Zuiver leven en vergeving

[BookerT 0]

Zuiver leven, wanneer zondigen zo makkelijk is.

De één heeft het in seksueel opzicht, de ander heeft het in de omgang met mensen en sommigen hebben het allebei.Ik struikel er heel vaak in, misschien wel omdat ik de lat zo hoog leg.

Want hoevaak moet je iemand vergeven? Hoe vaak moet je weer toenadering zoeken tot iemand die je gekwetst heeft? Ik merk wel dat het me steeds beter af gaat, vergeven, al lijkt het vaak meer op verdringing wat ik doe, dan vergeving.Zijn er hier mensen die op een bepaalde manier moeite hebben met vergeving, of er juist veel aan gehad hebben?

Ik heb zelf veel aan deze gedachte; als je mild bent voor mensen, is God mild voor jou. Hoe vaak moet God wel niet dingen door de vingers zien van ons, arme zondaars?

En wat moet je doen als iemand maar niet van zijn fouten wil leren of door een ziekte steeds weer de fout ingaat? Dat blijven vergeven karakter vereist, heb ik gemerkt.

Zomaar wat gedachten die ik even wou ordenen.

[Propje 0]

dat je moet blijven vergeven klopt denk ik wel..

maar aan andere kant hoef/mag je ook niet steeds weer over je heen laten lopen denk ik.. Dus ik denk dat je er soms voor mag kiezen geen contact meer met een bepaald persoon te hebben, omdat die je meer beschadigt dan dat jij aan hem/haar kan 'opbouwen'..

maar blijft lastig hoor.. want waar ligt de grens?

[BookerT 0]

Mja als die persoon bij je in huis woont word het vrij moeilijk.

[Dubito 0]

Ik kijk altijd naar mezelf, en dan zie ik mijn eigen fouten, dan valt het me altijd makkelijker om de fouten van de ander te vergeven en weer opnieuw te beginnen. Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik geen ervaring heb met mensen die steeds opnieuw dezelfde fouten maken en me daarbij in de weg lopen, zoals een familielid ofzo.

[Hongerige Wolf 0]

Quote:

Op dinsdag 03 maart 2009 16:25:27 schreef BookerT het volgende: Want hoevaak moet je iemand vergeven?

7x70 maal toch?

Maar ik weet 't ook niet, ik vind dit ook heel moeilijk. Ik lees even stilletjes mee.

[Propje 0]

Quote:

Op dinsdag 03 maart 2009 17:30:48 schreef BookerT het volgende: Mja als die persoon bij je in huis woont word het vrij moeilijk.

als ik jouw posts lees laatste tijd vraag ik me af of dat 'samenwonen in zo'n groep' jou niet meer slecht dan goed doet..

[BookerT 0]

Dat vraag ik me ook af, soms gaat het vrij aardig maar als iemand weer eens manisch is....samenwonen in een groep is nog niet zo erg, wel samenwonen in DEZE groep

[Engeltje(A) 0]

Verandering doet leven

(schoot zo ff mn hoofd binnen)

OK, Booker het onderwerp spreekt me wel aan. Daar kamp ik zelf ook wel eens mee, soms kun je iets ook als onvergeeflijk ervaren. Van jezelf of van een ander bijvoorbeeld. In het geval van een ander, is mn vaders advies (ik dank die man soms voor zn wijze raad), dat je diegene voor de troon van God moet zetten en hem zegent en terwijl je diegene voor de troon zet in gedachten vergeeft, wel als je in gedachten dan diegene voor die troon ziet zitten, dannuhh KAN dat je enigszins makkelijker afgaan. Niet raar bedoeld.

Maar dan nog, ik snap je punt. Moeilijk, vind het dan wonderbaarlijk knap dat Jezus dat wel kan. Wat een geduld ook..

Tot zover even, wat ik allemaal dacht bij het lezen van deze topic.