exegetische crisis natuurwetenschap

[LodewijkNapoleon 0]

(geen flauw idee waar dit topic heen moet)

Ik zat weer eens te mijmeren... Het postmodernisme is m.i. voor de Bijbelwetenschappen best belangrijk geweest, omdat het de meerduidigheid van teksten laat zien. Niet 'er staat toch dat...' maar 'wat staat er nou eigenlijk'.

Misschien kan je wel volgen dat dit in mijn ogen de noodzaak van een Kerk onderstreept, die de koers van de exegese bepaalt. Dat dit zelfs noodzakelijk is, omdat je er anders alle kanten mee op kan. (ik weet dat anderen hier anders overdenken 'kee? )

Maar, soms lijkt het erop dat de notie 'er staat wat er staat' gewoon nog steeds opgaat als het over de gemiddelde natuurwetenschapper gaat en hoe hij feiten interpreteerd. Ik denk dat als je het postmoderne scheermes haalt over veel theoriëen, er bitter weinig overblijft wat onomstotelijk vast staat. (en zelfs de notie van dat laatste rust dan uiteindelijk op consensus). Bruno Latour heeft eens een aardig boekje geschreven, waarin hij de pendant uithangt van de gemiddelde 'kritiese' Bijbelwetenschapper. Maar dan t.o.v. de 'harde' wetenschap. Een essay daaruit: hier(onderaan)

Het zijn voor mij niet zozeer de conclusies van hem die me boeien. Meer de methode. Het is ook niet heel nieuw wat hij doet, Kuhn deed het al, Feyerabend ook.

We hadden laatst een topic hier over samenzweringsdenkers. Om een samenzweringsdenker te definiëeren, heb je ook een 'mainstream' nodig om je tegen te definiëren. In Nederland vind ik dat die 'mainstream' in een hoog tempo aan het verdwijnen is. Je kunt het een béétje zien in hoe er over 'politiek-correct'-denken wordt gedacht. Ik heb ook niet het idee dat er 'gewoon iets anders' voor in de plaats is gekomen. In het protestantisme zie je ook veel meer pluralisme.

Als deze lijnen kloppen, en je trekt ze door naar de natuurwetenschappen, wat dan?

[Olorin 155]

Quote:

Op vrijdag 13 februari 2009 12:51:58 schreef Pius_XII het volgende: Misschien kan je wel volgen dat dit in mijn ogen de noodzaak van een Kerk onderstreept, die de koers van de exegese bepaalt. Dat dit zelfs noodzakelijk is, omdat je er anders alle kanten mee op kan.

Nee hoor. 'clarity of Scripture' blijft redelijk staan, zeker naar de hoofdlijnen gekeken. Dat er overal, zelfs over 'the basics' wel één of andere groep te vinden is zegt natuurlijk niet zoveel.

Waardoor het trouwens toch maar fijn is dat er onderricht in de kerk is.

Anderzijds ben ik wel postmodernisten in de literatuur tegen gekomen die je argument van het magisterium van de rkk geen argmument zullen vinden aangezien ook deze onderlinge communicatie van zowel de geestelijken onderling als met de leek een zender-ontvanger situatie is waarin ontvangers in het zelfde schuitje zitten als wat je over de bijbel stelde, zonder dat de zender (die er wellicht ook zelf weer in dat schuitje zit) daar weet van heeft, zelfs met feedback, aangezien je daar wederom weer in het zelfde zender-ontvanger verhaal zit.

Quote:

Maar, soms lijkt het erop dat de notie 'er staat wat er staat' gewoon nog steeds opgaat als het over de gemiddelde natuurwetenschapper gaat en hoe hij feiten interpreteerd. Ik denk dat als je het postmoderne scheermes haalt over veel theoriëen, er bitter weinig overblijft wat onomstotelijk vast staat. (en zelfs de notie van dat laatste rust dan uiteindelijk op consensus). Bruno Latour heeft eens een aardig boekje geschreven, waarin hij de pendant uithangt van de gemiddelde 'kritiese' Bijbelwetenschapper. Maar dan t.o.v. de 'harde' wetenschap. Een essay daaruit: hier(onderaan) Het zijn voor mij niet zozeer de conclusies van hem die me boeien. Meer de methode. Het is ook niet heel nieuw wat hij doet, Kuhn deed het al, Feyerabend ook.

Nou, wat je zegt over 'onomstotelijk vast staat' hoef je niet diep in die scene te duiken, want het is ook al een funcamenteel punt van Karl Popper, hij gaat verder dan jij in dat punt: niks staat onomstotelijk vast.

Quote:

We hadden laatst een topic hier over samenzweringsdenkers. Om een samenzweringsdenker te definiëeren, heb je ook een 'mainstream' nodig om je tegen te definiëren. In Nederland vind ik dat die 'mainstream' in een hoog tempo aan het verdwijnen is. Je kunt het een béétje zien in hoe er over 'politiek-correct'-denken wordt gedacht. Ik heb ook niet het idee dat er 'gewoon iets anders' voor in de plaats is gekomen.

Opzich kun je samenzweerders gedachten gewoon toetsen op welke basis het gegrondvest is. Vaak ontbreekt het gewoon, speelt het slechts op emotie in.

Quote:

In het protestantisme zie je ook veel meer pluralisme.

En de RKK bijvoorbeeld.

Quote:

Als deze lijnen kloppen, en je trekt ze door naar de natuurwetenschappen, wat dan?

Dan niet zoveel m.i. In de wetenschap an sich gaat het verhaaltje nog steeds op dat de sterkte theorie het uiteindelijk (kost ff tijd), doorgaans zal winnen, dat staat los van het punt of die nou het eindproduct is. Het is net spelen met puzzelstukjes, waarvan je nog niet het hele plaatje hebt en een stel stukjes mist.

Wetenschap draait primair op empirische basis,als daar een ongelijkheid bestaat qua aantal puzzelstukjes of bepaalde stukjes gewoon niet passen, dan valt er al iets af. Tot die tijd heb je er gewoon meerdere, waar wellicht voor de één meer aanhang bestaat. En met methodologie heb je dat verhaaltje ook. Het new cultural history paradigma is hip geworden omdat het een breder bereik heeft qua verklaring en onderzoeksgebied.

Een positivistische wetenschapsopvatting is dik achterhaald, maar dat betekend geen einde van de wetenschap oid. In tegendeel.

[Ds Dre 0]

Dan kom je uit bij Rupert Sheldrake.

[Olorin 155]

Quote:

Op vrijdag 13 februari 2009 17:42:00 schreef Ds Dre het volgende: Dan kom je uit bij Rupert Sheldrake.

Ik ken die man niet.

Ik sta in lijn met Karl Popper.

[Ds Dre 0]

Quote:

Op vrijdag 13 februari 2009 17:59:00 schreef Olorin het volgende: [...] Ik ken die man niet. Ik sta in lijn met Karl Popper.

Volgens mij is Karl Popper geen natuurwetenschapper.

link

En Sheldrake wel.