Spring naar bijdragen

broeders waar je je voor schaamt


Aanbevolen berichten

  • Antwoorden 59
  • Created
  • Laatste antwoord

Top Posters In This Topic

Quote:

Ik weet niet wat er verder aan uit te leggen is. Ik snap niet wat de ratio, de rede, de reden, is voor schaamte over het gedrag van anderen. Ik heb nog niets gelezen dat me dat méér doet snappen.

Dit:

Quote:

Emoties zijn te onderdrukken, te beperken in hun uiting, en op te roepen. Dat zullen weinig mensen ontkennen. Maar als ze zijn op te roepen, waarom zouden ze dan niet in dezelfde mate uit te zetten zijn? Dat zijn ze dus wel degelijk.

Dat is dus maar de vraag als ik tenminste Thomas goed begrijp. Maar misschien is het ook een kwestie van woordkeuze, ik weet het niet. Ik vond dit in ieder geval best wel resoneren met wat ik ervaar. Een gevoel, een passie, die is er, waar het vandaan komt is niet zo belangrijk. Maar ze kunnen dus kennelijk een goed doel dienen, maar dan moet je ze niet onderdrukken of 'uitzetten', maar er iets goeds mee doen.

Quote:

En wat dokter Haring zegt is waar, omdat...?

Dat hoor je mij niet zeggen. Slechts dat zijn twee standaardwerken dé basis vormen van de moraaltheologie in de tweede helft van de 20e eeuw. Waarmee hij i.i.g. een bruikbaar, katholiek, begrippenapparaat heeft geleverd.

Link naar bericht
Deel via andere websites
Gast Anon_phpbb

Quote:

[...]

Emoties zijn te onderdrukken, te beperken in hun uiting, en op te roepen. Dat zullen weinig mensen ontkennen. Maar als ze zijn op te roepen, waarom zouden ze dan niet in dezelfde mate uit te zetten zijn? Dat zijn ze dus wel degelijk.

Denk ik ook wel.. maar jij vroeg 'waarom zou ik me schamen?' .. alsof een mens denkt; nou zal ik me nu eens gaan schamen of niet? Zo werkt dat toch nooit.. Ik schaam me, die emotie is er.. daarna wil ik best na gaan denken of ik de moeite moet nemen om deze emotie uit te schakelen hoor.. maar ik zie dus niet echt een reden om daar moeite voor te doen. Zo erg vind ik het niet namelijk..

Link naar bericht
Deel via andere websites

Ik denk dat het een combinatie van zelfonderzoek en pragmatisch handelen is.

Ik geloof dat het zonde is om me te schamen voor een broeder of zuster, het is niet de bedoeling. Als ik me vervolgens heel erg schaam, vind ik dat een probleem, dus: tijd voor wat emotiemanagement. Ik denk namelijk dat de oorzaak zo'n soort schaamte (schaamte voor een ander) in mijzelf ligt en daarom vraag ik me af: waarom voel ik dit, waarvoor schaam ik me precies? Ik bén die ander niet, dus zou ik me tenslotte redelijkerwijs niet hoeven schamen. Waarom doe ik het dan toch?

Ik kan er vervolgens bijvoorbeeld achter komen dat ik mij schaam voor een ander omdat ik zélf niet weet hoe ik met die persoon om moet gaan of omdat ik bang ben voor mijn imago. En als ik dat weet en geloof dat ik geen slaaf ben van zulke gevoelens, kan ik daar ook iets aan doen. Bijvoorbeeld door mezelf terecht te wijzen, te beheersen of op een positieve manier te streven naar openheid i.p.v. schaamte. Als er toch resten schaamte overblijven, kan ik besluiten daar niet naar te handelen.

Dat kun je rationeel vinden, maar wat is er mis met verstand dat emotionele impulsen in goede banen leidt? Doet een ouder die een kind opvoedt niet vaak hetzelfde? Is het niet bij uitstek dat wat Jezus doet als Hij ons, met al onze gebreken, oproept om heilig te zijn, niet meer te zondigen en de ander lief te hebben als onszelf? Dat alles kan niet zonder wil en verstand die orde brengen in die grote, veranderlijke brei van emoties en impulsen.

Link naar bericht
Deel via andere websites

×
×
  • Nieuwe aanmaken...

Belangrijke informatie

We hebben cookies op je apparaat geplaatst om de werking van deze website te verbeteren. Je kunt je cookie-instellingen aanpassen. Anders nemen we aan dat je akkoord gaat. Lees ook onze Gebruiksvoorwaarden en Privacybeleid