Loslaten

[Mariel van der Hoek 0]

Soms heb je van die momenten dat alles goed gaat. Alles lijkt je voor de wind te gaan. Je hebt weinig zorgen en de zegeningen stapelen zich op. En je relatie met God? Ook prima. Maar dan heb je een week waarin God lijkt verdwenen. Er gebeuren vervelende dingen en je werpt een vragende blik naar boven. God, wat wilt U met mijn leven? 

Die vraag stelde ik pas geleden ook aan God. Waar bent U en wat voor plan heeft U met mij? Ik zag op een moment mijn uitgedachte plannetje voor mijn leven langzaam verdwijnen. Toen dacht ik bij mezelf: Mariel, waarom maak je er zo'n punt van? 
Ik ben een perfectionist. Ik wil graag weten wat er gaat gebeuren en ik plan graag alles. En nu moest ik opeens mijn plannen loslaten. Begrijp me niet verkeerd: het is een hele goede les voor mij. Ik vergeet namelijk zo vaak dat ik mijn leven in de handen van God moet leggen. Hij is tenslotte de Maker en de Bedenker van mijn talenten. Ik moet niet focussen op mijn plan, maar op Zijn plan.

Hoe leg jij jouw leven in de handen van God? Of heb jij ook zoveel moeite om jouw plannen los te laten en op Hem te vertrouwen. Let me know! Ik hoor het graag. 

Terug naar blog

[Ursa 1]

Ik herken het wel vaak bij andere mensen, dat die moeite hebben de controle over hun eigen leven los te laten. Ikzelf heb dat wat minder, domweg al om het idee dát je lang geen controle hebt over alles in je leven. Er kan je vanalles overkomen, en je bent altijd afhankelijk van anderen. Misschien dat ik onder de oppervlakte toch zelf stiekem de touwtjes in handen wil houden, maar over het algemeen heb ik geen probleem met hoe God mijn leven wil sturen. Overigens komt het er toch vaak op neer dat je die dingen zelf moet invullen; er is geen direct instructieboekje vanuit de hemel.

[joon 0]

Ik bid daar haast elke dag om, bij alles wat ik doe, bid ik dat het Gods leiding mag zijn en als Hij het niet wilt dat Hij het dan maar stopt of tegenhoudt.

Ik heb er op zich geen problemen mee, ik heb ook mijn toekomst wel uitgedokterd, maar ik wil heel graag mijn leven in dienst van de Heer stellen.

Ik heb er wel "problemen" mee als het gaat om relaties met anderen, plannen met anderen en dat God me openbaart dat ik iets anders moet doen. Ik weet dan wel dat het van God komt, maar de ander niet echt en snapt het niet goed. en dan voel je je een boeman.

[Floes 0]

Ik ben ook iemand die graag controle houd en graag op voorhand weet wat er gaat gebeuren. Ik merk dat ik, sinds ik actiever met het geloof bezig ben, beter kan loslaten, meer vertrouwen heb in God en dat ik beter omkan met verandering. Wel merk ik dat als ik veel stress heb en er dan iets niet gaat zoals ik wil, ik van het ene op het andere moment totaal over m'n toeren kan geraken. Ook voor niks eigenlijk. Dat zijn momenten waarop ik wel eens "vergeet" dat God er voor me is. En ook ik denk dan achteraf: "Waar maak ik me eigenlijk druk om?" en als ik mezelf daar dan aan herinner, dat God bij me is, is alles plots weer beter en rustiger.

[Lobke 467]

De laatste 2 jaar waarin mijn geloof veel stormen doormaakt merk ik dat vast houden en loslaten niet meer werkt.

Aan het eind van de dag was/ben ik vaak zo moe van de twijfel dat ik zelfs te moe was om nog iets persoonlijks te bidden. Ik kon dan niet verder komen dan het eerste couplet van een kinder gebedje: ~~ik ga slapen ik ben moe~~. Het vreemde was dat dat me meer rust gaf dan alle intense gebeden die ik ooit daarvoor gebeden heb.

[BlueMountainSky 0]

Ik kan je zo goed volgen hierin. Vroeger wou ik ook controle hebben over mijn leven; zoals van op die leeftijd wil ik gehuwd zijn, op die leeftijd kinderen; etc. En ja, God was toen heel ver weg in mijn leven! Ik had er juist allemaal geen vertrouwen in, maar was te trots om dat toe te geven, angst om mezelf zwak op te stellen. Ik heb toen keihard moeten ervaren dat zoiets niet werkt volgens de logica van God. Nu weet ik dat God een plan heeft en dat enkel Hij de timing kent en dat Zijn plan ook goed is voor mij. Ik heb beseft dat zonder God niets mogelijk is , maar met God aan mijn zijde is alles mogelijk!

[Michiel 14]

De laatste 2 jaar waarin mijn geloof veel stormen doormaakt merk ik dat vast houden en loslaten niet meer werkt.

Aan het eind van de dag was/ben ik vaak zo moe van de twijfel dat ik zelfs te moe was om nog iets persoonlijks te bidden. Ik kon dan niet verder komen dan het eerste couplet van een kinder gebedje: ~~ik ga slapen ik ben moe~~. Het vreemde was dat dat me meer rust gaf dan alle intense gebeden die ik ooit daarvoor gebeden heb.

Eenvoud kan krachtig zijn.