God helpen?

[joon 0]

Hej Allemaal,

Telkens ik een nieuw topic start, dan gaat het steeds over hetzelfde. Dat komt omdat het op dit moment een zeer grote impact heeft op mijn leven en gedachten.

Enkele weken terug, gingen ik en mijn niet-gelovige vriend uiteen doordat het verschil op geloofsvlak gewoon té hard ging door wegen op onze toekomst. (met gevoelens nog aanwezig langs beide kanten)

Voor mij was dit Gods plan.. Maar ik blijf toch voor hem bidden opdat hij toch God mag vinden. Ook heb ik niets liever dat het opnieuw in orde komt tussen ons, op voorwaarde natuurlijk dat hij zou geloven.

Ik heb hierom tot God gebeden, of dit inderdaad zou gebeuren. Ik heb al meermaals tekenen van Hem gekregen dat dit inderdaad zo is.

Maar wanneer de twijfel er is, dan vraag ik me af of ik die tekenen niet heb ingebeeld, of God wel degelijk een atheïstisch persoon tot bekering kan brengen. En ik ben me ervan ook bewust, dat als ik fout ben in die tekenen zien, dat ik dan mijn hoop vestig op iets wat nooit zal plaatsvinden.

Omdat ik die tekenen heb gekregen, ben ik er echt van overtuigd (als ik goede momenten heb) dat hij God gaat vinden. Maar dan komt de vraag: wanneer is dat? Binnen een week, een maand, pas binnen enkele jaren?

Ik hoor hem nog geregeld, omdat we wel als goede vrienden uiteen zijn gegaan. En vaak begin ik dan over God, maar elke keer krijg ik dan een "slag" in mijn gezicht want dan zijt hij nog eens duidelijk dat hij echt zeker is dat God niet bestaat.

En soms wil ik hem dan zeggen wat ik denk dat Gods plan is voor hem, maar ik durf het niet. (dit bedoel ik dus met God helpen?)

Ik word er stilaan zot van. ik zie hem nog zo ontzettend graag. Waarom gelooft hij nu gewoon niet??

[Enola Gay 0]

Ik word er stilaan zot van. ik zie hem nog zo ontzettend graag. Waarom gelooft hij nu gewoon niet??

omdat het hem niks interesseert misschien?

[WonderfulStar 0]

Blijf niet wachten op hem tot hij zich bekeert.

Misschien gebeurt dit wel nooit.

Jullie zijn uit elkaar omdat jullie qua geloof de toekomst niet op een lijn konden krijgen.

Jij zag dit als de hulp van God, dat hij deze beslissing maakte. Waarom wacht je dan nu tot hij hem terugdraait?

Hij gelooft niet. Jullie zijn hier een aardige tijd doorheen gegaan, en hij gelooft nog steeds niet. Zelfs niet een paar weken nadat hij bij je weg is gegaan, daarom.

En natuurlijk kun je hem vertellen wat jij denkt dat Gods plan is, maar ik vraag me af in hoeverre hij daar wat mee kan, gezien het feit dat hij helemaal niet gelooft dat God überhaupt bestaat.

Hoe meer jij gaat drammen over God, hoe meer aversie hij er tegenover krijgt. Hij heeft niet voor niets deze keuze gemaakt, juist omdat hij niet gelooft.

Hij gelooft niet, dat heeft hij je (zo te lezen) de afgelopen weken steeds duidelijk proberen te maken, en hoe hard jij hem ook aan zijn verstand probeert te peuteren dat hij wel moet geloven, hij doet het niet.

Als het daadwerkelijk de bedoeling is dat hij bekeert, dan zal dat gebeuren. Maar ik vraag me af of jij hem daarmee zo achter zijn broek moet zitten, in de hoop dat het dan nu alsnog een keer snel gebeurt en jullie weer samen kunnen zijn.

Als het moet gebeuren, dan gebeurt het. Zo niet, dan niet.

Laat hem daar vrij in. (Of God, om het op Zijn tijd en manier te doen)

[RvdB 0]

God kan wel zeker een atheïstisch persoon tot geloof brengen. Het zou wat zijn zeg, als Hij de hele universum heeft geschapen en dan niet iemand tot geloof kan brengen.

Wat hieronder volgt is mijn mening. Ik ben gewoon een mens, maak ook fouten en kan geen garanties geven dat het ook daadwerkelijk zo is. Echter, dit is hoe ik het zie:

Dat gezegd hebbende, denk ik niet dat God je ex-vriend zomaar gelovig zal maken. De hele reden dat er zoveel ongelovige mensen rondlopen op de wereld, is omdat God niet aanbeden wilt worden omdat mensen het MOETEN. Mensen (zoals jij en je ex-vriend) hebben een vrije wil gekregen, een keus om te geloven en God te aanbidden, en Hem lief te hebben. Hoe zou jij het vinden, als iedereen aardig tegen je doet, en je aanbidt, maar het niet willen. Ze doen het alleen omdat jij het ze vraagt (of zegt). Dan voel je je toch niet geliefd?

God weet wel al, of je vriend zich in een later stadium zal gaan bekeren en ook tot geloof zal komen. Als jij tekenen van Hem ontvangt dat dat zo zal zijn, dan zal dat zo zijn. Maar wanneer? Dat weet geen mens, alleen onze Heer. Ik moest in het begin (toen ik 20 / 21 was) ook helemaal niets van het geloof weten, ondanks dat anderen mij erover vertelde. Dat ik een paar jaar later totaal veranderd zou zijn, is voor mij (en mensen om me heen) nog steeds een wonder. Nadat ik tot geloof was gekomen, wilde ik me laten dopen. Ik wist dat dat het juiste was om te doen, maar daarna begon ik te twijfelen. Moest ik me wel laten dopen? Was ik niet te laat? Word ik wel gered als ik gedoopt ben?

Allemaal werk van de duivel, mensen aan het twijfelen brengen. En daar is hij goed in, kijk maar naar Adam en Eva! Dus; als jij tekenen ontvangt van God dat je ex-vriend tot geloof zal komen, dan is daar geen speld tussen te krijgen. Heb geduld, blijf voor hem bidden en vraag je Heer wat je verder kunt doen. Laat Hem jou gebruiken om tot je ex-vriend te komen. Ik denk niet dat je het proces kan versnellen, alles heeft tijd nodig.

Ik hoop dat dit je helpt, succes!

-----

Nu ik op 'bevestig' druk zie ik nog een reactie van Wonderfulstar. Inderdaad, als je je ex-vriend blijft pushen, zal het hem alleen maar verder van God afbrengen. Het heeft mij heel erg geholpen dat mensen niet pushen, maar geleidelijk aan wat dingen vertelden en mij nieuwsgierig maakten. Je moet zeker niet alleen maar afwachten, maar pas wel op dat je niet te ver gaat.

En iemand vertellen dat het Gods plan is dat hij tot geloof zal komen, dat zal niet werken bij een atheïst. Mijn advies zal dan ook zijn om het je ex vriend niet te vertellen. Wellicht dat het op een later moment (als hij bijvoorbeeld Christen is geworden) nog ter sprake komt.

Nogmaals: alles wat ik geschreven heb ik geen garantie dat het ook zo zal gaan. Ik heb mijn best gedaan het zo goed mogelijk te verwoorden en dat het je zal helpen.

[Assepoester 0]

Ik denk niet dat je het moet zien als God 'helpen'. God kan door jou werken, en daar kan je om bidden. Mijn vriend is ook niet christelijk, en ik bid God altijd om mij de juiste woorden te geven.. Zodat ik hem dichter bij God kan brengen zonder dat hij afgeschrikt wordt.

Ik heb al meer posts van je gelezen, en merk wel dat het je heel erg hoog zit.. Heb alle vertrouwen in God, maar besef je dat hij ook nog een keuze heeft. En je kan hem ook juist afschrikken door er telkens over te beginnen.. Misschien vindt hij God wel via een andere weg dan de jouwe.

Probeer (hoe moeilijk het ook is) eens al jouw dromen en wensen over je ex aan de kant te zetten, en echt oprecht te bidden voor hem. Het klinkt namelijk een beetje alsof jij wil dat hij God vindt omdat jij hem mist, en omdat jullie dan weer samen kunnen zijn. Dit is heel logisch, maar probeer je eens voor te stellen hoe het zou zijn als hij christen zou worden maar niet met jou verder zou gaan. Zou je dan nog steeds blij zijn, omdat hij Jezus heeft gevonden? Kortom: gaat het erom dat je hem terug wilt of gaat het er echt om dat je wil dat hij Jezus leert kennen?

[Olorin 155]

Ik zou me kunnen voorstellen dat het onderwerp ‘geloof’ toch al een wrange nasmaak heeft gekregen als dat de reden was dat jullie uit elkaar gegaan zijn. Ik krijg de indruk dat je nog steeds niet de reden waarom je het met hem hebt uitgemaakt accepteert.

Of hij zich bekeert? Wie weet, wie weet ook niet. Het lijkt soms wel alsof je als mens pas achteraf kunt weten of een teken werkelijk een teken was. In ieder geval geloof ik dat als het aan God lag, iedereen geloofde. Maar toch is dat niet zo.

Ik denk dat je er eerst zelf rust in moet vinden dat die jongen niet gelooft en dat je het daarom uit gemaakt hebt en dat dit de situatie nu eenmaal is. Ik denk dat je ook er het beste aan doet te voorkomen dat die jongen het gevoel heeft dat hij onder druk staat. Wellicht dat hij anders (misschien wel helemaal onterecht en onjuist) de indruk krijgt dat het uitmaken een chantagemiddel was om hem tot het geloof aan te zetten. (Wat een hele verkeerde motivatie is om je te bekeren.) En hoe onjuist dat die gedachte dan ook is, het zou de zaak alleen maar schade toebrengen.

Ik ben het helemaal eens met het advies van WS:

Als het daadwerkelijk de bedoeling is dat hij bekeert, dan zal dat gebeuren. Maar ik vraag me af of jij hem daarmee zo achter zijn broek moet zitten, in de hoop dat het dan nu alsnog een keer snel gebeurt en jullie weer samen kunnen zijn.

Als het moet gebeuren, dan gebeurt het. Zo niet, dan niet.

Laat hem daar vrij in. (Of God, om het op Zijn tijd en manier te doen)

[joon 0]

Thx voor de reacties.. het is een bevestiging van wat al een tijdje in mijn hoofd speelde.

Tijdens onze relatie bad ik altijd dat hij tot geloof mocht komen, het is echt een vurig verlangen. Jammerlijk genoeg is het niet gelukt. Toen het uitging had ik plots de volgende gedachte: als je God om iets vurig bid, moet je het durven loslaten en dan pas kan hij ervoor zorgen..

Dat mijn vriend ongelovig was, knaagde wat, God wil dit immers niet. Maar ik heb nooit zelf de stap gezet om het uit te maken, ik durfde hem niet loslaten. Nu dat gebeurt is, kan God hem mss tot bekering brengen.

Ik moet hem nu durven loslaten, en op God durven vertrouwen dat het in orde komt met hem, hoe dan ook. Dat ik moet durven vertrouwen op God en me niet moet moeien door constant over God te praten tegen hem. (want wat jullie zeggen is echt van toepassing op hem. toen we een koppel waren en ik zei: je moet dat doen, dan ging hij het juist niet doen). het jaagt hem enkel verder weg van God.

Die jongen zal altijd speciaal voor me blijven, en mensen die je graag hebt, die wil je natuurlijk gered zijn. Ik geef wel stiekem toe dat ik wil dat het in orde komt, maar dat is niet de reden dat ik voor zijn bekering bid. Ik wil wel degelijk dat hij God mag vinden,met, zodat zijn ziel gered is als hoofdreden.

Mijn exlief heeft 19jaar lang geloofd dat God bestond, maar tijdens zijn puberjaren voelde hij zich bedrogen door God. Alles gebeurt met een reden, niets is toeval voor mij. In het begin van onze verkering zat ik ook met twijfels over mijn geloof, ik was het liever kwijt dan rijk. thuis baden ze ook veel voor mij. Eerst met constante preken, maar dat hielp inderdaad niet, en dan door gebed. Ik ben tijdens onze relatie opnieuw tot geloof gekomen. Je kan het toch niet toeval vinden, dat hij (die 19jaar lang geloofd heeft en het opgaf) verliefd werd op een meisje die tot bekering kwam tijdens hun relatie?

@Olorin, we hebben samen de knoop doorgehakt, met veel verdriet en tranen langs beide zijden. De reden was geen goede toekomst samen, en ik aanvaard die reden echt wel.

[WonderfulStar 0]

Toeval of niet, het hoeft niet te betekenen dat jij hem daardoor bij God zal brengen. Andersom ook: Is het toeval dat jullie relatie stukloopt nadat jij weer voor God ging?

Laat het los, voel je niet degene die hem moet bekeren.

[Credible 0]

Admod note:
Post verwijderd. Enola Gay, houd je wel rekening met andermans gevoelens?

[joon 0]

Vandaag hebben we samen "beslist" dat we elkaar gaan laten totdat we het elk verwerkt hebben. Hij zei dat we elkaar moesten laten, en ik beaamde hem erin, want hoe kan je over iemand geraken als je hem telkens hoort?

Dit maakt het echt extreem moeilijk, ik ga hem gedurende een lange tijd niet meer horen.. Ik ga hem zo hard missen.

Dit is echt een beproeving voor mijn geloof. Ik vertrouw op God dat Hij voor hem gaat zorgen, maar nu ik hem moet loslaten is het des te moeilijker

[Saint_Eve 0]

Vandaag hebben we samen "beslist" dat we elkaar gaan laten totdat we het elk verwerkt hebben. Hij zei dat we elkaar moesten laten, en ik beaamde hem erin, want hoe kan je over iemand geraken als je hem telkens hoort?

Dit maakt het echt extreem moeilijk, ik ga hem gedurende een lange tijd niet meer horen.. Ik ga hem zo hard missen.

Dit is echt een beproeving voor mijn geloof. Ik vertrouw op God dat Hij voor hem gaat zorgen, maar nu ik hem moet loslaten is het des te moeilijker

Waarom zou God voor Atheïsten zorgen? Als dat waar zou zijn dan zou het een vredige plek hier op aarde zijn..Maar God heeft mensen een vrije wil gegeven en daar gaat Hij niet aan tornen.

Is iets wat wij gewoon moeten accepteren..

Relevant geschrift:

1 Korinthe 6:

14 Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis?

15 En wat samenstemming heeft Christus met Belial, of wat deel heeft de gelovige met den ongelovige?

16 Of wat samenvoeging heeft de tempel Gods met de afgoden? Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een Volk zijn.

17 Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen.

18 En Ik zal u tot een Vader zijn, en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn, zegt de Heere, de Almachtige.

Uiteraard kunnen we mensen bewegen tot het geloof maar uiteindelijk moeten ze er zelf voor kiezen en willen ze niet dan hebben ze God niet lief..Wat moet je er dan nog mee eigenlijk? Lijkt me een onmogelijke relatie zowieso..Laat staat wanneer je kinderen wil opvoeden hierin..

[joon 0]

Waarom zou God voor Atheïsten zorgen? Als dat waar zou zijn dan zou het een vredige plek hier op aarde zijn..Maar God heeft mensen een vrije wil gegeven en daar gaat Hij niet aan tornen.

Is iets wat wij gewoon moeten accepteren..

Relevant geschrift:

1 Korinthe 6:

14 Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis?

15 En wat samenstemming heeft Christus met Belial, of wat deel heeft de gelovige met den ongelovige?

16 Of wat samenvoeging heeft de tempel Gods met de afgoden? Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een Volk zijn.

17 Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen.

18 En Ik zal u tot een Vader zijn, en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn, zegt de Heere, de Almachtige.

Uiteraard kunnen we mensen bewegen tot het geloof maar uiteindelijk moeten ze er zelf voor kiezen en willen ze niet dan hebben ze God niet lief..Wat moet je er dan nog mee eigenlijk? Lijkt me een onmogelijke relatie zowieso..Laat staat wanneer je kinderen wil opvoeden hierin..

Ik bid/vraag God erom. GOd is een liefhebbende God. Hij gaat dan toch niet de (ongelovige) mensen die wij graag hebben (familieleden en dergerlijke) expres gaan kwellen of niet naar omzien?

Ik weet ook dat er in de bijbel staat: vorm geen gelijk span met de wereld. Maar wat moet je dan doen met ongelovige familie, of ongelovige collega's? Moet je dan breken met uw familie, en kun je dan enkel maar gaan werken in een gelovige omgeving? Wilt dit dan zeggen dat je op school een eenzaat moet zijn, en jouw klasgenoten moet negeren, omwille van het feit dat ze ongelovig zijn?

Ik zeg nu niet dat men de tekst die je hebt aangehaald, niet moet naleven. Maar er zijn mensen, ongelovige mensen, die in jouw leven zijn gekomen en waar je moeilijk mee kan breken? Ik denk dat de tekst aanstuurt dat je niet expres ongelovige mensen moet gaan opzoeken en als vriend nemen.

(Mijn exlief heb ik leren kennen toen ik ongelovig was)

[Chappo 0]

Vandaag hebben we samen "beslist" dat we elkaar gaan laten totdat we het elk verwerkt hebben. Hij zei dat we elkaar moesten laten, en ik beaamde hem erin, want hoe kan je over iemand geraken als je hem telkens hoort?

Dit maakt het echt extreem moeilijk, ik ga hem gedurende een lange tijd niet meer horen.. Ik ga hem zo hard missen.

Dit is echt een beproeving voor mijn geloof. Ik vertrouw op God dat Hij voor hem gaat zorgen, maar nu ik hem moet loslaten is het des te moeilijker

Waarom zou God voor Atheïsten zorgen? Als dat waar zou zijn dan zou het een vredige plek hier op aarde zijn..Maar God heeft mensen een vrije wil gegeven en daar gaat Hij niet aan tornen.

Is iets wat wij gewoon moeten accepteren..

Relevant geschrift:

1 Korinthe 6:

14 Trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen; want wat mededeel heeft de gerechtigheid met de ongerechtigheid, en wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis?

15 En wat samenstemming heeft Christus met Belial, of wat deel heeft de gelovige met den ongelovige?

16 Of wat samenvoeging heeft de tempel Gods met de afgoden? Want gij zijt de tempel des levenden Gods; gelijkerwijs God gezegd heeft: Ik zal in hen wonen, en Ik zal onder hen wandelen; en Ik zal hun God zijn, en zij zullen Mij een Volk zijn.

17 Daarom gaat uit het midden van hen, en scheidt u af, zegt de Heere, en raakt niet aan hetgeen onrein is, en Ik zal ulieden aannemen.

18 En Ik zal u tot een Vader zijn, en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn, zegt de Heere, de Almachtige.

Uiteraard kunnen we mensen bewegen tot het geloof maar uiteindelijk moeten ze er zelf voor kiezen en willen ze niet dan hebben ze God niet lief..Wat moet je er dan nog mee eigenlijk? Lijkt me een onmogelijke relatie zowieso..Laat staat wanneer je kinderen wil opvoeden hierin..

Woow, deze post is echt maf..

@ Joon: sterkte en succes komende tijd.

[Nynthe 1]

@ Joon: Ik herken je ergens wel in je gevoelens denk ik. Je zit ten eerste met liefdesverdriet en dan ook nog eens met een soort knagend gevoel dat exlief niet gelooft. Maar ik wilde even benadrukken wat WS zei: Voel je niet verantwoordelijk voor zijn bekering. Als God dat plan voor hem in het verschiet heeft, kan hij dat ook met gemak zonder jou, echt wel.

Leg het maar in zijn handen, leg hem in zijn handen, en vertrouw er maar op dat God wel weet wat hij doet

(oh my, kwam dat nou echt uit mijn vingers?)

[joon 0]

@ Joon: Ik herken je ergens wel in je gevoelens denk ik. Je zit ten eerste met liefdesverdriet en dan ook nog eens met een soort knagend gevoel dat exlief niet gelooft. Maar ik wilde even benadrukken wat WS zei: Voel je niet verantwoordelijk voor zijn bekering. Als God dat plan voor hem in het verschiet heeft, kan hij dat ook met gemak zonder jou, echt wel.

Leg het maar in zijn handen, leg hem in zijn handen, en vertrouw er maar op dat God wel weet wat hij doet

(oh my, kwam dat nou echt uit mijn vingers?)

Dank je Nynthe.. Ik heb eindelijk aan dit kunnen toegeven. Ik vertrouw erop dat God weet wat hij doet. In het begin wou ik er God mee helpen (vandaar de titel) ik wou telkens over GOd beginnen tegen mijn exlief, maar dat werkte niet echt goed.

Maar ik heb hem kunnen loslaten, en God zal me voor de rest de wegwijzen. Is dit weg opnieuw naar mijn (bekeerd dan) exlief, dan zal ik daar geraken. Maar ik probeer erover te geraken en God te volgen.

[Nynthe 1]

Ik wens je er in ieder geval heel veel succes en sterkte mee. Liefdesverdriet zuigt *knuff*

[joon 0]

thx *knuff back*

Ik had nooit gedacht in het begin dat ik me ooit zou kunnen voelen zoals ik me nu voel.

Het lijkt alsof er een grote druk van mijn schouders is gevallen, sinds ik het heb kunnen overgeven aan de Heer. Ik voel me beter en ik kan al glimlachen als ik zijn foto's zie. Tot vorige week ging dat gepaard met tranen. Maar ik beweer nog niet dat ik erover ben, maar het gaat al beter:)

[Nynthe 1]

Iedere goede dag is er eentje, nietwaar?

[joon 0]

Iedere goede dag is er eentje, nietwaar?

correct

[Goldfish 0]

TS, ben eigenlijk wel benieuwd hoe het nu met jou gaat en met hem?

[joon 0]

Hoe het met ons gaat.. Moeilijk om te beginnen.

Hij is nog steeds ongelovig, en hoe het er naar uit ziet, gaat dat zo blijven.

Soms mailden we elkaar nog eens, zomaar om te vragen hoe het zat. Maar telkens weer draaide die mail naar geloof toe en werd het echt aanslepend om er nog op te antwoorden.

2weken geleden heeft hij tegen een vriend van hem gezegd, dat hij volledig over mij is, omdat hij inzag hoe ACHTERLIJK ik was ivm mijn geloof. (zei hij ook met hoofdletters)

Als je zoiets leest ben je dus blij dat het uit is nooit gedacht dat ik dat ging zeggen.

Ik ervaar nu meer rust en vrijheid dan voorheen. Ik ben volledig over hem.

Ik bid wel nog steeds voor zijn bekering.

[Goldfish 0]

ohh wat moet dat vreselijk voor je zijn om gehoord te hebben Dan is het idd maar beter.. al blijft het altijd pijnlijk lijkt mij dat het om die reden niet gelukt is.

Ik merk nu wel dat mijn band met God weer sterker wordt, nu het ook uit is met mijn ongelovige ex.. ik hoopte ook altijd dat hij zou gaan geloven..maar mocht ook niet zo zijn. Maar mijn ex had ook wel andere kanten die me kwetsen, zoals dat hij geen respect toonde. Als ik het zo hoor met jou ex, heeft hij dat voor jouw geloof ook nooit gehad.

[joon 0]

Nops.

In het begin wel wat. Je kent dat, dat is nieuw enzo allemaal.

Maar naar het einde toe, kwam er niets positief meer uit over geloof.

En mocht ik er ook niet meer over praten.

Deed het pijn om dat te lezen?

Goh, het was wat verschieten, maar toen dacht ik bij mezelf: gelukkig ben ik daar weg. Ik vind het eerder zielig van hem, dan erg voor mij

Mijn band is sterker geworden met God.

In het begin was het heel veel gehuil en waarom heeft het zo moeten lopen?

Maar eens je erover begint te geraken en het goede van de breuk inziet.. jah, dan voel je toch wel enorm veel blijheid