Rituelen vol betekenis

[Redactie 0]

Als volgende week de koning wordt ingehuldigd, dan komt daar veel traditie en plechtigheid bij kijken. De koning draagt dan de hermelijnen mantel, op een tafel voor de troonstoel staan enkele regalia en als hij binnentreedt, zal hij begeleid worden met enkele vaandels, het rijkszwaard en met erewachten. Daarna zal hij een toespraak houden, de eed afleggen, waarna vervolgens alle leden van de Staten-Generaal de eed kunnen afleggen.

Nog veel meer liturgie en plechtigheid kun je zien als in Groot-Brittannië de koning wordt gezalfd en gekroond. Een enorm luisterrijk en middeleeuws aandoende kerkdienst, met de meest prachtige mantels, vaandels, muziekstukken en natuurlijk een kroon die ook echt gedragen wordt. Alleen de vraag is: waar is al dat ritueel nou eigenlijk voor? Natuurlijk, het is prachtig en het geeft kleur, maar wat betekenen ze nu eigenlijk nog?

Al deze rituelen waren vroeger vooral bedoeld om de macht en status van de koning uit te drukken. Hier in Nederland is men echter vooral bezig de rol van de koning steeds meer te beperken tot een ceremoniële rol. De macht ligt bij de regering, bij de ministers, niet bij hem. De betekenis van al die luister is dus eigenlijk grotendeels verloren gegaan. Maar toch blijft men de plechtigheid aanhouden en hecht men er veel waarde aan.

Het is eigenlijk heel bijzonder om te zien hoe rituelen uit een andere tijd, een andere cultuur dan de hedendaagse, toch mensen blijft aanspreken. Mensen blijven toch wel betekenis hechten aan dergelijke tradities, al zijn dat misschien heel andere betekenissen dan die van destijds. Hieruit zou je kunnen concluderen dat rituelen en ceremonies al betekenis en waarde in zichzelf hebben, zeker als ze al wat langer bestaan en tot traditie verworden.

Daarom kan iets als zenmeditatie toch populair zijn. Het past volstrekt niet in onze cultuur en filosofische traditie, maar toch zijn er Hollanders die het graag doen. Maar rituelen blijven wel nog altijd het meest tot hun recht komen in de geëigende context. Zou de koning hier echt nog de macht hebben, dan was 30 april een echt intense en betekenisvolle dag geweest. En had men misschien ook nooit zo’n koningslied kunnen schrijven.

Robert

Terug naar frontpage

[Lobke 467]

Ach het lijkt me dat Willen Alexander niet zoveel heeft met hermelijnen mantels, natuurlijk voor de tradie, het hoort erbij.En er zijn zeker mensen die het erg waarderen maar even zoveel die minder hebben met teveel uiterlijk vertoon.

Maar als we naar hem luisteren merk je dat hij het meest op zijn gemak is wanneer er niet zoveel poeha is. Wanneer mensen zich bij hem op hun gemak voelen, hoe ze hem noemen vindt hij niet zo belangrijk.

Het zou me niets verwonderen dat i.p.v een gouden koets hij op den duur met een leuke auto aankomt op de derde dinsdag van september.

Wat dat betreft doet het me aan Jezus denken: op Palmpasen reed hij op een ezel, de mensen wilden een Koning met troon en kroon. Zijn kroon was er één van doornen. Zijn mantel, nee hermelijn was het niet. Hij zat buiten met de schare rondom Hem en vertelde, en de mensen luisterden naar Hem, kinderen ook. Het zal eenvoudig zijn geweest anders komen kinderen niet gauw naar je luisteren. Gelijkenissen, verhalen die ons iets willen uitleggen.

Jezus wil dat we ons bij Hem op ons gemak voelen zo ervaar ik het. Dus Willem-Alexander geen slechte eigenschap, ik heb wel vertrouwen in je.

[Ken Yehuwdiy 0]

Dat mensen dol zijn op rituelen valt reuze mee denk ik, het gaat er meer om dat ze niet vies zijn van een feestje en wie kan ze dat kwalijk nemen? Ik niet!

[MysticNetherlands 298]

Ik denk eigenlijk ook dat slexhts weinigen waarde hechten aan dit soort rituelen. Ik iig compleet niet.

[Ken Yehuwdiy 0]

Ik vind het niet meer van deze tijd, die koningsmantel lijkt me beter geschikt voor 'de' carnaval!

[Michiel 14]

Het gaat wellicht minder om de rituelen, maar de symbolijk die deze rituelen dan uitbeelden. Ik kan de hink-stap sprong naar zenmeditatie niet volgen in het stuk.

[Robert Frans 1.653]

Daarmee bedoelde ik te zeggen dat mensen ook geraakt kunnen worden door rituelen die niet (meer) in deze cultuur passen. De rituelen rondom de inhuldiging waren dus bijvoorbeeld bedoeld om de macht en status van de koning uit te drukken, maar nu heeft hij juist geen macht meer en ook niet echt veel status. Toch blijven we de rituelen mooi vinden, want ze worden immers nog steeds uitgevoerd. Ze stammen uit een andere cultuur, die van een echte monarchie met echte eerbied voor het gezag, maar ze hebben toch nog steeds betekenis. Net zoals, om een wat extremer voorbeeld te gebruiken, zenmeditatie uit een heel andere cultuur komt, maar toch ook Nederlandse volgelingen heeft. Want rituelen staan dus op zichzelf.