Wie/wat 'ben' je?

[Chealder 1]

Ik weet niet zeker of dit nou echt het goede forum er voor is, maar ik weet niet waar ik het anders moet plaatsen.

Voort gekomen uit dit topic en heb dus even een eigen topic aangemaakt om er hier verder over te kunnen praten.

Wie of wat ben je nou eigenlijk? Ben je Christen, of ben je mens en geloof je in Christus? (Ik heb de Nederlandse taal altijd al interessant gevonden!)

Even de voorgeschiedenis van het gesprek (van boven naar beneden uiteraard);

Het gaat wat mij betreft om de essentie; je bent christen.

Ursa, wat grappig dat je het woord 'bent' hebt onderstreept. Ten eerste zijn wij geen Christenen, wij zijn mensen en we geloven in Christus, maar je bent niet je geloof. Het zeggen dat je Christen bent, is enkel een gemakkelijkere manier om te zeggen dat je Christus volgt/in Hem gelooft, maar je bent nog steeds mens.

Dus dan kun je bijvoorbeeld ook niet zeggen: 'Ik ben timmerman.' Nee, want je bent geen timmerman. Je bent mens, en daarnaast oefen je het beroep van timmerman uit. Je bent niet je werk.

Het klinkt allemaal hartstikke leuk, maar in de praktijk slaat het als een tang op de heilige Scholastica.

Ja, dat kan je dus ook zeggen, je beroep is timmerman. Ben jij dan wel je beroep?

Dat zijn veel gespeelde taalspelletjes. Al is het wel makkelijker en sneller om te zeggen 'ik ben Christen' dan om te zeggen 'ik geloof in Christus', of 'ik hang het Christendom aan' dus om die rede zeg ik ook vaak dat ik Christen ben, maar dan nog ben ik mens.

Anyway, we dwalen off topic hier. Als iemand er verder op in wil gaan, stuur me dan even een bericht.

Ja, jij begint hoor.

Het is maar net wat de betekenis is van het woord in de context én het idee dat je over wilt brengen.

Je bent een mens

Je bent een christen

Je bent een bonk materie

Je bent een Nederlander

Je houdt van God

Je houdt van je partner

Je houdt van bier

Precies.

Hoi Chealder,

tja hoe ga ik het overbrengen zonder dat we in een semantische discussie terechtkomen? Wat zeg jij als je zegt dat je een mens bent? Is dat een louter biologische uitspraak? Of zit daar meer in? Als ik de nadruk leg op christen-zijn, bedoel ik dat het christen-zijn, de verhouding tussen God en mijzelf, de basis is voor het zijn, voor mijn 'zijn'. Volg je me nog? Existentieel, zogezegd.

Daarmee wil ik voorkomen dat het geloof een bezigheid is, een hobby of iets dergelijks. 'Wat doe je naast je studie? Ik geloof'. Dat is wellicht wat kort door de bocht. Wat ik vooral wil stellen is dat mijn christen-zijn de basis is of zou moeten zijn van alles wat ik in mijn verdere mens-zijn doe of denk.

[Chealder 1]

@Hongerige Wolf; Dat is zo, dat weet ik. En ik vind het ook best interessant om hier over te praten

@Raido; Dan krijg je inderdaad zoals Ursa na je heeft gezegd, een semantische discussie. Ik kon het dus niet laten om de dikke van Dale even open te slaan. Ik moet zeggen, het is een erg intrigerend woord waar veel tekst en uitleg bij staat. (Soms toch jammer dat ik geen Nederlands studeer, maar je kan nou eenmaal niet alles hebben.)

@Ursa; Ik denk dat ik je begrijp. (Correct me if I'm wrong.) Je wilt benadrukken dat je in Christus gelooft, dat je Hem toe behoort en dat Hij de fundament van je leven is. Hierin ben ik het met je eens, voor diegenen die in Christus geloven zou Hij de basis van je leven moeten zijn en dat geldt voor mij ook zo. Ik heb Hem menig keren laten weten dat Hij ook daadwerkelijk de belangrijkste in mijn leven is. Ik kan me soms aardig ellendig voelen, maar als de Aanwezige niet meer bij me zou zijn, dan kan ik me niet voorstellen hoe ik me dan zou voelen.

Wat zeg ik als ik zeg dat ik een mens ben… Interessante vraag, moet ik even over nadenken…

Dat is zeker een biologische uitspraak, maar als ik er over na denk dan zou ik eigenlijk niet eens zeggen dat ik een mens ben, want ik ben ik. Jij bent jij.

Ik heb het hier ook wel eens met mijn vader over heb gehad.

Noem jij een aanhanger van het christendom/jodendom/islam een Christen/Jood/Moslim?

Behandel je hem of haar daar naar?

Heb je meer respect naar de ene toe dan naar de andere?

Verdient iemand die een Jood , Moslim of atheïst is minder respect dan een Christen omdat ze een ander geloof aanhangen, of geen geloof? Immers zijn het (ook) mensen, en gij zult uw naasten lief hebben.

(Als je de vraag vervelend of te direct vindt, uiteraard is het helemaal aan jou of je je antwoord er op hier neerzet. Als ik je aan het denken zet, ben ik al blij.)

Ik moet nu denken aan de betekenis van de Naam van God; Jahweh. Dat betekend namelijk 'Ik ben'.

[anastasia 0]

God zelf gaf ooit ook aan wie Hij was aan Mozes: Maar Mozes sprak opnieuw tot God: ‘Als ik nu bij de Israëlieten kom en hun zeg: “De God van uw vaderen zendt mij naar uâ€, en zij vragen: “Hoe is zijn naam?†Wat moet ik dan antwoorden?’

14 Toen sprak God tot Mozes: ‘Ik ben die er is.’ En Hij zei: ‘Dit moet u de Israëlieten zeggen: “Hij die er is zendt mij naar u.†’

Op een opleiding psychologie moesten we ooit eens uitbeelden en vertellen wie we waren, ik was toen de laatste. Ik had natuurlijk een prachtige uitbeelding en verhaal voorbereid, maar al kijkende naar al die mensen voor me besefte ik dat "ik ben" al voldoende was en dat al het andere wat ik over mezelf kon vertellen rollen waren. Ik heb toen attributen van ieders voorstelling geleend, want ik voedde ook kinderen op, ik maakte schoon, ik onderwees, ik leefde met een man, ik onderhield relaties, zakelijk en privé, maar dat was ik niet, dat deed ik. Net zo goed als ik weet van God en Jezus probeer te volgen. Ik ben die er is en ik heb veel facetten en ik doe veel, maar dat ik er ben, dat is genoeg definitie.

[AFromFlevo 0]

Ik dacht dat ik mocht gaan vertellen wat ik allemaal nog meer deed in dit leven Was het niet zo dat de term christen door anderen aan gelovigen werd toegekend? Heden ten dage is het volgens mij gelijk. Daar kun je uiteraard een mooi stukje taalpurisme op loslaten, maar het veranderd er weinig aan.

[Annatar 0]

Deze vraag heeft te maken met de beperktheid van taal. Op zich leuk maar in mijn ogen compleet irrelevant om lang over door te gaan.

[Ursa 1]

@Ursa; Ik denk dat ik je begrijp. (Correct me if I'm wrong.) Je wilt benadrukken dat je in Christus gelooft, dat je Hem toe behoort en dat Hij de fundament van je leven is. Hierin ben ik het met je eens, voor diegenen die in Christus geloven zou Hij de basis van je leven moeten zijn en dat geldt voor mij ook zo. Ik heb Hem menig keren laten weten dat Hij ook daadwerkelijk de belangrijkste in mijn leven is. Ik kan me soms aardig ellendig voelen, maar als de Aanwezige niet meer bij me zou zijn, dan kan ik me niet voorstellen hoe ik me dan zou voelen.

Daar kan ik me wel in vinden. Ik denk dat het voor mij een soort combo van voelen en weten is: ik weet dat ik altijd bij Hem terecht kan, en dat geeft rust en vertrouwen.

Wat zeg ik als ik zeg dat ik een mens ben… Interessante vraag, moet ik even over nadenken…

Dat is zeker een biologische uitspraak, maar als ik er over na denk dan zou ik eigenlijk niet eens zeggen dat ik een mens ben, want ik ben ik. Jij bent jij.

Dat laatste snap ik niet helemaal, heb je het dan over identiteit? De vraag is/was eigenlijk wat je primair bent, als mens. Een mens? OK, maar wat houdt dat in? 'Ik ben een homo sapiens' is iets anders dan 'Ik ben een persoon'.

Ik zie het mens-zijn primair als 'schepsel-zijn': we zijn hier niet toevallig maar geschapen. Dat betekent dat we een afkomst, betekenis en doel hebben. Schepsel-zijn houdt ook een verhouding in tot de Schepper. Of je dat nu wilt of niet. Het mens-zijn wordt dus gedefinieerd in relatie tot God. En in feite door God, want Hij is het die de 'spelregels' bepaalt. Hèt doel van de mens is dan ook in relatie staan met God, Hem liefhebben. Zoals de kern van de wet het al stelt: "Gij zult de Heer liefhebben met uw ziel, verstand en al uw krachten. Het tweede gebod daaraan gelijk is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf." We zijn dus geroepen God met ons hele wezen lief te hebben, en zo zijn we ook bedoeld.

Geloven is dus niet zozeer iets doen, een hobby of bezigheid, of: 'Jezus zei wel verstandige dingen', maar zijn zoals je als mens bedoeld bent. Dat is voor mij bevrijdend en tegelijk een streven. Bevrijdend omdat daarmee het idee van de plicht verdwijnt ('als je niet genoeg bidt en bijbelleest...'). Christen-zijn hangt niet af van dingen doen, maar van weten waar je hoort. En lees dit niet als een excuus om die dingen niet met regelmaat te doen, want dat doe je dan wel - en soms heb je het ook nodig om wat structuur in je geloofsleven te hebben. (1)

Tegelijk is het voor mij een streven: zijn hoe ik als mens bedoeld ben. Geloven is dan ook de ultieme vorm van zelfrealisatie: je wordt langzamerhand steeds meer als Jezus, zoals je ooit bedoeld bent door God.

Ik moet nu denken aan de betekenis van de Naam van God; Jahweh. Dat betekend namelijk 'Ik ben'.

De Naam van God heb ik altijd erg mooi gevonden. Hij is een God van liefde, en van trouw!

1. Tegelijk: geloven is wel doen:

Bijbelcitaat {SIMPLETEXT}:27 Voor God, de Vader, is alleen dit reine, zuivere godsdienst: weduwen en wezen bijstaan in hun nood, en je in acht nemen voor de wereld en onberispelijk blijven.

Dat is wel een andere vorm van doen dan je 'religieuze plicht'.

[Machiavelli 0]

Ik ben een mens, een christen, een gereformeerde, een zondaar en een hele leuke jongen.

[Hongerige Wolf 0]

Deze vraag heeft te maken met de beperktheid van taal. Op zich leuk maar in mijn ogen compleet irrelevant om lang over door te gaan.

x2

Dan kom je op het punt van de arbitraire relatie tussen vorm en betekenis in taal en zo. En daar hebben we het hier al zo vaak over gehad. Had Raido daar een hele tijd geleden niet ook een topic over? Volgens mij had ik daar ook nog een stukje in geschreven over De Saussure, maar ik kan het niet meer vinden.

Ik ben een mens, een christen, een gereformeerde, een zondaar en een hele leuke jongen.

(Trouwens, ik vind het knap vervelend dat berichten die op elkaar volgen niet meer bij elkaar geplaatst worden. Komt dat weer terug?)

[Ursa 1]

Deze vraag heeft te maken met de beperktheid van taal. Op zich leuk maar in mijn ogen compleet irrelevant om lang over door te gaan.

Maar wel interessant en verdiepend om mee bezig te zijn.

[Chealder 1]

God zelf gaf ooit ook aan wie Hij was aan Mozes: Maar Mozes sprak opnieuw tot God: ‘Als ik nu bij de Israëlieten kom en hun zeg: “De God van uw vaderen zendt mij naar uâ€, en zij vragen: “Hoe is zijn naam?†Wat moet ik dan antwoorden?’

14 Toen sprak God tot Mozes: ‘Ik ben die er is.’ En Hij zei: ‘Dit moet u de Israëlieten zeggen: “Hij die er is zendt mij naar u.†’

Op een opleiding psychologie moesten we ooit eens uitbeelden en vertellen wie we waren, ik was toen de laatste. Ik had natuurlijk een prachtige uitbeelding en verhaal voorbereid, maar al kijkende naar al die mensen voor me besefte ik dat "ik ben" al voldoende was en dat al het andere wat ik over mezelf kon vertellen rollen waren. Ik heb toen attributen van ieders voorstelling geleend, want ik voedde ook kinderen op, ik maakte schoon, ik onderwees, ik leefde met een man, ik onderhield relaties, zakelijk en privé, maar dat was ik niet, dat deed ik. Net zo goed als ik weet van God en Jezus probeer te volgen. Ik ben die er is en ik heb veel facetten en ik doe veel, maar dat ik er ben, dat is genoeg definitie.

Ik vind het erg leuk dat je deze gebeurtenis met ons deelt. Je kan inderdaad zeggen; ik ben moeder, ik ben schilder, of ook; ik ben verdrietig. Maar dat zijn inderdaad rollen, en bij het laatste gevoelens, die je speelt/voelt en dingen die je doet of bezig houden. In feite is het als je zegt 'ik ben Christen' dan ook een bezigheid, want je bent bezig met je geloof. (Het geloven zelf is in die zin dus geen bezigheid, maar je bezig houden met je geloof dus weer wel.)

Wat je verteld hebt geeft heel mooi aan wat ik bedoel.

@Ursa; Ik ben wie ik ben. Ik identificeer mij met mijzelf. Ik denk wel dat het meest tastbare waarmee iemand zich zou kunnen identificeren mens is, of inderdaad, schepsel. Aangezien een schepsel niet kan leven zonder Schepper, identificeer je je dus in relatie met God, of je nou in Hem gelooft of niet. Of homo sapiens(/mens) en persoon hetzelfde is, dat ligt er ook weer aan welke betekenis je aan de woorden geeft. Ik heb even op internet gezocht naar de betekenis van 'persoon' en daar komt onder andere uit; 'mens' en 'menselijk individu'. In een aantal gevallen kun je het woord 'persoon' dan ook vervangen voor het woord 'mens'.

Zoals ik ook al eerder in mijn post heb gezegd, het geloven zelf is geen bezigheid, maar je bezig houden met je geloof wel. Dan kun je ook weer gaan nadenken over wat het woord 'geloof' dan betekend. (Vind ik overigens helemaal niet erg als je daarin mee denkt, net zoals de betekenis van persoon.) Ik denk dat de betekenis daarvan is 'ergens overtuigd van zijn'. Als je zegt 'ik geloof in God' dan ben je overtuigd van God. En als je zegt 'ik geloof dat het morgen gaat regenen' dan ben je er van overtuigd dat het morgen gaat regenen, je weet het zeker. Of het is een zin waarin je eigenlijk bedoelt; 'ik denk dat het morgen gaat regenen'.

Ik las vandaag trouwens in het evangelie volgens Johannes en daarin heeft Jezus wat gezegd wat mij erg opviel. In mijn bijbel (Groot Nieuws Bijbel, 1996. In andere vertalingen kan het natuurlijk weer anders verwoord staan) zegt Jezus namelijk drie keer 'dat ik ben die ik ben'. In Joh 8:24, 8:28 en 13:19. Ik vond het een erg mooi en toepasselijk stukje. Bij de derde keer dacht ik; hee, dat heb ik eerder gelezen.

Deze vraag heeft te maken met de beperktheid van taal. Op zich leuk maar in mijn ogen compleet irrelevant om lang over door te gaan.

Maar wel interessant en verdiepend om mee bezig te zijn.

Vind ik ook, zeker als je er een Christelijk aspect bij betrekt.

Ik vind het soms best ingewikkeld worden, maar daarmee ook leuk en uitdagend. Zo zijn er ook nog wel meer woorden waarbij je over de betekenis in Christelijk aspect kan nadenken.

[Raido 0]

Noem jij een aanhanger van het christendom/jodendom/islam een Christen/Jood/Moslim?

Natuurlijk.

Behandel je hem of haar daar naar?

Hun Christenzijn sluit hun menszijn niet uit en vice versa. Ik vraag niemand naar zijn religieuze overtuiging tenzij ik te nieuwsgierig ben, maar dat heeft dan vaak ook een reden. Ja, ik behandel 'ze' ernaar, dat wil zeggen dat ik rekening probeer te houden met hun religieuze overtuigingen, in zoverre die van mij dat toelaten.

Heb je meer respect naar de ene toe dan naar de andere?

Nee.

Verdient iemand die een Jood , Moslim of atheïst is minder respect dan een Christen omdat ze een ander geloof aanhangen, of geen geloof? Immers zijn het (ook) mensen, en gij zult uw naasten lief hebben.

Nee, maar ook niks meer. Daarnaast, welke respect bedoel je.. Ik respecteer Joden, Moslims, Christenen en Liberalen, maar ik heb geen 'respect' voor het feit dat ze het geloven. Dus niet het 'respect man!'

Had Raido daar een hele tijd geleden niet ook een topic over? Volgens mij had ik daar ook nog een stukje in geschreven over De Saussure, maar ik kan het niet meer vinden.

Tssk, nu heb ik het weer gedaan

Deze vraag heeft te maken met de beperktheid van taal. Op zich leuk maar in mijn ogen compleet irrelevant om lang over door te gaan.

Het topic over 'Taal - Werkelijkheid' (waar het stuk over De Saussure in staat) is anders wel door je geopend viewtopic.php?t=22688

[Annatar 0]

@Raido: Ik beken.

[Chealder 1]

@Raido; voor mij zijn alle mensen ook gelijk, ongeacht hun geloof. Als ik het over religieuze onderwerpen heb, dan houd ik inderdaad wel rekening met de overtuiging van de ander en met andere Christenen voel ik over het algemeen wel wat sneller verbonden dan met niet-Christenen.

Helaas krijg ik alleen het idee dat dit hedendaags niet altijd gebeurd, dat mensen worden beoordeeld op hun geloofsovertuiging en er wordt vergeten dat het ook mensen zijn en dus een menselijk respect verdienen.

In de politiek zit er een heel mooi voorbeeld van iemand die dat heel sterk lijkt te doen. Jammer, want heilige oorlogen of dingen die daar op lijken zijn helemaal niet nodig als je elkaar gewoon kan respecteren als mens, als schepsel.