Persoonlijk geloof?

[caro85 0]

Hallo allemaal,

Ik studeer theologie en ben in verband met mijn opleiding tot predikant op zoek naar mensen tussen 12-19 jaar die het leuk vinden om iets te vertellen over hun geloof en hun kerkelijke betrokkenheid.

Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens?

Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Ben je bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ben je het over het algemeen eens hoe in je geloofsgemeenschap over God wordt gesproken?

Voel je je thuis in je geloofsgemeenschap? Waarom?

Zijn je ouders en/of je vrienden ook bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie reacties en een eventuele discussie op dit forum!

Groetjes, Caro

[Eli7 0]

Val helaas buiten de doelgroep... Maar waar studeer je theologie?

[caro85 0]

Ik studeer theologie in Leiden.

Als je het leuk vindt om iets te vertellen over je godsbeeld, ben ik er evenwel in geinteresseerd! Hoe oud ben je, als ik vragen mag?

[Hongerige Wolf 0]

O, wat grappig. Grote kans dat ik je dan ken, van gezicht dan.

Verder houd ik mijn mond maar, want ik ben de negentienjarengrens bijna een decennium geleden overschreden.

[Dagmar 0]

Hehe, ik ben nog een halfjaartje 19 dus ik val binnen de doelgroep

Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens?

Het geloof in 'iets' is er altijd geweest, maar op een christelijke manier geloven doe ik pas sinds m'n zestiende. En mijn geloof is in nuances sinds die tijd wel aan verandering onderhevig.

Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Deze vraag snap ik niet zo goed ben ik bang. Wat bedoel je met uniek?

Ben je bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ik ben lid van een parochie, maar echt betrokken kan ik me niet noemen ben ik bang.

Ben je het over het algemeen eens hoe in je geloofsgemeenschap over God wordt gesproken?

Ja.

Voel je je thuis in je geloofsgemeenschap? Waarom?

Aan de ene kant wel (er zitten vrij veel leeftijdsgenoten, in tegenstelling tot de meeste katholieke parochies) maar aan de andere kant niet (ik ben niet opgegroeid in deze parochie, ik kom er nog maar ruim een jaar)

Zijn je ouders en/of je vrienden ook bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Mijn ouders zijn katholiek maar gaan hooguit 1x per jaar naar de kerk, mijn man is agnost en het overgrote deel van mijn vrienden niet-gelovig. Een paar wel overigens En de meeste vrienden zijn wel in voor een gesprek over het geloof. Mijn man zeker, en da's maar goed ook natuurlijk

[caro85 0]

Hoi Dagmar,

Bedankt voor je reactie! Mijn excuses voor die onduidelijke vraag. Wat ik met de vraag bedoel is, of je probeert in je geloof en je godsbeeld een eigen weg te gaan. Met andere worden: vindt je het belangrijker om op je eigen, individuele manier te geloven, of vindt je het belangrijker om aan te sluiten bij de traditie van je geloosgemeenschap. Of vindt je het allebei belangrijk?

Ik vindt het interessant om te lezen, dat je op een bepaald moment, toen je 16 was, bent begonnen op een christelijke manier te geloven. Mag ik vragen, wat voor jou het verschil is tussen in 'iets' geloven en op een christelijke manier geloven? Heb je een bepaalde ervaring gemaakt waardoor je geloof verandert is?

Je antwoord op de vraag, of je je in de geloofsgemeenschap thuis voelt, begrijp ik heel goed. Ik vraag me af, hoe jij, en ook anderen, zich nog meer thuis kunnen voelen in een gemeenschap, waar je niet bent opgegroeid.

Groetjes,

Caro

---

Samengevoegd:

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 09:30:05 schreef Hongerige Wolf het volgende: O, wat grappig. Grote kans dat ik je dan ken, van gezicht dan. Verder houd ik mijn mond maar, want ik ben de negentienjarengrens bijna een decennium geleden overschreden.

Idd grappig, de wereld is klein!

[Dagmar 0]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 10:38:53 schreef caro85 het volgende: Hoi Dagmar, Bedankt voor je reactie! Mijn excuses voor die onduidelijke vraag. Wat ik met de vraag bedoel is, of je probeert in je geloof en je godsbeeld een eigen weg te gaan. Met andere worden: vindt je het belangrijker om op je eigen, individuele manier te geloven, of vindt je het belangrijker om aan te sluiten bij de traditie van je geloosgemeenschap. Of vindt je het allebei belangrijk?

Ik geloof dat wat de Kerk leert waar is. Maar zonder persoonlijke ervaringen zou ik dat niet geloven, dus het is wat genuanceerder dan dat

Quote:

Ik vindt het interessant om te lezen, dat je op een bepaald moment, toen je 16 was, bent begonnen op een christelijke manier te geloven. Mag ik vragen, wat voor jou het verschil is tussen in 'iets' geloven en op een christelijke manier geloven? Heb je een bepaalde ervaring gemaakt waardoor je geloof verandert is?

Ik ben lauw-katholiek opgevoed en begon rond mijn twaalfde geïnteresseerd te raken in wicca. Wat ik bedoel met in 'iets' geloven is dat ik altijd wel geloofd heb in een hogere macht, maar wicca is niet wat je noemt christelijk. Aan die omslag ligt voor een gedeelte een bepaalde ervaring ten grondslag, maar ik vind het wat te persoonlijk om die geheel te beschrijven. Er zijn nog geen vijf mensen die dat tot in detail weten Ik heb het gedeeltelijk hier neergezet (toen heette ik hier nog Verity).

Quote:

Je antwoord op de vraag, of je je in de geloofsgemeenschap thuis voelt, begrijp ik heel goed. Ik vraag me af, hoe jij, en ook anderen, zich nog meer thuis kunnen voelen in een gemeenschap, waar je niet bent opgegroeid.

Het zou helpen als ik er vaker zou komen ben ik bang Ik heb een dochter van 4 maand, toen ik zwanger was kon ik gewoon niet langer dan een halfuur zitten (op harde houten bankjes) en de gewoonte van elke zondag naar de kerk gaan is sindsdien een beetje verdwenen.

Aangezien deze parochie wel de gewoonte kent van het koffiedrinken na de Mis is het wel makkelijk om, als de wil er is, mensen te leren kennen. In mijn geval een kwestie van op tijd er uit, dochter in draagdoek en de fiets op...

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 09:03:14 schreef caro85 het volgende: Ik studeer theologie in Leiden. Als je het leuk vindt om iets te vertellen over je godsbeeld, ben ik er evenwel in geinteresseerd! Hoe oud ben je, als ik vragen mag?

Vooruit. En verder ben ik van het bouwjaar '86.

Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens?

Nee, kan me ook moeilijk voorstellen dat het bij bepaalde mensen wel zo is. Geloof is aan de ene kant als een relatie. Als je op een gegeven moment 20 jaar met elkaar getrouwd bent, is je relatie echt niet meer hetzelfde als 20 jaar daarvoor. En aan de andere kant kun je het vergelijken met 'studeren'. Als tiener kun je overal en nergens een mening over hebben. Maar door middel van middelbare school, vervolgstudie, krant lezen, etc. verandert de manier waarop je ergens tegen aan kijkt vrijwel altijd. Dat wil niet zeggen dat je dan een heel andere mening hebt. Je kunt zelfs voor een groot deel nog dezelfde mening hebben als toen, maar toch is die mening weer heel anders dan toen.

Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Er is niemand die precies op dezelfde manier gelooft als ik. Maar toch geloof ik wel dat ik hetzelfde geloof belijd als de Kerk door alle eeuwen heen heeft gedaan. Simpelweg omdat ieder persoon uniek is, is ook de manier waarop ieder persoon daar mee bezig is op eenzelfde wijze uniek.

Maar aan de andere kant vind ik het wel weer belangrijk dat mensen niet hun eigen geloof bij elkaar gaan lopen verzinnen. De kern van het geloof behoort hetzelfde te zijn, daarvoor hoor je in mijn ogen bij de traditie aan te sluiten. Alleen de interactie tussen ieder persoon en wat het christelijk geloof is, dat verschilt per persoon.

Ben je bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Bij een kerk waar ik vrijwel elke zondag kom en verder bij een christelijke studentenvereniging.

Ben je het over het algemeen eens hoe in je geloofsgemeenschap over God wordt gesproken?

Ja.

Voel je je thuis in je geloofsgemeenschap? Waarom?

In mijn kerk voel ik mij enerzijds erg thuis, omdat het de kerk is waar ik mijn hele leven al kom. Ook kan ik me erg vinden in de manier van geloofsbeleving, geloofsoverbrenging en geloofsinhoud. Minder thuis voel ik me af en toe bij mijn leeftijdsgenoten, maar dat heeft weer andere redenen.

Bij mijn studentenvereniging voel ik me ook heerlijk thuis (was er anders ook geen lid geworden/gebleven). We kunnen daar vaak heel verschillend denken over van alles wat met het geloof te maken heeft, maar dat belet ons niet om er het gesprek met elkaar over aan te gaan, zonder dat we elkaar ook hoeven te verketteren. En verder zijn het gewoon ontzettend fijne amicae amicique.

Zijn je ouders en/of je vrienden ook bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ouders zitten in dezelfde gemeente en het grootste deel van mijn vrienden is ook kerkelijk betrokken.

[Jyoti 0]

Ik ben ook wat ouder dan je doelgroep (ben 23), maar ik hoor het wel als je iets aan mijn antwoorden denkt te hebben.

[Ursa 1]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 17:30:15 schreef caro85 het volgende: Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Hoi Caro, als je de vraag duidelijker wilt maken zou ik het woord 'eenmalig' weghalen. Ik weet nl. niet wat je er mee bedoelt, maar ik lees het als 'één keer': 'Mijn bezoek aan deze kerk was eenmalig'. Rare combo met 'geloof' dus.

Verder val ik helaas buiten je doelgroep.

[Hongerige Wolf 0]

Inderdaad, die vraag vond ik ook een beetje merkwaardig.

[caro85 0]

Hoi Dagmar,

Mooi, dat je je ervaringen deels hier deelt. Ik begrijp het helemaal, dat je niet in detail wilt gaan en dat hoeft ook helemaal niet!

Nog gefeliciteerd met de geboorte van je dochter! Organiseert je geloofsgemeenschap ook activiteiten die voor jou interessant zijn en bij jouw persoonlijke situatie passen? Ik kan me voorstellen, dat het met een klein kindje niet altijd makkelijk is om bij verschillende activiteiten deel te nemen. Als dat niet zo is, wat voor activiteiten rond geloof en kerk zouden jou aanspreken?

Wat tof, dat er zoveel reactie komen!

---

Samengevoegd:

Hoi Eli7,

Bedankt voor je antwoorden! Je vergelijkt geloof met studeren en dat er (bij het studeren) vooral als tiener veel verandert. Geldt hetzelfde ook voor geloof? Weet je nog, of je geloof als tiener meer veranderde dan nu?

Groetjes,

Caro

---

Samengevoegd:

@ allen

eenmalig als 'een keer' is idd niet zo bedoelt. Mijn excuses voor de verwarring. Ik bedoel met uniek geloof, of je denkt, dat je geloof vooral door jezelf bepaalt is, door je eigen ervaring, bijbelstudie etc, of dat je geloof vooral bepaalt is door je ouders, vrienden, predikanten, geloofsbelijdenis etc.

Ik hoop dat die uitleg mijn vraag wat duidelijker maakt. Verder zijn natuurlijk alle reactie welkom. Ik zou het echter wel fijn vinden te weten hoe oud je bent. De leeftijdsgroep 12-19 is vooral gekozen om te kijken, of tieners op een andere manier geloven dan andere leeftijdsgroepen. Ik ben zelf 25 en val dus ook niet meer in die leeftijdsgroep.

[Ursa 1]

[offtopic]

Generation '85!

[/offtopic]

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 13:03:21 schreef caro85 het volgende: Hoi Eli7, Bedankt voor je antwoorden! Je vergelijkt geloof met studeren en dat er (bij het studeren) vooral als tiener veel verandert. Geldt hetzelfde ook voor geloof? Weet je nog, of je geloof als tiener meer veranderde dan nu? Groetjes, Caro

Als tiener maak je de overstap van het geloof dat waar is omdat je ouders het als waar presenteerden, naar het geloof dat waar is, omdat je daar zelf van overtuigd bent. Vaak een proces dat ook in de studententijd nog eens verder gaat. Het is een proces van het je eigen maken wat je gelooft en dat is op zich al een behoorlijke verandering.

Inhoudelijk is er ook wel wat veranderd. Maar als ik er achteraf op terug kijk, valt dat eigenlijk wel behoorlijk mee.

[caro85 0]

Zou je willen vertellen, wat die verandering was? Er wordt vaak gezegd, dat het godsbeeld, als je ouder wordt, abstracter wordt. Anderen zeggen, dat ze nog geloven als een kind en daarmee heel gelukkig zijn. Hoe stel jij je God voor? Ik denk overigens ook, dat er een proces en verandering in het geloof plaats vindt en dat lijkt me ook heel normaal.

[Jyoti 0]

Ok, dan ga ik ook maar eens.

Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens?

Dat is behoorlijk veranderd ja. Als kind geloofde ik wel, ik kreeg het gewoon mee van de (katholieke) godsdienstles op school en hoewel mijn gezin er helemaal niet zo mee bezig was zat er wel genoeg cultuurkatholicisme in om het eigenlijk niet in vraag te stellen. Als tiener is dat eigenlijk zonder veel tegenstand gewoon voorbijgegaan en heb ik mezelf lang als agnost gezien, hoewel ik wel altijd interesse bleef hebben in godsdiensten. Pas de laatste paar jaar begon dat agnosticisme geleidelijk aan toch ergens doorprikt te worden en begon ik meer en meer opnieuw persoonlijk betrokken te raken op God.

Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Het is dubbel, enerzijds is het natuurlijk wel iets dat van mij is en dat in mijn persoonlijke leven bestaat en dat ook door mijn heel specifieke samenloop van omstandigheden beïnvloed is, waarbij heel diverse dingen meespelen (van een universitaire theologiestudie tot het samenleven met een hindoeïstische guru), anderzijds heb ik niet het gevoel dat het een los bij elkaar verzonnen boeltje is maar staat het stevig geworteld in een traditie die ik ook echt serieus neem. Geloven is in mijn ogen niet iets dat je op je eentje doet, maar iets dat je doet in relatie tot de hele kerk, die zich uitstrekt over tijd en plaats.

Ben je bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ik ben katholiek en (quasi)wekelijks kerkganger, maar echt "betrokken" kun je mij op dit moment niet noemen. Dat komt niet omdat ik dat niet wil, maar omdat ik sinds een paar weken naar Leiden verhuisd ben en nog een beetje aan het "kerktesten" ben. In de stad waar ik voordien woonde had ik wel een vaste parochie waar ik sinds ruim een half jaar elke week ging, maar ik nam er verder ook geen engagement in op.

Ben je het over het algemeen eens hoe in je geloofsgemeenschap over God wordt gesproken?

Over God wel, maar ik merk dat er wel stukken moraaltheologie zijn waar ik zelf niet veel mee kan en waar ik enigszins mee worstel omdat ze behoorlijk ingaan tegen mijn eigen aanvoelen. Dat is voor mij een stukje evenwicht zoeken want enerzijds vind ik het wel belangrijk om ook als gelovige wel zelf na te denken over dingen en mijn eigen intellect en geweten niet te negeren, anderzijds vind ik het ook geen optie om wat de kerk zegt gewoon naast me neer te leggen zodra het niet in mijn straatje past.

Voel je je thuis in je geloofsgemeenschap? Waarom?

Momenteel niet want ik heb ook niet echt een vaste geloofsgemeenschap door die recente verhuizing. Maar eerlijk gezegd voelde ik me in mijn vorige parochie ook niet zo thuis. Ik loop er wel eens tegen aan dat het in veel katholieke parochies toch een beetje moeilijk lijkt om een stukje persoonlijke warmte en aansluiting te vinden en dat ik dat wel mis. Ik heb hier in Leiden ook een heel fijne, warme niet-katholieke gemeente leren kennen waar ik me eigenlijk op intermenselijk vlak meer thuisvoel en dan steekt dat ergens wel dat ik dat daar dan wel vind, maar zoiets minder tegenkom in katholieke kringen (hoewel ik er zeker van ben dat ook daar parochies bestaan die wel dat soort warmte en openheid uitstralen.)

Zijn je ouders en/of je vrienden ook bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Nee. Mijn familie, hoewel wel van katholieke oorsprong (net zoals de meeste mensen in de streek waar ik vandaan kom) is er niet mee bezig en varieert van "het laat me volstrekt koud" tot "de kerk is een verwerpelijke bende machtsgeile pedofielen die het arme volk misleiden met hun misselijkmakende sprookjesverhalen". Je kan je vast wel voorstellen dat ik het onderwerp geloof dus niet zo vaak aansnij. De meeste van mijn vrienden zijn ook niet gelovig, zeker als ik kijk naar mijn echt goede vrienden, maar bij hen varieert de houding toch wat meer in een richting waarin ook begrip en fijne gesprekken bij sommigen wel een optie zijn, dat vind ik wel tof. Mijn vriend is trouwens wel gelovig en dat doet me wel deugd, maar ik wil wel even benadrukken dat ik niet "door hem bekeerd ben" oid, toen ik gelovig werd had ik een niet-christelijke vriend en dat vond ik op zich ook niet echt een probleem.

Zo, als je nog vragen hebt hoor ik het wel.

[Eli7 0]

Quote:

Op maandag 04 oktober 2010 21:36:26 schreef caro85 het volgende: Zou je willen vertellen, wat die verandering was? Er wordt vaak gezegd, dat het godsbeeld, als je ouder wordt, abstracter wordt. Anderen zeggen, dat ze nog geloven als een kind en daarmee heel gelukkig zijn. Hoe stel jij je God voor? Ik denk overigens ook, dat er een proces en verandering in het geloof plaats vindt en dat lijkt me ook heel normaal.

Abstract als tegenover persoonlijk?

Als jonge tiener wist ik dingen over God, die anderen mij geleerd hadden. Op zich was dat een behoorlijk persoonlijk Godsbeeld, echter ervoer ik dat toen niet zo. Als jonge tiener ging ik daar toen naar op zoek en heb dat voor een deel toen ook gevonden. Later in mijn studentenperiode braken de grote periodes van twijfel aan, waarbij God meer op de achtergrond verdween. Daarbij werd God voor mij ook meer een abstracte Godheid. Maar ondertussen is God voor mij persoonlijker geworden dan Hij ooit is geweest. Het overkwam me net gewoon dat ik bijna emotioneel werd bij de gedachte dat ik later bij God in de Hemel zal mogen zijn. Had ik ook nog nooit eerder meegemaakt...

Ik zou niet willen zeggen dat ik nog geloof als een kind. Maar zoals het in relaties mogelijk schijnt te zijn om na een periode weer het 'vuur' oid terug te vinden, kan dat met geloof ook. Zoals je in een huwelijk verliefd kunt blijven, kan dat met geloof ook. Maar toch is het een heel andere verliefdheid dan die het eerst was. De eerste verliefdheid is meestal redelijk onzeker. Waar de latere dat volgens mij niet is. Zo was mijn eerste liefde naar God toe, een kwetsbare liefde. Nu is ze echter veel sterker geworden.

[Hongerige Wolf 0]

Ik ben van 1982.

Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens?

Ik copypaste even uit een ander topic. De rest kan voor jou ook interessant zijn misschien: link

Quote:

Op donderdag 17 juni 2010 20:00:02 schreef Hongerige Wolf het volgende: * Hoe zag je kindergeloof eruit? Hmm, geloof hield voor mij meestal in dat ik twee keer per zondag naar de kerk moest en daar vond ik weinig aan. Soms had ik wel een soort vrome flitsen. Momenten dat ik in de kerk zat te kleien met de Fruitella en dacht: "Hé, deze shit is waar." Maar zodra ik er over na ging denken was ik het weer kwijt. We lazen thuis meerdere keren per dag uit de Bijbel, dat vond ik wel mooi. Ik heb altijd van verhalen gehouden, misschien daarom. Of misschien ben ik daarom wel van verhalen gaan houden, dat lijkt mij eigenlijk logischer. Verder werd er natuurlijk gebeden voor en na het eten, bij het opstaan en naar bed gaan, en daar deed ik aan mee. Maar ik heb er nooit veel van begrepen geloof ik. * Wanneer raakte je uit deze fase? Via keihard atheïsme. * Ging dit gepaard met strijd? Op welke wijze? Zie boven. * Hoe ziet je volwassenengeloof eruit? Een rare combinatie van naïef vertrouwen en postmodern rationalisme. God is in ieder geval een stevig fundament dat niet onder mijn leven vandaan wil (blijkt). Ik heb een levende relatie met God waarin ook ruimte is om flink op mijn bek te gaan. Ik houd van structuur dus ik bid elke dag en lees dagelijks uit de Bijbel, dat hoort er gewoon bij. Ik ga (praktisch) elke zondag naar de kerk. Ik doe nu eigenlijk veel dingen die ik als kind niet leuk vond, maar ik ben er wel een stuk relaxter en minder wettisch in dan mijn ouders.

Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Mijn geloof is het voorlopige resultaat van een persoonlijke zoektocht. Daar hebben wel mensen een sleutelrol in gespeeld natuurlijk, maar je kunt de twee zaken waar jij het over hebt (eigen ervaring/bijbelstudie vs. mensen) volgens mij nooit van elkaar scheiden. Ervaring en bijbelstudie wordt gevoed door wat je hoort en leest van anderen bijvoorbeeld.

Ben je bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ik bezoek wekelijks een PKN-gemeente. Ik voel me wel met deze gemeente verbonden maar ik ben geen lid.

Ben je het over het algemeen eens hoe in je geloofsgemeenschap over God wordt gesproken?

Over het algemeen wel, maar ik zou wel dingen anders willen zien soms. Sommige onderwerpen zijn mij te vaag en te abstract.

Voel je je thuis in je geloofsgemeenschap? Waarom?

Ik ben eigenlijk diep van binnen orthodoxer dan de gemeente, denk ik soms. Maar ik voel me op zich wel thuis en erger me niet wekelijks kapot ofzo. Ik voel me thuis omdat het een allegaartje is: jong, oud, formeel, informeel, waardoor ik niet bang hoef te zijn om uit de pas te lopen of iets dergelijks. Ik merk soms wel dat er over bepaalde onderwerpen nauwelijks wordt gepreekt, zoals zonde.

Zijn je ouders en/of je vrienden ook bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ik kom uit een orthodox protestants milieu. Familie gaat allemaal naar de kerk. Mijn vriendenkring is gemengd; protestants, katholiek, evangelicaal, agnost, atheïst. Mijn partner is agnost, en heeft niet zoveel met de kerk.

[caro85 0]

Hoi allemaal!

Bedankt voor jullie reacties! Jullie vertellen allemaal spannende verhalen over jullie geloof en de up's and down's van een 'levende relatie'.

Ik will jullie ook mijn verhaal niet onthouden. Ik ben kerkelijk opgevoed, maar niet echt christelijk, mijn ouders deden er niets mee. Ze hebben me wel naar de kerk gestuurd en daar deed ik ook braaf aan me tot ongeveer mijn 10e. Daarna geloofde ik volgens mij niet echt meer, maar bleef het me wel altijd boeien. Ik wilde ook op een of ander manier betrokken blijven bij de kerk en daarom deed ik op mijn 14e belijdenis, zoals dat ik de evangelisch-lutherse kerk op ongeveer je 14e hoort...Toen ik ongeveer 16 was, werd ik sterk beinvloed door een docente levensbeschouwing: we moesten bij haar veel Dorothee Soelle lezen en dat was een hele openbaring voor mij...christendom en geloof heeft ook iets met de huidige wereld en haar problemen te maken en ook met mij. Daarna ben ik weer regelmatig naar de kerk gegaan. Door een verhuizing ben ik in een kerk beland die zeer maatschappelijk betrokken was, een echte herberg. Daar heb ik ook nieuwe vormen van lithurgie leren kennen. Toen besloot ik om theologie te studeren. Sindsdien heb ik ook mijn up's and down's met mijn geloof, maar een soort basis-vertrouwen is er steeds aanwezig.

Groetjes, Caro

[Eli7 0]

Mooi.

Hoe zou je dat basisvertrouwen voor jezelf willen omschrijven?

[caro85 0]

Basisvetrouwen is voor mij het geloof, en soms ook alleen de hoop, in tegenwoordigheid te leven van de Ander. Misschien is het zelfs een soort ietisme, dat ik steeds geloof dat er in ieder geval meer is dan wat mensen kunnen beseffen, een hogere macht. Maar ik geloof ook, dat die hogere macht betrokken is met mensen. En voor mij persoonlijk geldt, omdat ik nu eenmal in de christelijke traditie sta, dat die hogere macht het 'gezicht' van die God uit de Hebreeuwse bijbel en het Nt heeft.

[Josephina 0]

Quote:

Op zondag 03 oktober 2010 17:30:15 schreef caro85 het volgende: Is je geloof in God altijd hetzelfde geweest of verandert je geloof wel eens?

Vanaf dat ik een jaar of 11 a 12 was, is mijn geloof behoorlijk veranderd. Als kind was geloven in God heel vanzelfsprekend voor me, rond mijn twaalfde kwamen er twijfels en dan nog niet eens zozeer in het bestaan van een God, maar meer over de verschillende godsdiensten die er zijn en allen menen de waarheid in pacht te hebben. Rond mijn 16e kwam ik uiteindelijk bij het christendom uit en momenteel ben ik bezig me voor te bereiden op mijn Doop en Vormsel.

Quote:

Is jouw geloof uniek, eenmalig?

Mijn manier van geloven is altijd net iets anders geweest dan dat wat ik thuis en op school meekreeg. Ik ben dus erg lang in mijn eentje met mijn geloof bezig geweest zonder dat dit gevoed werd door andere ideeën. Ondertussen kom ik alweeer zo'n 1,5 jaar wekelijks in een katholieke kerk en is het geloof ook wel iets dat ik met anderen deel.

Quote:

Ben je bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Ik kom wekelijks in een kerk, maar voel me er (nog) niet echt deel van uit maken. Ik ken er niet zo veel mensen en ga meestal na de vieringen gelijk weer naar huis.

Quote:

Ben je het over het algemeen eens hoe in je geloofsgemeenschap over God wordt gesproken?

Ja, al heb ik wel moeite met bepaalde dingen die de Kerk leert. Vaak zijn de ideeën waar ik mee opgevoed ben toch behoorlijk anders of zelfs tegengesteld en ik weet soms niet wat ik van bepaalde regels vind en wat ik ermee zou kunnen of moeten doen.

Voel je je thuis in je geloofsgemeenschap? Waarom?

Ik voel me er de laatste tijd steeds meer thuis.

Quote:

Zijn je ouders en/of je vrienden ook bij een geloofsgemeenschap betrokken?

Nee, eigenlijk niet. Al ben ik sinds kort wel bevriend met een meisje dat ik ken vanuit de kerk.