C'est Moi

[GodGirl 0]

Hoii

Ik zal me even voorstellen, ik heet Charise en ben 17 jaar.. Dit zijn de algemene gegevens die je vaak geeft als je je voorstelt.. Maar dat zegt niks over wie ik ben. Daarom stel ik mij dus voor bij getuigenissen want wie ik ben, leer je kennen door mijn getuigenis.

Ik ben christelijk opgevoed altijd met de wetenschap een geliefd kind te zijn. Zelfs dit geeft nog niet weer wie ik ben, dit is slechts achtergrond informatie. Op mijn twaalfde heb ik er zelf echt voor gekozen christen te willen zijn. Deze keuze heb ik gemaakt nadat God al een paar keer tegen mij gesproken heeft. Toen ik 11 was had mijn moeder een nektumor waaraan ze geopereerd moest worden. Ik ben in die periode doodsbang geweest haar te verliezen.Nog voor de operatie kwam ik een kaartje tegen met een bijbeltekst uit Habakuk erop

17 Al zou de vijgeboom niet bloeien,

en er geen opbrengst aan de wijnstokken zijn,

de vrucht van de olijfboom teleurstellen;

al zouden de akkers geen spijs opleveren,

de schapen uit de kooi verdreven zijn

en er geen runderen in de stallingen zijn,

18 nochtans zal ik juichen in de HERE,

jubelen in de God van mijn heil.

Ik vraag me nog steeds af hoe maar dit sprak toen erg tot mij aan. Ookal had deze tekst een klik gemaakt met mijn denken toch was de angst niet minder geworden. Een zondag niet lang daarna was er een oproep dat je naar voren kon komen voor gebed, ik ben toen gegaan en heb voor me laten bidden. Dat is een moment die ik nooit meer zal vergeten, ik werd zo vervuld met geweldige rust. Iets wat ik daarvoor en daarna nooit meer ervaren heb, zo'n geweldig gevoel. Mijn moeder is toen geopereerd en ze is er op zenuwpijn na goed vannaf gekomen, dank God!

Hierna heb ik dus gekozen om voor Jezus te willen leven. Live goes on.. af en toe zakt je geloof wat meer naar de achtergrond hoewel ik wel ervooruit kwam christen te zijn. Toen op mijn 15e kreeg ik te horen dat mijn vader Acute leukemie had. Heel zwaar jaar was dat, maar door die situatie ben ik dichter bij God gekomen dan ooit tevoren. Ik heb nooit echt angst gehad, maar continu de rust van God ervaren. Na vele chemo's en beenmergtransplantatie was mijn vaders leukemie weg hij mocht weer thuisblijven eindelijk weer opweg naar het normale leven.. Na 3 maand bleek de leukemie terug gekomen te zijn,, mijn vader kwam aan een soort medicatie toen tegen de leukemie en dat leek ook aan te slaan,, toen kreeg mijn vader een schimmel op zijn longen en moesten ze de medicatie stop zetten om die schimmel te bestrijden, helaas kon mijn vader niet tegen die bestrijding en moesten ze ook dat stopzetten. Hij heeft ongeveer 5 week hier in huis op sterven gelegen. Als ik nu terugkijk kan ik niet anders zeggen dan dat God daar aldoor was. Een van de laatste dingen die mijn vader zei was: Charise, wat er ook gebeurd verheug je in de Heer. Op de avond dat mijn vader stierf, kon hij niks meer zeggen die hele dag was hij al afwezig.. Maar wat een rust hing er in de kamer, Natuurlijk iedereen huilde en het was echt vreselijk hem te zien sterven wat niet bepaald makkelijk ging. Het eerste wat ik kon zeggen na zijn sterven was: Hij is nu bij Jezus! Wat een genade dat wij die wetenschap mogen hebben.

Al met al, ik zou niet weten hoe ik zonder Jezus zou kunnen leven. Ik ben 100% afhankelijk van Hem! En ik kan oprecht zeggen dat ik mij wat er ook gebeurd verheug in de Heer.

Dat ben ik.. Charise 17 jaar Een Geliefd kind van God, vol verlangen uitziend naar de dag dat ik mijn Redder mag zien van aangezicht tot aangezicht

Psalm 68:20 Geprezen zij de Here. Dag aan dag draagt Hij ons; die God is ons heil

[dingo 166]

Welkom op Credible, Charise. Mooi getuigenis ook!

[joon 0]

Welkom Charise!

En wat een mooie getuigenis, ik ril. Prachtig om te lezen hoe je in de moeilijkste tijden troost vond bij God en Hem niet de schuld gaf

[Ebbeloe 0]

Welkom

[Ursa 1]

Welkom!

Wat joon zegt. Ik ben blij dat je bij God bent gebleven ondanks dat er zoveel gebeurd is in je leven. Met je moeder gaat alles weer goed ondertussen?

[GodGirl 0]

Bedankt voor jullie reacties:)

Met mijn moeder gaat het redelijk Ursa, er is een deel ruggenmerg verwijderd toen waardoor haar uithoudingsvermogen erg snel achteruit gaat, en ze heeft een chronische zenuwpijn eraan overgehouden, en is het gevoel in haar voeten en onderbenen kwijt maar ze loopt nog:D Ze is God ook erg dankbaar, het had veel slechter af kunnen lopen.

[Selahrocks 1]

Welkom GodGirl.

Ik ben een beetje speachless door je verhaal.

[MysticNetherlands 298]

Ik ook. Wauw, wat een sterk geloof, ondanks al deze zware tegenslagen! Ik wens jou en je moeder alle zegen van God toe. Wauw.

Enneh, welkom!

[GodGirl 0]

Bedankt allemaal:)

[gewoon Paul 8]

Welkom allereerst! Verder, een goed getuigenis. Hou je houding vast, je kunt er een voorbeeld mee zijn;)

[ambiance 0]

wow... respect!

[GodGirl 0]

Welkom allereerst! Verder, een goed getuigenis. Hou je houding vast, je kunt er een voorbeeld mee zijn;)

Dankje:) Ik probeer wel mijn houding vast te houden,,hoewel het af en toe niet helemaal lukt tussen mijn vriendinnen die allemaal tegelijk besloten hebben depressief te worden-_- Maargoed zolang ik maar op Jezus blijf zien moet het lukken toch?

wow... respect!

Dankje:)