Verhuizen

[Redactie 0]

Ik moet verhuizen. Dat moest ik al, maar nu moet ik dit jaar al naar een echt eigen huis. Nog wel met begeleiding, maar wel een stuk minder dan aanvankelijk de bedoeling was. De organisatie waarvan ik cliënt ben moet namelijk “ontzorgen†van het kabinet. Bezuinigen dus. En de cliënten die een lager cijfer hebben qua zorgbehoeften, moeten dit jaar nog op zichzelf gaan wonen en dus hun beschermde woonvormen verlaten. Zoals ik.

Nu maak ik mij over mijzelf niet zoveel zorgen, ik red me uiteindelijk wel. Maar ik ben niet de enige. En dit nieuwe beleid had niet een paar jaar eerder moeten komen, want dan had ik het waarschijnlijk nog helemaal niet gered. Voor veel cliënten van mijn soort zal het beleid dan ook een paar jaar of helemaal te vroeg komen. Ze hebben nu immers een te laag cijfer en volgens het nieuwe systeem daarom ook geen beschermde zorg nodig.

Het cijfersysteem, ZZP genaamd, bestaat uit een schaal van 1  tot en met 5. Iemand met ZZP 5 heeft intensieve zorg en begeleiding nodig, iemand met ZZP 1 slechts een beetje. Zij met het cijfer 1 tot en met 3 moeten dus “ontzorgt†worden, ook als ze tot nu toe meer zorg kregen en ook nodig hadden. Het blijkt dus dat we al die tijd veel te moeilijk hebben gedaan, want iemands zorgbehoefte kun je toch prima samenvatten in één cijfer...

Het raakt mij diep hoe die afschuwelijke managerscultuur van cijfers en geld nu wéér mensen gaat treffen die daar veel minder verstand van hebben en zich daarom minder goed kunnen verweren. Met de net iets te laag geklasseerde mensen kunnen waarschijnlijk twee dingen gebeuren: of ze krijgen een hoger cijfer en komen in een woonvorm met veel te veel beperkingen, of  ze komen in een eigen huis met veel te veel zelfstandigheid.

We zijn er op keiharde wijze achtergekomen dat de evolutietheorie niet toepasbaar is bij het inrichten van een samenleving. Misschien moeten we ons eens gaan beseffen dat dat ook geldt voor de managerscultuur. Die werkt redelijk in grotere organisaties om een beetje structuur aan te brengen, maar daarbuiten niet. Mensen zijn niet samen te vatten in cijfers. Ik vrees dat dat weer een keiharde les gaat worden, zo koppig als wij zijn.

Robert

Terug naar frontpage

[Michiel 14]

Het systeem moet op een bepaalde manier gefinancieerd worden natuurlijk. Om die financiering inzichtelijk te maken heb je iets van een coderingen systeem nodig. Het cijfer is niet om je zorgbehoefte in een cijfer te gieten, maar om de kosten inzichtelijk te maken. Zorg is lastig om dat inzichtelijk te maken.

Succes met de verhuis!

[joon 0]

Ik vind het jammer dat mensen in "vakjes" worden geduwd in een graad van zelfstandigheid enzo. Maar het is nu eenmaal een snelle manier om mensen te gaan indelen naar gelang hun zelfstandigheid. Het risico is, zoals je aanhaalt, dat je net in een te hoge klasse terecht komt. in klasse 4 bv kan je iemand vanonder hebben die net te goed is voor klasse 3, en iemand vanboven die net niet goed genoeg is voor klasse 5. Dat is heel uiteenlopend vind ik.

En zeker als op basis van deze scores bepaald wordt of je moet verhuizen of niet.

los daarvan, snap ik dat er besparing moet komen, en er wordt overal bespaard tegenwoordig.

maar als men gaat tot 3, wat gewoon weg de helft is van hun graad, is dat echt extreem. 3 wilt haast zeggen dat ze toch hulp nodig hebben, en die krijgen ze nu niet meer.

[dingo 166]

Voorheen bepaalde een terzake kundige zorgverlener welke hulp er nodig was. Nu doet een boekhouder in Den Haag dat met een simpel cijfertje van 1 tot 5. Dat is wel een erg simpele voorstelling van de werkelijkheid imo.

[Gast Anon_phpbb]

Is dat zo? Is dat werkelijk hoe het werkt? Zou kunnen hoor, maar ik kan nergens een regeling vinden waar uit blijkt dat een boekhouder uit Den Haag zorgindicaties geeft. Waar kanik die regeling vinden?

[dingo 166]

Ja zo is hoe dat werkelijk werkt en nee dat staat niet in een regeling. Het is heel simpel: er moet een x bedrag bezuinigd worden, dat betekent x gedeeld door het bedrag wat besteed wordt aan één persoon mensen "ontzorgd" moeten worden.

[Gast Anon_phpbb]

Ah ja. Anders gezegd, het was wel heeeeel slordig geformuleerd toen je beweerde dat zorgindicaties niet door een ter zake kundige worden afgegeven maar door een boekhouder in Den Haag. Je bedoelde eigenlijk dat zorgindicaties, net zoals in het door jou aangehaalde verleden, nog steeds gewoon door een ter zake kundige worden afgegeven, en dat, net als in het door jou aangehaalde verleden, het in een democratie zo is dat de overheid budgetten beschikbaar stelt.

Ja, ik dacht, vraag het even, want ik merk wel vaker (zondagswet bijvoorbeeld) dat je, zeer te prijzen, passie voor een onderwerp je soms tot wat wonderlijke weergaven van de werkelijkheid brengt. Daar is niets mis mee natuurlijk, maar het is voor mij als argeloze lezer soms nuttig te weten hoe ik wat ik lees moet plaatsen.

[dingo 166]

Als het bedrag wat bezuinigd moet worden bepalend is dan is het de boekhouder die bepaald met welke zorgindicatie je nog zorg krijgt en niet de hulpverlener.

[Robert Frans 1.653]

Ik wil niet meteen twijfelen aan de integriteit van degenen die dit systeem hebben opgezet. Ik denk dat men echt wel met goede wil geprobeerd heeft simpelweg de verschillende zorgbehoeften inzichtelijker te maken voor het budgetteren en het sneller oplossen van veel voorkomende problemen. De moeilijkheid is echter dat het systeem zo bepalend wordt, dat men te generaliserend gaat "ontzorgen." Procedures zijn goed voor standaard problemen, maar de problemen bij cliënten in deze sector zijn vaak juist niet standaard. Daar doelde ik op met mijn stelling dat de managerscultuur prima is voor bepaalde bedrijven en standaard problemen, maar lang niet altijd opgaat als je met mensen werkt.

Iemand met ZZP 3 hoeft bijvoorbeeld nog helemaal niet klaar te zijn voor zelfstandig wonen met ambulante begeleiding, maar zal dat toch wel moeten volgens het nieuwe beleid. Of hij (of zij) zal dus een hogere klassering krijgen en daardoor in een woonvorm komen die hem veel te benauwend en te beperkend is. Met mogelijk huisgenoten die ook veel moeilijker in de omgang zijn, omdat die veel meer zorg en begeleiding nodig hebben. Mijn begeleidsters zijn dan ook niet erg blij hiermee en zien echt wel problemen aankomen. Voor sommige cliënten kan het dus best wel goed uitpakken; zelf zal ik het dus ook wel redden, al zie ik er huizenhoog tegenop. Maar voor een aantal cliënten zal het helemaal niet goed uitpakken en het is maar te hopen dat het er niet teveel zijn.

[dingo 166]

Dat laatste hoop ik ook Robert maar eerdere ervaringen met bezuinigende psychiatrische ziekenhuizen zijn niet erg hoopvol.

[Robert Frans 1.653]

Terzijde: de organisatie waar ik cliënt van ben is geen psychiatrisch ziekenhuis of iets in die strekking. Om misverstanden daarover te voorkomen.

[dingo 166]

Terzijde: de organisatie waar ik cliënt van ben is geen psychiatrisch ziekenhuis of iets in die strekking. Om misverstanden daarover te voorkomen.

Oeps, dat is inderdaad niet wat ik bedoelde. Wat ik bedoelde is dat in het niet zoverre verleden men besloot op psychiatrische ziekenhuizen te gaan bezuinigen en dat ook deed door patienten (en niet clienten, een wereld van verschil) te "ontzorgen".

[Lobke 467]

@RobertF,

Ja het is jammer en een bezuinigingsregel die voor sommigen goed uitpakt en voor anderen minder. Het kan net dat duwtje in de rug geven wanneer je niet zelfstandig durft te wonen terwijl met terug val op ambulante begeleiding het best mogelijk is. Anderen zullen het inderdaad niet redden en dat is jammer, meer begeleiding dan goed voor hen is, ik snap dat je er van baalt.