Wetten en de relatie tot God

[Raido 0]

Quote:

Sacredos: Hen die elkaar niet vertrouwen hebben regels,dat zijn dan ook de relaties die geen stand gaan houden.

Deze uitspraak zat mij aan het denken, is er misschien iets te vinden in de omgang van God met Israël in (b.v.) het Oude Testament, Hij gaf daar namelijk regels. Heeft dat ook te maken met het niet hebben van vertrouwen?

Wie vertrouwd wie dan niet? Vertrouwd God Israël niet, of Israël God niet of allebei?

Kunnen we ook stellen dat door Jezus Christus de vertrouwensband hersteld is met God omdat de 'regels' niet meer 'nodig' zijn in de 'relatie' met (of: tot) God? Zo maar wat wilde gedachten op basis van een posting van Sacredos

P.S. de posting van Sacredos ging over een relatie tussen mensen.

[Andere Jas 2]

Opzich hoeven regels geen vertrouwen uit te sluiten. Regels bieden duidelijkheid, ook al zijn ze overduidelijk, misschien onderstrepen regels datgene wat binnen het vertrouwen in een relatie in een nog niet geconcretiseerd gevoel wel aanwezig is.

Een regel in deze context en in de context van het topic waar Sacerdos het in post is eigenlijk alleen maar het concreet maken wat je intuïtief vanwege je vertrouwen eigenlijk allang weet.

[LodewijkNapoleon 0]

Kijk, bij deze kwestie zou ik nou zeggen dat God viool speelt.

[Annatar 0]

Johannes 14:21

Wie mijn geboden kent en zich eraan houdt, heeft mij lief. Wie mij liefheeft zal de liefde van mijn Vader en mij ontvangen, en ik zal mij aan hem bekendmaken.

[Raido 0]

Ik zelf zit meer te denken aan een soort van 'kinderlijkheid' in de relatie met God, dat er daarom regels zijn en dat het met de komst van Jezus Christus pas duidelijk is waarom er en die regels zijn.

Volgens mij hoeft het vertrouwen niet uit te sluiten, maar heeft het meer weg van 'liefhebbende zorg?' zoiets ?

[vrijeFreddy 0]

Ik begrijp wel wat Sacerdos zegt. Ik kan me daar wel in vinden. Als je elkaar niet vertrouwt, zijn het alleen niet zozeer de regels die uit het wantrouwen komen, maar het is meer het kwaadspreken.

Ik denk dat dat ook hetgene is wat Sacerdos bedoelt.

Naar mijn gevoel zijn God's regels daar zodat je je een beeld over jezelf kunt vormen. En het geeft je ook een beeld van God en hoe God met zijn heilige positie ten opzichte van jouw zondige positie staat.

Als je elkaar niet vertrouwt, ga je meestal allerlei dingen zoeken om elkaar dwars te liggen. In bijna alle gevallen van wantrouwen ziet men negatieve dingen van zichzelf in anderen en die negatieve dingen gaat men vervolgens veroordelen. Alleen ziet men vaak niet dat het wantrouwen dat men zelf heeft eigenlijk als een afspiegeling is van zijn eigen negativiteit.

Wat God betreft, is het mij wel duidelijk waarom zijn regels er zijn. Zijn wet is heilig, goed en rechtvaardig. Door zijn wet zien we dat we zondig zijn en er onmogelijk in kunnen slagen om door de wet rechtvaardig te worden (en goed en heilig). We weten ook dat God wel rechtvaardig is door de wet en in dat opzicht staat God al boven ons, maar in alle andere opzichten staat God natuurlijk ook boven ons.

Nu we weten dat we door de wet veroordeeld zijn, wordt God's genade extra zichtbaar en dat geeft een duidelijk contrast.

God heeft gezegd dat wie gelooft nu niet meer geoordeeld wordt dus het geloof in die genade getuigt van God's grootheid.

Dit geloof maakt een mens vrij van de wet en vrij van zijn innerlijke strijd.

Dit inzicht maakt dat je weet dat je maar klein bent en machteloos.

Ondanks dat wilt God ons toch bij zich hebben. Ook in dit opzicht staat God weer boven ons, want we weten van onszelf dat we bepaalde zondige mensen soms niet eens een nieuwe kans zouden geven. God doet dat wel en hij doet dat altijd en zonder aanzien des persoons. Ook hierbij is God weer beërenswaardig en het zou ook logisch zijn als iedere mens elke vorm van eer, die hij van anderen kan krijgen, zou afwijzen en in plaats van de eer aan te nemen, naar God zou wijzen.

Ook laten de regels mij zien dat ze het leven in stand houden en ze zijn daarom meteen weer een blijk van eeuwigheid. Als de mensen zich niet aan de regels houden zullen ze mekaar uitroeien. De mens is wat dat betreft als een virus. Een virus vreet zich net zolang vol van een levend organisme totdat het organisme sterft. Nadat het levende organisme afgestorven is, sterft het virus uiteindelijk ook. Als er geen God was, zou de mens blijven doorvechten totdat het leven geheel uitgestorven is.

Wie nu nauwkeurig naar God's wetten gaat kijken en ze zou moeten beoordelen op ware rechtvaardigheid, zal tot de conclusie komen dat de wetten nodig zijn om je een beeld te vormen over hoe het er in de eeuwigheid aan toe hoort te gaan.

De gelijkenis die ik over mens en virus stel, laat ook meteen weer zien dat iemand die de wet verkracht eigenlijk blind is en in onwetendheid handelt, want als het AIDS-virus bijvoorbeeld zou weten dat het zelf sterft, zodra het zijn parasiet doodt, zou het nog wel een tweede keer nadenken voordat het zijn parasiet gaat wegvreten. Als je als AIDS-virus van de cellen van een levend organisme leeft en weet dat het organisme alleen nieuwe cellen blijft leveren zolang het leeft, zou je er als AIDS-virus goed aan doen om het organisme in leven te houden, mits je zelf ook graag wilt blijven leven althans.

Maar aangezien de mens alleen maar met oorlog en haat en eigenbelang bezig is, zal dit onherroepelijk tot totale uitsterving van het leven leiden. Daarom staat er ook ergens geschreven dat God er op een bepaald moment in de tijd tussen gaat komen en terug gaat komen. Volgens de profetie is dat zodra de gehele wereld rondom Jeruzalem vergaderd is om het te vernietigen, maar waar het zich mij vooral om gaat is dat je ook leest dat als God niet terug zou komen om deze dagen in te korten, er geen vlees behouden zou worden, maar omwille van de uitverkorenen gaat God die dagen inkorten en de vernietiging van Jeruzalem zal zo voorkomen worden (Mat. 24,22).

God is een organisme waarvan je blijvend kunt eten. Jezus zal in eeuwigheid niet sterven, ongeacht hoeveel je van hem eet. Jezus noemt zichzelf het brood des levens dat uit de hemel is neergedaald. Hij zegt ook dat wie van hem eet in eeuwigheid met hem kan meeleven en dus ook een deel heeft in dezelfde erfenis.