Judas in de heilshistorie

[Ursa 1]

Een zeloot inderdaad, bedankt! Er staat natuurlijk niet zo veel over in de Bijbel, wel wordt er op een gegeven moment gesproken van Simon de Zeloot, één van de discipelen. Het zou - als historisch onderzoek - best interessant zijn na te gaan in hoeverre Jezus te maken had met zeloten. Waren er (veel) volgelingen of toehoorders die het 'Koninkrijk der Hemelen' vooral als iets aards interpreteerden? Dat het gistte in die periode is wel duidelijk, denk bijv. aan de opstand van 66-70.

[Eulogía 0]

Waarschijnlijk verwachtten de discipelen wel een aards koninkrijk. Misschien dat ik er iets over terug kan vinden. En zelfs na Jezus' dood en opstanding en vóór Zijn hemelvaart, lijkt het er nog op dat Zijn volgelingen nog een spoedig aards koninkrijk verwachtten.

Hand. 1

6 Zij dan, die daar bijeengekomen waren, vroegen Hem en zeiden: Here, herstelt Gij in deze tijd het koningschap voor Israël?

Misschien zul je meer over zeloten te weten komen als je werk van de geschiedkundige Flavius Josephus leest.

Misschien dat zijn discipelen in de volgende tekst ook wel dachten aan een aardse heerschappij.

Mar. 10

35 En Jakobus en Johannes, de [twee] zonen van Zebedeüs, kwamen tot Hem en zeiden tot Hem: Meester, wij wilden wel dat Gij ons deedt, wat wij U zullen vragen. 36 Hij zeide tot hen: Wat wilt gij, dat Ik u doen zal? 37 Zij zeiden tot Hem: Geef ons, dat wij de één aan uw rechterzijde en de andere aan uw linkerzijde mogen zitten in uw heerlijkheid. (Gr. heerlijkheid, glorie, majesteit.)

Oh, ik zie dat ik afdwaal van het onderwerp. Ik zal het hierbij laten.

[Timon 0]

Het is opvallend om de rol van Judas in de verschillende evangelieën te lezen. In Marcus die het oudste is, staat duidelijk minder negatiefs geschreven dan bijvoorbeeld in Johannes dat een stuk later is geschreven. Je ziet een hele snelle ontwikkeling in de slechtheid van Judas. Waar eerst (in Marcus) nog geen woord erover wordt gerept dat Judas een dief zou zijn, kom je dat later (in Johannes) wel tegen. Maar dat even terzijde, daar wou ik het niet over hebben

In "the miracle maker", een animatiefilm over het leven van Jezus zie je Judas geportreteerd als een zeloot. Ik vind persoonlijk dat hij daar behoorlijk geschiedenisgetrouw wordt neergezet.

Waarschijnlijk was Judas inderdaad een zeloot of iig een Jood die negatief tegenover het Romeinse bewind stond. Dat was trouwens niet uitzonderlijk, de gemiddelde Jood had het niet zo op met de Romeinen en zagen ze graag het land uit geschopt worden. Het gangbare beeld van de Messias was in die dagen ook vooral een beeld van een verlosser die Israël zou bevrijden van de goddeloze tirannie en ervoor zou zorgen dat de wetten van God weer werden nageleefd. Heel aards dus in feite en dat zie je ook keer op keer terug bij de reacties van de discipelen. Zij hadden in eerste instantie toch echt het Koninkrijk der hemelen op aarde verwacht.

Als Jezus dan op een gegeven moment Jeruzalem vredig binnentrekt en uitspraken doet als "geef aan de keizer wat van de keizer is", begint Judas toch echt te twijfelen aan Jezus als messias, omdat Hij niet meer voldoet aan Judas' beeld van de messias. En als hij niet de messias was, was hij een valse messias. Het was dan niet alleen gevaarlijk om Jezus te volgen, maar Hij moest dan ook gestopt worden. Het verraad van Judas is voor ons heel onbegrijpelijk want op zijn minst verraad hij een onschuldig mens die veel goed heeft gedaan, maar vanuit zijn zienswijze was het zo gek nog niet. Ook de keuze van het volk om Barrabas vrij te laten kunnen wij niet bij, want hoe kunnen ze een moordenaar verkiezen boven zo'n liefdevol persoon? Maar waarschijnlijk was Barrabas een sicariër, een vrijheidsstrijder die vocht tegen de Romeinen. Die had dan iig bewezen tegen de Romeinen te zijn en kwam meer in de buurt van het gangbare beeld van de messias...

Als je dus oog hebt voor die elementen in de Joodse cultuur en situatie van toen en het heersende gedachtengoed, is het verraad van Judas nog niet eens zo vergezocht. Wat dat betreft denk ik dat als Judas Jezus niet had verraden, dat iemand anders dat wel zou hebben gedaan. Simon de Zeloot misschien? En uberhaupt viel de rol van Judas in de uiteindelijke dood van Jezus nog wel enigszins mee. Niet om hem goed te praten, maar de Joodse authoriteiten waren toch al van plan om hem op te pakken en uit de weg te ruimen. Alleen wilden ze dat overdag niet doen en wisten ze 's nachts niet waar Hij was, dus daar zit heel praktisch het aandeel van Judas in.

En natuurlijk is dat geestelijk gezien wel een "big deal", het verraden van de Zoon van God, die juist was gekomen om de mensheid te redden. Maar toch kijk ik iets anders aan tegen de persoon en rol van Judas dan de kerkvaders hebben gedaan die het meest diepe duistere plekje van de hel voor hem hebben gereserveerd.

[Eulogía 0]

Quote:

Op donderdag 06 januari 2011 18:51:05 schreef Timon het volgende: Het is opvallend om de rol van Judas in de verschillende evangelieën te lezen. In Marcus die het oudste is, staat duidelijk minder negatiefs geschreven dan bijvoorbeeld in Johannes dat een stuk later is geschreven. Je ziet een hele snelle ontwikkeling in de slechtheid van Judas. Waar eerst (in Marcus) nog geen woord erover wordt gerept dat Judas een dief zou zijn, kom je dat later (in Johannes) wel tegen. Maar dat even terzijde, daar wou ik het niet over hebben

Ik vind het bijzonder dat Johannes regelmatig een vooruitwijzing doet naar het toekomstige verraad van Judas.

Joh 6,64

Maar er zijn sommigen onder u, die niet geloven. Want Jezus wist van den beginne, wie het waren, die niet geloofden, en wie het was, die Hem verraden zou.

Joh 6,71

Hij bedoelde Judas, de zoon van Simon Iskariot; want die zou Hem verraden, één uit de twaalven.

Joh 12,4

Maar Judas Iskariot, één van zijn discipelen, die Hem verraden zou, zeide

Joh 13,11

Want Hij wist, wie Hem verraden zou; daarom zeide Hij: Gij zijt niet allen rein.

Quote:

Op donderdag 06 januari 2011 18:51:05 schreef Timon het volgende: Waarschijnlijk was Judas inderdaad een zeloot of iig een Jood die negatief tegenover het Romeinse bewind stond. Dat was trouwens niet uitzonderlijk, de gemiddelde Jood had het niet zo op met de Romeinen en zagen ze graag het land uit geschopt worden. Het gangbare beeld van de Messias was in die dagen ook vooral een beeld van een verlosser die Israël zou bevrijden van de goddeloze tirannie en ervoor zou zorgen dat de wetten van God weer werden nageleefd. Heel aards dus in feite en dat zie je ook keer op keer terug bij de reacties van de discipelen. Zij hadden in eerste instantie toch echt het Koninkrijk der hemelen op aarde verwacht.

Helaas zijn er vandaag de dag ook mensen die zich 'christen' noemen (soms ook op dit forum) die denken dat ze iets voor Jezus kunnen doen op politieke, activistische, vleselijke, wettische manier (wat overeenkomsten vertoont met Saulus' activisme, voordat hij zich bekeerde en bekend werd als Paulus), terwijl het Koninkrijk van God niet wordt gesticht door kracht of geweld, maar door Gods Geest.

Zach 4,6

Hij antwoordde mij: Dit is het woord des HEREN tot Zerubbabel: niet door kracht noch geweld, maar door mijn Geest! zegt de HERE der heerscharen.

(Ik zeg niet dat politieke wegen verkeerd zijn, maar ze zijn inferieur aan Gods wegen.)

[Ursa 1]

@ Timon: wat de duivel ingeeft is dan ook niet onredelijk, verre van dat. Misschien kunnen we Judas wel heel goed begrijpen vanuit zijn achtergrond. Het doet me denken aan Petrus die stelt: 'ik zal het niet laten gebeuren!' als Jezus aangeeft dat Hij zal moeten sterven. Ook iemand die voor Jezus bedenkt wat het beste voor Hem is, maar Hem daardoor in feite tegenwerkt. Als Judas bleef hangen in het klassieke messias-beeld waar Jezus zo duidelijk van afweek, dan is hij daar wel degelijk op aan te spreken. Hij is dan degene die bepaalt wie of wat de messias zou moeten zijn, en Jezus daaraan afstreept. En dat terwijl hij wel degelijk drie jaar met Jezus opgetrokken heeft, diens wonderen gezien, diens onderwijs gehoord. Uiteindelijk was zijn verraad dan misschien wel redelijk vanuit een bepaald kader, maar ook totaal onredelijk gezien zijn ervaringen.

[Eulogía 0]

Interessant dat je verwijst naar Petrus. Aan Petrus zien we ook dat hij een verschrikkelijke daad doet, namelijk het verloochenen van Jezus, maar toch spijt krijgt en ook niet in wanhoop vervalt. Hij blijft geloof hebben in Jezus' genade en krijgt later de kans om de drievoudige verloochening om te zetten in de drievoudige verklaring dat hij Jezus liefheeft.

Dit geldt voor ieder mens: ieder mens krijgt de kans na falen te laten zien werkelijk liefde voor Jezus te hebben. (Kijk naar David die meermalen in de fout gaat, maar waar God toch heel positief over is in Zijn Woord.)

[Annatar 0]

Als Judas een zeloot was waarom verraadde hij Jezus dan aan de Sadduceese hogepriesters? Die werden door de zeloten beschouwd als onreine verraders van de joodse zaak.

[Ursa 1]

Sanhedrin =/= Sadduceeën. Toch?

[Annatar 0]

Quote:

Op vrijdag 07 januari 2011 17:53:30 schreef Ursa het volgende: Sanhedrin =/= Sadduceeën. Toch?

Grotendeels ja.

[Eulogía 0]

Wiki bevestigt dat.

Naast de aan de tempel en de Romeinse overheid gelieerde Sadduceeën had het Sanhedrin ook een fractie bestaande uit de vrome Farizeeën.link

Quote:

Op vrijdag 07 januari 2011 14:14:35 schreef Bonaventura het volgende: Als Judas een zeloot was waarom verraadde hij Jezus dan aan de Sadduceese hogepriesters? Die werden door de zeloten beschouwd als onreine verraders van de joodse zaak.

Ik kan me voorstellen dat Judas de Saduceeërs veracht en toch Jezus aan hen kan overleveren vanwege persoonlijk gewin. Niet dat ik me persoonlijk daar ook maar iets van zou kunnen voorstellen (in de verste verte niet), maar als ik me probeer te verplaatsen in de verdorven geest van Judas kan ik me voorstellen dat híj tot zo'n verderfelijke daad kan zijn gekomen.

Ik zeg niet dat Judas een zeloot is, maar kan het ook niet ontkennen.

[Annatar 0]

Wat je zegt klopt denk ik. De Sadduceeën waren een priesterlijk-aristocratische bovenlaag die vooral de nadruk legde om de rituele wetten en weinig aandacht hadden voor de geestelijke beleving van het volk. Ze ontleenden hun macht vooral aan hun afkomst van Levi, Aäron en Sadok en streefden een status quo na waarbinnen hun positie niet in het geding zou komen. Ze hadden een overeenkomst met de Romeinen bereikt en sanctioneerden de Romeinse bezetting. Zij hadden ook het meest te verliezen bij de opkomst van een potentieel revolutionaire beweging zoals die rond Jezus.

De zeloten waren een groep radicale joden die inderdaad voor een groot deel uit de maatschappelijke onderlaag kwam. Er was sowieso al een ressentiment tegen de elitaire Saduceese priesterkaste en die werd er niet beter op door hun geheul met de Romeinen.

Daarom geloof ik nooit dat wanneer Judas uit politieke overwegingen (teleurstelling, loyaliteit aan de zelotische idealen) had verraden hij naar de Sadduceeën was gegaan. Dat zou een ultiem verraad aan zijn eigen overtuiging betekenen. Wat mij betreft is gierigheid de meest voor de hand liggende verklaring.

[Eulogía 0]

Ik heb overigens mijn vorige post -tig keer gewijzigd, omdat ik steeds meer inzicht kreeg in de verhoudingen tussen Farizeeërs, Saduceeërs, Zeloten en Romeinen en het e.e.a. mij steeds meer duidelijker werd