Wanhopig...

[ConquerorInChrist 0]

Ik ben behoorlijk nieuw hier. Al veel gelezen, maar tja, mijn situatie is natuurlijk uniek.

Eigenlijk ben ik stapelgek op dit meisje X. Maar tja... hoe moet het verder?

Zij is Christen, ik ben Christen. We gaan naar dezelfde samenkomst.

Zij is op zeer jonge leeftijd misbruikt & heeft dus moeite met vertrouwen (mannen, maar ook God).

Ik (en m'n zusje) ben zelf ook slachtoffer geweest. Heb de dader vergeven toen ik Jezus aannam, maar de idee dat ikzelf niet zo wil worden als hem (de dader dus) houdt me soms wel bezig.

Zij vind heel veel steun bij een oudere Christenvrouw, maar die domineert haar naar mijn gevoel. Zelf hecht ze zich ook heel snel aan een moederfiguur. Alles wat deze oudere vrouw dus zegt gaat erin als zijnde "de absolute waarheid".

Ik weet gewoon dat zij dé vrouw voor mij is, maar ik durf amper met haar spreken.

Bang om haar te kwetsen, haar te verliezen, mezelf te zijn...

En dat die oudere vrouw dan zo overheersend aanwezig is maakt het niet makkelijker. Tegen haar durf ik ook al amper mijn mond open doen.

Ik kan gelukkig best goed met mijn voorganger spreken, maar die zegt me alleen maar om God om leiding te vragen (en eigenlijk is dat gewoon het enige wat ie kan zeggen) & dat is nu net waar het probleem zit, bij mij, ik heb niet het gevoel dat God recent nog tegen me heeft gesproken. Als ik niks hoor, hoe kan ik dan geleid worden???

Wat moet ik toch doen???

[Floes 0]

Hoe goed ken je haar verder eigenlijk? Hebben jullie al een soort band samen?

[dingo 166]

Ingewikkelde situatie wel, maar om bij het laatste te beginnen: God hoeft niet persé rechtstreeks tegen je spreken om je te leiden. Hij kan de juiste mensen om je heen geven en Hij kan je naar een forum leiden en zo nog veel meer dingen doen om je te leiden.

Om naar de praktische kant te kijken als je wat met haar wilt zul je toch haar vertrouwen moeten winnen en gelijkertijd niet die oudere vrouw tegen je in het harnas moeten jagen.

Dat kan een langdurige kwestie zijn en voor jullie beiden zou het goed zijn als je professionele hulp krijgt voor verwerking van het verleden. Je kan de dader vergeven hebben maar de littekens zijn daar niet mee weg. In jou geval is dat bijvoorbeeld dat je erg bezig bent dat je niet zo wil worden als de dader. Zij heeft nog steeds moeite met vertrouwen. Aan de andere kant zijn jullie lotgenoten en weten jullie wat er bij jullie beiden leeft en pijn doet. Dat maakt het hoe lullig of dat ook klinkt iets gemakkelijker.

Wat je je ook moet realiseren is dat als je zover komt dat ze een relatie met je aangaat dat het onvermijdelijk is dat je elkaar weleens kwetst. Dat je dat dan op een verstandige manier het moet bijleggen zonder de constante angst elkaar te verliezen. En dat je allebei ook vooral jezelf moet kunnen zijn omdat je toneelspelen niet je hele leven lang kan volhouden.

Maar bovenal blijf om God's leiding vragen in jou en haar leven.

[Jalikaatje 1]

Hoe is jullie contact nu? Vriendschap is een hele goede basis voor een relatie. Wellicht is het goed een vriendschap te onderhouden, leuke dingen te doen samen en met een groep, jezelf en haar de tijd geven om het verleden te verwerken. Zo kan zij vertrouwd worden met jou. En zo kun jij erachter komen of zij misschien meer in jou ziet dan een vriend alleen.

Het vereist misschien een lange adem, je kunt jezelf en haar niet forceren in een positie die niet prettig is. Maar uit jouw tekst proef ik onzekerheid en je geeft aan beiden een moeilijk verleden te hebben. Dan lijkt het mij verstandig om je nu niet een relatie te storten, maar zou er wel een vriendschap opgebouwd kunnen worden.

Ga bijvoorbeeld eens met een groepje naar de film, avondje poolen? Is er ook een jeugdvereniging waar jullie elkaar kunnen ontmoeten?

[Mieke 0]

Als zij moeite heeft met het vertrouwen van mannen, dan kun je inderdaad beter beginnen met vriendschap. Zo komt ze er in een situatie waar geen druk op staat verder achter dat niet alle mannen zijn zoals haar vader. Dan gaat ze je vertrouwen gewoon omdat jij jij bent. Als je meteen een relatie met haar wil, kan dat net een stapje teveel zijn en haar afschrikken.

En het voordeel: vriendschap aanknopen is een stuk minder ingewikkeld dan een relatie beginnen. Dan kunnen jullie allebei je eigen trauma's verwerken, elkaar beter leren kennen, en dan verder kijken.

[Jalikaatje 1]

Als zij moeite heeft met het vertrouwen van mannen, dan kun je inderdaad beter beginnen met vriendschap. Zo komt ze er in een situatie waar geen druk op staat verder achter dat niet alle mannen zijn zoals haar vader.

Waar maak jij uit op dat haar vader de dader is?

[Mieke 0]

Je hebt helemaal gelijk, dat heb ik zelf ingevuld. Mijn excuses!

De zin moet dan zijn: 'dat niet alle mannen verkeerde bedoelingen hebben.'

[ConquerorInChrist 0]

Hoe goed ken je haar verder eigenlijk? Hebben jullie al een soort band samen?

Ik ken haar van toen zij & ik op de lagere school zaten. Ik ben 5 jaar ouder dus was ik bijna eind lagere school toen zij daar aankwam. Hoewel ik dus niet echt contact met haar had, heb ik altijd een bijzonder gevoel gehad over haar, maar als kind heb ik dat nooit zo kunnen plaatsen. Toen, zowat 5 jaar terug hadden we een korte relatie tot zij Christen is geworden en ze (mijn inziens, onder invloed van de vermelde oudere vrouw), de relatie heeft verbroken. Ik ben nu zowat 2 jaar Christen & ben nu ook in dezelfde samenkomst.

Ingewikkelde situatie wel, maar om bij het laatste te beginnen: God hoeft niet persé rechtstreeks tegen je spreken om je te leiden. Hij kan de juiste mensen om je heen geven en Hij kan je naar een forum leiden en zo nog veel meer dingen doen om je te leiden.

Om naar de praktische kant te kijken als je wat met haar wilt zul je toch haar vertrouwen moeten winnen en gelijkertijd niet die oudere vrouw tegen je in het harnas moeten jagen.

Dat kan een langdurige kwestie zijn en voor jullie beiden zou het goed zijn als je professionele hulp krijgt voor verwerking van het verleden. Je kan de dader vergeven hebben maar de littekens zijn daar niet mee weg. In jou geval is dat bijvoorbeeld dat je erg bezig bent dat je niet zo wil worden als de dader. Zij heeft nog steeds moeite met vertrouwen. Aan de andere kant zijn jullie lotgenoten en weten jullie wat er bij jullie beiden leeft en pijn doet. Dat maakt het hoe lullig of dat ook klinkt iets gemakkelijker.

Wat je je ook moet realiseren is dat als je zover komt dat ze een relatie met je aangaat dat het onvermijdelijk is dat je elkaar weleens kwetst. Dat je dat dan op een verstandige manier het moet bijleggen zonder de constante angst elkaar te verliezen. En dat je allebei ook vooral jezelf moet kunnen zijn omdat je toneelspelen niet je hele leven lang kan volhouden.

Maar bovenal blijf om God's leiding vragen in jou en haar leven.

Ja, ik ben me bewust dat ik God's leiding nodig heb, want het voelt allemaal zo gecompliceerd aan. Ik ben me zeker bewust dat ik niet volmaakt ben & haar weleens kan kwetsen. Zij is zich vast ook wel bewust daarvan, waardoor ze dus behoorlijk bewust afstand houd tussen ons, om zichzelf te beschermen, weet je wel. Dat afstand houden houdt in dat ik haar amper zie & nog veel minder kan spreken. En daaruit volgt dus weer dat ik niet de kans heb om haar vertrouwen te winnen, te bewijzen dat ik niet (meer) ben als andere mannen. En tja, die oudere vrouw, die doet alles met de beste bedoelingen hoor, maar ze doet me helemaal denken aan mijn moeder die ook zo overbeschermend was ten opzicht van mijn zus, toen we slachtoffer waren.

Hoe is jullie contact nu? Vriendschap is een hele goede basis voor een relatie. Wellicht is het goed een vriendschap te onderhouden, leuke dingen te doen samen en met een groep, jezelf en haar de tijd geven om het verleden te verwerken. Zo kan zij vertrouwd worden met jou. En zo kun jij erachter komen of zij misschien meer in jou ziet dan een vriend alleen.

Het vereist misschien een lange adem, je kunt jezelf en haar niet forceren in een positie die niet prettig is. Maar uit jouw tekst proef ik onzekerheid en je geeft aan beiden een moeilijk verleden te hebben. Dan lijkt het mij verstandig om je nu niet een relatie te storten, maar zou er wel een vriendschap opgebouwd kunnen worden.

Ga bijvoorbeeld eens met een groepje naar de film, avondje poolen? Is er ook een jeugdvereniging waar jullie elkaar kunnen ontmoeten?

Ja, ik heb echt gevoelens voor haar, maar ik ben me ervan bewust dat noch zij, noch ik emotioneel klaar zijn voor een relatie. Zoals boven geschreven zien we elkaar amper & spreken nog minder & vooral dat maakt me zo wanhopig/onzeker, want dat betekent ook dat ik ook niet zomaar op haar afstap & eventjes doodleuk voorstel om samen met anderen iets te gaan doen. Ik ben ook niet zo'n held op dat vlak... (mensen aanspreken is heel moeilijk voor mij & als het een vrouw is nog meer, zie mijn verleden)

Als zij moeite heeft met het vertrouwen van mannen, dan kun je inderdaad beter beginnen met vriendschap. Zo komt ze er in een situatie waar geen druk op staat verder achter dat niet alle mannen zijn zoals de dader. Dan gaat ze je vertrouwen gewoon omdat jij jij bent. Als je meteen een relatie met haar wil, kan dat net een stapje teveel zijn en haar afschrikken.

En het voordeel: vriendschap aanknopen is een stuk minder ingewikkeld dan een relatie beginnen. Dan kunnen jullie allebei je eigen trauma's verwerken, elkaar beter leren kennen, en dan verder kijken.

Ja, vriendschap zou eenvoudiger zijn, om te beginnen. Voorlopig is dat ook het enige waar ik naar verlang, gewoon met haar te kunnen praten of eens iets leuks doen samen. Maar ja, beiden hebben we ook niet zo veel vrienden, dus... Hoe moet het dan...

[Mieke 0]

Kun je niet 'toevallig' met haar op dezelfde huiskring/bijbelstudiegroep gaan? Dan ben je met iets heel anders bezig, maar daar leer je elkaar vaak wel goed kennen.

[ConquerorInChrist 0]

Kun je niet 'toevallig' met haar op dezelfde huiskring/bijbelstudiegroep gaan? Dan ben je met iets heel anders bezig, maar daar leer je elkaar vaak wel goed kennen.

Tja, ze zal nooit geloven dat het toevallig is. En bovendien hebben we tijdens de week dus huiskring/bijbelstudie met de mensen van de samenkomst, maar daar komt ze nooit heen. Zoals ik zei, ze zoekt zichzelf te beschermen door afstand van mij te nemen.

En zo kun jij erachter komen of zij misschien meer in jou ziet dan een vriend alleen.

Ik ben behoorlijk zeker dat ze meer in me ziet dan een vriend. Maar waarschijnlijk is dat best beangstigend voor haar. Zoals ik zei, emotioneel nog niet klaar. Opnieuw, ze neemt afstand om zichzelf te beschermen & dat terwijl ik helemaal geen slechte bedoelingen heb. Hoewel ik wel begrijp waar het van komt. Ik wil gewoon de persoon zijn die haar helpt om die dingen aan te pakken, begrijp je?

[Mieke 0]

Ja dat snap ik, maar juist door haar verleden kun jij op dit moment niet degene zijn die haar helpt om dingen aan te pakken. Het is erg vervelend dat die oudere vrouw zo moederig doet, want eigenlijk heeft ze nu gewoon een goede vriendin nodig, die haar bij de hand neemt om spannende stappen te nemen, daarbij aanmoedigt, maar er ook is als alles even teveel wordt. Om haar daarna weer aan te moedigen in de goede richting.

(ja.. ik heb ervaring met de rol van vriendin)

[Jalikaatje 1]

Zoals ik zei, emotioneel nog niet klaar. Opnieuw, ze neemt afstand om zichzelf te beschermen & dat terwijl ik helemaal geen slechte bedoelingen heb. Hoewel ik wel begrijp waar het van komt. Ik wil gewoon de persoon zijn die haar helpt om die dingen aan te pakken, begrijp je?

Niet klaar, dus er gaat nu ook niets gebeuren. Hoe graag jij dat ook wil. Forceer nu iets en ik garandeer dat je je eigen glazen ingooit.

Wat ik je mee wil geven: haar ervaringen en proces en kunnen wel eens ontzettend veel verschillen van de jouwe. Als jullie niet veel praten, kun je ook niet weten wat er in haar omgaat. Wellicht heeft zij daar die oudere vrouw voor nodig. Dat jullie beiden slachtoffer zijn van misbruik geeft jou wel een kader om voor te stellen hoe het voor haar was, maar je kunt het nooit helemaal weten. Probeer dus niet te veel voor haar in te vullen.

Rest mij de vraag: als het contact niet zo denderend is, hoe weet jij dat van haar verleden af?

[ConquerorInChrist 0]

Rest mij de vraag: als het contact niet zo denderend is, hoe weet jij dat van haar verleden af?

Nu is het contact niet goed, maar tot niet zo lang geleden wel. We hadden zelfs al eens een relatie (al was dat voor we Christen werden). Dus daarvan weet ik wel veel van haar verleden.