De gevallen tiener

[Olorin 155]

Er was eens een jongen van zestien die van een gezellig feestje naar huis vertrok. Het was laat geworden en de drank had rijkelijk gevloeid. Hij stapte beschonken op zijn brommer en reed over een landweggetje naar huis. Door de combinatie van teveel drank en de donkere nacht zag hij het paaltje midden op de weg niet en knalde er tegen aan. Daar lag hij dan, half bewusteloos met een gebroken been en onder de schaafwonden.

Na een tijdje kwam er een vrouw langsgereden op haar fiets. Ze kwam van een late borrel van het humanistisch verbond en was op weg naar huis om vlug in bed te duiken, want de volgende dag moest ze weer vroeg op om haar bedrijf te runnen. Ze zag de jongen liggen, bedacht dat ze hem moest helpen, dacht en dacht, tot ze merkte dat ze thuis was gekomen. Nu ze toch al thuis was zal er vast iemand anders wel geholpen hebben en ging ze naar bed.

Een uur later liep er een priester langs. Hij zag de jongen liggen, was hem al bijna gaan helpen, maar hij bedacht zich plots. Wat nou als er nog iemand langs zou komen? Stel je voor, dan zou hij gezien worden met een gewonde minderjarige en reken maar dat er dan verhalen zich te ronde zouden gaan doen! Afgelopen middag werd hij nog op straat uitgescholden door mensen die hem als dader van misbruik zagen, geheel onterecht natuurlijk, hij verafschuwt het! Hij nam zich voor zo snel mogelijk naar een telefooncel te gaan en anoniem om hulp te bellen. Helaas, die telefoon is wel nog even lopen.

Toen liep er een jonge man van twintig jaar langs. Hij kwam net terug van een fantastische Jongerenkring! Het thema was de vervolging waar je als christen mee te maken hebt, hoe moeilijk het ook is als christen in ‘de wereld’, maar dat het ’t allemaal waard is! Daarna waren er nog een aantal fantastische opwekkingsnummers gezongen en de werking van de Heilige Geest was merkbaar! Hij zag de jongen en werd boos op deze zondaar. Deze jongen had in plaats van Jezus in zijn hart, vooral een hoop drank in zijn lichaam. Naar de kring ging die tiener niet, maar wel naar de wereldse disco. En wat werd hij boos! Nu verpestte die jongen ook nog eens zijn avond, al die fijne gevoelens waren weg! Boos liep hij naar huis.

Twee uur later kwam er een man langs lopen die zijn jas onder het hoofd van de jongen legde en 112 belde. En zo verliep het verhaal over de barmhartige imam.

(Olorin)

[Minifan 0]

Je vergelijkt de imam met de samaritaan. In die tijd waren de Samaritanen de grote vijand van de Israëlieten. Nu zeg je eigenlijk dat de islam "onze" grote vijand is...

Maar misschien denk ik nu veel te ver door

[Olorin 155]

Op woensdag 13 oktober 2010 03:35:52 schreef Minifan het volgende:

Je vergelijkt de imam met de samaritaan. In die tijd waren de Samaritanen de grote vijand van de Israëlieten. Nu zeg je eigenlijk dat de islam \\\"onze\\\" grote vijand is...

Maar misschien denk ik nu veel te ver door

Naar ik weet vormden de Samaritanen een volk met een sterk aan het Jodendom sterk verwante religie, maar werden ze door Joden niet als Joods beschouwd. Ze leefden in het zelfde land, maar werden door de Joden als tweederangs burgers beschouwd en werd een beetje op ze neer gekeken. Grote vijanden waren ze niet.

Volgens mij ben je in de war met de Filistijnen, die overigens in die tijd ook niet meer de grote vijand waren. Als er al een vijand was, zouden dat de Romeinen geweest zijn die toen aan de macht waren.

[JoostG 27]

Gezien het feit dat moslims in Nederland tegenwoordig al snel als 'de vijand' worden gezien vind ik het een erg sterke column.

Niet alle imams roepen tenslotte op tot haat..

[tucker 28]

Sterk verhaal.. herkenbaar helaas.