Hondenliefde

[Ursa 1]

Hondenliefde. Niet een woord dat ik snel in de mond zal nemen. Ik heb een hekel aan honden. Ze zijn agressief, ze stinken, ze blaffen… als ik een hond tegenkom ga ik er liever met een boog omheen. En honden merken dat. Als je onzeker bent, of bang, reageert een hond daar des te meer op. Reden voor mij om bij die beesten uit de buurt te blijven.

Dat is niet altijd zo geweest. Ik houd wel van dieren. Je hebt ook mensen die helemaal niet van dieren houden. Dieren zijn maar vies en hun omgeving moet smetteloos zijn. Soms denk ik dat deze mensen ook niet houden van het ‘dierlijke’ in zichzelf; eten en drinken, poepen en plassen, onwelriekende geurtjes… maar zo ben ik niet. Ik heb dan zelf ook een kat. Heerlijk, zo’n beestje. Een beetje eigenzinnig, maar soms ook een ‘little ball of fur’. Maar honden, nee bedankt. Honden zijn smerig; een kat likt zich tenminste nog schoon.

Mijn angst en afkeer van honden komt voort uit een jeugdtrauma, moet ik bekennen. De ouders van vriendjes van mij hadden ooit een hondje opgenomen dat vals was. Op een mooie zomerdag kwam ik de tuin binnen, en de eerste die mij verwelkomde was het hondje. Ik boog mij om het hondje te aaien, en *hap* deed het mormel, in mijn gezicht. Het volgende bewuste moment lag ik uit te bloeden in de gootsteen. De fysieke schade viel gelukkig mee, de geestelijke schade bleef achter. Sindsdien vertrouwde ik geen hond meer.

Tot onlangs een nieuw persoon in mijn leven kwam: Jouke. Jouke is een simpele jongen, hij heeft aan weinig genoeg. Hij kijkt je zielig aan tot je hem aandacht geeft. Stil genieten zal hij dan, terwijl zijn staart heen en weer kwispelt. In het begin was ik nog een beetje vreesachtig. Het was een groot beest, met een bek vol tanden. Maar inmiddels heeft Jouke mijn hart veroverd. Zijn simpele genoegens, zijn nieuwsgierigheid, zijn levenslust. Ik durf mezelf nog niet genezen te verklaren van de angst voor honden, en bij andere honden zal ik nog terughoudend zijn. Maar Jouke heeft wel bereikt dat genezing nu een optie is, en dat ik ooit met honden zal stoeien. Hondenliefde, wie had dat gedacht?

Terug naar blog

[Dubito 0]

Herkenbaar!

Ik heb ongeveer dezelfde geschiedenis inclusief nare ervaring in jeugd en katten. Maar ik werk nu voor een familie met 3 honden, 1 rotmormel als waakhond, 1 dikke buldog die geen vlieg kwaad doet en alleen aan eten denkt en 1 klein jack russell keffertje dat wel gromt maar angstig onder de bank kruipt als je boe zegt.

Ze stinken, ze kwijlen, ze snurken (die dikke) en ze maken alles vies. Maar ze kunnen ook lief zijn en ze hebben in elk geval veel meer persoonlijkheid dan de doorsnee kat.

Maar zelf hondeneigenaar worden? Nee dank je.

[Ursa 1]

Mijn vriendin maakt me er klaar voor.

[BookerT 0]

Ik ben een echt kattenmens.Ik heb niks met honden.Als klein kind ben ik er ooit eens van geschrokken, waardoor ik nu nog met een hondenfobie kamp.

In China eten ze honden, lijkt mij een aparte ervaring.

[Olorin 155]

Ik ben gek op honden. Maar ik kan me wel voorstellen dat niet iedereen dat heeft. Ik vind het leuke diertjes omdat mijn ouders ze hebben gehad. Maar als je geen hond hebt dan zijn het van die extroverte opdringerige dieren waar je gewoon geen zin in hebt als je op visite komt of ergens rond loopt. En als ze dat niet zijn dan moet je vooral met ze oppassen.

Maar als je deel uit maakt van hun roedel, dan zijn ze gewoon enorm leuk. Als ik bij mijn ouders langs kom dan is dat diertje oprecht dol gelukkig. Je krijgt enorm veel liefde van ze. Alsof je hun hele wereld bent. Anderzijds zijn het geen robotten en kunnen ze enorm ondeugend zijn op een manier dat ze ook weten dat ze het zijn. En ze zijn enorm manipulerend en inteligent. Ze bespelen je met het gedrag waarvan ze weten dat je er op reageert op de manier die ze willen.

En je kunt nogal wild met ze stoeien, op een manier dat je er wel blauwe plekken aan kunt overhouden en er een element van een machtsspelletje in zit, maar waarvan je ondertussen weet dat ze niet echt wat zouden willen aandoen met die enorme hoektanden en het vriendschappelijk is en blijft.

Leuke dieren, maar ze nemen een toch wat meer prominente rol in je gezin in dan een goudvis. Ik denk niet dat ik snel een hond zou nemen, al was het maar omdat je er wel tijd voor moet hebben, anders is het zielig voor zo'n diertje.

[MysticNetherlands 298]

Ik zelf ben echt een kattemens. We hebben er zelf ook 2, maar helaas is mijn vrouw niet echt zo gek van katten, dus na deze 2 geen katten meer. Honden vind ik overigens in principe ook hele lieve dieren

[Ursa 1]

Jij moet ook maar gaan bloggen Olorin

Honden, tja. Ik ben al niet zo goed in het lezen van mensen, van dieren nog minder.

[Olorin 155]

Jij moet ook maar gaan bloggen Olorin

Wie weet, wie weet.