Vriend wil het trouwen anders dan ik

[Mariforce 0]

Hoi Goldfish,

Allereerst zou ik eerst goed over na denken wat God voor jou betekend.

Wil je Hem eren.

Als je vriend niets met de kerk wilt en geen teksten en zijn vrienden en familie belangrijker vind.

Tja dan kun je hem niet dwingen te trouwen in de kerk.

Want dan is het een soort toneel stukje bouwen.

De vragen die je misschien eerst voor jezelf moet stellen is?

Waarom wil je in de kerk trouwen?

De belofte zou van een kant komen want je vriend geloofd niet dus... dan lijkt me moeilijk dat hij dan aan iemand beloofd die volgens hem toch niet bestaat dat die je eeuwig trouw zou blijven.

Wat is voor je belangrijker God of je vriend?

Wie staat op de eerste plaats?

Denk je dat jij elke zondag alleen naar de kerk zou gaan?

Is jouw geloof sterk?

Hou je het vol?

Wat betekend dus God voor je?

Wil je verder leven met de Heer?

Soms moet je in het leven moeilijke keuze maken.

Misschien is wachten met trouwen even nodig. En goed met elkaar praten... als jullie trouwen hoe het leven dan eruit gaat zien.

Als ik het zo leest ben ik bang dat jij de kerk vaarwel zeg en je geloof.

God blijft altijd wel wachten totdat je terug komt.

De vraag is aan jou, denk je dat er een toekomst is met God?

Of wil je het misschien het risico nemen dat je een ongeloof leven gaat lijden en dingen doen... (omdat je vriend dat graag zou willen) die tegen God en de Heer in kunnen gaan?

Geef je wel de grenzen aan je vriend?

Weet hij wel dat God voor jou belangrijk is, of denk die nou ze wilt in de kerk trouwen omdat het een mooi gebouw is enz.?

Als je aan dingen twijfelt zou ik zeggen.

Trouw niet, en denk voor jezelf eerst heel goed na. Wat jij zelf wilt.

En kijk dan of je dat ook van je vriend kan verwachten. Zo niet zou ik het niet doen.

[Kurt 0]

Op dit moment schikt haar vriend zich, getuige de openingspost, meer naar haar dan andersom. Dus waarom je aan komt zetten met 'ongelovig leven leiden' (met een korte 'ei') en 'grenzen aangeven' is me eerlijk gezegd volstrekt onduidelijk.

Daarbij vind ik je advies om bij enige twijfel maar direct niet te trouwen ook enigszins kortzichtig en misplaatst.

[MarinusCopy 0]

Ik vind niet dat je dit van je niet-Christelijke partner kan vragen.

Een huwelijk bestaat uit geven en en nog meer geven en zo heel af en toe nemen. Soms moet je je eigen persoon aan de kant zetten voor het geluk van de ander.

Of je dit wel of niet kunt vragen aan je partner verschilt per stel.

Eensch, sommige ongelovigen kan het geen bal schelen, maar ik vermoedt dat in het geval van de OP de partner niet echt zit te wachten om religieuze beloftes te maken. Ik weet dat in sommige kerken de mogelijkheid bestaat voor een aangepaste doopbelofte voor ongelovigen, dus het lijkt me dat zoiets ook mogelijk moet zijn voor trouwbeloftes.

[Goldfish 0]

Hallo allemaal,

Bedankt voor de goede reacties!

@Mariforce..het zal idd geen makkelijke toekomst worden, want we zijn aardig verschillend. verder vind ik het lastig op je vragen te antwoorden.. ik weet het ff niet.. maar wel goed om eens over na te denken idd

Het lijkt me wel heel mooi om samen die huwelijksbelofte op te zeggen.. 'samen sterk met God' als het ware..en samen eerst trouwen en dan kinderen krijgen..

Ik merk wel dat jullie denken dat we al bijna gaan trouwen, maar dat is niet aan de orde

We zijn nog maar een jaar bij elkaar, maar het onderwerp trouwen kwam ter sprake en daardoor heb ik dit topic geopend.

Ik ben van plan om wel meer naar de kerk te gaan, maar weet niet hoe het er over een paar jaar uitziet. Wel weet ik dat ik van jongs afaan al in de kerk wil trouwen. Ik ga zondag met een meisje afspreken die ik nog niet ken. Ik ga dan met haar naar de kerk als ik haar wat beter ken., Ik wil het wel weer meer oppakken en ook gaan zonder hem..

Mijn vriend zegt dat het voor hem al heel wat is dat hij gezegd heeft later met me te willen trouwen. Hij vindt het niet leuk dat ik dan meteen ook de kerk én de bijbelteksten én het zingen erbij wil hebben. "Jij pakt niet 1 vinger, maar meteen een hele hand", zegt ie.

In mijn klas vroeg ik ook hoe er gedacht werd over trouwen en 1 meisje zei: "ben je daar nu al mee bezig???"

en anderen zeiden: "Nee, ik ga echt niet trouwen." dat zei mijn vriend ook, maar wil het nu wel voor mij doen

Dan denk ik: ja moet ik dan niet zover vooruit denken of moet ik blij zijn met wat ie wél doet??

Ik ben trouwens 23 en hij 28

Groetjes,

Goldfish

[Floes 0]

Er komen heel veel gedachten in me op en ik krijg het niet zo geordend.

Waar ik persoonlijk enorm mee zou zitten, is dat ik zelf niet eens zou willen dat mijn toekomstige beloftes maakt naar God toe, een stukje toneel gaat spelen, terwijl hij niet gelooft. Verlangen van hem dat hij daarin meegaat zonder dat hij het gelooft/dat eigenlijk wil..? Ik zou me erg schuldig voelen, alsof ik heel bewust één grote leugen voor God laat afspelen onder mijn druk, terwijl ik me daar heel bewust van ben.

[Dunya 0]

@Floes, helemaal mee eens. Alleen het idee al... Ik zou me er niet goed bij voelen iemand tot zoiets aan te zetten als dit niet uit hemzelf zou komen. En ik zou ook niet willen trouwen met iemand die dat eigenlijk zelf niet zo ziet zitten, maar het enkel voor mij doet. Ik wil dat iemand mij ten huwelijk vraagt alleen als diegene héél graag met mij wilt trouwen en hier zelf ook betekenis aan toekent.

[Mariforce 0]

Hallo allemaal,

Bedankt voor de goede reacties!

@Mariforce..het zal idd geen makkelijke toekomst worden, want we zijn aardig verschillend. verder vind ik het lastig op je vragen te antwoorden.. ik weet het ff niet.. maar wel goed om eens over na te denken idd

Het lijkt me wel heel mooi om samen die huwelijksbelofte op te zeggen.. 'samen sterk met God' als het ware..en samen eerst trouwen en dan kinderen krijgen..

Ik merk wel dat jullie denken dat we al bijna gaan trouwen, maar dat is niet aan de orde

We zijn nog maar een jaar bij elkaar, maar het onderwerp trouwen kwam ter sprake en daardoor heb ik dit topic geopend.

Ik ben van plan om wel meer naar de kerk te gaan, maar weet niet hoe het er over een paar jaar uitziet. Wel weet ik dat ik van jongs afaan al in de kerk wil trouwen. Ik ga zondag met een meisje afspreken die ik nog niet ken. Ik ga dan met haar naar de kerk als ik haar wat beter ken., Ik wil het wel weer meer oppakken en ook gaan zonder hem..

Mijn vriend zegt dat het voor hem al heel wat is dat hij gezegd heeft later met me te willen trouwen. Hij vindt het niet leuk dat ik dan meteen ook de kerk én de bijbelteksten én het zingen erbij wil hebben. "Jij pakt niet 1 vinger, maar meteen een hele hand", zegt ie.

In mijn klas vroeg ik ook hoe er gedacht werd over trouwen en 1 meisje zei: "ben je daar nu al mee bezig???"

en anderen zeiden: "Nee, ik ga echt niet trouwen." dat zei mijn vriend ook, maar wil het nu wel voor mij doen

Dan denk ik: ja moet ik dan niet zover vooruit denken of moet ik blij zijn met wat ie wél doet??

Ik ben trouwens 23 en hij 28

Groetjes,

Goldfish

Hoi Goldfish,

Je hoeft ook je antwoorden hier niet te plaatsen. Het is goed van je hem te laten weten hoe jij dat graag zou willen.

Alleen ik denk niet dat het verstandig is zoals het nu uit ziet om te trouwen in een kerk. Ook al begrijp ik je heel goed. Trouwen en Gods zegen vragen voor jullie huwelijk is mooi.

Maar dan zou hij ook moeten geloven in God.

Soms hoor je weleens van die getuigenissen waar de enne partner later ook tot geloof komt.

Dat is mooi.

Maar dat ziet er nu niet naar uit.

Misschien is het belangrijk om met hem over te hebben wat het geloof voor jou betekend.

Maar om daar over te hebben moet je het natuurlijk ook eerst zelf weten.

Dan kun je hem ook beter uitleggen waarom je graag in een dienst zou willen trouwen enz.

Maar als hij belangrijker blijft vinden wat andere mensen van hem zouden vinden ipv wat voor jou heel belangrijk is. Dan zou ik heel goed over nadenken of je met hem verder een toekomst zou willen hebben.

Dus mijn advies. Denk ga naar de kerk... zet alles op een rijtje wat God voor jou betekend. Welke plaatst je Hem in je leven wilt geven... en heb het dan later met je vriend erover.

Dan hoop ik dat hij zich ook meer open voor jouw geloof en de Here Jezus wilt gaan staan.

Het is moeilijk en lastig maar zet alsjeblieft de Heer op plaatst nummer 1.

Is mijn advies.

Hoe moeilijk ook, wie zijn wij zonder Hem.

En als je vriend het nog steeds niet wilt... zoek iemand anders.

Want het is natuurlijk niet alleen trouwen, maar ook later... hoe voeden jullie jullie kinderen op?

En meer van die vragen?

Denk goed na voor een volgende stap. Hoeveel je ook van hem mag houden.

Sterkte en Gods wijsheid en zegen gewenst!

En het is een goede stap om weer eens naar de kerk te gaan

Niet alle kerken zijn het zelfde.

Ik ben ook enorm gekwetst in een gemeente, maar ga nu naar een andere kerk waar ik me wel gerespecteerd voelt en thuis.

Dus kop op!

Groetjes,

Mariforce

[Mariforce 0]

Op dit moment schikt haar vriend zich, getuige de openingspost, meer naar haar dan andersom. Dus waarom je aan komt zetten met 'ongelovig leven leiden' (met een korte 'ei') en 'grenzen aangeven' is me eerlijk gezegd volstrekt onduidelijk.

Daarbij vind ik je advies om bij enige twijfel maar direct niet te trouwen ook enigszins kortzichtig en misplaatst.

Dat mag je vinden.

Ik ga er niet op in, omdat het dan off topic is. Plus ik adviseert Goldfish en niet jou en ga daarom dan ook hier niet verder in discussie met jou.

Wil je het echt weten waarom, maak dan een nieuwe topic aan en dan wil ik het best uitleggen waarom ik dit advies gaf.

Groetjes,

Mariforce

[Hoppipolla 0]

Waarom is het voor je vriend 'al heel wat' dat hij wil trouwen? Wil hij niet gebonden zijn? Wil hij dan ook geen kinderen?

Ik vind dat je vriend zich minder moet aantrekken van wat anderen vinden. Als ze gaan lachen, zegt dat meer over hun dan over jullie. En je kunt trouwens best mooie bijbelteksten uitkiezen. In de nieuwe bijbelvertaling vind je prachtige, heldere vertalingen. Het hoeft niet allemaal in raadselachtig en archaïsch taalgebruik. Tenminste, in onze (rooms-katholieke) kerk valt het mee.

Maar of je met een atheïst kunt trouwen in de kerk... tsja. Dubbel. Laat het aan God over, zou ik zeggen.

[Dunya 0]

Je kan iemand toch geen bijbelteksten en liederen door de strot gaan douwen op een huwelijksdag. Ik vind dat je in een relatie/huwelijk zal moeten overleggen over dit soort zaken, concessies doen van béiden kanten. En ja, ook een gelovige zal dan wel eens iets moeten inleveren. De standpunten van een niet-gelovige kunnen namelijk evenzeer gevoelig liggen dan de wensen van een gelovige.

[Chealder 1]

Ik vind het ook een beetje raar om dan in de kerk te trouwen maar zonder bijbelteksten en liederen. Ik zou dan zeggen óf een kerkelijk huwelijk met alles er op en er aan, al misschien een beetje aangepast dat je het zo mild mogelijk maakt voor de niet-christenen die aanwezig zijn, óf een huwelijk buiten de kerk.

Je zegt dat je niet zo veel met geloof bezig bent geweest maar dat je het wel wilt oppakken. Ga voor jezelf na hoe belangrijk het geloof voor jou is en welke rol je het wilt laten spelen. En stel jullie krijgen kinderen, zou je daarbij je geloof een rol willen laten spelen? Zou je je kind willen laten dopen of opdragen, en hoe staat je vriend hier tegenover?

Ik denk dat je hier het beste open over kan zijn tegenover je vriend. Bid tot God voor hulp zodat je kan weten wat je moet doen, want Hij kent jouw hart en gedachten en die van je vriend.

[Mariforce 0]

Ik vind het ook een beetje raar om dan in de kerk te trouwen maar zonder bijbelteksten en liederen. Ik zou dan zeggen óf een kerkelijk huwelijk met alles er op en er aan, al misschien een beetje aangepast dat je het zo mild mogelijk maakt voor de niet-christenen die aanwezig zijn, óf een huwelijk buiten de kerk.

Je zegt dat je niet zo veel met geloof bezig bent geweest maar dat je het wel wilt oppakken. Ga voor jezelf na hoe belangrijk het geloof voor jou is en welke rol je het wilt laten spelen. En stel jullie krijgen kinderen, zou je daarbij je geloof een rol willen laten spelen? Zou je je kind willen laten dopen of opdragen, en hoe staat je vriend hier tegenover?

Ik denk dat je hier het beste open over kan zijn tegenover je vriend. Bid tot God voor hulp zodat je kan weten wat je moet doen, want Hij kent jouw hart en gedachten en die van je vriend.

Zo ik had het niet beter kunnen verwoorden... Top!

[rotsblok 0]

Waarom is het voor je vriend 'al heel wat' dat hij wil trouwen? Wil hij niet gebonden zijn?

Je hoeft toch niet getrouwd te zijn om gebonden te zijn. Getrouwd zijn betekend ook niet gebonden zijn, ik geloof dat 1 op de 3 huwelijken eindigd in een scheiding.

Wil hij dan ook geen kinderen?

Ook voor kinderen hoef je niet getrouwd te zijn

Ik vind dat je vriend zich minder moet aantrekken van wat anderen vinden. Als ze gaan lachen, zegt dat meer over hun dan over jullie. En je kunt trouwens best mooie bijbelteksten uitkiezen. In de nieuwe bijbelvertaling vind je prachtige, heldere vertalingen. Het hoeft niet allemaal in raadselachtig en archaïsch taalgebruik. Tenminste, in onze (rooms-katholieke) kerk valt het mee.

Maar of je met een atheïst kunt trouwen in de kerk... tsja. Dubbel. Laat het aan God over, zou ik zeggen.

Ik weet het ook niet, je staat dan in de kerk wel toneelspel op te voeren. Je gelooft er namelijk geen barst van. Als mijn vriendin opeens zou zeggen, ik wil graag met je in de kerk trouwen zou ik het beantwoord hebben met nee.

[Gast Anon_phpbb]

Hoi Goldfish,

Ik zit in een vergelijkbare situatie als jij, al ben ik wel een beetje ouder (34) en mijn vriend is 42. We zijn nu 7 maanden samen en langzaamaan aan het nadenken over samenwonen en trouwen. Ik ben christen en weet zeker dat ik altijd zal blijven geloven. Ik ga sinds een paar jaar niet meer naar de kerk. Mijn vriend gelooft niet en ik kan ook niet van hem verwachten dat hij wel gaat geloven. Dat hebben we ook afgesproken: van beide kanten geen verwachtingen dat de ander daarin gaat veranderen, anders gaat het niet werken.

Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen, is dat ik laatst hoorde van de mogelijkheid om tijdens de trouwplechtigheid in het stadhuis, daar ook een christelijk element aan toe te voegen. De zus van mijn schoonzusje heeft dat gedaan, zij gelooft, hij niet. En haar vader heeft tijdens de trouwbijeenkomst een soort overdenking gehouden over God. Ik kan me voorstellen dat zoiets voor mij ook zou kunnen werken. Ik was zelf wel opgelucht dat dit soort opties er ook zijn, want een kerkdienst zie ik niet voor me en ik vind het wel belangrijk dat God een plek krijgt tijdens onze bruiloft.

Ik hoop dat je er iets aan hebt.

Groetjes, Annna

[Quest 90]

Hallo,

Wel is er een ander punt waar ik nu erg mee zit. Hij wilde eerst helemaal niet trouwen, maar heeft nu gezegd dat hij het wel wil als ik het heel graag wil.. hij wil dan ook wel voor mij in de kerk trouwen, want dat wil ik heel graag, maar hij wil dan niet dat er bijbelteksten worden opgelezen en dat er christelijke liedjes worden gezongen. Dat gaat hem te ver. Hij zegt dat zijn familie en vrienden dan vast gaan lachen, omdat niemand van zijn omgeving gelooft. Hij wil het dan voor zijn familie/vrienden ook leuk maken en voor zichzelf natuurlijk..

Ik zou gewoon niet trouwen en de relatie heroverwegen. Hij wil wel trouwen in de kerk en omdat JIJ het zo graag wil hij wil je daarin wel tegemoet komen, vervolgens stelt hij een onhaalbare eis dat er geen christelijke liedjes worden gezongen en bijbelteksten gelezen. Hij geeft aan je toe maar weet van te voren al dat het niks uitmaakt omdat de voorwaarden die hij stelt niet haalbaar zijn, leuk gespeeld spelletje.

En persoonlijk zou ik nooit een relatie beginnen met iemand die bang is dat zijn familie/vrienden gaan lachen om een kerkdienst en hij zich daarvoor schaamt. Als hij 100% achter je keuzes zou staan, dan kiest hij voor jou en niet voor wat zijn familie/vrienden vinden.

Zo te lezen ben je nog jong, wacht nog een paar jaar, als jullie dan nog bij elkaar zijn, dan zou je eens over trouwen kunnen gaan nadenken, nu lijkt het me in deze relatie te vroeg.

[DirkM 0]

Algemene vraag: Wat heeft trouwen voor nut als er een christelijk suasje over gegooid gaat worden maar Jezus niet de Heerschappij heeft over het leven van de twee mensen die gaan trouwen ?

Waarom jezelf in een huwelijk aan een ander verbinden die geen Christen is ?

Kies zelf wie je wil gaan dienen maar weet dat welke keuze je ook gaat maken beide keuzes gevolgen hebben voor je verdere leven.

[Kurt 0]

Volgens mij bedoelt Michiel dat niet. Althans, zo had ik het in ieder geval niet begrepen.

Ik had het wel zo begrepen, maar aangezien Michiel me niets meer wil uitleggen in deze discussie zal het wel altijd onduidelijk blijven wat hij precies wilde zeggen.

Een huwelijk bestaat uit geven en en nog meer geven en zo heel af en toe nemen. Soms moet je je eigen persoon aan de kant zetten voor het geluk van de ander.

Of je dit wel of niet kunt vragen aan je partner verschilt per stel.

Wat je van iemand kunt vragen is inderdaad een zinloze vraag omdat dit voor iedereen anders zal zijn. Maar het gaat vrij ver om van een ongelovige te vragen om zijn standpunten en levenshouding voor een behoorlijk deel te verwerpen omdat dat de ander goed uitkomt. Vooral als je bedenkt dat veel (de meeste) gelovigen omgekeerd niet bepaald bereid zijn al te veel concessies te doen.

Dat mag je vinden.

Ik ga er niet op in, omdat het dan off topic is. Plus ik adviseert Goldfish en niet jou en ga daarom dan ook hier niet verder in discussie met jou.

Wil je het echt weten waarom, maak dan een nieuwe topic aan en dan wil ik het best uitleggen waarom ik dit advies gaf.

Een uitspraak als 'dat mag je vinden' is alleen geslaagd als je 'm niet serieus bedoelt. In andere gevallen is het misplaatst en flauw. Verder vind ik het jammer dat je niet inhoudelijk op me in wilt gaan. Het is namelijk helemaal niet off topic. Ik plaats een kritische noot bij je uitspraken en vraag indirect om opheldering (aangezien ik aangeef dat me volstrekt onduidelijk is waarom je bepaalde dingen erbij haalt terwijl van het omgekeerde juist sprake lijkt te zijn). Dat lijkt mij voor de TS best wel relevant, zeker aangezien zij hoop ik niet zit te wachten op een eenduidig en eensluidend antwoord, maar op diverse argumenten en een eerlijke discussie/een eerlijk gesprek over haar situatie. Daarom open ik ook geen nieuw topic (en ook om een wildgroei aan topics over hetzelfde onderwerp te voorkomen).

Ik zou gewoon niet trouwen en de relatie heroverwegen. Hij wil wel trouwen in de kerk en omdat JIJ het zo graag wil hij wil je daarin wel tegemoet komen, vervolgens stelt hij een onhaalbare eis dat er geen christelijke liedjes worden gezongen en bijbelteksten gelezen. Hij geeft aan je toe maar weet van te voren al dat het niks uitmaakt omdat de voorwaarden die hij stelt niet haalbaar zijn, leuk gespeeld spelletje.

Wat een onzin. Ik zie het eerder als een soort handrijking van zijn kant waar nog best wat aan te sleutelen valt. Ik kan me namelijk helemaal voorstellen dat je als ongelovige niet zit te wachten op een trouwdag die volledig overschaduwt wordt door het christelijk geloof. Dat hij in de kerkdienst ook weinig of geen christelijke elementen zegt te willen, is inderdaad een onzinnig voorstel en bovendien onhaalbaar. Maar me dunkt dat twee volwassenen daar prima uit kunnen komen in een fatsoenlijk gesprek. Dat hij zich nog veel aantrekt van zijn omgeving is wel jammer, maar volgens mij is zelfs dat niet per se een struikelblok.

Verder vind ik het eigenlijk schandalig en eigenlijk gewoon smerig van je om haar te adviseren om de relatie te beëindigen, wat dat doe je eigenlijk toch? Een huwelijk uitstellen tot je het meer eens bent is wél verstandig, daarmee ben ik het eens, maar om vervolgens toch nog even dat tweede deel erachter te moeten plakken: "en de relatie heroverwegen". Bah!

[Quest 90]

Verder vind ik het eigenlijk schandalig en eigenlijk gewoon smerig van je om haar te adviseren om de relatie te beëindigen, wat dat doe je eigenlijk toch? Een huwelijk uitstellen tot je het meer eens bent is wél verstandig, daarmee ben ik het eens, maar om vervolgens toch nog even dat tweede deel erachter te moeten plakken: "en de relatie heroverwegen". Bah!

Zij vraagt toch om een mening/advies, ik heb in redelijk nette bewoordingen uitgelegd waarom ik het vind, op grond van wat ze schrijft zou ik inderdaad de relatie beeindigen. Dat is niet "smerig of bah" dat heet gewoon eerlijk, beetje hard misschien, maar wel duidelijk, het kost geen 4 pagina's omzichtig typen waarbij dezelfde conclusie volgt.

[Kurt 0]

Het gaat me dan ook niet om de bewoordingen. Je kunt een 'smerige' opmerking ook prima verpakken in mooie woorden, dat kan ik en dat kan jij en dat kunnen zoveel mensen. Het gaat erom, dat je iemand relatie moedwillig probeert kapot te maken onder het mom van 'adviseren'. Als je twijfelt aan de motieven van haar vriend of als je de mening bent toegedaan dat een relatie tussen een gelovige en een ongelovige moeilijk is, kun je dat toch ook prima aangeven zonder expliciet iemand te adviseren haar relatie te beëindigen en dus haar vriend keihard te dumpen om iets waaraan hij zelf waarschijnlijk weinig kan doen? Voor mij betekent adviseren iets heel anders dan kwaadspreken en expliciet andermans relatie af te keuren en te saboteren.

[MarinusCopy 0]

Dat is niet "smerig of bah"

Wel, de woorden "leuk gespeeld spelletje" maken dat ik een kotsbak nodig hebt. De hooghartige arrogantie die daarover uitstraalt is vrij misselijkmakend. Alsof het voor ongelovigen allemaal een spelletje is, terwijl jouw soort het op een verheven manier doet. En met "jouw soort" bedoel ik slechts een bepaald aandeel van de gelovigen.

[Quest 90]

ai, wordt ik voor een gelovige uitgemaakt, die doet zeer, je handtasje komt harder aan dan ik dacht.

Ik stel voor dat je nogmaals mijn posting leest en dan vanuit het startpunt dan ik geen enkel geloof aanhang. En ik vind het inderdaad een al dan niet bewust gespeeld spelletje, als je de handreiking doet als ongelovige om in de kerk te trouwen maar niks wil dat aan het christelijk geloof doet denken omdat je bang bent dat je familie/vrienden je uitlachen. Dat is een belofte/handreiking doen waarvan je weet dat het hij niet uitvoerbaar is. Dan kun je beter nog een paar jaar wachten.

[Kurt 0]

Het maakt me eerlijk gezegd geen bal uit of je gelooft of niet, dat verandert namelijk niets aan de inhoud van je bericht.

En je laatste bericht wijkt op een belangrijk punt af van het bericht waarop ik reageerde.

[Aviator 0]

Wat je van iemand kunt vragen is inderdaad een zinloze vraag omdat dit voor iedereen anders zal zijn. Maar het gaat vrij ver om van een ongelovige te vragen om zijn standpunten en levenshouding voor een behoorlijk deel te verwerpen omdat dat de ander goed uitkomt. Vooral als je bedenkt dat veel (de meeste) gelovigen omgekeerd niet bepaald bereid zijn al te veel concessies te doen.

Eigenlijk passen deze woorden twee richtingen toe. Want het "goed uitkomen" voor de christen is meer dan dat, het is namelijk net zo goed een levenshouding (meer dan dat als je het mij vraagt).

Het wel of niet doen van concessies met betrekking van Christenen vind ik een beetje gegeneraliseerd, ik zou niet weten waarom de niet christen zijn levenshouding niet zou moeten verwerpen, maar de christen daarintegen wel...

Kortom, hoe het bekeken wordt, 1 van de twee zal zijn/ haar levenshouding moeten verwerpen, want dat is waar het hele dilemma om draait. Van beiden vind ik het een grote "opoffering" om dat te doen, zowel voor de christen, maar ook voor de niet christen. Wanneer ik niet christelijk zou zijn, zou ik ook niet zitten te wachten op een christelijk sausje op mijn trouwdag, anderzijds zou ik dat als christen onmisbaar vinden, omdat het mijn levensovertuiging is...

Het is niet een discussie over smaak, of je een roze boeket mooier/ wenselijker vindt dan een gele, het gaat om je levensovertuiging en in hoeverre ga je die ontkennen op zo'n belangrijke dag van je leven?

Vanuit die gedachte begrijp ik het advies om een relatie nog eens te overwegen heel goed... Wanneer je op een belangrijke dag in je leven als deze al tegen je levensovertuiging aanlooopt, hoe zal dat dan wel niet zijn in de rest van jullie leven/ relatie? Je levensovertuiging bepaald uiteindelijk hoe je tegen de dingen des levens aankijkt, hoe je daarop reageerd en welke keuzes daaruit voortkomen.

Deze mening en advies mag je misselijkmakend vinden of zeggen dat er getwijfeld wordt aan de motieven van de jongen, maar er wordt niet getwijfeld aan zijn motieven, er wordt getwijfeld aan beide. Daarbij twijfel ik niet aan de motieven, want ik denk dat beide uit liefde voor elkaar kiezen en dat daar niet zomaar aan getwijfeld kan worden. Ik denk dat het gaat om de levensovertuiging van beide, in hoeverre kun je je levensovertuiging aan de kant zetten, voor de ander? Dat geldt voor beiden en niet alleen voor de niet christen omdat hij niet christelijk is en ook niet alleen voor de christen omdat die niet christelijk is.

Wanneer een relatie toch stand houdt, ondanks de verschillen in levenshouding, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik dat bewonderingswaardig vind.

[Kurt 0]

Eigenlijk passen deze woorden twee richtingen toe. Want het "goed uitkomen" voor de christen is meer dan dat, het is namelijk net zo goed een levenshouding (meer dan dat als je het mij vraagt).

Het wel of niet doen van concessies met betrekking van Christenen vind ik een beetje gegeneraliseerd, ik zou niet weten waarom de niet christen zijn levenshouding niet zou moeten verwerpen, maar de christen daarintegen wel...

Dat klopt, ik beweer ook niet iets anders. En natuurlijk zijn veel ongelovigen niet bereid om concessies te doen, maar dat zijn vaak niet de gelovigen die zich in de 'gelovige wereld' begeven middels bijvoorbeeld een relatie met een gelovige vrouw of man. Ik zie om me heen dat veel ongelovigen best bereid zijn concessies te doen, maar dat veel christenen (dus niet allemaal) daartoe veel minder bereid zijn. Dat lijkt me een nogal ongelijke situatie.

Kortom, hoe het bekeken wordt, 1 van de twee zal zijn/ haar levenshouding moeten verwerpen, want dat is waar het hele dilemma om draait. Van beiden vind ik het een grote "opoffering" om dat te doen, zowel voor de christen, maar ook voor de niet christen. Wanneer ik niet christelijk zou zijn, zou ik ook niet zitten te wachten op een christelijk sausje op mijn trouwdag, anderzijds zou ik dat als christen onmisbaar vinden, omdat het mijn levensovertuiging is...

Je dramatiseert de boel enorm, volgens mij. Niemand hoeft zijn levenshouding te verwerpen als er sprake is van wederzijds respect en inlevingsvermogen. Met helder nadenken en er op een eerlijke, open manier over praten kom je al een heel eind. Ik verwacht van mijn gelovige vriendin helemaal niet dat ze haar overtuiging overboord kiepert en ook niet dat ze zoveel concessies doet dat haar overtuiging niets meer waard is. En zij verwacht dat ook niet van mij. En in het midden ontmoeten we elkaar. Dat zal af en toe best strijd en moeilijkheden opleveren, maar dat is helemaal niet onoverkomelijk.

Het is niet een discussie over smaak, of je een roze boeket mooier/ wenselijker vindt dan een gele, het gaat om je levensovertuiging en in hoeverre ga je die ontkennen op zo'n belangrijke dag van je leven?

Correct. En nogmaals, ik denk dat er in het geval van de TS nog veel winst valt te behalen. Ik denk dat het laatste woord nog helemaal niet is gezegd. Volgens mij is hier best uit te komen. Zonder direct te adviseren er maar mee te stoppen (nogmaals: bah!).

Vanuit die gedachte begrijp ik het advies om een relatie nog eens te overwegen heel goed... Wanneer je op een belangrijke dag in je leven als deze al tegen je levensovertuiging aanlooopt, hoe zal dat dan wel niet zijn in de rest van jullie leven/ relatie? Je levensovertuiging bepaald uiteindelijk hoe je tegen de dingen des levens aankijkt, hoe je daarop reageerd en welke keuzes daaruit voortkomen.

Even wachten met trouwen vind ik nog wel een advies waarmee ik iets kan. Maar het heroverwegen of beëindigen van een relatie, dat advies gaat me veel te ver. Daar word ik onpasselijk van.

Deze mening en advies mag je misselijkmakend vinden of zeggen dat er getwijfeld wordt aan de motieven van de jongen, maar er wordt niet getwijfeld aan zijn motieven, er wordt getwijfeld aan beide. Daarbij twijfel ik niet aan de motieven, want ik denk dat beide uit liefde voor elkaar kiezen en dat daar niet zomaar aan getwijfeld kan worden. Ik denk dat het gaat om de levensovertuiging van beide, in hoeverre kun je je levensovertuiging aan de kant zetten, voor de ander? Dat geldt voor beiden en niet alleen voor de niet christen omdat hij niet christelijk is en ook niet alleen voor de christen omdat die niet christelijk is.

In de woorden van andere mensen in deze discussie las ik iets heel anders. Quest lijkt behoorlijk expliciet te twijfelen aan de motieven van die jongen, bijvoorbeeld. En nogmaals, volgens mij dramatiseer je wederom.

Wanneer een relatie toch stand houdt, ondanks de verschillen in levenshouding, dan kan ik alleen maar zeggen dat ik dat bewonderingswaardig vind.

Dit klinkt me al beter in de oren.

Voor de duidelijkheid: ik houd niet zo van expliciete en zogenaamd duidelijke adviezen. Ik houd van een open en eerlijke discussie en het bespreekbaar maken van dingen, maar ik houd er niet van als mensen gaan zeggen: "ik zou de relatie beëindigen", of: "ik zou de relatie heroverwegen", of: "de motieven van die ongelovige jongen zijn niet oprecht of goed", et cetera.

[Hoppipolla 0]

Waarom is het voor je vriend 'al heel wat' dat hij wil trouwen? Wil hij niet gebonden zijn?

Je hoeft toch niet getrouwd te zijn om gebonden te zijn. Getrouwd zijn betekend ook niet gebonden zijn, ik geloof dat 1 op de 3 huwelijken eindigd in een scheiding.

Ja, 1 op de 3 eindigt in een scheiding, grr... (ik ga over 3 maanden trouwen Gelukkig hebben wij uitgerekend dat in onze familie maar 1 op de 12 gescheiden is... dus als scheiden iets erfelijks is, hebben we goede hoop, hehe)

Wil hij dan ook geen kinderen?

Ook voor kinderen hoef je niet getrouwd te zijn

Nee, maar ik vind trouwens dat dat wel zou moeten, maargoed, dat is een andere discussie ja.

Maar of je met een atheïst kunt trouwen in de kerk... tsja. Dubbel. Laat het aan God over, zou ik zeggen.

Ik weet het ook niet, je staat dan in de kerk wel toneelspel op te voeren. Je gelooft er namelijk geen barst van. Als mijn vriendin opeens zou zeggen, ik wil graag met je in de kerk trouwen zou ik het beantwoord hebben met nee.

Eigenlijk vind ik het ook wel een enigszins loze bedoening, maar ik wil niemand voor het hoofd stoten. Trouwen in de kerk zonder te geloven in God en Jezus, dat is net zoiets als trouwen in het stadhuis zonder enige waarde te hechten aan de wet of zo... Dan gaat het dus vooral om de symbolische waarde die je aanstaande eraan hecht. Maarja, voor mij zou dat een reden zijn. (Niet dat het bij ons speelt gelukkig.)