Gebed als levensbron

[Josephina 0]

Wat een interessant topic is dit! Ik ben op dit moment erg op zoek naar een goede balans in mijn gebedsleven. Op dit moment bid ik altijd voor het slapengaan, vaak bij het opstaan (dit vergeet is soms gewoon) en probeer ik ook ergens overdag nog wel een moment te vinden om eventjes te bidden of in de bijbel te lezen. Eigenlijk heb ik ondertussen best wel een redelijke structuur qua tijden maar ben ik vooral aan het worstelen met de inhoud ervan.

Zo heb ik een periode elke dag een rozenhoedje gebeden voor het slapengaan, maar merkte ik op een gegeven moment dat de overwegingen mij -ik denk doordat ik ze in een te korte periode te vaak overwogen had- me niet zo veel meer zeiden. Nu bid ik zo nu en dan (1x in de 1 a 2 weken) nog eens een rozenhoedje. Ik vind de rozenkrans opzich wel een heel mooi gebed dat me, wanneer ik het niet te vaak bid, soms ook echt wel nieuwe inzichten brengt.

In de veertigdagentijd heb ik steeds een boekje met daarin het leesrooster van de kerk met een overweging bij de teksten gebruikt. Ook dit vond ik eigenlijk wel fijn, maar ik vond het in de periode daarna toch lastig om dit te blijven doen.

Ook bid ik gewoon in eigen woorden tot God en dank ik Hem en vraag ik Hem hulp voor de dingen waar ik of anderen in mijn omgeving mee worstelen.

Verder ga ik zondag (bijna) altijd naar de Mis en ben ik op dit moment nog eventjes aan het bekijken of ik misschien doordeweeks ook nog een keer wil gaan. Dit zal ook een beetje afhankelijk zijn van mijn lesrooster en de tijden waarop we thuis eten (vaak is dit tijdens de avondmis)

Voor het eten bid ik overigens (bijna) nooit. Mijn familie is niet christelijk en ik voel er helemaal niets voor om in mijn eentje aan tafel te gaan zitten bidden.

Mijn vraag aan jullie is of jullie misschien nog wat ideeën of ervaringen hebben die jullie met mij willen delen. Op wat voor manieren zou ik de bovenstaande dingen wat meer tot een geheel kunnen maken? Nu voelt het af en toe net of ik allerlei van elkaar losstaande dingen doe en de samenhang van dat alles wat ontbreekt.

Ik ben erg benieuwd of jullie misschien tips voor me hebben, al begrijp ik ook wel dat het iets is waar ik uiteindelijk zelf uit zal moeten komen.

Alvast bedankt!

[Jyoti 0]

Je kan ook gewoon rustig in stilte bidden bij het eten, daar hoeft niemand wat van te merken. Zo doe ik het ook, aangezien ik geen zin heb om daar alle aandacht op te vestigen in een niet-gelovige omgeving.

[Josephina 0]

Ik moet zeggen dat ik dat soms ook wel eens doe, maar het komt er niet altijd van (bij ons aan tafel wordt altijd nogal druk gepraat en het is ook gewoon niet echt een gewoonte waardoor ik het nogal eens vergeet)

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zaterdag 28 augustus 2010 21:57:53 schreef ...me... het volgende: Mijn vraag aan jullie is of jullie misschien nog wat ideeën of ervaringen hebben die jullie met mij willen delen. Op wat voor manieren zou ik de bovenstaande dingen wat meer tot een geheel kunnen maken? Nu voelt het af en toe net of ik allerlei van elkaar losstaande dingen doe en de samenhang van dat alles wat ontbreekt.

Ik loop meestal de hele dag te prakkiseren over iets wat ik 's morgen in gebed heb overwogen of in mijn hart gekregen, vaak naar aanleiding van het gedeelte wat ik heb gelezen in de Bijbel. 's Avonds kom ik daar dan weer op terug als het ware, maar dan naar aanleiding van de Pray As You Go-meditatie. Het is een soort cirkeltechniek, die voor mij de dag eigenlijk tot één gebed maakt, hoewel niet de hele tijd even intensief natuurlijk. Ik kan dat ook wel bewust sturen heb ik het idee. Wat bij mij ook helpt is: niet teveel van mezelf vragen, een beetje ontspannen er in blijven staan. Over bidden voor het eten: dat doe ik eigenlijk nooit, hoewel soms wel een onzichtbaar schietgebedje. Ik heb echt trauma's overgehouden aan de keren dat we met het gezin uit eten gingen en er echt gevraagd werd of de muziek uit kon en mijn vader hardop voorging in gebed. En mijn vader heeft een goede dictie zullen we maar zeggen. Leuk en aardig natuurlijk maar ik wil niet de aandacht zo op mezelf vestigen.

Ik heb overigens een nieuwe link ingevoegd in mijn bericht op pagina 1, over dat boekje.

[Jyoti 0]

Quote:

Op zondag 29 augustus 2010 11:15:16 schreef Hongerige Wolf het volgende: Ik heb echt trauma's overgehouden aan de keren dat we met het gezin uit eten gingen en er echt gevraagd werd of de muziek uit kon en mijn vader hardop voorging in gebed. En mijn vader heeft een goede dictie zullen we maar zeggen. Leuk en aardig natuurlijk maar ik wil niet de aandacht zo op mezelf vestigen.

Oh wauw, ja dat kan ik me voorstellen. Ik voel me daar extreem ongemakkelijk bij, de aandacht zo vestigen op mezelf, dus bid ik "onzichtbaar" voor het eten behalve als ik bij mijn vriend thuis eet, in hun gezin wordt altijd luidop gebeden voor het eten. Op restaurant trouwens niet, gelukkig, daar is het gewoon in stilte.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op zondag 29 augustus 2010 12:16:04 schreef Iriacynthe het volgende: [...] Oh wauw, ja dat kan ik me voorstellen. Ik voel me daar extreem ongemakkelijk bij, de aandacht zo vestigen op mezelf, dus bid ik "onzichtbaar" voor het eten behalve als ik bij mijn vriend thuis eet, in hun gezin wordt altijd luidop gebeden voor het eten. Op restaurant trouwens niet, gelukkig, daar is het gewoon in stilte.

Ja, het idee was dat je zo kunt getuigen en zo. En "ik schaam mij des Evangelies van Christus niet"! Dat zal er ook wel achter gezeten hebben. Ik schaamde me in ieder geval kapot.

[Josephina 0]

Quote:

Op zondag 29 augustus 2010 11:15:16 schreef Hongerige Wolf het volgende: [...] Ik loop meestal de hele dag te prakkiseren over iets wat ik 's morgen in gebed heb overwogen of in mijn hart gekregen, vaak naar aanleiding van het gedeelte wat ik heb gelezen in de Bijbel. 's Avonds kom ik daar dan weer op terug als het ware, maar dan naar aanleiding van de Pray As You Go-meditatie. Het is een soort cirkeltechniek, die voor mij de dag eigenlijk tot één gebed maakt, hoewel niet de hele tijd even intensief natuurlijk. Ik kan dat ook wel bewust sturen heb ik het idee. Wat bij mij ook helpt is: niet teveel van mezelf vragen, een beetje ontspannen er in blijven staan. Over bidden voor het eten: dat doe ik eigenlijk nooit, hoewel soms wel een onzichtbaar schietgebedje. Ik heb echt trauma's overgehouden aan de keren dat we met het gezin uit eten gingen en er echt gevraagd werd of de muziek uit kon en mijn vader hardop voorging in gebed. En mijn vader heeft een goede dictie zullen we maar zeggen. Leuk en aardig natuurlijk maar ik wil niet de aandacht zo op mezelf vestigen. Ik heb overigens een nieuwe link ingevoegd in mijn bericht op pagina 1, over dat boekje.

Bedankt voor je reactie! Ik denk dat ik er wel wat mee kan.

[Jenneke95 0]

Ik bid niet echt heel vaak naar mijn idee. Voor en na het ontbijt en diner en voor de rest vooral in de kerk. Soms heb ik er heel erg veel behoefte aan om te bidden dan improviseer ik ook vaak gewoon. Bij het 'stil gebed' (wanneer je in stilte bid) in de kerk bid ik vaak dat Hij mij ook hoort als ik niet mijn ogen sluit en mijn handen vouw, omdat ik dat weleens moeilijk kan vinden op een openbare locatie als op school. Voor mijn gevoel helpt het wel om altijd en overal te kunnen bidden of danken.

Wat ik de laatste tijd wel vaak heb als ik in de kerk bid dat wanneer ik mijn ogen open doe het net lijkt alsof er veel meer licht is dan daarvoor. Niet in de zin dat mijn problemen kleiner lijken maar gewoon in materiëler zin. Heel apart, misschien licht het er gewoon aan dat ik mijn ogen lang heb dichtgehouden of misschien is het wel een teken dat er naar mij geluisterd wordt.

[Jyoti 0]

Kan ik helemaal begrijpen, ik vind het ook best ongemakkelijk om zo'n duidelijke "bidhouding" aan te nemen op openbare plekken, voelt alsof ik dan heel erg de aandacht op mezelf vestig ofzo. Maar weet je, je ogen sluiten en je handen vouwen zijn gewoon hulpmiddelen voor jezelf om het even rustig te maken voor je gebed, God is heus niet afhankelijk van zulke dingen, maak je daar niet druk om en bid gewoon op de manier die voor jou werkt in die situatie.

[Josephina 0]

Afgelopen weekend zat ik eens op mij heen te kijken in de trein en toen viel het me op dat er echt ontzettend veel mensen waren die er met hun handen gevouwen en hun ogen dicht bijzaten. Dit was me eigenlijk nooit eerder opgevallen, dus bad ik in de trein (wat ik op de een of andere manier altijd wel een ideale plek vind om te bidden) altijd met mijn ogen open. Maar dat blijkt daar dus niet zo nodig. Misschien geldt dat ook wel voor andere plaatsen ik zal er eens op letten komende tijd... Zelf vind ik het ook nooit zo prettig om ergens in een bidhouding te zitten, terwijl ik het sluiten van mijn ogen toch wel een fijne manier vind om me even van de buitenwereld af te sluiten)

[Gast Anon_phpbb]

Alles wat hierboven is gezegd is echt herkenbaar (:

[Hongerige Wolf 0]

Alles??

[Archillion 0]

Afgelopen weekend zat ik eens op mij heen te kijken in de trein en toen viel het me op dat er echt ontzettend veel mensen waren die er met hun handen gevouwen en hun ogen dicht bijzaten. Dit was me eigenlijk nooit eerder opgevallen, dus bad ik in de trein (wat ik op de een of andere manier altijd wel een ideale plek vind om te bidden) altijd met mijn ogen open. Maar dat blijkt daar dus niet zo nodig. Misschien geldt dat ook wel voor andere plaatsen ik zal er eens op letten komende tijd... Zelf vind ik het ook nooit zo prettig om ergens in een bidhouding te zitten, terwijl ik het sluiten van mijn ogen toch wel een fijne manier vind om me even van de buitenwereld af te sluiten)

Grappig, in de trein zit ik meestal met gevouwen handen. Niet met gesloten ogen verder, maar goed.

Na een rot ervaring kon ik opeens niet meer bidden. Dat is nu een aantal maanden geleden en sindsdien heb ik het maar één keer gedaan, al deed ik het ervoor iedere avond voor het slapengaan, afgesloten door het Onze Vader. Of het mij echt hielp, daar kan ik geen goed antwoord op geven, wel begin ik steeds meer te merken dat ik er een soort behoefte aan heb. Hier heb ik het ook met mijn dominee over gehad, maar nog steeds is het mij niet gelukt om een 'terugkeer van de verloren zoon' uit te voeren. Sad face.

[Jyoti 0]

En hoe moet ik me dat exact voorstellen, dat je niet meer kan bidden? Dat je niet weet wat te zeggen, of dat het niet lijkt "aan te komen", dat een bepaalde ervaring weg is? Als het zoiets is, is het denk ik toch ook deels een kwestie van "gewoon doen, ook al voelt het even stom".

[Chappo 0]

Ik weet dat het topic wat dood is ondertussen, maar ik las hem even door en wilde toch nog reageren. Veel van wat mensen zeggen is heel herkenbaar, behalve alle RK manieren van bidden e.d. Ik weet niet zo goed of het nu mijn gemoedstoestand is dat mijn bidden beïnvloed of het bidden mijn gemoedstoestand, waarschijnlijk allebei. Verder bid ik altijd spontane gebeden eigenlijk, heel soms lees ik een gebed of een psalm, maar zelfs dan bid ik het meestal regel per regel over en zet het vaak ook om in mijn eigen woorden. Het enige wat ik moeilijk vind aan bidden is dat ik snel uitwijk naar 2 excessen. Ik ben wat discipline en regelmaat betreft echt een groot wanbeleid. Maar ik weet ook heel goed van mezelf dat ik alleen ga bidden als me pet er naar staat ik er net zo goed gelijk mee kan stoppen. Dus ik neem me wel voor om 's ochtends en 's avonds in ieder geval tijd met God te nemen. Maar dat verandert soms dan in een pure gewoonte die ik helemaal zat word en soms verslapt het wel is. Gelukkig blijft God getrouw en roept Hij me elke keer weer terug en leert Hij me meer.

":23sbyzut]Sinds een paar maanden probeer ik voor het slapen gaan, lig door de week meestal eerder in bed dan de Frau, een Psalm te lezen en daar kort over te mediteren. Lukt niet altijd even briljant, aangezien ik vrij snel in slaap val.

Had ik eerst ook last van. Wat bij mij wel werkt is om dan het knielend te doen. En als ik echt heel moe ben en zin in slapen heb, doe ik het geknield op de grond.

Na een rot ervaring kon ik opeens niet meer bidden. Dat is nu een aantal maanden geleden en sindsdien heb ik het maar één keer gedaan, al deed ik het ervoor iedere avond voor het slapengaan, afgesloten door het Onze Vader. Of het mij echt hielp, daar kan ik geen goed antwoord op geven, wel begin ik steeds meer te merken dat ik er een soort behoefte aan heb. Hier heb ik het ook met mijn dominee over gehad, maar nog steeds is het mij niet gelukt om een 'terugkeer van de verloren zoon' uit te voeren. Sad face.

Hoe staat het er nu mee? En anders ga ik nog iets zeggen wat je vast al 100 keer gehoord hebt, vertel gewoon alles aan God. God verwacht niet dat je met een super netjes en ordelijk gebed gelijk bij Hem komt. Je mag ook gewoon je hart uitstorten en dat kan volgens mij altijd.

[Dunya 0]

Bidden doe ik elke avond wel even voordat ik in slaap val. Het helpt me ook om op een fijne manier in slaap te vallen, rustiger te worden. Het is het moment dat ik het meest bewust ben van het bidden. Dat ik me echt even een minuut of 10, soms wel een uur richt op God en mijn dag doorneem en bedenk wat ik goed heb gedaan en wat beter kan.

Verder bid ik regelmatig als ik iets zie of meemaak tijdens de dag. Als ik opmerk dat iemand in mijn buurt hulp nodig heeft die ik niet kan bieden, dan denk ik aan God en hoop dat het goed zal komen. Ik stuur in gedachten mijn beste wensen. Als ik merk dat ik me gestressed of verdrietig voel of juist blij ben met iets, dan merk ik dit op en bedenk me hoe dankbaar ik ben, of ik leg mijn probleem bij God neer, of ik vraag of hij me wil helpen met iets dat ik moeilijk vindt. Dit gaat eigenlijk automatisch de hele dag door, soms meer en soms minder.

Voor het eten bid ik nauwelijks, ik denk wel soms bij mezelf: wat bijzonder dat ik elke dag weer eten kan kopen. Soms denk ik kort aan alle mensen die gewerkt hebben in het voedsel productieproces en ben ik een moment dankbaar voor al hun inzet.

Ik denk dat ik eigenlijk niet in de traditionele zin van het woord bid, maar dat het meer overeenkomt met 'mediteren'. Ik spreek niet met God, ik luister.

[peaches 0]

De laatste tijd lees ik Filokalia weer, gaat over het innerlijk gebed en het Jezus gebed.

Het laatste gebruik ik nu de hele dag door. Soms kort ik het Jezus gebed af door alleen Zijn naam te gebruiken.

Wat er na een tijdje gebeurt is dat je van zelf overschakelt naar dit gebed als je lege momenten hebt. Het gebed regelt ook je ademhaling. Brengt je tot rust en noem maar op..

Opsommige momenten, merk je dr niets van maar ben je toch aan het bidden als je werkt, zit, eet en andere dingen doet.

Verder maak ik gebruik van de ochtend en avondgebed+ biechtspiegel voor de gewetens onderzoek... Ik vind het erg belangrijk dat ik me bewust blijf van mijn handelingen, dus ook als ik niet goed handel.

Verder geniet ik het meest van de Lectio Divina tijdens mijn Schriftuurtje

Het getijdengebed heb ik even aan de kant gelegd. Ik merkte dat ik het allemaalging afraffelen omdat het gewoon te veel is.

Getijden bid ik wel als ik op retraite ben.... of merk dat ik me niet meer kan concentreren.

Het getijden gebed word dan net een medidatie, omdat ik me afvraag.... wat wil Jezus mij nu zeggen? Leren, of doorgeven?

Iedere dag m'n zelf geven aan God door plat op de grond liggend de geloofsbelijdenis te bidden..

Een tijd geleden was ik geheel niet meer in staat tot bidden.... vandaar dus terug naar waar het begonnen... lezen over het innerlijk gebed

[Hongerige Wolf 0]

De laatste tijd lees ik Filokalia weer, gaat over het innerlijk gebed en het Jezus gebed.

De Filokalia (welke? er zijn er twee) gaat toch nog wel over iets meer dan alleen het Jezusgebed gelukkig. Overigens is er een topic over het Jezusgebed hier: viewtopic.php?f=15&t=22215

Een tijd geleden was ik geheel niet meer in staat tot bidden....

Je doet ook best wel veel zo te lezen, ik zou er ook de brui aan geven dan.

[peaches 0]

De laatste tijd lees ik Filokalia weer, gaat over het innerlijk gebed en het Jezus gebed.

De Filokalia (welke? er zijn er twee) gaat toch nog wel over iets meer dan alleen het Jezusgebed gelukkig. Overigens is er een topic over het Jezusgebed hier: viewtopic.php?f=15&t=22215

Een tijd geleden was ik geheel niet meer in staat tot bidden....

Je doet ook best wel veel zo te lezen, ik zou er ook de brui aan geven dan.

Vind je dit nog veel? de brui geven en niet kunnen bidden zijn toch 2 hele verschillende dingen...eeste noem ik de makkelijke weg kiezen... 2de verstrooiing....dus kan je altijd naar hulp grijpen om door deze periode te komen

Nee veel, dit valt erg mee, het getijden gebed moest ik laten liggen... Ik ken maar 1 boek dat filokalia heet, de ander die ik ken is de weg van de pelgrim. verder gaat het boek inderdaad over meer dan het Jezus gebed.... het helpt je tot het innerlijk gebed te komen.

[Hongerige Wolf 0]

Ik ken maar 1 boek dat filokalia heet, de ander die ik ken is de weg van de pelgrim. verder gaat het boek inderdaad over meer dan het Jezus gebed.... het helpt je tot het innerlijk gebed te komen.

Er zijn er dus twee. Ik ben nu wel benieuwd welke je dan leest.

Dat andere boekje is ook wel vet ja.

[peaches 0]

Ik ken maar 1 boek dat filokalia heet, de ander die ik ken is de weg van de pelgrim. verder gaat het boek inderdaad over meer dan het Jezus gebed.... het helpt je tot het innerlijk gebed te komen.

Er zijn er dus twee. Ik ben nu wel benieuwd welke je dan leest.

Dat andere boekje is ook wel vet ja.

Even kijken hoor, in dit boek staat Filokalia het innerlijk gebed. De ISBN is 90 202 53980

http://www.google.nl/imgres?imgurl=http ... 29,r:1,s:0

Mag ik vragen welke u nog meer kent? Ik ben nu welnieuwsgierig

[Annatar 0]

Dat compendium van de Filokalia gebruik ik ook. Het is gebaseerd op een Russisch compendium maar in mijn beleving zeer bruikbaar als handleiding bij het gebed.

[peaches 0]

Dat compendium van de Filokalia gebruikt ik ook. Het is gebaseerd op een Russisch compendium maar in mijn beleving zeer bruikbaar als handleiding bij het gebed.

Dat ken ik niet, zou u daar wat meer over willen vertellen?

[Annatar 0]

Dat ken ik niet, zou u daar wat meer over willen vertellen?

Dat is dezelfde die jij gebruikt. Dat is gebaseerd op een Russisch compendium van de Filokalia. In mijn ogen uitermate geschikt en ironisch genoeg uitgegeven door Ankh-Hermes.

[peaches 0]

Dat ken ik niet, zou u daar wat meer over willen vertellen?

Dat is dezelfde die jij gebruikt. Dat is gebaseerd op een Russisch compendium van de Filokalia. In mijn ogen uitermate geschikt en ironisch genoeg uitgegeven door Ankh-Hermes.

Aha zo... dank