Spring naar bijdragen

sentimentele ouwe zak


Gast Anon_phpbb

Aanbevolen berichten

Mijn gedachten over Reve en over wat anderen over Reve hebben gezegd zijn niet zo belangrijk, maar omdat ik ze nou eenmaal heb zal ik ze binnenkort wel even opschrijven. Maar het zijn geen concluderende gedachten. Deels omdat ik die gewoon niet heb en deels omdat ik ze niet wil hebben. Ik ben in het verleden wel eens helemaal vastgelopen in 'het willen weten hoe het zit', al was dat toen niet naar aanleiding van Reve. Dus daar ben ik dan altijd wat voorzichtig in, tegelijk trekt het me wel weer aan als anderen daarover nadenken. Wat me in ieder geval intrigeert is het ondanks alle gekheid eigenlijk zo heftige zoeken naar de waarheid, niet alleen als een abstract iets, maar als iets wat hem helemaal aangaat. Dat en dat hij daarin oprecht is zeg maar, dat trekt me bijzonder aan. Dat herken ik ook en ik kan soms lijden, of hoe moet ik het noemen, (dat weet ik niet) onder het idee dat er zoveel mensen die dat doen en er vaak niet uitkomen.

Link naar bericht
Deel via andere websites
  • Antwoorden 87
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

het is teveel, Reve en alles wat er over gezegd is. Ik kan er niks over zeggen. Wat ik erover zeg, zegt meer over mezelf dan over het onderwerp. Maar omdat het in dit topic mag, doe ik het toch maar.

Allereerst, ik wist dat niet, dat Reve dus heel vaak heeft ontkent wat zijn ex beweerde: dat hij dus wel grapjes maakte. Ik vind het een beetje vervelend van mij dus dat ik dat er tussen gooide. Nu is het woord tegen woord van Reve en zijn ex, het is niet mijn bedoeling om dan te gaan uitmaken wat ik of een ander zou moeten geloven. Wel heb ik dan de neiging om alleen al om die reden meer over die vrouw te willen weten. Maar ja, dan wil ik ook weer weten wie Tine Fraterman was en of je in het algemeen wat kunt zeggen van de reden waarop Reve relaties aanging. Daar wordt natuurlijk heel veel over gezegd, dat is zo vermoeiend, vooral als je het zelf ook interessant vind om over zulke dingen te denken.

Ik heb de biografie niet gelezen trouwens. Wel weer net een recensie over die biografie die gedeeltelijk positief en negatief is. Nop Maas zou niet helemaal objectief zijn geloof ik.

Ik vraag me af, Antoine Bodar zou toch ook een boek schrijven over Reve, is dat al uit? Ik heb er nooit meer iets over gehoord.

Reve en geloof.. ik weet niet of ik er nog iets over schrijf. Het zijn gewoon losse gedachten van mij. Een soort gedachtenflarden, niet meer. En een puzzel eigenlijk. Meer naar aanleiding daarvan zou ik nog wel willen schrijven, iets wat aansluit bij mijn vorige post geloof ik, dat komt dan nog.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb

Quote:

het is teveel, Reve en alles wat er over gezegd is. Ik kan er niks over zeggen. Wat ik erover zeg, zegt meer over mezelf dan over het onderwerp. Maar omdat het in dit topic mag, doe ik het toch maar.

Allereerst, ik wist dat niet, dat Reve dus heel vaak heeft ontkent wat zijn ex beweerde: dat hij dus wel grapjes maakte.

...over zijn geloof he!

Quote:
Ik vind het een beetje vervelend van mij dus dat ik dat er tussen gooide. Nu is het woord tegen woord van Reve en zijn ex, het is niet mijn bedoeling om dan te gaan uitmaken wat ik of een ander zou moeten geloven.

Ik zou denken dat als iemand beweert over zijn geloof serieus te zijn, er reden is dat aan te nemen.

Quote:
Wel heb ik dan de neiging om alleen al om die reden meer over die vrouw te willen weten. Maar ja, dan wil ik ook weer weten wie Tine Fraterman was en of je in het algemeen wat kunt zeggen van de reden waarop Reve relaties aanging.

Dat kan. Lees zijn boeken, maar lees vooral zijn biografie.

Quote:
Daar wordt natuurlijk heel veel over gezegd, dat is zo vermoeiend, vooral als je het zelf ook interessant vind om over zulke dingen te denken.

Vermoeiend, maar boeiend knipoog_dicht.gif

Quote:
Ik heb de biografie niet gelezen trouwens. Wel weer net een recensie over die biografie die gedeeltelijk positief en negatief is. Nop Maas zou niet helemaal objectief zijn geloof ik.

Objectiviteit bestaat niet, maar ik heb alles van Reve gelezen, en ik vermoed ook alles wat in boekvorm over hem geschreven is, plus nog wat meer, en ik heb niet het gevoel dat Maas storend subjectief is. Voor wat dat dan weer waard is.

Quote:
Ik vraag me af, Antoine Bodar zou toch ook een boek schrijven over Reve, is dat al uit? Ik heb er nooit meer iets over gehoord.

Geen idee, zou boeiend zijn.

Quote:
Reve en geloof.. ik weet niet of ik er nog iets over schrijf. Het zijn gewoon losse gedachten van mij. Een soort gedachtenflarden, niet meer. En een puzzel eigenlijk. Meer naar aanleiding daarvan zou ik nog wel willen schrijven, iets wat aansluit bij mijn vorige post geloof ik, dat komt dan nog.

Ik ben benieuwd!

Link naar bericht
Deel via andere websites

Quote:

[...]...over zijn geloof he!

[...]Ik zou denken dat als iemand beweert over zijn geloof serieus te zijn, er reden is dat aan te nemen.

Ja, dat ben ik met je eens.

Quote:
[...]Objectiviteit bestaat niet, maar ik heb alles van Reve gelezen, en ik vermoed ook alles wat in boekvorm over hem geschreven is, plus nog wat meer, en ik heb niet het gevoel dat Maas storend subjectief is. Voor wat dat dan weer waard is.

Dan ben je zoals men zegt een Reviaan. Misschien ook weer niet, want bij een Reviaan stel ik me iemand voor die zich uitsluitend richt op Reve. Terwijl jij nogal veel breder leest.

Ik denk niet dat ik alles van Reve zal gaan lezen. Ik moet nog zoveel lezen. Maar terwijl ik soms wat lees, kan ik mij geloof ik wel aardig een beeld vormen als ik dan tegelijk lees wat over hem geschreven is. Ik vind het dan ook wel weer boeiend om het in de tijd te plaatsen waarin denk ik ook een soort behoefte was aan iemand als Reve. Maar los daarvan is wat ik in Reve zie een soort existentialist bij wie je door alles heen steeds dat eerlijke zoeken ziet, wat herkenning geeft.

En dat is wat ik zal te denken: raar eigenlijk, dat als de één dat bij de ander herkent, dat je dan tegelijkertijd zoiets hebt van: hier is iets bijzonders, want dit denken op zich al is wat ons verheft boven dieren, maar tegelijkertijd heeft het iets tragisch: als wij wel in staat zijn dat te herkennen, waarom tasten we dan nog zo vaak in het duister? Dat is denk ik (maar misschien denk ik wel te rommelig) Nietzsche gek maakte en Reve het contact met God deed zoeken.

Wat ik daarbij ook nog dacht: het zijn bijna altijd mannen die bekend zijn geworden als existentialisten van betekenis. En dat is misschiein ook niet zo raar. Want vrouwen zijn denk ik sneller tevreden in hun denken, ik bedoel, vrouwen denken een heel eind, maar zijn dan op een gegeven moment tevreden als ze herkenning vinden omdat zij nou eenmaal zo in elkaar zitten dat dat meer dan bij mannen belangrijk is. Terwijl mannen wel blij zijn met herkenning, maar dat brengt ze meestal niet bij hun doel vandaan: het zoeken naar alles wat met waarheid te maken heeft.

Ik heb zelf soms het één en soms het ander. Ik geloof, ik bedoel zoals ik het ervaar nu, zou ik alleen maar rust kunnen vinden als ik weet dat 'mijn waarheden' alles te maken hebben met God's waarheden. Maar vaak ben ik ook al weer gauw tevreden als ik op zich al herken dat andere mensen met dezelfde 'zoektocht naar waarheid' bezig zijn als ik, nog zeg maar los ervan waar dat dan op uit komt.

Ik ben wel eens bijna gek geworden van het zoeken. Toen heb ik mij vastgehouden aan Job 28, een prachtig hoofdstuk dat zo eenvoudig eindigt. En eigenlijk zou ik altijd wel zo in vertrouwen gewoon eenvoudig willen leven. En moet ik zeggen dat als ik minder eenvoudig denk op bepaalde tijden, ik dat eigenlijk altijd wel in vertrouwen doe. Ik zou zelf niet weten hoe ik anders zou moeten denken. Ik zou het niet kunnen geloof ik. Ik probeer mij dan wel eens voor te stellen hoe het is om vanuit de andere kant te komen, dat dat vertrouwen later pas komt zeg maar.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb

Quote:

[...]

Dan ben je zoals men zegt een Reviaan. Misschien ook weer niet, want bij een Reviaan stel ik me iemand voor die zich uitsluitend richt op Reve. Terwijl jij nogal veel breder leest.

Ik beschouw Reve als een mysticus, en zo lees en versta ik hem. Ik lees zeker meer, maar aan mystici zijn Reve en Bernardus de enigen die ik zo in detail bestudeer.

Quote:
Ik denk niet dat ik alles van Reve zal gaan lezen. Ik moet nog zoveel lezen. Maar terwijl ik soms wat lees, kan ik mij geloof ik wel aardig een beeld vormen als ik dan tegelijk lees wat over hem geschreven is. Ik vind het dan ook wel weer boeiend om het in de tijd te plaatsen waarin denk ik ook een soort behoefte was aan iemand als Reve. Maar los daarvan is wat ik in Reve zie een soort existentialist bij wie je door alles heen steeds dat eerlijke zoeken ziet, wat herkenning geeft.

Ja, hij is zeker heel tijdgebonden. Over pakweg 50 jaar is er niemand meer die hem leest, denk ik. Maar dat is denk ik ook wel kenmerkend voor dit soort mensen. Geen hond leest ook meer Bernardus, zeker in vergelijking met zijn ongekende populariteit in zijn eigen periode. Wat resteert is waardevol voor een handjevol mensen die iets diepers herkennen in wat ze lezen.

Quote:
En dat is wat ik zal te denken: raar eigenlijk, dat als de één dat bij de ander herkent, dat je dan tegelijkertijd zoiets hebt van: hier is iets bijzonders, want dit denken op zich al is wat ons verheft boven dieren, maar tegelijkertijd heeft het iets tragisch: als wij wel in staat zijn dat te herkennen, waarom tasten we dan nog zo vaak in het duister? Dat is denk ik (maar misschien denk ik wel te rommelig) Nietzsche gek maakte en Reve het contact met God deed zoeken.

Rommelig misschien, maar ik herken wel wat je zegt. De verbinding Reve en Nietzsche zie ik trouwens wel. Reve had een hekel aan Nietzsche, maar dat is wel logisch gezien hun verschillende weg. Maar in hun basis ligt, denk ik, veel overeenkomst. (Ja, Nietzsche is naast Schopenhauer mijn favoriete filosoof smile.gif )

Quote:
Wat ik daarbij ook nog dacht: het zijn bijna altijd mannen die bekend zijn geworden als existentialisten van betekenis. En dat is misschiein ook niet zo raar. Want vrouwen zijn denk ik sneller tevreden in hun denken, ik bedoel, vrouwen denken een heel eind, maar zijn dan op een gegeven moment tevreden als ze herkenning vinden omdat zij nou eenmaal zo in elkaar zitten dat dat meer dan bij mannen belangrijk is. Terwijl mannen wel blij zijn met herkenning, maar dat brengt ze meestal niet bij hun doel vandaan: het zoeken naar alles wat met waarheid te maken heeft.

Daarom vereren we een vrouw, de Maagd, maar aanbidden we een man knipoog_dicht.gif

Quote:
Ik heb zelf soms het één en soms het ander. Ik geloof, ik bedoel zoals ik het ervaar nu, zou ik alleen maar rust kunnen vinden als ik weet dat 'mijn waarheden' alles te maken hebben met God's waarheden. Maar vaak ben ik ook al weer gauw tevreden als ik op zich al herken dat andere mensen met dezelfde 'zoektocht naar waarheid' bezig zijn als ik, nog zeg maar los ervan waar dat dan op uit komt.

Ik ben wel eens bijna gek geworden van het zoeken. Toen heb ik mij vastgehouden aan Job 28, een prachtig hoofdstuk dat zo eenvoudig eindigt. En eigenlijk zou ik altijd wel zo in vertrouwen gewoon eenvoudig willen leven. En moet ik zeggen dat als ik minder eenvoudig denk op bepaalde tijden, ik dat eigenlijk altijd wel in vertrouwen doe. Ik zou zelf niet weten hoe ik anders zou moeten denken. Ik zou het niet kunnen geloof ik. Ik probeer mij dan wel eens voor te stellen hoe het is om vanuit de andere kant te komen, dat dat vertrouwen later pas komt zeg maar.

Ik denk dat wie kan leven vanuit Job, een zalig leven heeft smile.gif

Link naar bericht
Deel via andere websites

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid