Nicea

[Redactie 0]

Het is weer Pasen geweest. We hebben weer stil mogen staan bij het lijden, sterven en opstaan van onze Heiland. Zoals jullie weten, is de datum van dit christelijke feest elk jaar anders. Dat komt omdat de datum van Pasen niet vastligt, maar aan de hand van de maanstand wordt vastgesteld. Pasen is altijd op de eerste zondag na de eerste volle maan na de lente-equinox. Oftewel: eerst moet het lente zijn (vanaf 21 maart), dan moet het volle maan worden, en de zondag daarná is het Pasen. Omdat de maand van de maan korter is dan onze kalendermaand, verschuift deze dag telkens.

Deze berekening voor de datum van Pasen is al heel oud. Op het concilie van Nicaea, dat gehouden werd van 20 mei tot 19 juni 325, werd dit namelijk vastgesteld. Vanaf 325 viert de kerk al Pasen op de zondag na de eerste volle maan in de lente. Dat is echter niet het enige onderwerp dat op de agenda stond bij dit concilie. Verreweg het belangrijkste onderwerp dat behandeld werd, ging over de vraag of Jezus wel of niet goddelijk is.

Arius, een priester in Alexandria, beweerde namelijk dat Jezus niet de zoon van God was en dat Hij ook geen goddelijk wezen was. Deze stroming ging heten naar deze priester: het arianisme. Dit fenomeen zorgde voor veel verdeeldheid in de vroegchristelijke kerk. Nu moet ik er even bij vertellen in welke tijd we hier zijn. Het christendom staat in de eerste eeuwen van onze jaartelling nog in de kinderschoenen. Na Pinksteren zijn er in de jaren diverse mensen bezig gegaan om hun belevenissen met Jezus op papier te zetten. In de loop der jaren zijn er zo ontzettend veel geschriften en brieven ontstaan, die in de christelijke kerken worden gebruikt ter lering. Er is nergens nog een officiële christelijke leer vastgelegd. Er is dus ook nog geen manier om te controleren of een bepaalde leer ‘klopt’ of niet. Zo kunnen er gemakkelijk stromingen ontstaan die op fundamentele onderdelen iets anders geloven. Het grootste voorbeeld hiervan in deze tijd is het arianisme.

Constantijn de Grote was een Romeins keizer en kreeg volgens de overlevering van God een teken in 312 dat hij zou winnen van zijn rivaal-keizer Maxentius als hij het phi-rho teken als vaandel zou voeren. Inderdaad won hij in de slag bij de Milviusbrug. Zo werd hij de enige keizer van het Romeinse Rijk. Hij promootte het christendom en één van de eerste dingen die hij aanpakte was de grootschalige verdeeldheid in de kerk rondom het wel of niet goddelijk zijn van Christus. Hij riep het Concilie van Nicaea bijeen en zette dit punt hoog op de agenda. Het concilie besloot dat het arianisme verworpen moest worden en dat Jezus wel degelijk goddelijk is.

Sommige mensen beweren op grond van dit concilie dat Jezus nooit meer is geweest dan een mens, een inspirerend mens, die tragisch aan zijn einde is gekomen. Dat Jezus goddelijk is, is immers besloten door keizer Constantijn op het concilie van Nicaea! Die mensen gaan voorbij aan het feit dat er altijd een stroming is geweest die wel geloofde dat Jezus de Zoon van God was. Er was sprake van twee naast elkaar bestaande stromingen, waarvan er één in het ongelijk is gesteld. Overigens bleef het arianisme wel bestaan. Latere keizers hadden er nog regelmatig mee te maken.

De plaats Nicaea is in de protestantse kerk het meest bekend van de geloofsbelijdenis die werd opgesteld tijdens het concilie. Overigens werd deze belijdenis pas tijdens een later concilie op schrift gesteld. Deze geloofsbelijdenis wordt in sommige kerken nog steeds gelezen en neemt duidelijk stelling in tegen het arianisme:

Ik geloof in één God de almachtige Vader
Schepper van hemel en aarde, van al wat zichtbaar en onzichtbaar is.
En in één Heer, Jezus Christus,
eniggeboren Zoon van God,
vóór alle tijden geboren uit de Vader.
God uit God, licht uit licht, ware God uit de ware God.
Geboren, niet geschapen, één in wezen met de Vader,
en door wie alles geschapen is.
Hij is voor ons, mensen, en omwille van ons heil uit de hemel neergedaald.
Hij heeft het vlees aangenomen door de heilige Geest uit de Maagd Maria
en is mens geworden.
Hij werd voor ons gekruisigd,
Hij heeft geleden onder Pontius Pilatus en is begraven
Hij is verrezen op de derde dag, volgens de Schriften.
Hij is opgevaren ten hemel: zit aan de rechterhand van de Vader.
Hij zal wederkomen in heerlijkheid om te oordelen levenden en doden
en aan zijn rijk komt geen einde.
 

We mogen het met de Byzantijnse christenen mee-belijden: Jezus is voor ons mensen en omwille van ons heil aan het kruis gestorven, maar ook weer opgestaan. Om voor ons de weg vrij te maken naar Gods rijk, waar geen einde aan komt.

Hallelujah!

Mieke

Terug naar frontpage

[Ursa 1]

Het is toch chi-ro?

Mooi geschreven verder!

[Mieke 0]

Haha Ursa goed gezien, typefout XD

Het gaat om dit teken:

[maran 0]

Arius, een priester in Alexandria, beweerde namelijk dat Jezus niet de zoon van God was en dat Hij ook geen goddelijk wezen was.

Arius geloofde wel degelijk dat Jezus de zoon van God was, maar dat hij niet gelijk was aan God,maar door God geschapen.

[Johannes 14:28: de Vader is meer dan ik]

hij was dus ondergeschikt aan God, maar in zijn ogen wel goddelijk.

die goddelijkheid was hem geschonken door God.

daarom accepteerde hij ook de doctrine [het dogma] van de drie-eenheid niet.

zijn visie was zuiver monotheïstisch en stond dan ook dichter bij de visie van het OT [Tenach} : er is maar 1 ongedeelde God.

volgens Arius was Jezus dan ook meer een bemiddelaar en stond dicht bij de mens. [de wereld]

helaas is hij later op een gruwelijke manier aan zijn einde gekomen door tegenstanders

maar aanhangers heeft hij nog steeds.

[MysticNetherlands 298]

Arius geloofde wel degelijk dat Jezus de zoon van God was, maar dat hij niet gelijk was aan God,maar door God geschapen.

Idd.

[Mieke 0]

Was Jezus volgens het arianisme dan wel zoon van God maar geen goddelijk wezen? Want het probleem had te maken met de goddelijke en de menselijke natuur van Jezus.

[Mieke 0]

Dan staat het trouwens fout in mijn schoolboek.

'Hij [Constantijn de Grote] ondernam vervolgens stappen om harmonie te brengen in de christelijke Kerk, die verwikkeld was geraakt in een wijdverbreide tweespalt over de rivaliserende theologische doctrines van Alexander, bisschop van Alexandria, en Arius, een van zijn priesters, die beweerde dat Christus niet de onsterfelijke zoon van God was en ook geen goddelijk wezen - een leer die bekend werd als het arianisme.'

John Freely, De geschiedenis van Istanbul (bladzijde 46)