Ethiek in de medische wereld - maatschappelijke dwang??

[Hendrik-NG 220]

In het topic "Ethiek in de medische wereld" startte Morphogenesis een discussie over de "grenzen van de medische ethiek rond het levenseinde" met de nadrukkelijke opmerking "Hoewel het het onderwerp euthanasie kan raken, gaat dit topic hier niet over"...

Nu is het bij een discussie over het levenseinde, en de rol van artsen daarbij, onvermijdelijk om toch na te denken over de invulling van die artsenrol en de vraag of en op welke wijze het handelen van die arts van invloed is op het moment van overlijden van de patient en welke ethische afwegingen daarbij gemaakt moeten worden. Het onderwerp "euthanasie" kan daarbij slechts met zeer veel moeite vermeden worden. Als men een standpunt heeft ingenomen m.b.t. "de uitersten op de schaal" is het wellicht makkelijker om een standpunt in de nemen m.b.t. het medisch handelen in die situaties die "een tussenpositie lijken in de nemen tussen de uitersten"... De vraag "Is hier nog wel sprake van (passieve dan wel actieve) euthanasie?" kan daarbij naar voren komen, waarmee het onderwerp toch weer aangesneden is.

In dat andere topic ontstond rond het onderwerp "euthanasie" een metadiscussie, die ik in dat topic niet voort wil zetten (omdat het wegvoert van het oorspronkelijke onderwerp). Toch werd hier m.i. een principieel punt aangesneden over "de rol van de arts in de maatschappij" dat ik toch nog wat verder wil belichten: is het zo dat de positie van de arts "gewoon wordt bepaald op een relatief normale wijze via overleg en als reactie op wat er leeft in de samenleving"? Of worden artsen soms "door de maatschappij in een rol gedwongen" (of moeten we continu waken voor dergelijke dwang) zoals ik inbracht.

Hoewel de waarheid ongetwijfeld in het midden zal liggen en ook artsen zich in een "maatschappelijk spanningsveld" bevinden tussen enerzijds het eigen "professionele inzicht" en anderszins "de wil van de patient", stelt de beroepscode van artsen nadrukkelijk dat deze artsen hier een "professionele vrijheid" hebben.

Dit topic gaat over "signalen uit de maatschappij en de medische wereld" dat deze "professionele vrijheid van artsen" wel degelijk onder druk staat. Er "belangengroepen" aanwezig zijn in deze maatschappij die die vrijheid van artsen niet respecteert, maar aandringt op "verplichte aanpassing van medische standaarden" naar de eigen wensen.

(En, hoewel het onderwerp veel breder belicht kan worden (wat is de rol van verzekeraars in ons huidige zorgstelsel? etc etc), zal het wel gaan uitlopen op een welles/nietes discussie over "euthanasie" )

Eerst eens wat opmerkingen uit het andere topic:

[Hendrik-NG 220]

Je mag vinden dat het een niet haaks staat op het ander, in de realiteit is er een groot verschil tussen "jezelf voortdurend in dienst stellen van..." en "in dienst staan van"... En het verschil zit hem nu net in de gezagsverhouding als het gaat om het nemen van medische beslissingen...

Dus jij wilt beweren dat door dit grote verschil in de realiteit (ik zie graag wat onderbouwing hiervoor overigens ) de zorg zich nooit aanpast aan de wensen van de klant? Lijkt me niet. Zoals ik al zei is dat een continue process. Feit is, dat de gezagsverhouding zich steeds op het spanningsveld bevindt tussen wat een arts wilt en wat een patient wilt, en dat deze verhouding continu aan verandering onderhevig is. Feit is dat er euthanasieklinieken zijn, feit is dat de politiek debatten voert over dit soort moeilijke zaken, feit is dat er ontelbaar veel symposia over deze kwestie gehouden worden door de zorg, dus we kunnen mooi discussieren over in dienst stellen vs in dienst staan van, maar de realiteit onderstreept de starre houding van de medischse wereld zoals jij hem schetst niet.

Nee. Jij suggereert dat mijn invalshoek met zich mee zou moeten brengen dat "de zorg zich nooit zou aanpassen aan de wensen van de klant"... Ik heb dat niet gezegd. Al denk ik wel er artsen zullen zijn die te veel "meeveren" met de wensen (eisen!) van de patient. Maar ook dat "de wens van de klant" een van de minst betrouwbare beweegredenen is om tot medisch handelen te komen.

De KNMG somt er in hun richtlijn enkele op die m.i. wat "zuiverder" zijn:

De arts laat zich bij zijn beroepsuitoefening leiden door:

- de bevordering van de gezondheid en het welzijn van de mens;

- de kwaliteit van zorg;

- het respect voor zelfbeschikking van de patiënt;

- het belang van de volksgezondheid.

Wat je "in de realiteit" gewoon ziet is dat de mening van de ene arts de mening van de andere arts niet is; ook in kwesties als "hulp bij zelfdoding" hebben niet alle artsen dezelfde mening. Daar val ik ook niet over...

Ik reageerde op je opmerking:

Misschien moet de medische gemeenschap haar grenzen verleggen?

Met een: "Daar ga je helemaal niet over... En de maatschappij ook niet... Die kan niet van alle artsen eisen dat ze een bepaalde behandeling wel of niet uitvoeren... (sterker: dat kunnen ze van geen enkele arts eisen...)

Want:

De arts is - ongeacht of hij als vrije beroepsbeoefenaar, in dienstverband of enig ander organisatorisch kader werkzaam is - te allen tijde vrij in en persoonlijk verantwoordelijk voor de hulpverlening.

(En, nee: een "recht zelfbeschikking van de patiënt" is wat anders dan "recht op medewerking van de arts bij elke denkbare 'medische' handeling"... Het begrip is "zelfbeschikking"; ofwel: als een patient niet wil dat er een (be)handeling wordt uitgevoerd, dan gebeurt dat ook niet... Daar beschikt de patient zelf over...)

[Hendrik-NG 220]

Nee. Jij suggereert dat mijn invalshoek met zich mee zou moeten brengen dat "de zorg zich nooit zou aanpassen aan de wensen van de klant"... Ik heb dat niet gezegd. Al denk ik wel er artsen zullen zijn die te veel "meeveren" met de wensen (eisen!) van de patient. Maar ook dat "de wens van de klant" een van de minst betrouwbare beweegredenen is om tot medisch handelen te komen.

Dat klopt, ik suggereer dat. Uiteraard want anders zie ik niet in waar je argument dan voor dient.

Uitleg: ik vatte je "misschien moet de medische wereld de grenzen verleggen", samen met je "artsen staan in dienst van de maatschappij" op als een "die artsen moeten doen wat hun werkgever ("de maatschappij") van hen verlangt"...

Ik: nee... Artsen zijn niet "in dienst van die maatschappij", zij "stellen zich continu in dienst van die maatschappij"... Zij "dienen" dus wel, maar opereren daarbij volledig onafhankelijk van "maatschappelijke druk".

Tot zover de "beroepsrichtlijn"... En nu de praktijk: natuurlijk zijn er artsen die op dit punt gewoon in strijd met hun beroepsethiek handelen en (bijvoorbeeld) "nog eens een keer een herhalingsrecept uitschrijven voor benzodiazepines omdat de patient ze eist en hem/haar 'het mes op de keel zet', hoewel ze weten dat dit de gezondheid van hun patient niet gaat bevorderen, maar juist schaden..."

[Hendrik-NG 220]

Ik: nee... Artsen zijn niet "in dienst van die maatschappij", zij "stellen zich continu in dienst van die maatschappij"... Zij "dienen" dus wel, maar opereren daarbij volledig onafhankelijk van "maatschappelijke druk".

Tsja, dat laatste is natuurlijk onjuist. Je kleurt alles heel erg met woorden als 'dwang', 'druk' en je extreem gekleurde voorbeeld hieronder, maar er zijn ook natuurlijk ook gewoon normale manieren waarop eea functioneert. Waarin via het samenspel van voorkomende situaties, media, politiek, beroepsogrnaisaties etc etc er richtlijnen worden aangepast. Dat er uberhauptsinds een paar jaar beroepsrichtlijnen KNMG en KNMP bestaan voor euthanasie bevestigt alleen maar wat ik zeg,

Tot zover de "beroepsrichtlijn"... En nu de praktijk: natuurlijk zijn er artsen die op dit punt gewoon in strijd met hun beroepsethiek handelen en (bijvoorbeeld) "nog eens een keer een herhalingsrecept uitschrijven voor benzodiazepines omdat de patient ze eist en hem/haar 'het mes op de keel zet', hoewel ze weten dat dit de gezondheid van hun patient niet gaat bevorderen, maar juist schaden..."

[Hendrik-NG 220]

Ik: nee... Artsen zijn niet "in dienst van die maatschappij", zij "stellen zich continu in dienst van die maatschappij"... Zij "dienen" dus wel, maar opereren daarbij volledig onafhankelijk van "maatschappelijke druk".

Tsja, dat laatste is natuurlijk onjuist. Je kleurt alles heel erg met woorden als 'dwang', 'druk' en je extreem gekleurde voorbeeld hieronder, maar...

Laat dit nu net een redelijk "uit het leven gegrepen" voorbeeld zijn...

(Trouwens: jij bent je blijkbaar ook bewust van het spanningsveld waar de arts zich in bevindt. Je schreef in ieder geval iets over "het spanningsveld tussen wat een arts wil en wat een patient wil"... Woorden als "dwang" en "druk" zijn dus echt geen woorden waarmee ik een realiteit wil "kleuren"... Ze zijn tekenend voor dat "spanningsveld" en hebben redelijk dezelfde "lading"...)

[Hendrik-NG 220]

Hendrik ik noem die voorbeelden geklerd en extreem niet omdat ze niet vaak voorkomen maar omsat je onze discussie compleet onterecht zo verkleurt. Jij probeerde aanvankelijk vol tw houden dat de medische wereld haar beleid niet aaanpast aan wat de samenleving wilt en dat is gewoon niet waar.

En het spreken in superlatieven kleurt een discussie niet??

Ja, dat kleurt ook ja. Zo je wilt: in reactie op jouw voorbeelden die niet zo veel met het punt te maken hadden. Snap je nu dat dat wat de samenleving wenst wel degelijk invloed heeft op beroepsrichtlijnen etc? En dat dit los van allerlei voorbeelden over dwang etc gewoon gebeurt op een relatief normale wijze via overleg en als reactie op wat er leeft in de samenleving?

[Hendrik-NG 220]

Daarbij eens een aantal voorbeelden hoe dat debat gevoerd wordt (let wel: de uitkomst van het debat is - hier - niet een situatie van "dwang"; maar het gaat me om de 'input' van het debat; het feit dat er over "dwang" werd nagedacht en er partijen zijn die "macht" willen aanwenden om het gewenste doel te bereiken):

1 december 2011

KNMG blij met steun minister Schippers in debat euthanasie

Geen juridische verwijsplicht voor artsen, serieuze aanpak van de lange wachttijden bij de euthanasiecommissies, vergoeding voor euthanatica en lovende woorden voor het KNMG-standpunt over de rol van de arts bij het zelfgekozen levenseinde. Dat zijn de uitkomsten van het debat over euthanasie woensdag in de Tweede Kamer.

Minister Schippers (VWS) voelt er niets voor om artsen die niet willen meewerken aan euthanasie, te verplichten de patiënt door te verwijzen naar een andere arts. De minister steunt de zienswijze van de KNMG dat artsen een professionele verantwoordelijkheid hebben om patiënten tijdig door te verwijzen bij professionele en principiële bezwaren. Maar een juridische verwijsplicht zoals D66 en GroenLinks voorstaan, noemde zij volgens ANP ‘wel een heel simpele oplossing voor een heel moeilijk probleem in de praktijk’. Het suggereert ook ten onrechte dat een recht op euthanasie zou bestaan. Dit meldde zij de Tweede Kamer woensdag in een debat over euthanasie.

bron: http://knmg.artsennet.nl/Nieuws/Nieuwsarchief/Nieuwsbericht-1/KNMG-blij-met-steun-minister-Schippers-in-debat-euthanasie.htm

De KNMG uit haar dankbaarheid jegens de minister dat deze haar "macht en invloed" niet heeft aangewend om artsen te dwingen te verwijzen... (!)

Let wel: die KNMG schrijft in haar standpunt "De rol van de arts bij het zelfgekozen levenseinde" wat de professionele standaard van de arts is rond het levenseinde (!) van de patient. Waar ik mij volledig in kan vinden:

Voor de arts geldt dat hij of zij bij de werkzaamheden ‘de zorg van een

goed hulpverlener in acht moet nemen en daarbij handelt in overeenstemming

met de op hem rustende verantwoordelijkheid, voortvloeiende uit

de voor de hulpverlener geldende professionele standaard’ (art. 7:453;

Burgerlijk Wetboek).

Tot de professionele standaard van de arts behoort het oog hebben voor

het bredere welzijn van de patiënt, het begeleiden van de patiënt bij

existentiële vragen die worden opgeroepen door de ziekte, het tonen van

empathie en het bieden van palliatieve zorg, stervensbegeleiding en troost.

Of zoals de World Health Organization palliatieve zorg definieert: ‘het voorkómen

of verlichten van lijden door middel van vroegtijdige signalering en

zorgvuldige beoordeling en behandeling van pijn en andere problemen van

lichamelijk, psychosociale en spirituele aard’.

bron: zie pagina van het nieuwsbericht

Die opmerking over "GroenLinks en D'66" deed me echter verder zoeken...

[MysticNetherlands 298]

Hendrik volgens mij gaat de discussie vooral mank omdat jij vooral over individuele gevallen met direct contact praat, waarbij de patient direct resultaat wilt en ik spreek over trage lrocessen waarbij de politiek, media, beroepsorganisaties erc betrokken zijn.

[MysticNetherlands 298]

En jij graag de schijnwerper zet op de verplichtingen van een arts en ik juist alleen maar iver de vrijheden van de arts en de richtlijnen spreek

[Hendrik-NG 220]

GroenLinks handhaaft de visie dat voor artsen een doorverwijsplicht moet bestaan bij verzoeken om euthanasie die de arts niet wil inwilligen:

Euthanasie

Wanneer mensen ondraaglijk en uitzichtloos lijden, is het niet humaan om hen daar mee te laten zitten. GroenLinks vindt dat mensen onder die omstandigheden moeten kunnen kiezen voor euthanasie.

...

GroenLinks bepleit de mogelijkheid van stervensbegeleiding voor ouderen bij een zelfgekozen dood. Voor artsen die daar moeite mee hebben moet een doorverwijsplicht gelden, zodat iedere Nederlander de begeleiding krijgt die hij nodig heeft.

bron:http://standpunten.groenlinks.nl/euthanasie

Men bepleit het recht op euthanasie en de plicht van artsen om hieraan mee te werken...

Men heeft, naar aanleiding van een vergadering van de partijraad op 17 december 2011, een verslag geschreven over het onderwerp (http://organisatie.groenlinks.nl/files/ ... 2011_0.pdf) waaruit ik citeer:

Het derde thema: de medische kant van hulp bij zelfdoding - de uitvoerende

kant

Het burgerinitiatief 'Uit Vrije Wil' houdt onder andere in dat er een speciaal beroep in het

leven wordt geroepen: de zogenoemde stervenshulpverlener. Is het acceptabel om het

stervensbegeleiden uit handen te halen van de arts en toe te vertrouwen aan een sec

daarvoor opgeleide specialist? Of hebben we liever een andere route, zoals het oude plan

van de pil van Drion? En: wat te doen met de weigerartsen?

Wat de weigerartsen betreft: laten we niet vergeten dat de weigerarts niet het broertje is

van de weigerambtenaar. Waar weigerambtenaren simpelweg weigeren werk uit te

voeren, behoort hulp bij zelfdoding en euthanasie niet tot het voorgeschreven

takenpakket van de arts. Sterker nog: artsen zweren tot het moment van vandaag het

leven van patiënten zoveel mogelijk te beschermen. De oplossing voor de

weigerartsenproblematiek ligt vooral in het antwoord op de vraag of we in de toekomst

hulp bij zelfdoding en euthanasie mogen gaan beschouwen als medische zorg waar wij

recht op hebben. Tot die tijd lijkt een doorverwijsplicht niet meer dan redelijk. Als

meneer Damsma bij dokter Van Zeebergen aanklopt voor een fatale spuit, en meneer

Damsma voldoet aan alle eisen die de wet daar aan stelt, dan is het wel zo fijn dat, als

dokter Van Zeebergen vanuit zijn ethische of religieuze opvattingen de handeling niet wil

uitvoeren, hij doorverwijst naar de 'spuitgrage' dokter Coebergh.

Men kiest nadrukkelijk dus niet de weg (die men nota bene wel oppert!) van het "in het leven roepen van een speciale beroepsgroep: de stervensbegeleider", maar men wil alle artsen beschouwen als "een dienstbetrekking hebbend bij de maatschappij" (met de daaruit voortvloeiende gezagsverhouding werkgever-werknemer) en hen dwingen "te handelen naar de inzichten van GroenLinks": via een "recht op behandeling" en eerst maar eens een "doorverwijsplicht" voor de "weiger"(!!)-artsen...

Dit is zo'n typisch voorbeeld van "maatschappelijke druk" waar ik op doelde...

En "mijn" KNMG is blij dat de minister daar niet in mee wil gaan...?!!

[Hendrik-NG 220]

En jij graag de schijnwerper zet op de verplichtingen van een arts en ik juist alleen maar iver de vrijheden van de arts en de richtlijnen spreek

Die "vrijheden" staan onder druk in deze maatschappij... (En met een KNMG die alleen maar "blij" is dat artsen niet gedwongen worden om tegen hun eigen beroepscodes in te gaan, gaan we echt "de oorlog niet winnen"...)

[Lobke 467]

M.i mag de maatschappij geen druk op een arts uit voeren om mee te werken aan euthanasie, maar het zal heel vaak gebeuren, Hendrik NG jij weet dat vast uit ervaring.

Het is niet te vergelijken met gewetensbezwaren bij huwelijksambtenaren; een arts is opgeleidt om levens te redden.

Ik praat hier vanuit de toeschouwer niet omdat ik er verstand van heb, maar toch is het m.i goed dat er artsen mee werken aan euthanasie. Willen ze geen levens redden? Ja graag maar ik herinneren me nog een oncoloog (zijn naam vergeten) in een kinderziekenhuis die de vraag kreeg of hij kinderen ook middelen gaf waardoor ze eerder stierven. Hij zei: ja! De vraag waarom was barmhartigheid.

En dat is het moeilijke aan euthanasie, niemand vind het makkelijk, je mag het een ander niet verplichten. Het lijkt me enorm moeilijk om arts te wezen in deze tijd. Toen mijn vader stierf hebben we 14 dagen gewaakt en het was afschuwelijk, ondanks allerlei hulpmiddelen. Als er die laatste nacht een spuit met een dodelijke injectie in de kamer gelegen had, had ik niet voor mijzelf ingestaan. Waarom niet? Uit barmhartigheid.

[MysticNetherlands 298]

Tsja, het is een lastig onderwerp. Ik denk dat in de praktijk als het om euthanasie gaat je ook over een arts hebt welke verbonden is aan een ziekenhuis, met ook weer haar regels etc. Ik moet op mijn werk (ben overigens geen arts, ik zit in de financiele wereld) ook dingen doen waar ik het niet mee eens ben, al zijn die uiteraard niet van de orde van een mensenleven beeindigen.

Hendrik, denk je niet dat het mogelijk is om danwel met gelijkgestemden te protesteren? En denk je niet dat er zelfs hele ziekenhuis geestesbezwaren zullen hebben en daarom zullen weigeren? En denk je echt dat als jij als arts zou weigeren er daadwerkelijk sancties zullen volgen?

(Overigens bewijs je nu alleen maar meer dat de medische wereld in dienst staat van de samenleving, met idd politieke dwang, net zoals ik gedwongen wordt belasting te betalen )

[Hendrik-NG 220]

Tsja, het is een lastig onderwerp. Ik denk dat in de praktijk als het om euthanasie gaat je ook over een arts hebt welke verbonden is aan een ziekenhuis, met ook weer haar regels etc. Ik moet op mijn werk (ben overigens geen arts, ik zit in de financiele wereld) ook dingen doen waar ik het niet mee eens ben, al zijn die uiteraard niet van de orde van een mensenleven beeindigen.

Die verplichting "dingen te doen waar je het niet mee eens bent" vloeit voort uit het dienstverband dat je bent aangegaan, waarbij ook het begrip "bedongen arbeid" trouwens een rol speelt: een werknemer kan echt niet tot elke denkbare vorm van arbeid gedwongen worden... Hooguit de arbeid die "bedongen" is...

Wat betreft de arts in loondienst: die zal weliswaar een tegenprestatie moeten leveren omdat hij/zij een salaris krijgt... Maar de arts heeft (als hij/zij "slim" is en zich aan de eigen beroepsrichtlijnen houdt) bij aanvang dienstverband de professionele onafhankelijkheid in het contract gewaarborgd. Deze arts in loondienst heeft dat in ieder geval gedaan...

Zonder deze waarborg zou ik anders nooit een onafhankelijk advies kunnen uitbrengen. En zou men "afhankelijke artsen" krijgen, dan is dat de doodsteek voor het vertrouwen in de beroepsgroep...

Hendrik, denk je niet dat het mogelijk is om danwel met gelijkgestemden te protesteren? En denk je niet dat er zelfs hele ziekenhuis geestesbezwaren zullen hebben en daarom zullen weigeren? En denk je echt dat als jij als arts zou weigeren er daadwerkelijk sancties zullen volgen?

Mijns inziens is de kwestie zo principieel dat iedere arts tegen het idee van "dwang" protest zou moeten aantekenen... (Let wel: OOK tegen een verbod op het uitvoeren van bepaalde behandelingen!! Het mes snijdt hier aan twee kanten... In het onwaarschijnlijke geval van een SGP-meerderheid in de Kamer met evt. een abortus- of euthanasieverbod tot gevolg zal ik ook protesteren tegen een inperking van de medische vrijheid: ALS er een medische reden tot (be)handelen gezien wordt, dan MOET de arts vrij zijn om "naar eer en geweten te handelen"!)

(Overigens bewijs je nu alleen maar meer dat de medische wereld in dienst staat van de samenleving, met idd politieke dwang, net zoals ik gedwongen wordt belasting te betalen )

Nee. Ik "bewijs" hooguit dat de KNMG soms slappere knieën heeft dan ze wellicht vermoedt en zou (moeten) willen hebben... En dat er groeperingen in de samenleving zijn die die artsen heel graag "in dienst zouden willen nemen" via politieke dwang... En daarbij die "professionele vrijheden van de arts" aan banden willen leggen...

Maar: ALS ik als patient geconfronteerd zou worden met een arts van wie ik WEET dat deze afhankelijk is van een bepaalde partij/groepering/etc, dan zou ik die arts niet vertrouwen...

Het hele idee van "een dienstbetrekking hebben" legt dus een bom onder de hele arts-patient relatie... TENZIJ men dat heel goed heeft gewaarborgd bij het maken van de werkafspraken en continu op de eigen strepen blijft staan...

(En je merkt: ik werk in een "medische tak van sport" waarin dat heel erg belangrijk is... En waarin je een bijzonder fijne neus krijgt voor al die situaties waarin er aan die onafhankelijkheid "geknaagd" wordt... Ik maak er niet voor niets een punt van... Mijn geloofwaardigheid als arts staat op het spel!!!)

[Hendrik-NG 220]

barmhartigheid...

Een heel belangrijk woord in het woordenboek van de arts!!

[Hendrik-NG 220]

Actueel (vanavond in Zembla):

KNMG: geen euthanasie bij dementie

Levensbeëindiging bij gevorderde dementie is onverantwoord. Ook als iemand beschikt over een schriftelijke wilsverklaring.

Dat vindt artsenorganisatie KNMG.

Ondraaglijk lijden

Hierin zijn artsen dus strenger dan de wet. Zij vinden dat iemand tot het moment van uitvoering van de euthanasie in staat moet zijn de wens tot sterven op enige manier in woord of gebaar duidelijk te maken. Lode Wigersma, directeur beleid KNMG, zegt vanavond in het tv-programma Zembla: 'De reden is eenvoudig: dokters zijn er om lijden te verlichten. Als je als arts niet meer kunt verifiëren of iemand op dat moment ondraaglijk lijden ervaart, kan je niet overgaan tot euthanasie.'

Wetgeving

Oud-VWS-minister Els Borst is het niet met de handelwijze van de artsen eens. 'Het kan natuurlijk niet dat een beroepsgroep een eigen interpretatie van de wet kiest die strijdig is met wat de wetgever heeft bedoeld.' Borst is grondlegger van de euthanasiewet.

bron: http://www.zorgvisie.nl/Kwaliteit/Nieuw ... -1174631W/

De mening van oud-minister Borst is natuurlijk de mening van een niet-politicus en staat daarmee op een zelfde lijn als mijn persoonlijke mening... Toch acht ik de mening van Els Borst invloedrijker dan die van ondergetekende...

Precies de reden om daar toch even een kanttekening bij te zetten:

Ook in die woorden van Els Borst (dat ze correct zijn weergegeven en niet uit hun verband zijn getrokken moet nog "bewezen" worden: als het enigszins kan kijk ik dat programma vanavond!) klinkt het "vermeende recht van de patient op euthanasie" door... En een vermeende plicht van artsen "om te handelen naar de geest van die euthanasiewet"...

Let wel dat het er bij die Euthanasiewet hier om ging:

Om het "in het Wetboek van Strafrecht opnemen van een strafuitsluitingsgrond voor de arts die met inachtneming van wettelijk vast te leggen zorgvuldigheidseisen levensbeëindiging op verzoek toepast of hulp bij zelfdoding verleent, en daartoe bij wet een meldings- en toetsings procedure vast te stellen"

(zie: http://www.nvve.nl/nvve2/pagina.asp?pag ... hoofdstuk2)

Om rond een wet die een strafuitsluitingsgrond (!) regelt voor die artsen die vrijwillig meewerken aan een verzoek tot levensbeëindiging artsen te gaan hekelen die "een andere interpretatie kiezen van die wet zodat men niet komt tot een medewerking aan een verzoek tot levensbeëindiging" en hierbij het argument aan te voeren dat men "tegen de geest van die wet in zou handelen" vind ik persoonlijk bijzonder vreemd...

Els Borst toont hiermee wellicht aan "in welke geest" zij zelf heeft meegeschreven aan die wet... Maar niet dat de KNMG een ongeoorloofde interpretatie geeft van die wet... Zou men hem nl. niet zorgvuldig toepassen, dan hangt de arts strafvervolging boven het hoofd. En daarbij past gewoon een heel strikte interpretatie van die wet...

[Gast Anon_phpbb]

Ook de mening van een politicus is irrelevant. Als een wet eenmaal wet is, is het aan de rechter om uitspraken te doen. Niet aan de politiek.