Stromend licht

[Jyoti 0]

http://www.blogabond.com/UserPhotos/7767/300/IMG-8211.jpg[/img]

Ik hoor geregeld van medechristenen dat ze het veiliger vinden een ietwat afstandelijke houding aan te nemen ten opzichte van andere religies, vooral als het niet-monotheïstische religies zijn. Te veel flirten met vreemde religies zou mensen in verwarring kunnen brengen, van de juiste weg kunnen leiden. Nu wil ik niet betwisten dat dat voor sommigen inderdaad zo zal werken, maar het kan ook anders. Het contact met andere religies kan je ook dichter bij God brengen. Het heeft mij dichter bij God gebracht.

Ik was ontieglijk vroeg opgestaan na een korte, onrustige nacht op de grond van een slaapzaal voor pelgrims. Het was koud, niet zo koud als bij ons in de winter, maar nog steeds ruim koud genoeg op die tijd van de dag. De zon was nog niet op maar de smalle straten, verlicht door kaarsen, olielampen en de koele glans van de volle maan, waren al vol mensen. De menigte leidde als vanzelf in één richting, als één organisme, allen op weg met het zelfde doel.

Aan de waterkant hoopten de mensen zich op, hoopte de spanning zich op in een sfeer van groeiende verwachting. Jonge, magere meisjes in kleding die onmogelijk voldoende warmte kon schenken verkochten kleine kartonnen kommetjes met kaarsjes en bloemenoffers erin voor omgerekend twee cent per stuk. Truien en schoenen werden op hoopjes gelegd, buiten bereik van het kabbelende water. Een onverstaanbaar lied werd aangeheven. Mensen knielden neer aan de waterkant om hun offergaven te water te laten en plots zochten tientallen, honderden drijvende kaarsjes hun weg op de zich gezapig voortbewegende stroom, de rivier voor even een lint van louter licht in de ochtendschemer.

De zon kwam op en honderden mensen liepen het water in. Mijn verkleumde tenen gleden weg in de modderige rivierbodem. Het water was koud maar niet zo koud als ik gevreesd had. In kleurrijke, doorweekte gewaden gehulde, bij gebrek aan bril anonieme lichamen gingen kopje onder aan alle kanten om me heen. Ik sloot mijn ogen en voelde het donkere water me overspoelen.

En op dat moment was de wereld zo helder. Het was alsof het water niet alleen mijn lichaam, maar ook mijn geest schoonmaakte. De kracht die uitgaat van zo'n rituele onderdompeling is enorm. Ik moest denken aan Jezus die door Johannes gedoopt werd en plots werd de doop zoveel duidelijker voor me, zoveel betekenisvoller. Het was alsof alles meer diepte had, meer intensiteit, alle kleuren en alle gedachten kristalhelder en de tijd langzaam genoeg om elke seconde bewust te beleven. En op zo'n moment is er geen twijfel, is er geen angst, is er geen ongeloof, op zo'n moment weet je met elke vezel van je ziel dat God bestaat en dat er niets buiten Hem omgaat, dat Hij te vinden is overal waar je kijkt, dat Hij ons al gevonden heeft. De hele schepping schreeuwt Zijn naam. Ook ver van de dichtsbijzijnde kerk vandaan, ver van de dichtsbijzijnde christen vandaan, is er niets dat niet door Hem geschapen is en dat niet in Zijn hand ligt. We hoeven niet bang te zijn voor wat anders is, in al wat is zijn Zijn sporen te vinden voor wie Hem kent. Liefde en Genade overspoelen ons in zo'n onbevattelijke overvloed, elke dag, op elk moment, op elke plek.

En dan sta je daar, om zes uur 's ochtends, verkleumd tot op het bot, met je haren druipend tegen je hoofd geplakt en de opkomende ochtendzon op je gezicht, tot aan je ribben in het modderige water van de immense Ganges, en je weet: wat er ook gebeurt, hoe vaak ik me ook nog door twijfel, angst of zonde overmand voel, er is geen cel van mijn lichaam die niet door Hem gedragen wordt.

Iriacynthe

[Olorin 155]

Hele mooie getuigenis.

[Morphogenesis 4]

Mooi, erg mooi

[Liset 0]

Heel mooi

[Hinata 0]

Wat mooi!

[Jyoti 0]

Dank jullie!