Het evangelie en Mattheus 5

[b1007 0]

Hoi iedereen

Mijn eerste berichtje hier. wat ik ten eerste wil zeggen is dat ik het fijn vind dat er in Nederland nog mensen zijn die in Jezus geloven. Ik heb de laatste jaren ontzettend veel info opgedaan over het christelijk geloof in buitenlandse sites. Op de site www.jongerenbijbel.nl kun je de bijbel in normale taal lezen; eindelijk een gewone bijbel die je niet hoft te ontcijferen . In elk geval had ik een specifieke vraag over de bergrede van Jezus in Mattheus 5:

21Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd: “Pleeg geen moord. Wie moordt, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht.†22En ik zeg zelfs: ieder die in woede tegen zijn broeder of zuster tekeergaat, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. Wie tegen hen “Nietsnut!†zegt, zal zich moeten verantwoorden voor het Sanhedrin. Wie “Dwaas!†zegt, zal voor het vuur van de Gehenna komen te staan. 23Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster je iets verwijt, 24laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen. 25Leg een geschil snel bij, terwijl je nog met je tegenstander onderweg bent, anders levert hij je uit aan de rechter, draagt de rechter je over aan de gerechtsdienaar en word je gevangengezet. 26Ik verzeker je: dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt.

Ik geloof in redding door genade uit geloof. Echter deze verzen lijken met dit principe in tegenspraak. Volgens deze verzen zou niemand zich kunnen kwalificeren voor Gods koninkrijk.

Jezus adresseert hier echter Joden onder het oude verbond. Wellicht wou Jezus duidelijk maken dat aangezien zij onder de wet stonden ze er niet de kantjes vanaf konden lopen? En het maakt ook duidelijk dat we een rechtvaardigheid nodig hebben die niet in onszelf hebben; Jezus. Wat zijn jullie gedachten hierover?

[Robert Frans 1.543]

Jezus verkondigde zijn leer niet enkel aan de joden, maar ook aan ons. De bergrede is dus ook tot jou gericht. Het beste is zelfs om te veronderstellen dat de bergrede uitslúítend tot jou is gericht. Dus niet tot je buurman, niet tot je collega, niet tot de overheid, maar uitsluitend tot jou. Als elke gelovige dat doet, dan scheelt dat heel wat geoordeel.

Door genade ben je gered inderdaad, maar na die redding ligt er nog een heel leven als christen voor je. Je wordt dan geacht vanuit het geloof te leven, het geloof inhoud te geven. Het geloof is als een mosterdzaadje, dat regelmatig onderhouden en gevoed moet worden, zodat het uiteindelijk een grote boom wordt dat vrucht draagt. Doe je dat niet, dan kwijnt het geloof langzaam maar zeker weg en houd je uiteindelijk niets over.

Ook dit hoef je echter niet alleen te doen, want God staat je daarin bij, vergeeft geduldig en liefdevol elke zonde die je toch nog begaat en wil je steeds meer leiden in het bovennatuurlijke leven. Hij laat de boom uiteindelijk groeien en zal daarvoor soms ook moeten snoeien. Zodat het doen van het goede je steeds eenvoudiger afgaat, zelfs als je daarom geminacht of getreiterd zou worden, en je de liefde voor God en je naasten steeds meer vermeerdert en verdiept, zelfs als je naasten je steeds weer teleurstellen.

[b1007 0]

Ik ben het eens dat de morele principes van de bergrede ook voor christenen gelden. Echter denk ik niet dat het de bedoeling is dat we de wet van Mozes van stal halen. Als dat zo was moeten we ook weer offers instellen, sabbatten vieren etc. etc.

Echter als ik mijn tong niet kan controleren en iemand "dwaas" noem dan denk ik niet dat ik in de hel beland zoals de context lijkt te suggereren. Het lijkt mij dan eerder dat die specifieke uitspraak is bedoeld voor de joden onder het oude verbond die dachten dat de rechtvaardigheid van de wet niet zo belangrijk was en de kleine regeltjes wel konden overtreden. Overigens ben ik het 100 procent eens met je stelling dat na de rechtvaardiging een proces van heiliging volgt. Deze heiliging is echter altijd het natuurlijke gevolg van rechtvaardiging en nooit de wortel ervan. Helaas hebben katholieken deze twee concepten met elkaar vermengd.

[Ursa 1]

Je hebt het zelf over rechtvaardiging, en dat is ook het antwoord op je vraag. Jezus scherpt de wet dusdanig aan dat we onmogelijk kunnen zeggen de wet te houden en daarmee onze redding te verdienen. De eis van God is hoog: 'wees dan heilig, want Ik ben heilig' (Matt. 5:48). Aan die eis kunnen wij als zondige mensen niet voldoen. Juist daarom is er de rechtvaardiging uit genade: wat wij zelf niet kunnen bereiken wordt ons door Hem gegeven, door het offer van Jezus. Daardoor kunnen wij als rechtvaardig worden aangenomen terwijl we dat van nature niet zijn of zelf kunnen bereiken.

[b1007 0]

Je hebt het zelf over rechtvaardiging, en dat is ook het antwoord op je vraag. Jezus scherpt de wet dusdanig aan dat we onmogelijk kunnen zeggen de wet te houden en daarmee onze redding te verdienen. De eis van God is hoog: 'wees dan heilig, want Ik ben heilig' (Matt. 5:48). Aan die eis kunnen wij als zondige mensen niet voldoen. Juist daarom is er de rechtvaardiging uit genade: wat wij zelf niet kunnen bereiken wordt ons door Hem gegeven, door het offer van Jezus. Daardoor kunnen wij als rechtvaardig worden aangenomen terwijl we dat van nature niet zijn of zelf kunnen bereiken.

Klopt, dat komt ook overeen met de uitspraak van Jezus dat mensen die niet meer rechtvaardigheid hebben dan de farizeeers zeker het hemelse koninkrijk niet zouden binnenkomen. Alleen Jezus' rechtvaardigheid kan ons redden.

Er is nog een conondrum in de bijbel, het zegt namelijk dat niemand rechtvaardig is en zonder rechtvaardigheid kan niemand de hemel binnenkomen. Ook hier is Jezus het antwoord.

[Robert Frans 1.543]

Ik ben het eens dat de morele principes van de bergrede ook voor christenen gelden. Echter denk ik niet dat het de bedoeling is dat we de wet van Mozes van stal halen. Als dat zo was moeten we ook weer offers instellen, sabbatten vieren etc. etc.

Ik had het dan ook niet over de wet van Mozes. Ik had het over de bergrede en over de andere geboden die Christus ons geeft.

Echter als ik mijn tong niet kan controleren en iemand "dwaas" noem dan denk ik niet dat ik in de hel beland zoals de context lijkt te suggereren.

Wel als je door die kleine zonde steeds meer verbitterd raakt jegens die ander en als je je niet wil bekeren daarin. Kleine zonden kunnen uiteindelijk zware zonden worden als je er geen korte metten mee maakt.

Het lijkt mij dan eerder dat die specifieke uitspraak is bedoeld voor de joden onder het oude verbond die dachten dat de rechtvaardigheid van de wet niet zo belangrijk was en de kleine regeltjes wel konden overtreden.

Een gedachte die ook de christelijke mens niet vreemd is. Het is sowieso iets heel menselijks om het kleine te minachten, omdat het immers om het grote geheel zou gaan. Maar het grote geheel wordt nu juist ook gevormd door die kleine dingen. Die kleine regeltjes moeten daarom sowieso niet zomaar overtreden worden.

Overigens ben ik het 100 procent eens met je stelling dat na de rechtvaardiging een proces van heiliging volgt. Deze heiliging is echter altijd het natuurlijke gevolg van rechtvaardiging en nooit de wortel ervan.

Er is weinig natuurlijks aan heiliging, het is een bovennatuurlijke kracht. Als het zo natuurlijk zou zijn, dan zou elke christen zonder uitzondering nimmer zondigen en had Paulus ook ons nooit hoeven waarschuwen voor de zonde. Dat proces van heiliging, van bekering duurt echter een leven lang en gaat met vallen en opgericht worden.

Helaas hebben katholieken deze twee concepten met elkaar vermengd.

Dat is omdat er geen sprake is van twee concepten. Het christelijk leven is één organisch geheel. Rechtvaardiging, heiliging, bekering en vergeving gebeuren allemaal voortdurend "op dit moment," je leven lang, totdat je uiteindelijk volmaakt verenigd bent in Christus. Er is geen verschil tussen geloven en werken, want wat je doet is wat je gelooft.

[b1007 0]

Helaas hebben katholieken deze twee concepten met elkaar vermengd.

Dat is omdat er geen sprake is van twee concepten. Het christelijk leven is één organisch geheel. Rechtvaardiging, heiliging, bekering en vergeving gebeuren allemaal voortdurend "op dit moment," je leven lang, totdat je uiteindelijk volmaakt verenigd bent in Christus. Er is geen verschil tussen geloven en werken, want wat je doet is wat je gelooft.

Ik ben het met je hele comment wel eens maar ik denk toch dat rechtvaardiging, heiliging, bekering en vergeving niet tegelijkertijd plaats vindt. Rechtvaardiging is het moment dat je Jezus accepteert als je redder, deze rechtvaardiging is geldig zolang je in Jezus blijft geloven en is niet uit werken. Bekering is het moment dat je het besluit neemt om Jezus te volgen en daarmee je oude leventje achter je te laten. Bekering en redding vindt dus plaats op een moment aan het begin van je christelijke levenswandel. Ook vergeving vindt plaats op het moment dat je Jezus accepteert. Dus bekering, redding en vergeving vindt plaat bij aanvang van de christelijke levenswandel. Heiliging daarentegen is een levenslang proces waarbij de Heilige Geest je vanbinnenuit transformeert tot een nieuw mens. Deze heiliging is nooit compleet in dit leven en is het gevolg van bekering/redding/vergeving. Jij stelt dat er geen verschil is tussen geloven en werken, ik denk dat er een groot verschil is tussen geloven en werken. In Romeinen staat namelijk:

"28Ik heb u er immers op gewezen dat een mens wordt vrijgesproken door te geloven, en niet door de wet na te leven". Geloof en werken zijn dus twee hele verschillende dingen. Geloof resulteert altijd in werken maar werken zelf heeft niks met geloof te maken.

[Robert Frans 1.543]

Rechtvaardiging is het moment dat je Jezus accepteert als je redder, deze rechtvaardiging is geldig zolang je in Jezus blijft geloven en is niet uit werken. Bekering is het moment dat je het besluit neemt om Jezus te volgen en daarmee je oude leventje achter je te laten. Bekering en redding vindt dus plaats op een moment aan het begin van je christelijke levenswandel. Ook vergeving vindt plaats op het moment dat je Jezus accepteert. Dus bekering, redding en vergeving vindt plaat bij aanvang van de christelijke levenswandel.

Drie woorden voor hetzelfde begrip dus? Mijns inziens ligt het toch anders. Redding en vergeving ontvang je inderdaad bij het doopsel en als je je zonden aan God belijdt. Maar ook na je redding zul je te maken hebben met zonden, omdat het lichaam nog niet is verlost. En ook na je redding kun je je nog altijd van God afkeren, omdat je immers vrije wil heb. Het Offer is eenmalig en eeuwig, maar het zal voortdurend zijn uitwerking hebben in je hart.

Heiliging daarentegen is een levenslang proces waarbij de Heilige Geest je vanbinnenuit transformeert tot een nieuw mens. Deze heiliging is nooit compleet in dit leven en is het gevolg van bekering/redding/vergeving.

En die heiliging is geen vloeiende lijn naar boven, zo ervaart elke gelovige. Dus moet je je in feite elke dag weer bekeren en elke keer weer je zonden belijden. Het je geheel keren naar God gaat dus stukje bij beetje, stap voor stap en soms weer vele stappen terug. Alles heeft een eerste keer, maar de eerste keer is niet meteen de laatste keer.

Jij stelt dat er geen verschil is tussen geloven en werken, ik denk dat er een groot verschil is tussen geloven en werken. In Romeinen staat namelijk:

"28Ik heb u er immers op gewezen dat een mens wordt vrijgesproken door te geloven, en niet door de wet na te leven". Geloof en werken zijn dus twee hele verschillende dingen. Geloof resulteert altijd in werken maar werken zelf heeft niks met geloof te maken.

Ik had het nogmaals niet over de wet zoals Paulus die bedoelde, namelijk de wet van Mozes. Ik had het over de navolging van Christus. En geloof resulteert niet altijd in werken, anders had Paulus ons niet hoeven waarschuwen voor de zonde. Volgens Jakobus is geloof zonder werken dood, wat dus inhoudt dat geloof zonder werken wel degelijk bestaat. Anders zou Jakobus zeggen dat geloof zonder werken niet bestaat. Het geloof moet dus gevoedt worden en dat doe je door die navolging. Er is geen enkele christen die van nature direct en zijn leven lang volkomen heilig leeft en zonder zonde blijft.

Een zowel joods als katholiek principe is dan ook dat hetgeen je doet voor het grootste deel bepaalt wat je gelooft en vaak zelfs ook wat je voelt. Als je het goede doet, dan zul je ook sneller in het goede blijven geloven en zal het ook steeds eenvoudiger worden om het goede te doen. Zelfs als je er weinig zin in hebt, zul je er toch alsnog zin in krijgen als je het doet. Net zoals met de sportschool: je hebt er misschien totaal geen zin in, maar als je er eenmaal heengaat en er aandachtig bezig bent, dan begin je het toch weer te waarderen en ben je toch blij dat je gegaan bent.

[b1007 0]

Rechtvaardiging is het moment dat je Jezus accepteert als je redder, deze rechtvaardiging is geldig zolang je in Jezus blijft geloven en is niet uit werken. Bekering is het moment dat je het besluit neemt om Jezus te volgen en daarmee je oude leventje achter je te laten. Bekering en redding vindt dus plaats op een moment aan het begin van je christelijke levenswandel. Ook vergeving vindt plaats op het moment dat je Jezus accepteert. Dus bekering, redding en vergeving vindt plaat bij aanvang van de christelijke levenswandel.

Drie woorden voor hetzelfde begrip dus? Mijns inziens ligt het toch anders. Redding en vergeving ontvang je inderdaad bij het doopsel en als je je zonden aan God belijdt. Maar ook na je redding zul je te maken hebben met zonden, omdat het lichaam nog niet is verlost. En ook na je redding kun je je nog altijd van God afkeren, omdat je immers vrije wil heb. Het Offer is eenmalig en eeuwig, maar het zal voortdurend zijn uitwerking hebben in je hart.

Heiliging daarentegen is een levenslang proces waarbij de Heilige Geest je vanbinnenuit transformeert tot een nieuw mens. Deze heiliging is nooit compleet in dit leven en is het gevolg van bekering/redding/vergeving.

En die heiliging is geen vloeiende lijn naar boven, zo ervaart elke gelovige. Dus moet je je in feite elke dag weer bekeren en elke keer weer je zonden belijden. Het je geheel keren naar God gaat dus stukje bij beetje, stap voor stap en soms weer vele stappen terug. Alles heeft een eerste keer, maar de eerste keer is niet meteen de laatste keer.

Jij stelt dat er geen verschil is tussen geloven en werken, ik denk dat er een groot verschil is tussen geloven en werken. In Romeinen staat namelijk:

"28Ik heb u er immers op gewezen dat een mens wordt vrijgesproken door te geloven, en niet door de wet na te leven". Geloof en werken zijn dus twee hele verschillende dingen. Geloof resulteert altijd in werken maar werken zelf heeft niks met geloof te maken.

Ik had het nogmaals niet over de wet zoals Paulus die bedoelde, namelijk de wet van Mozes. Ik had het over de navolging van Christus. En geloof resulteert niet altijd in werken, anders had Paulus ons niet hoeven waarschuwen voor de zonde. Volgens Jakobus is geloof zonder werken dood, wat dus inhoudt dat geloof zonder werken wel degelijk bestaat. Anders zou Jakobus zeggen dat geloof zonder werken niet bestaat. Het geloof moet dus gevoedt worden en dat doe je door die navolging. Er is geen enkele christen die van nature direct en zijn leven lang volkomen heilig leeft en zonder zonde blijft.

Een zowel joods als katholiek principe is dan ook dat hetgeen je doet voor het grootste deel bepaalt wat je gelooft en vaak zelfs ook wat je voelt. Als je het goede doet, dan zul je ook sneller in het goede blijven geloven en zal het ook steeds eenvoudiger worden om het goede te doen. Zelfs als je er weinig zin in hebt, zul je er toch alsnog zin in krijgen als je het doet. Net zoals met de sportschool: je hebt er misschien totaal geen zin in, maar als je er eenmaal heengaat en er aandachtig bezig bent, dan begin je het toch weer te waarderen en ben je toch blij dat je gegaan bent.

Woow ik respecteer je visie maar ik denk toch dat we "bekering" heel anders definieren. Bekering is niet het stoppen met zondigen maar het besluit nemen om Jezus te volgen. Bekering is dus een moment of levenshouding die je kiest bij het begin van je christelijke levenswandel.Je hoeft dus niet constant je zonden te belijden, tenzij je iets gedaan hebt wat natuurlijk echt niet kan en je wil dat de relatie met God goed is, maar dergelijke belijdenissen zijn geen voorwaarde voor vergiffenis. Heiliging is in mijn ogen dus wel een consistente lijn naar boven, uiteraard met vallen en opstaan zoals je terecht aangeeft.

Wanneer Jakobus zegt dat geloof zonder werken dood is, dan heeft hij gelijk want geloof resulteert altijd in de werken van de Heilige Geest! Goedheid is niet iets wat in ons zit of wat wij kunnen doen, maar goedheid is 100 procent Gods werk. En het gevaar van het vermengen van geloof en werken is dat genade alleen gratis verkregen kan worden, iedereen die voor genade werkt probeert daarmee in feite Jezus' rechtvaardigheid te kopen, en God wil dat we eerst allemaal belijden dat we zelf niks in te brengen en zondaren zijn, daarna zal God ons accepteren en verhogen. Het klinkt counter-intuitief om te zeggen dat je geen goede dingen moet doen om eeuwig leven te verkrijgen, maar dit is wel wat het evangelie zegt. De bijbel zegt dat al onze werken zijn als afval in Gods ogen.

[b1007 0]

Hier nog een verhelderend artikel over Jakobus 2:

his epistle, James makes the statement “For as the body without the spirit is dead, so faith without works is dead also†(James 2:26). Faith without works is dead faith because the lack of works reveals an unchanged life or a spiritually dead heart. There are many Scriptures that make it very clear that true saving faith will result in a transformed life which is demonstrated by the “works†we do. How we live reveals what we believe and whether the faith we profess to have is a living faith.

James 2:14-26 is sometimes taken out of context in an attempt to create a works-based system of righteousness, but that is contrary to many other Scriptures. James is not saying that our works make us righteous before God, but instead he is making it clear that real saving faith is demonstrated by good works. Works are not the cause of salvation; works are the evidence of salvation. The person who claims to be a Christian but lives in willful disobedience to Christ with a life that shows no works has a false or dead faith and is not saved. James is clearly making a contrast between two different types of faith—truth faith that saves and false faith that is dead.

Many profess to be Christians, but their lives and their priorities indicate otherwise. Jesus put it this way; “By their fruits you will know them. Do people pick grapes from thorn bushes, or figs from thistles? Just so, every good tree bears good fruit, and a rotten tree bears bad fruit. A good tree cannot bear bad fruit, nor can a rotten tree bear good fruit. Every tree that does not bear good fruit will be cut down and thrown into the fire. So by their fruits you will know them. "Not everyone who says to me, 'Lord, Lord,' will enter the kingdom of heaven, but only the one who does the will of my Father in heaven. Many will say to me on that day, 'Lord, Lord, did we not prophesy in your name? Did we not drive out demons in your name? Did we not do mighty deeds in your name?' Then I will declare to them solemnly, 'I never knew you. Depart from me, you evildoers’†(Matthew 7:16-23).

Notice that the message of Jesus is the same as the message of James. Obedience to God is the mark of true saving faith. James uses the example of Abraham and Rahab as the type of works that demonstrate salvation, and both of those examples are of people who obeyed God in faith. Saying we believe in Jesus does not save us, nor does religious service. What saves us is a life of faith demonstrated by ongoing obedience to God.

Misunderstanding the relationship of faith and works comes from a misunderstanding of what the Bible teaches about salvation. There are really two errors in regards to the relationship between works and faith. The first error is the gospel of “easy believism.†This error is the belief that one can “make a decision for Christ†or “pray a prayer of salvation,†and based upon that profession of faith salvation occurs. This is also called “decisional regeneration†and is dangerous and deceptive. Often those who advocate this view of salvation say that once a person has prayed the sinners’ prayer or made a profession of faith they are saved regardless of how they live afterwards. This leads to the creation of a new type of person called the “carnal Christian†in order to excuse the ungodly lifestyles of many who have made a one-time profession of faith in Christ. Yet as we can see in James and other verses of Scripture, this type of profession of faith that does not result in a life of obedience to Christ is in reality a dead faith that does not save.

The other error in regards to the relationship between works and faith is to make works part of what justifies us before God. The mixture of works and faith together creates a works-based system of righteousness which is totally contrary to what Scripture teaches. There is no conflict between Romans 4:5, “But to him who does not work but believes on Him who justifies the ungodly, his faith is accounted for righteousness†and what James wrote when he said “faith without works is dead.†Works come from true faith and a heart that has been justified by God by faith alone. The works that follow salvation do not make us righteous before God; they simply flow from a heart that has been regenerated by the Holy Spirit as naturally as water flows downhill.

Understanding the relationship between faith and works is important because it helps us avoid the errors mentioned above. Saying we believe in Christ does not save us, nor does praying a prayer of salvation or making a “decision†for Christ. Salvation is a sovereign act of God whereby unregenerate sinners have the “washing of regeneration and renewing of the Holy Spirit†(Titus 3:5) poured out on them, thereby causing them to be born again (John 3:16). When this happens God gives them new hearts and puts a new spirit within them (Ezekiel 36:26). God removes their sin-hardened hearts of stone and replaces them with hearts of flesh and fills them with the indwelling presence of the Holy Spirit which causes them to walk in obedience to His statues and judgments (Ezekiel 36:26-27).

Faith without works is dead because it reveals a heart that has not been transformed by God. When we have been regenerated by the Holy Spirit and experienced the “washing and regeneration of the Holy Spirit,†our lives will demonstrate that by the way we live and our works of obedience to God. It will be evident by the fruit of the Spirit (Galatians 5:22) in our lives and a desire to obey God and live a life that glorifies Him. Christians belong to Christ and as His sheep they hear His voice and follow Him (John 10:26-30).

True saving faith is always manifested by good works and a life that desires to live in obedience to God. Ephesians 2:8-10 makes it very clear that works do not save us but that we are saved “for good works which God prepared beforehand that we would walk in them.†When we are truly born again you will have hearts that are transformed by the power of the Holy Spirit where God’s law is written so that we might walk in His statutes and judgments. As Paul wrote in 2 Corinthians 5:17, “Therefore if anyone is in Christ, he is a new creation; old things have passed away; behold, all things have become new.â€

Faith without works is dead because it comes from a heart that has not been regenerated by God. It is an empty profession of faith from someone to whom Christ will say, “I never knew you. Depart from me, you evildoers.â€

[Robert Frans 1.543]

Woow ik respecteer je visie maar ik denk toch dat we "bekering" heel anders definieren. Bekering is niet het stoppen met zondigen maar het besluit nemen om Jezus te volgen. Bekering is dus een moment of levenshouding die je kiest bij het begin van je christelijke levenswandel.

En die je regelmatig weer moet kiezen als je gezondigd hebt. De meeste gelovigen zijn niet meteen volledig toegewijd en hebben dus niet meteen volmaakt gekozen voor Christus. Dat is ook niet raar, want een beginnende hardloper is ook niet meteen volledig toegewijd aan zijn sport. Het begint allemaal heel simpel, heel pril, en door de tijd heen groeit het uit tot meer.

Je hoeft dus niet constant je zonden te belijden, tenzij je iets gedaan hebt wat natuurlijk echt niet kan en je wil dat de relatie met God goed is, maar dergelijke belijdenissen zijn geen voorwaarde voor vergiffenis.

Voorwaarde voor vergiffenis is altijd berouw, je moet oprecht de zonde verafschuwen en je leven willen beteren. Dat is niet om je te pesten, maar omdat God als geen ander weet dat genezing vrijwel onmogelijk is als de patient niet beter wil worden en niet wil meewerken. En als je berouw hebt, dan zul je ook je zonden willen belijden en je leven willen beteren.

Natuurlijk vergeeft God je al als je echt berouw hebt, maar de belijdenis is noodzakelijk voor je genezing, zodat je zelf ook beseft waarvoor je vergiffenis ontvangen hebt. Jezus wist bijvoorbeeld ook echt wel dat Petrus echt van Hem hield, maar toch liet Hij het Petrus na zijn verloochening driemaal bevestigen, tot tranen toe. Gewoon om het weer in orde te maken, om Petrus weer de vrede terug te geven.

Heiliging is in mijn ogen dus wel een consistente lijn naar boven, uiteraard met vallen en opstaan zoals je terecht aangeeft.

Uiteindelijk gaat de weg naar Christus als je in het geloof volhardt, maar het menselijk lichaam is nog niet verlost, dus zal de lijn niet mooi vloeiend zijn. Dat is ook niet erg, als je oprecht Christus wil navolgen, maar wel iets om rekening mee te houden. Dus zul je je regelmatig weer moeten bekeren en regelmatig weer terug moeten keren naar het altaar, waar je jezelf als offer wilde aanbieden aan Christus.

Wanneer Jakobus zegt dat geloof zonder werken dood is, dan heeft hij gelijk want geloof resulteert altijd in de werken van de Heilige Geest!

Niet dus, anders zou alleen al de Schrift niet vol staan met waarschuwingen tegen de zonde. Geloof is geen garantie voor een goed leven, maar het is wel de smalle poort richting het smalle pad.

Goedheid is niet iets wat in ons zit of wat wij kunnen doen, maar goedheid is 100 procent Gods werk.

Klopt, maar toch heeft God ons iets van die goedheid meegegeven. De mens is niet uitsluitend slecht en kwaad, zij is door God goed geschapen en geen zonde die daar iets aan kan doen. De mens is alleen nog niet volmaakt mens, is nog in strijd met zijn natuur, zodat het bovennatuurlijke leven en zo de vereniging met God hem van nature heel moeilijk valt. Voor God is echter niets onmogelijk.

En het gevaar van het vermengen van geloof en werken is dat genade alleen gratis verkregen kan worden, iedereen die voor genade werkt probeert daarmee in feite Jezus' rechtvaardigheid te kopen, en God wil dat we eerst allemaal belijden dat we zelf niks in te brengen en zondaren zijn, daarna zal God ons accepteren en verhogen.

God wil ieder mens volop zijn genade geven en we hoeven het alleen maar te aanvaarden. En dat aanvaarden doe je door je leven ernaar in te richten en Christus na te volgen. God geeft je alle genaden en alle instrumenten, Hij geeft zelfs zichzelf, om je roeping waar te maken en hier op aarde je al te verenigen met God en voor het goede te blijven kiezen.

Het klinkt counter-intuitief om te zeggen dat je geen goede dingen moet doen om eeuwig leven te verkrijgen, maar dit is wel wat het evangelie zegt. De bijbel zegt dat al onze werken zijn als afval in Gods ogen.

En Christus zegt dat al het goede dat je voor je naaste doet, je voor Hem doet. En dat niet hij die "Heer, Heer" zegt de hemel binnenkomt, maar enkel hij die de wil van de Vader doet. En wat Hij wil is duidelijk: voed de hongerigen, kleed de naakten, bezoek gevangenen, wees vredelievend, zachtmoedig en geduldig, etc.

Heel belangrijk hierbij is dan ook dat ik de relatie tussen God en mens niet zie in termen van schuld en onschuld, recht en genade. Ik zie het als een intense liefdesrelatie, waarbij de mens Gods onvoorwaardelijke, passievolle Liefde maar heel moeilijk kan verwerken. Een mystieke band, waarin God zichzelf volledig geeft aan de mens en de mens zichzelf volledig geeft aan God.

Moest Jezus sterven om één of andere schuld in te lossen? Nee, Hij hoefde dat niet, Hij wílde het. Hij wilde zo dicht bij de mens zijn, dat deze God niet meer als afstandelijke Albeheerser zou zien, maar als zijn meest trouwe en vurige Beminde. Hij wilde naast de mens staan als Bruidegom en omdat de mens niet God kan worden, werd God mens. Dat is zelfs voor christenen zoiets moeilijks om te bevatten, omdat we liever een stoere, onafhankelijke en machtige God zien, en niet een menselijke, kwetsbare en lijdende God.

Als je je dit realiseert, begrijp je dan dat het vreemd is om te vragen of je wel of niet iets moet doen voor die relatie? Dat woorden als schuld, rechtvaardigheid en genade prachtig en heel bijbels zijn, maar in wezen slechts uiterst beperkt weergeven wat God écht wil? Dáárin ligt de echte zonde en dát maakt dat wij als goed geschapen mensen toch kwaad doen, omdat wij die relatie afstandelijk willen maken en God weer oneindig hoog verheven willen maken, onbereikbaar voor de gewone mens.

Zullen in een goed huwelijk man en vrouw zich ook zo afvragen of ze nog iets moeten doen voor elkaar, of ze echt verplicht zijn regelmatig samen te zijn? En toch, ondanks dat wij ons als zo'n kille, afstandelijke en berekenende Bruid gedragen, blijft God ons liefhebben en naar zich toe trekken. Blijft Hij jou beminnen en wil Hij diepe, intense gemeenschap met je hebben, één met je worden. En dan pas zul je merken hoe moeilijk dat is, om je over te geven aan de volstrekte onschuld, de volstrekte dwaasheid van het Kruis. Zonder angst, zonder juridische draken, maar gewoon jij en God.

[Ursa 1]

Hier nog een verhelderend artikel over Jakobus 2: (...)

Beste b1007,

op Credible is de voertaal Nederlands. Als je dus een engels stuk aanhaalt, geef dan een vertaling of parafrase. Engelse lappen tekst zijn niet de bedoeling.

[b1007 0]

Hier nog een verhelderend artikel over Jakobus 2: (...)

Beste b1007,

op Credible is de voertaal Nederlands. Als je dus een engels stuk aanhaalt, geef dan een vertaling of parafrase. Engelse lappen tekst zijn niet de bedoeling.

Oke, dan zal ik geen Engelse teksten meer plaatsen.

[b1007 0]

Woow ik respecteer je visie maar ik denk toch dat we "bekering" heel anders definieren. Bekering is niet het stoppen met zondigen maar het besluit nemen om Jezus te volgen. Bekering is dus een moment of levenshouding die je kiest bij het begin van je christelijke levenswandel.

En die je regelmatig weer moet kiezen als je gezondigd hebt. De meeste gelovigen zijn niet meteen volledig toegewijd en hebben dus niet meteen volmaakt gekozen voor Christus. Dat is ook niet raar, want een beginnende hardloper is ook niet meteen volledig toegewijd aan zijn sport. Het begint allemaal heel simpel, heel pril, en door de tijd heen groeit het uit tot meer.

Je hoeft dus niet constant je zonden te belijden, tenzij je iets gedaan hebt wat natuurlijk echt niet kan en je wil dat de relatie met God goed is, maar dergelijke belijdenissen zijn geen voorwaarde voor vergiffenis.

Voorwaarde voor vergiffenis is altijd berouw, je moet oprecht de zonde verafschuwen en je leven willen beteren. Dat is niet om je te pesten, maar omdat God als geen ander weet dat genezing vrijwel onmogelijk is als de patient niet beter wil worden en niet wil meewerken. En als je berouw hebt, dan zul je ook je zonden willen belijden en je leven willen beteren.

Natuurlijk vergeeft God je al als je echt berouw hebt, maar de belijdenis is noodzakelijk voor je genezing, zodat je zelf ook beseft waarvoor je vergiffenis ontvangen hebt. Jezus wist bijvoorbeeld ook echt wel dat Petrus echt van Hem hield, maar toch liet Hij het Petrus na zijn verloochening driemaal bevestigen, tot tranen toe. Gewoon om het weer in orde te maken, om Petrus weer de vrede terug te geven.

Heiliging is in mijn ogen dus wel een consistente lijn naar boven, uiteraard met vallen en opstaan zoals je terecht aangeeft.

Uiteindelijk gaat de weg naar Christus als je in het geloof volhardt, maar het menselijk lichaam is nog niet verlost, dus zal de lijn niet mooi vloeiend zijn. Dat is ook niet erg, als je oprecht Christus wil navolgen, maar wel iets om rekening mee te houden. Dus zul je je regelmatig weer moeten bekeren en regelmatig weer terug moeten keren naar het altaar, waar je jezelf als offer wilde aanbieden aan Christus.

Wanneer Jakobus zegt dat geloof zonder werken dood is, dan heeft hij gelijk want geloof resulteert altijd in de werken van de Heilige Geest!

Niet dus, anders zou alleen al de Schrift niet vol staan met waarschuwingen tegen de zonde. Geloof is geen garantie voor een goed leven, maar het is wel de smalle poort richting het smalle pad.

Goedheid is niet iets wat in ons zit of wat wij kunnen doen, maar goedheid is 100 procent Gods werk.

Klopt, maar toch heeft God ons iets van die goedheid meegegeven. De mens is niet uitsluitend slecht en kwaad, zij is door God goed geschapen en geen zonde die daar iets aan kan doen. De mens is alleen nog niet volmaakt mens, is nog in strijd met zijn natuur, zodat het bovennatuurlijke leven en zo de vereniging met God hem van nature heel moeilijk valt. Voor God is echter niets onmogelijk.

En het gevaar van het vermengen van geloof en werken is dat genade alleen gratis verkregen kan worden, iedereen die voor genade werkt probeert daarmee in feite Jezus' rechtvaardigheid te kopen, en God wil dat we eerst allemaal belijden dat we zelf niks in te brengen en zondaren zijn, daarna zal God ons accepteren en verhogen.

God wil ieder mens volop zijn genade geven en we hoeven het alleen maar te aanvaarden. En dat aanvaarden doe je door je leven ernaar in te richten en Christus na te volgen. God geeft je alle genaden en alle instrumenten, Hij geeft zelfs zichzelf, om je roeping waar te maken en hier op aarde je al te verenigen met God en voor het goede te blijven kiezen.

Het klinkt counter-intuitief om te zeggen dat je geen goede dingen moet doen om eeuwig leven te verkrijgen, maar dit is wel wat het evangelie zegt. De bijbel zegt dat al onze werken zijn als afval in Gods ogen.

En Christus zegt dat al het goede dat je voor je naaste doet, je voor Hem doet. En dat niet hij die "Heer, Heer" zegt de hemel binnenkomt, maar enkel hij die de wil van de Vader doet. En wat Hij wil is duidelijk: voed de hongerigen, kleed de naakten, bezoek gevangenen, wees vredelievend, zachtmoedig en geduldig, etc.

Heel belangrijk hierbij is dan ook dat ik de relatie tussen God en mens niet zie in termen van schuld en onschuld, recht en genade. Ik zie het als een intense liefdesrelatie, waarbij de mens Gods onvoorwaardelijke, passievolle Liefde maar heel moeilijk kan verwerken. Een mystieke band, waarin God zichzelf volledig geeft aan de mens en de mens zichzelf volledig geeft aan God.

Moest Jezus sterven om één of andere schuld in te lossen? Nee, Hij hoefde dat niet, Hij wílde het. Hij wilde zo dicht bij de mens zijn, dat deze God niet meer als afstandelijke Albeheerser zou zien, maar als zijn meest trouwe en vurige Beminde. Hij wilde naast de mens staan als Bruidegom en omdat de mens niet God kan worden, werd God mens. Dat is zelfs voor christenen zoiets moeilijks om te bevatten, omdat we liever een stoere, onafhankelijke en machtige God zien, en niet een menselijke, kwetsbare en lijdende God.

Als je je dit realiseert, begrijp je dan dat het vreemd is om te vragen of je wel of niet iets moet doen voor die relatie? Dat woorden als schuld, rechtvaardigheid en genade prachtig en heel bijbels zijn, maar in wezen slechts uiterst beperkt weergeven wat God écht wil? Dáárin ligt de echte zonde en dát maakt dat wij als goed geschapen mensen toch kwaad doen, omdat wij die relatie afstandelijk willen maken en God weer oneindig hoog verheven willen maken, onbereikbaar voor de gewone mens.

Zullen in een goed huwelijk man en vrouw zich ook zo afvragen of ze nog iets moeten doen voor elkaar, of ze echt verplicht zijn regelmatig samen te zijn? En toch, ondanks dat wij ons als zo'n kille, afstandelijke en berekenende Bruid gedragen, blijft God ons liefhebben en naar zich toe trekken. Blijft Hij jou beminnen en wil Hij diepe, intense gemeenschap met je hebben, één met je worden. En dan pas zul je merken hoe moeilijk dat is, om je over te geven aan de volstrekte onschuld, de volstrekte dwaasheid van het Kruis. Zonder angst, zonder juridische draken, maar gewoon jij en God.

Ja ik snap wat je bedoelt met bekering, het is idd zo dat als je een baby-christen bent dat je wellicht nog niet stevig bent geworteld in het geloof. Dan is het idd taak om je geloof levend te houden, bijbelstudie te doen etc.

Het is ook waar dat berouw een voorwaarde is voor vergiffenis, maar dit alles hoort denk ik thuis onder het mom van bekering. Als je eenmaal bekeerd bent en Jezus volgt is het niet zo dat als je een foutje maakt je constant al je foutjes moet beleiden. God weet dat wij als mensen stom zijn. Als we bekeerd zijn heeft God al onze zonden uitgewist, van het verleden, het heden en de toekomst. De daadwerkelijke genezing van zonde vindt pas plaats bij de transformatie bij Jezus' wederkomst. Alleen dan krijgen we een nieuwe zondeloze aard. In dit leven is gedeeltelijke genezing door de kracht van de Heilige Geest het hoogst haalbare goed.

Ik ben het met je eens dat heiliging idd geen vloeiende lijn omhoog is. Zondigen doen we heel ons leven daar kunnen we zelf niks aandoen, al zal onder invloed van de Heilige Geest dit wel afnemen. Waar het om gaat is om het geloof in Jezus levend te houden idd. Als je je geloof verloren hebt is het idd tijd om je weer te bekeren. Al denk ik wel dat iemand die zich bekeerd heeft, ook al heeft diegene een klein geloof, wel een soort van bevestiging en verzegeling krijgt van de Heilige Geest zodat er niet weer snel sprake is van geloofsafval.

Ik ben het ook met je eens dat echt geloof gekenmerkt wordt door wederzijdse liefde tussen God en de mens en tevens door liefde tussen mens en mens.

Ik denk dat we het niet eens zijn met betrekking tot de stelling dat oprecht geloof altijd resulteert in werken van de Heilige Geest. Jij stelt dat dit niet zo is? Heb je hier bijbels bewijs voor? Ik ben namelijk 100 procent overtuigd dat deze stelling wel juist is.

Ik ben het met je eens, elk mens is niet puur kwaad en puur goed. Maar volledige genezing is in dit leven niet mogelijk aangezien we ons tot onze hemelvaart bevinden in zondig vlees.

[eclammers 0]

De Bergrede is een schitterend stuk onderwijs van Jezus en is dan ook in onze “moderne†tijd zeer goed in het leven te gebruiken.

Bij dat stuk van Mat.5 dat je aanhaalt, B1007, dacht ik meteen aan het feit dat alle mensen naar Gods beeld en gelijkenis zijn geschapen dus als iemand een andere mens vernedert dan kwets deze persoon de hemelse Vader.

Denk maar aan een menselijke vader/moeder als hun kind lelijk doet tegen één van hun andere kinderen (of kinderen buiten het gezin) dan raakt dat de ouder.

Zo is het ook met onze hemelse Vader, hij wordt ook dagelijks gekwetst door alle nare dingen die mensen elkaar aandoen en zoals je in Mat.5 kan lezen tilt hij er zwaar aan en mensen zullen daarvoor worden gestraft.

Groeten,

Ed