (2:20): "ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij".

Op de dag dat we tot geloof gekomen zijn (ons overgegeven hebben aan Jezus Christus), is God met Zijn Heilige Geest in ons komen wonen. (Verwar dit niet met de doop met de Heilige Geest). Jezus Christus woont in ons hart (zegt de Heer Zelf in Johannes 14:23). Ons oude ik sterft (aan het kruis met Christus, zie 2 Korintiërs 5:14-15) en daarom zegt Paulus: Ikzelf leef niet meer. Het is Christus Die in mij leeft.

Hoe God ons verandert
God verandert ons beetje bij beetje, zodat we steeds meer op Jezus Christus gaan lijken. Dit doet Hij niet door steeds meer van de Here Jezus in ons hart te plaatsen, of iets dergelijks. We hebben in Christus de volheid van God al in ons! (Zie Kolossenzen 2:10).

God geeft niet steeds meer van Christus in ons, maar God breekt ons eigen ik beetje bij beetje af. De Bijbel noemt dit verbrokenheid. We worden niet door God kapot gemaakt, of verwoest of verpletterd, maar verbroken, zodat Hij Zelf (door de nieuwe openingen heen) meer zichtbaar wordt.

Het is niet de bedoeling dat we als Christenen leven vanuit onze ziel, maar vanuit ons nieuwe Leven (ons geestelijke leven). We zijn namelijk geestelijke mensen. We zijn opnieuw geboren, wedergeboren, ofwel uit God geboren. Gods Geest heeft zich in ons binnenste (onze geest) met ons verbonden. Zodra wij verbroken worden (in onze ziel, dat is onze wil, ons denken en ons gevoel), dan kan het Leven met een hoofdletter beter naar buiten stromen. Het Leven is er al. Het wil naar buiten breken als een fontein (Johannes 4:14).

Geestelijk groeien betekent God toestaan ons te verbreken. Zoals een graankorrel in de aarde valt en sterft (het buitenste sterft, het nieuwe leven in de kern sterft niet!), zo mogen ook wij  verbroken worden onder Gods hand. Hij laat dingen in ons leven toe die ons verbreken. Wie Hij liefheeft, Die tuchtigt Hij (Hebreeën 12:6). Dan gaan we op Christus lijken en wordt het nieuwe Leven zichtbaar.

Steven Verhorst - ZijnWoord.nl

Terug naar frontpage

[Michiel 14]

Kleiner worden

De enige manier om geestelijk te groeien is door zelf kleiner te worden. Zolang wij een sterke wil hebben en onze daden en beslissingen laten sturen door die sterke wil, kan het leven van Jezus Christus niet naar buiten komen. Als wij sterke denkers zijn, en ons leven inrichten naar wat we ontdekken en begrijpen, kan het leven van geloof niet naar buiten komen en zichtbaar worden. Als wij gevoelsmensen zijn, en onze beslissingen baseren op ons gevoel en onze relatie met God afhankelijk is van ons gevoel, dan kan God ons niet leiden door Zijn Heilige Geest.

Een goede balans tussen gevoel, ratio komt dat op neer. Dat gevoel wordt echter wel continue bestookt, met name binnen de evangelische gezindte. Daar tegenover staat de veel sterkere ratio in de gereformeerde gezindte. Hoe kan je die in balans brengen en daarbij jezelf een krijgsgevange maken van Christus?

[Steven Verhorst 0]

Hoe kan je die in balans brengen en daarbij jezelf een krijgsgevange maken van Christus?

Goede vraag Michiel.

Misschien is het antwoord: Gevoel en denken moet niet in balans worden gebracht met elkaar, maar onderworpen worden aan Gods Geest (in ons).

We hoeven zelf geen krijgsgevangenen te zijn. Onze gedachten mogen we wel krijgsgevangen maken aan Christus.

- Wat ik denk is minder belangrijk dan wat God denkt. Zijn gedachten zijn immers hoger.

- Wat ik voel is minder belangrijk dan wat de Geest aanwijst (Hij wijst op Jezus Christus) en wat de Bijbel ons leert. Ons gevoel is immers geen betrouwbaar kompas.

- Wat ik wil is niet meer belangrijk. Ik wil kleiner worden, Hij moet groeien (zei Johannes de Doper, in Joh. 3:30).

[HippieWeds 0]

Interessante zienswijze om te lezen, ik kan me er niet in vinden voor mijzelf maar het vergroot wel mijn waardering voor mensen die wél deze zienswijze waarderen.

[MysticNetherlands 298]

Ik zie ook heel erg de parallel met anderen dienen. Minder focussen op krijgen, meer op geven, je ego wordt kleiner, en zo is er meer ruimte voor God. Als je anderen dient, versterk je de compassie voor anderen en breekt God je hart voor de dingen die Zijn hart breken.

[Sanne69 28]

Ik zie ook heel erg de parallel met anderen dienen. Minder focussen op krijgen, meer op geven, je ego wordt kleiner, en zo is er meer ruimte voor God. Als je anderen dient, versterk je de compassie voor anderen en breekt God je hart voor de dingen die Zijn hart breken.

Ik denk dan aan het voorbeeld dat Jezus gaf toen hij de voeten van zijn discipelen ging wassen. Ook die van Judas, waarvan hij wist dat hij hem zou verraden. Jezus zei dat je dan eigenlijk pas groot bent, als je kunt dienen.

[Steven Verhorst 0]

Jezus zei dat je dan eigenlijk pas groot bent, als je kunt dienen

Dit is waar. Daarbij blijft staan: We kunnen alleen groot zijn (door dienen) wanneer ons oude ik, ons eigen denken en voelen en willen, in Zijn hand verbroken wordt.

Het dienende karakter van de Here Jezus, Die in Zijn volheid in ons woont, kan dan naar buiten komen. Dus niet doordat wij meer gaan dienen (besluit van onszelf), maar omdat Hijdoor ons heen naar buiten kan komen.

[MysticNetherlands 298]

Ik vraag me af of die scheidslijn zo hard is. Ik krijg er altijd een beetje een schizofreen gevoel van, maar dat kan geheel aan mij liggen. Ben je een soort slaafse robot zonder eigen ego (zoals de Boeddhisten dat definieren) of besluit je zelf om Hem te volgen, in daad en woord.

[Steven Verhorst 0]

Ben je een soort slaafse robot zonder eigen ego (zoals de Boeddhisten dat definieren) of besluit je zelf om Hem te volgen, in daad en woord.

Het antwoord op je vraag staat al in de Bijbelstudie:

"Hebben we dan geen vrije wil meer? Natuurlijk wel. Als we echter willen dat God alle eer krijgt in ons leven, laten we dan met onze vrije wil ervoor kiezen om gehoorzaam te zijn aan de wil van God."

We worden als het ware verlost van een leven dat drijft op emoties, of gestuurd wordt door ons beperkte denken. We hebben immers een geestelijk leven gekregen, omdat we uit God geboren zijn! Wat een verlossing!

[MysticNetherlands 298]

Wellicht bedoelen we hetzelfde, maar toch krijg ik altijd een beetje de nare bijsmaak dat 'alle emoties zijn bedriegelijk', 'de wereld is slecht', 'dit leven telt niet', 'je hart is compleet verradelijk' etc. en daar krijg ik hele gnostische rillingen van.

[Steven Verhorst 0]

toch krijg ik altijd een beetje de nare bijsmaak dat 'alle emoties zijn bedriegelijk', 'de wereld is slecht', 'dit leven telt niet', 'je hart is compleet verradelijk' etc.

Dat begrijp ik. Ik hoop dat ik alleen maar schrijf wat werkelijk duidelijk en ondubbelzinnig terug te vinden is in de Bijbel. Anders word ik daar graag op gewezen

Bedankt voor je gedachten.

[Sanne69 28]

We worden als het ware verlost van een leven dat drijft op emoties, of gestuurd wordt door ons beperkte denken. We hebben immers een geestelijk leven gekregen, omdat we uit God geboren zijn! Wat een verlossing!

Ik ben ook dankbaar voor de leiding die we krijgen uit de Bijbel. Het is a.h.w. een hele praktische gids in het leven. En natuurlijk krijgen we daarbij de hulp van de heilige geest. Ik geloof zelf dat ik verantwoordelijk ben voor elke keus die ik maak, ook wat mijn geloof betreft en wat voor een persoon ik wil zijn. Als ik een beslissing maak, kan ik daarbij wel om Gods hulp vragen. En als we dan zelf de eerste stap zetten, dan komt Hij ons tegemoet om ons te helpen. Zo kunnen we ons vertrouwen tonen. En God kunnen we dan dankbaar zijn voor zijn hulp. Ik vind dat Paulus het mooi onder worden brengt in 2 Korinthiërs 4:7. Hij heeft het over het evangelisatiewerk en zegt: "wij hebben deze schat in aarden vaten, zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons".

Maar ondanks onze goede wil en goede bedoelingen, gaat er toch nog wel eens wat verkeerd. Tenminste bij mij wel. Dan heb ik nog zo mijn goede voornemens en dan komt puntje bij paaltje en dan lukt het ff niet. Net zoals Paulus het beschrijft in Romeinen 7:21-26. We zijn nog niet verlost van ons onvolmaakte lichaam en geest. We moeten nog even geduld hebben!

[Steven Verhorst 0]

wij hebben deze schat in aarden vaten, zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons

Helemaal, volledig met je eens!

Die tekst die je noemt is mooi hè? Dat is precies het thema van de Bijbelstudie. In de studie staat: God moet ons verbreken.

In deze tekst: Deze schat heb je helemaal niets aan als... het aarden vat niet verbroken wordt

En dan is het werkelijk wat Paulus bedoelt: Niets meer van ons, en alles van God.

Gods zegen.

Steven

[Sanne69 28]

wij hebben deze schat in aarden vaten, zodat de kracht, die alles te boven gaat, van God is en niet van ons

Helemaal, volledig met je eens!

Die tekst die je noemt is mooi hè? Dat is precies het thema van de Bijbelstudie. In de studie staat: God moet ons verbreken.

In deze tekst: Deze schat heb je helemaal niets aan als... het aarden vat niet verbroken wordt

En dan is het werkelijk wat Paulus bedoelt: Niets meer van ons, en alles van God.

Gods zegen.

Steven

Ik ben het met je eens dat we afhankelijk zijn van Gods hulp om zijn wil te kunnen doen. Ik kan echter niet uit de tekst in 2 Kor.4:7 opmaken dat het vat kapot moet. Als ik het zo lees dan kom ik juist tot de conclusie dat een mens te vergelijken is met een breekbaar, kwetsbaar vat en dat we zonder Gods hulp de druk niet aankunnen en a.h.w. breken. En met Gods hulp breken we niet. Maar ik ben eerlijk gezegd niet bekend met de uitdrukking "verbreken".

[MysticNetherlands 298]

Is dit niet n beetje wat bijv. Boeddhisten ook leren? Dat het ego plaats moet maken? Dat men beter kan dienen dan bediend worden etc?

[Steven Verhorst 0]

Is dit niet n beetje wat bijv. Boeddhisten ook leren?

@MysticNetherlands: Dit is de tweede keer dat je over Boeddhisme spreekt. Voor wie dieper kijkt dan de oppervlakte verschillen Christendom en Boeddhisme echter enorm van elkaar.

Dagelijks je kruis opnemen, de graankorrel die moet sterven, zonder God niets kunnen ...

Dat is de Bijbelse leer. Beter gezegd: Dat is wat God van ons verlangt: Totale afhankelijkheid van Hem. Hij zorgt, Hij heeft de oplossing (is de oplossing).

Boeddhisme staat daarmee in schril contrast. Je moet zelf proberen je eigen verlangens te onderdrukken. "Verlangen" is de basis van alle problemen. Jij zoekt zelf de oplossing.

Bij het Christendom is niet "verlangen" maar zonde de basis van alle problemen. Daarom wil God dat we van Hem afhankelijk zijn, opnieuw geboren worden, geheiligd worden. Dus wij doen het niet - Hij doet het in ons. Dat heet genade (onbekend begrip bij het Boeddhisme).

En het grootste verschil: Het gaat bij Christenen niet om religie (dit moet je doen om dat te bereiken) maar om relatie. Een relatie met God. Zie 1 Kor. 1:9 - Mooi he?

[MysticNetherlands 298]

Ik sprak niet over de algemene verschillen tussen Boeddhisme en t Christendom Ik vond de parallel inzake 'de grootte van jezelf' tussen beide wel interessant en opmerkenswaardig.

[Sanne69 28]

Bij het Christendom is niet "verlangen" maar zonde de basis van alle problemen.

Toch is het zo dat als we verkeerde verlangens a.h.w. gaan voeden, ze uiteindelijk tot verkeerde daden kunnen leiden. Dat proces wordt in Jakobus 1:14,15 beschreven.

En ook in de Bergrede wijst Jezus erop dat de oorzaak van problemen dieper ligt dan het verkeerde gedrag op zich. In Mattheus 5:27-29 staat bijvoorbeeld dat verkeerde verlangens vooraf gaan aan immorele daden. Als we geen overspel willen plegen, zullen we de kern van het probleem moeten aanpakken, namelijk ongepaste verlangens uit onze geest bannen.

[Steven Verhorst 0]

zullen we de kern van het probleem moeten aanpakken, namelijk ongepaste verlangens uit onze geest bannen.

Inderdaad Sanne. We moeten "sterven aan onszelf".

Het is wel belangrijk om te zien dat deze "ongepaste verlangens" niet in onze geest zitten. Als we zijn wedergeboren, uit God geboren, hebben we immers een nieuwe geest. Maar die verlangens zitten in ons denken, onze wil, ons gevoel.

Precies het thema van deze Bijbelstudie

[The Black Mathematician 82]

Lijkt wel erg op boeddhisme allemaal.

[Steven Verhorst 0]

Lijkt wel erg op boeddhisme allemaal.

Hallo, Black Mathematician,

Lees eens de hele post (en alle reacties).

Er is al uitgebreid gereageerd op de Boeddhistische insteek.

[The Black Mathematician 82]

Sorry, inderdaad de reacties niet goed gelezen.

[Steven Verhorst 0]

Geeft niet - dat is normaal op een forum

Ik hoop dat je het grote verschil begrijpt tussen Boeddhisme en Christendom.

- Boeddhisme: Je mag niets meer willen, wensen, voelen, verlangen. Doel: het oneindige niets.

- Christendom: Je mag jezelf blijven, onder Gods leiding. Doel: Relatie met God. Eeuwig leven.