Mensonvriendelijk

[Redactie 0]

Van de week ging een heldhaftige man de sprong van zijn leven maken. Vanaf zo’n 30 kilometer hoogte viel hij minutenlang in een vrije val door de geluidsbarrière heen, voordat de parachute hem veilig en wel op de grond zette. Wat mij dan opviel, is dat hij dat niet zomaar in zijn beste pak deed. Hij was helemaal ingepakt en onder zijn speciale heliumballon hing ook bepaald geen simpel mandje. Vijf jaar had hij hiervoor moeten trainen.

De boodschap was luid en duidelijk, dat gebied is absoluut niet geschikt voor mensen. Het is er ijzig koud, er is nauwelijks zuurstof en de zon schijnt daar onverbiddelijk fel. Dat gebied is dan ook niet echt een uitzondering, want minder dan 0,0000001 procent van het heelal is redelijk geschikt voor menselijk leven. Mochten er meer planeten zijn als de aarde, dan nog zijn ze veel te ver weg voor ons om ze eens een bezoekje te brengen.

De aarde zelf kan er echter ook wat van. Meer dan tweederde bestaat uit oceaan en het droge gedeelte bestaat voor het merendeel ook uit ongeschikt gebied voor mensen. En daar waar mensen wél kunnen leven, daar gaat de natuur weer volop tekeer met aardbevingen, tsunami’s, orkanen, vulkanen en dieren die mensen aanvallen en doden. Wat dat betreft zitten wij hier in Nederland in een zeldzaam rustig gebied met af en toe een stormpje.

Als God de hemel en aarde voor ons heeft geschapen, dan is het in elk geval duidelijk dat het niet zijn bedoeling was dat we er een rustig en comfortabel leven zouden leiden. Nee, de schepping maakt ons heel klein, heel zwak, heel kwetsbaar. Het is duidelijk dat Genesis iets heel anders bedoelt met het heersen over de dieren. De eerste mens gaf namen aan de dieren, meer niet. Hij benoemde en classificeerde dus, hij bedreef wetenschap.

Sommigen menen dat de erfzonde ervoor heeft gezorgd dat de schepping is zoals zij nu is. Maar ik geloof, en de wetenschap met mij, dat de schepping altijd al zo mensonvriendelijk is geweest. Niet zij is veranderd, maar de mens. Wij aanvaarden onze kwetsbaarheid, onze naaktheid niet meer. De eerste mens schaamde zich daar niet voor en had daarom geen enkel probleem met de schepping. Hij wandelde met God en dat was genoeg.

Robert

Terug naar frontpage

[Skippy 0]

Ik vind dit een interessante blog, en ik denk dat er wel wat in zit. Toch vraag ik me af of de ruwe natuur, zoals jij die beschrijft, helemaal is zoals het oorspronkelijk bedoeld is. Waar ik zelf bijvoorbeeld moeite mee heb, is het enorme leed dat je bij dieren ziet. Is dat nou de schepping waarvan God "zag dat het goed was"? Ik kan dat niet aannemen.

C.S. Lewis filosofeert zelfs dat de schepping zoals hij bedoeld was allemaal tamme dieren had. De mens, zegt hij, zou in die schepping leven met dieren zoals wij nu met huisdieren leven. Hoe dat dan valt te rijmen met wat de wetenschap zegt over de geschiedenis van de aarde weet ik ook niet precies. Maar het komt wel tegemoet aan mijn gevoel voor rechtvaardigheid dat Gods bedoeling in ieder geval niet was dat dieren elkaar martelen en afslachten.

[Sanne69 28]

Ik vind dit een interessante blog, en ik denk dat er wel wat in zit. Toch vraag ik me af of de ruwe natuur, zoals jij die beschrijft, helemaal is zoals het oorspronkelijk bedoeld is. Waar ik zelf bijvoorbeeld moeite mee heb, is het enorme leed dat je bij dieren ziet. Is dat nou de schepping waarvan God "zag dat het goed was"? Ik kan dat niet aannemen.

C.S. Lewis filosofeert zelfs dat de schepping zoals hij bedoeld was allemaal tamme dieren had. De mens, zegt hij, zou in die schepping leven met dieren zoals wij nu met huisdieren leven. Hoe dat dan valt te rijmen met wat de wetenschap zegt over de geschiedenis van de aarde weet ik ook niet precies. Maar het komt wel tegemoet aan mijn gevoel voor rechtvaardigheid dat Gods bedoeling in ieder geval niet was dat dieren elkaar martelen en afslachten.

God had het ook oorspronkelijk bedoeld dat er vrede zou zijn tussen mensen en dieren, maar ook tussen dieren onderling. In Jesaja 11:6-9 en Jesaja 65:17,25 wordt vooruit verwezen hoe het zal zijn op de "nieuwe aarde". Er zal dan ook vrede zijn tussen dieren. God zal weer zeggen dat het "zeer goed" is.

[Robert Frans 1.537]

Skippy (en nu ook Sanne), ik had eigenlijk nog willen reageren, maar heb daar nog niet aan gedacht. Dus bij deze nu.

Zelf geloof ik dus dat de schepping niet veranderd is tijdens de zondeval, maar de mens. In Genesis 3 lees je dan ook nauwelijks over een dramatische verandering in de schepping. Je leest alleen dat de slang vernederd zal worden, dat het baren van kinderen zwaar zal zijn, dat het werk op het land zwaar zal zijn en dat de verhouding tussen God en mens, mens en mens en schepping en mens zo verstoord zal raken. In het verhaal wordt geschetst, vanuit de traditionele rolverdeling tussen man en vrouw, hoe beiden geraakt worden in wat zij doen. Het krijgen van kinderen, het werk op het land, het zou beiden ons vreugde moeten brengen, maar die vreugde gaat nu ook gepaard met offers, met pijn. Maar nu al kunnen wij vrede ontvangen in het leven zoals zij is en een stukje harmonie terugveroveren.

De schepping is goed zoals zij nu is. Ja, dieren doden elkaar, maar ze nemen het elkaar volstrekt niet kwalijk en dat is dan ook geen kwaad. Het hoort gewoon bij het spel tussen leven en dood, chaos en orde, zoals God die geschapen heeft. De mysterieuze symbiose tussen oogverblindende schoonheid en angstaanjagende wreedheid maakt de natuur nu juist zo bijzonder, zo heilig. Er is echter maar één kwaad in de wereld, en dat is de zonde. En zondigen kunnen enkel wezens met een vrije wil. Mensen en engelen dus. Wat wij elkaar bewust aandoen, dát is kwaad. Wij behoren beter te weten dan de dieren, omdat wij immers een bovennatuurlijke ziel hebben en dus niet enkel natuur zijn.

De zonde houdt ons immers altijd van God af en kwaad is enkel hetgeen je altijd van God afhoudt. Ziektes en rampen, hoe naar en dramatisch ook, doen dat niet per se, want ze horen bij de natuur en worden dus door God voor ons ten goede gekeerd als wij niets anders van Hem verwachten dan Hij ons wil geven. Ze kunnen mensen wel zwaar beproeven en zelfs tot wanhoop drijven, maar het hoeft dus niet. Ze zijn enkel goed of kwaad naarmate ze mensen tot God of van God drijven; in zichzelf zijn ze gewoon een deel van de natuur en dus geen zonde en dus geen kwaad. Ze wijzen ons enkel op onze kwetsbaarheid, onze kleinheid en God heeft ons nu juist heel bewust kwetsbaar en klein geschapen. Want kwetsbaarheid, openheid is noodzakelijk voor echte liefde.

De profetieën uit Jesaja zijn mijns inziens dan ook geen letterlijke verschijnselen, maar illustratieve beelden van werkelijke vrede, van een herstelde harmonie tussen God, mens, mens en schepping. In feite kunnen wij ons geen enkel beeld vormen van de échte werkelijkheid die plaatsvindt als hemel en aarde straks één worden, dus spreken we vooral in beelden die ons raken, die ons ontroeren en die ons onmogelijk schijnen. Zo proberen wij die hemelse vrede ons voor te stellen, met gebruik van aardse doch bovennatuurlijke taferelen. Men kan de wolf en de schaap dan ook allegorisch zien: wij worden immers als schapen tussen de wolven gezonden, zo zegt Jezus, maar straks zullen zowel schapen als wolven, dus alle stammen en volken, elkaar weer vinden in Christus.

[Sanne69 28]

Skippy (en nu ook Sanne), ik had eigenlijk nog willen reageren, maar heb daar nog niet aan gedacht. Dus bij deze nu.

Zelf geloof ik dus dat de schepping niet veranderd is tijdens de zondeval, maar de mens. In Genesis 3 lees je dan ook nauwelijks over een dramatische verandering in de schepping.

Zou het echt een paradijs zijn, als er angst was voor wilde dieren? In Gen.1:26 kreeg de mens de opdracht om over alle dieren te heersen, dus niet alleen de huisdieren.

De zonde houdt ons immers altijd van God af en kwaad is enkel hetgeen je altijd van God afhoudt. Ziektes en rampen, hoe naar en dramatisch ook, doen dat niet per se, want ze horen bij de natuur en worden dus door God voor ons ten goede gekeerd als wij niets anders van Hem verwachten dan Hij ons wil geven. Ze kunnen mensen wel zwaar beproeven en zelfs tot wanhoop drijven, maar het hoeft dus niet. Ze zijn enkel goed of kwaad naarmate ze mensen tot God of van God drijven; in zichzelf zijn ze gewoon een deel van de natuur en dus geen zonde en dus geen kwaad.

Ik vind het zelf wel een troost te weten dat God niet de veroorzaker is van ziekte of wat voor ramp of ellende maar ook. In Jakobus 1:13 staat bijvoorbeeld: "Laat niemand, wanneer hij wordt beproefd, zeggen: "Ik wordt door God beproefd." Want met kwade dingen kan God niet worden beproefd, noch beproeft hij zelf iemand". Beproevingen komen dus niet van God.

En toen Jezus op aarde was, bracht hij juist ook verlichting. Hij had medelijden met de mensen die leden. Hij genas zieken, wekten doden op en bracht zelfs stormen tot bedaren. Jezus maakte ook bekend dat Gods koninkrijk zou komen. Hij leerde ons erom bidden. En als dat koninkrijk zou komen, dan zou Gods wil niet alleen in de hemel maar ook op aarde worden gedaan.

En als je dan weer kijkt naar Genesis, dan lees je dat in het begin de mens over alle dieren moest heersen. Er was vrede tussen mens en dier.

De profetieën uit Jesaja zijn mijns inziens dan ook geen letterlijke verschijnselen, maar illustratieve beelden van werkelijke vrede, van een herstelde harmonie tussen God, mens, mens en schepping. In feite kunnen wij ons geen enkel beeld vormen van de échte werkelijkheid die plaatsvindt als hemel en aarde straks één worden, dus spreken we vooral in beelden die ons raken, die ons ontroeren en die ons onmogelijk schijnen. Zo proberen wij die hemelse vrede ons voor te stellen, met gebruik van aardse doch bovennatuurlijke taferelen. Men kan de wolf en de schaap dan ook allegorisch zien: wij worden immers als schapen tussen de wolven gezonden, zo zegt Jezus, maar straks zullen zowel schapen als wolven, dus alle stammen en volken, elkaar weer vinden in Christus.

De Bijbel belooft niet alleen een "nieuwe hemel", maar ook een "nieuwe aarde". De profetie van Jesaja had ook al een eerste vervulling. De joden die in ballingschap in Babylon waren geweest, keerden terug naar hun eigen land. Wat je zegt, was er toen al vrede tussen allerlei mensen. Maar ze werden ook letterlijk beschermd tegen de wilde dieren. In Hosea 2:18 staat dat God een verbond had gesloten met de wilde dieren. En zo werd de aarde destijds nieuw. Het was een herstel.

Dat kunnen we dus ook voor de toekomst verwachten. De aarde zal hersteld worden, zoals God het oorspronkelijk bij Adam en Eva bedoeld had. Een leven zonder ziekte, rampen en ellende. En ook vrede tussen mensen en dieren. En Jezus, als toekomstig koning, demonstreerde dat hij niet alleen de bereidheid had mensen die verlichting te geven. Hij kon het ook tot stand brengen.